Chapter 57: พลังในการต่อสู้
ถ้าใครก็ตามที่ต้องการจะไปยังเมืองดาวเทียม พวกเขาจะต้องผ่านถนนที่ถูกเจาะจงไว้ นอกจากนั้นถนนอื่นนั้นมันอันตรายมากยิ่งขึ้น ถึงแม้ว่าระยะห่างจากที่นี่ไปยังเมืองดาวเทียมนั้นยังไม่ไกล พวกเขาก็จะต้องทะลุไปยังชานเมืองของจินหลิง ซึ่งมันเป็นสถานที่มีคนจำนวนมากเคยอาศัยอยู่ที่นั่น เนื่องจากว่าจินหลิงนั้นมีตลาดที่อยู่อาศัยที่แพงที่สุด ซึ่งทำให้ผู้คนมากมายสร้างบ้านอยู่ที่นั่น เขตที่มีเทคโนโลยีสูง และโรงเรียนในชานเมือง มันจะเป็นการคาดเดาที่ง่ายว่าจะมีจำนวนมากขึ้นเท่ากับจำนวนของผู้อยู่อาศัยที่นั่น
เมื่อเห็นชายหนุ่มที่มีกล้ามกำลังตื่นตัวอย่างเต็มที่ เจียงลู่ฉีก็ตรวจสอบสภาพของรถMCV ด้วยความช่วยเหลือของเมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาว
[เกราะหุ้ม ระบบขับเคลื่อน และปืนใหญ่สุญญากาศ ทั้งหมดนั้นเตรียมพร้อม] เมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวส่งข้อความบอก
เจียงจู้อิงนั้นพาดแท่งเหล็กไปบนขาของเธอและมองไปข้างหน้าด้วยดวงตาที่ใสสว่าง “พี่ชาย พี่แค่นั่งและรอดูก็พอ”
“ดูอะไร?”เจียงลู่ฉีมึนงง
เมื่อพวกเขานั้นขับรถด้วยความเร็วที่สูงมาก เสียงเครื่องยนต์นั้นเริ่มที่จะดึงดูดความสนใจของซอมบี้ ซอมบี้พวกนี้นั้นเดินเตร็ดเตร่อย่างไม่มีจุดหมายอยู่บนถนนคล้ายกับผี แต่ทันทีที่พวกมันได้ยินเสียง พวกมันก็ถูกดึงดูดความสนใจทันทีและพุ่งหน้าไปยังทิศทางนั้น
ดวงตาสีแดงของพวกมันนั้นกำลังจ้องไปที่รถที่กำลังพุ่งหน้ามายังทิศทางของมัน มันก็ขู่คำรามขึ้นมาอย่างทันทีซึ่งมาจากกล่องเสียงของพวกมัน และพวกมันก็พุ่งมายิงทิศทางของยานพาหนะ
เมื่อยานพาหนะนั้นเข้าใกล้มันมากยิ่งขึ้น ซอมบี้มากและมากยิ่งขึ้นมันก็พุ่งออกมาจากบ้านและซอยด้านข้างของถนน รถคันแรกนั้นทำหน้าที่เป็นแนวหน้า ซึ่งแน่นอนมันเข้าใกล้กับฝูงของซอมบี้อย่างมาก และมันถูกล้อมรอบอย่างรวดเร็ว ซอมบี้พวกนี้หิวกรหายเลือดมาก มันสามารถที่จะเห็นคราบเลือดและชิ้นเนื้อเน่าๆอยู่ระหว่างซอกฟันของพวกมันได้
ปราศจากคนที่มีชีวิตให้กิน พวกมันก็โจมตีซอมบี้ด้วยกันเองเพื่อที่จะเติมเต็มพลังงานของพวกมัน ถ้าไม่อย่างนั้นพวกมันก็จะประหยัดพลังงานของพวกมัน ถึงแม้ว่าพวกมันจะไม่สามารถที่จะคิดได้ก็ตามที แต่สัญชาตญาณของพวกมันนั้นก็สั่งให้พวกมันทำแบบนั้น และสัญชาตญาณของมันนั้นมีสิ่งหนึ่งที่ต้องทำ โจมตีผู้รอดชีวิต พวกมันนั้นจะโจมตีซอมบี้ตัวอื่น ถ้าพวกมันเจ็บปวดจากการหิวกระหาย และไม่สามารถที่จะอดทนได้อีกต่อไป นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมพวกมันนั้นยังเดินเตร็ดเตร่อย่าง ‘สงบ’ บนถนนก่อนหน้านี้
อย่างไรก็ตาม ถ้าพวกมันเห็นผู้รอดชีวิตนั้นมาถึง บรรยากาศที่ ‘สงบ’ นั้นจะสิ้นสุดลง พวกมันจะคำรามอย่างดังและซอมบี้มากมายจะพุ่งเข้าไปทำลายเหยื่อให้ย่อยยับ ฝูงซอมบี้นั้นทำให้คนที่กล้าหาญที่สุดนั้นตกอยู่ในความหวาดกลัวและร้องขอชีวิตให้มันถึงจุดจบอย่างรวดเร็วที่สุด สิ่งที่น่ากลัวที่สุดของซอมบี้ไม่ใช่ความสามารถในการต่อสู้และมันก็ไม่ใช่จำนวน มันคือการกระตุ้นอะดรีนารีนเมื่อพวกมันเห็นคนที่มีชีวิต มันเหมือนกับพวกมันหงุดหงิดกับจำนวนของอะดรีนารีนของพวกมัน และยิ่งแย่ไปกว่านั้น มันจะไม่ลดลงตราบเท่าที่ยังมีคนที่มีชีวิตยังไม่โดนกวาดล้างไปทั้งหมด
เมื่อมองเห็นซอมบี้จำนวนมากนั้นแสดงตัวขึ้น ทุกคนนั้นหวาดกลัว และในช่วงเวลานั้น เสียงลั่นปืนนัดแรกก็ดังขึ้น
“ดาดา ดาดา!” เสียงปืนกลนั้นลั่นออกมาและซอมบี้ที่อยู่แถวแรกก็ล้มลงไป
อย่างไรก็ตาม พละกำลังของซอมบี้นั้นไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น พวกมันนั้นไม่หวาดกลัวความเจ็บปวด ตราบเท่าที่พวกมันได้โดนยิงที่หัว พวกมันก็สามารถที่จะยืนขึ้นได้อย่างรวดเร็วและวิ่งไปทำลายเป้าหมายของมันต่อไป
ซอมบี้บางตัวที่ถูกยิงนั้น มันเพียงแค่สั่นเล็กน้อยและก็ยังคงพุ่งหน้าต่อไป หนึ่งในซอมบี้นั้นถูกยิงเข้าที่ท้อง แต่มันก็ยังคงวิ่งต่อไป ใครจะรู้ว่าโลกมันนั้นถึงจุดจบขณะที่มันวิ่งไปพร้อมกับลำไส้และกล้ามเนื้อนั้นถูกฉีกออกและห้อยต่องแต่งอยู่บนท้อง ในเพียงเวลาไม่นาน กลิ่นเลือดของมันก็ถูกดึงดูดโดยซอมบี้ด้านหลัง ซึ่งมันก็ถูกผลักลงและโดนกิน
ผู้รอดชีวิตนั้นเคยชินกับฉากนองเลือดแบบนี้ไปแล้ว และสำหรับเจียงลู่ฉี เขาก็ไม่ได้ตีไปที่ตาของตัวเอง ในตอนแรกนั้นเขาคิดว่าฉากนี้มันจะน่าขยะแขยงเล็กน้อย แต่เขานั้นไม่รู้สึกอะไรเลยกับมันในตอนนี้ เขานั้นมองเห็นฉากที่น่าขยะแขยงกว่านี้มาแล้วด้วยซ้ำ
เจียงจู้อิงกังวลเกี่ยวกับการเผชิญหน้าซอมบี้จำนวนมาก เธอนั้นคิดอย่างปกติว่าพี่ชายของเธอจะกระวนกระวายแต่เมื่อเธอมองไปที่เขา เธอนั้นประหลาดใจ เขานั้นยังคงใจเย็นและก็ยังขับรถไปต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หลังจากนั้นแสงจากปืนกลเบาก็หยุดยิงลงและ ความเร็วของรถก็ช้าลง
กระสุนนั้นมันมีค่ามากกว่าตัวปืนด้วยซ้ำ ดังนั้นพวกเขาไม่สามารถที่จะยิงปืนต่อไปได้ การยิงปืนรอบแรกนั้นจุดประสงค์ที่แท้จริงแล้วคือฆ่าซอมบี้บางตัวและ ศพของพวกมันก็จะกลายเป็นอุปสรรคให้ซอมบี้ตัวอื่นเป็นระยะเวลาชั่วครู่หนึ่ง
รถFreezerนั้นผ่านรถคนอื่นไปและขึ้นกลายเป็นรถที่นำทางแทน
จางไฮ่นั้นคุมพวงมาลัยแอย่างแน่นและขาของเขาก็เหยียบไปที่คันเร่งอย่างเต็มแรง รถก็พุ่งหน้าตรงๆเข้าหาซอมบี้
ซอมบี้นั้นเข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆ แม้แต่มือของมันก็สามารถที่จะเห็นมันกำลังปีนขึ้นมาได้
“ปัง!”
หลังจากนั้นรถFreezerก็สั่นเล็กน้อย รถนั้นได้พุ่งชนเข้าไปในฝูงของซอมบี้ ชนซอมบี้แถวหน้าอย่างซ้ำๆ หนึ่งตัวและก็ตัวต่อไปเรื่อยๆ
กระจกหน้ารถFreezerนั้นเกือบทั้งหมดถูกปกคลุมไปด้วยแผ่นเหล็ก มีเพียงแค่เหลือเนื้อที่เล็กน้อยเปิดไว้ให้สำหรับคนขับ และตรงนั้นมันถูกปกคลุมด้วยลวดหนาม
จางไฮ่นั้นตื่นเต้นมากเมื่อเขานั้นเห็นซอมบี้นั้นล่วงลงไปทีละตัวทีละตัว เขากดไปที่แตรสองครั้งและหัวเราะ “ไอเหี้..เอ้ย! พวกมึงทั้งหมดไปตายห่าได้แล้วละ!”
“ยอดเยี่ยม! นี่แม่งโคตรยอดเยี่ยมเลย!”
ซอมบี้นั้นเป็นภัยคุกคามที่ใหญ่มาก แต่เมื่อขับรถอย่างเช่น “รถหุ้มเหล็ก” มันก็เป็นเรื่องง่ายมากที่จะทำลายพวกมันทั้งหมด ซึ่งมันทำให้จางไฮ่นั้นตื่นเต้นจนมือของเขานั้นปูดไปด้วยเส้นเลือด
หลังจากวิ่งผ่านซอมบี้จำนวนมาก ทั้งๆที่กำลังขับรถด้วยความเร็วสูง ความเร็วมันก็ต้องตกลงอย่างแน่นอน Freezer car นั้นถูกกระแทกและถูกปกคลุมไปด้วยซอมบี้
“ก๊าก๊าก๊า!”
เกราะหุ้มเหล็กนั้นเริ่มเปลี่ยนรูปลง ซอมบี้นั้นกำลังข่วนและแรงกระแทกของมันนั้นไม่สามารถที่จะวัดได้ ถึงแม้ว่าเกราะหุ้มเหล็กนั้นจะหนา แต่มันก็ไม่ใช่ไม่มีวันพังได้
“ปัง!” ในช่วงเวลานั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาและยางข้างใต้ของรถFreezerนั้นรั่วลง ยานพาหนะคันนี้นั้นล้อสิบสองล้อและมันถูกปรับแต่งแล้วอย่างแน่นอน มันไม่เหมือนกับรถมินิบัสของเจียงลู่ฉี แม้แต่ยางแบนๆ มันก็ไม่ได้ส่งผลกระทบกับมันมาก สิ่งที่ทำให้พวกเขากังวลอย่างแท้จริงคือยางมันจะระเบิดในไม่ช้า ทำให้คนที่เหลือนั้นกังวลเกี่ยวกับยางอื่นๆ
“อย่ากระวนกรายไป! มันก็เป็นแค่เพียงล้อเดียว!” จางไฮ่ตระโกน
ในเวลาเดียวกัน บนดาดฟ้าของรถFreezerคนที่มีพลังเหนือธรรมชาติได้ปีนขึ้นไป และรถSUVก็รีบพุ่งมายังด้านของรูปแบบและถูกตามโดยรถFreezer หลังจากนั้นหยางฉิงฉิงก็โผล่ออกมาจากช่องว่างบนดาดฟ้าของรถ
สองคนที่มีพลังเหนือธรรมชาตินั้นเริ่มโจมตีโดยพร้อมกัน ชายหนุ่มที่ยืนอยู่บนรถ Freezerนั้นมีคราดยาวๆ เอาตามจริงแล้วมันก็เหมือนกับตรีศูล เขานั้นเกือบที่จะยืนอยู่บนขอบของรถ แต่เหมือนเท้าของเขานั้นรวมเข้าไปกับตัวรถและไม่สามารถที่จะล่วงหล่นได้ ร่างกายของเขานั้นก็ยังคงสั่นไปสั่นมาบนรถFreezer ทุกครั้งที่เขาใช้คราดของเขา เขาก็สามารถที่จะแทงทะลุเข้าไปในหัวของซอมบี้ได้
การเคลื่อนที่ของหยางฉิงฉิงนั้นทำให้เจียงลู่ฉีประหลาดใจ เธอนั้นปีนออกมาจากช่องว่างตรงนั้นพร้อมกับมีดยาวสองเล่มในมือของเธอ หลังจากนั้นเธอก็กระโดดเข้าไปในฝูงของซอมบี้
ฉากนี้มันน่าตื่นเต้นมาก แต่หลังจากที่กระโดดแล้ว เธอก็หมุนไปเป็นวงรอบๆ หมุนตัวอย่างกับลูกข่าง ซึ่งลูกข่างนั้นมันอันตรายมาก มีดยาวสองเล่มของเธอนั้นตัดไปที่คอหรือไม่ก๊อกของซอมบี้ทังหลาย มันเหมือนกับอสุราที่กำลังกวาดล้างกระดาษ
ก่อนที่ซอมบี้ตัวอื่นจะสามารถมาถึงตัวเธอได้ หยางฉิงฉิงก็กระเด้งตัวกลับขึ้นไปบนดาดฟ้าอย่างรวดเร็ว กระบวนการทั้งหมดนั้นเกิดขึ้นในเวลาเพียงวินาทีเดียว ราวกับว่าขาของเธอนั้นติดตั้งอุปกรณ์ช่วยกระโดดอยู่
“เขานั้นมีความสามารถที่จะช่วยให้สามารถที่จะควบคุมสมดุลไม่ว่าจะเป็นพื้นอะไรเลยก็ตาม และสำหรับหยางฉิงฉิงนั้นกล้ามเนื้อของเธอนั้นได้กลายพันธุ์ ดังนั้นความสามารถในการกระเด้งตัวของเธอนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก” เจียงจู้อิงอธิบาย
เจียงลู่ฉีพยักหน้า การกลายพันธุ์นั้นเป็นเรื่องที่เขาคาดเดาไว้ก่อนหน้านี้ มันน่าจะอยู่ระดับเดียวกับพี่ชายหยู่ ตามจริงแล้วการกลายพันธุ์นั้นมันจะกลายพันธุ์บางส่วนของร่ายกาย
การกลายพันธุ์ของเจียงจู้อิงนั้นอยู่ในระดับที่ลึกกว่า มันเปลี่ยนแปลงเซลล์ทั้งร่างกายของเธอ ซึ่งมันเปลี่ยนเป็นเซลล์กระแสไฟฟ้า ซึ่งถ้าเธอนั้นยังวิวัฒนาการต่อไปเรื่อยๆ เธอจะสามารถปล่อยไฟฟ้าได้มากและมากยิ่งขึ้น มันไม่ชัดเจนว่าขีดจำกัดของเธอนั้นมากเท่าไหร่กันแน่
ถึงแม้ว่าเจียงจู้อิงนั่งอยู่บนรถคันนี้ก็ตามที มันก็อยู่ห่างจากซอมบี้หลายเมตร เธอก็ยังสามารถที่จะสังหารพวกมันได้อย่างง่ายดาย ซอมบี้ก็กลายเป็นผงฝุ่นสีดำ หลังจากนั้นรถเมล์ก็วิ่งเหยียบพวกมัน และเหลือเพียงคล้ายกับผงสีดำของซักฟอกที่เหลือไว้
พวกกลายส่วนพวกนี้นั้นไม่สามารถที่จะเทียบได้เลยกับเจียงจู้อิง
“มันยอดเยี่ยมมาก! ตาย! พวกมึงตายห่ากันให้หมด!” พวกเขานั้นสามารถที่จะได้ยินเสียงตะโกนของจางไฮ่ที่ดังมาจากในรถได้
ด้วยการป้องกันของหยางฉิงฉิงและพวกมีพลังเหนือธรรมชาติ อุปสรรคด้านหน้าของรถFreezerนั้นได้หายไป รถนั้นพุ่งชนกับซอมบี้บางตัวและยังคงพุ่งหน้าต่อไป
