Chapter 56: ไปยังเมืองดาวเทียม
เจียงจู้อิงรวบรวมเนื้อได้เพียงพอที่จะแลกเปลี่ยนกับอาวุธ ในฐานะที่เป็นผู้นำ และเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในทีม อาวุธของเธอนั้นจะต้องพัฒนาเพื่อที่จะปลอดภัย และเพิ่มความสามารถในการต่อสู้ของทั้งทีม อีกอกย่างหนึ่ง เนื้อบางอย่างและนิวเคลียสจำเป็นที่จะต้องเก็บเกี่ยวด้วยความช่วยเหลือของทีมของเธอ
เจียงจู้อิงเคาะประตูและพูดอย่างตื่นเต้น “พี่ชาย พวกเรากำลังจะไปยัง เมืองดาวเทียม (Satellite Town) เพื่อที่จะแลกเปลี่ยนอาวุธในวันนี้ รอฉันกลับมาโชว์ อาวุธใหม่ของฉันให้พี่ดูนะ!”
สถานที่ของกลุ่มนี้นั้นตามจริงแล้ว อยู่ตรงชานเมืองของจินหลิง ซึ่งมันอยู่ห่างออกไปจากศูนย์กลาง มันเป็นที่เพียงที่เดียวที่ผู้รอดชีวิตจะสามารถมีชีวิตอยู่ได้ เมื่อมันใกล้กับผู้คนที่เข้าไปในเมือง อันตรายมันก็จะมากยิ่งขึ้น มันอันตรายแม้แต่คนแบบเจียงจู้อิงที่จะเข้าไปยังในตัวเมือง
มันควรที่จะมีประชากรอย่างเด่นชัดโดยรวมแล้วแปดล้านคน บางทีอาจจะมากกว่าสิบล้านคนที่อาศัยอยู่ในตัวเมือง คนที่ถูกเปลี่ยนให้เป็นซอมบี้ แน่นอนแล้วมันต้องมากกว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของจำนวนประชากร เพียงแค่จินตนาการถึงฝูงซอมบี้ที่ไม่มีสิ้นสุด นั้นก็ทำให้ผมของคนคนหนึ่งลุกจนหมดได้ ถ้าฆ่าซอมบี้ไปตัวหนึ่ง ซอมบี้อีกสองตัวก็จะโผล่ขึ้น และหลังจากนั้นมันก็มากขึ้นเรื่อยๆ มันคือวัฏจักรที่เลวร้าย ซึ่งทำให้ผู้คนนั้นรู้สึกสิ้นหวังและอ่อนแอ
แม้แต่พวกมีพลังนอกเหนือธรรมชาติ ถ้าพวกเขานั้นถูกปิดล้อมโดยซอมบี้ ในจินหลิง พวกเขาก็สามารถที่จะทำได้เพียงแค่รอความตายเข้ามาหา เมื่อยิ่งแย่ไปกว่านั้น อันตรายนั้นไม่ได้มาจากเพียงแค่ซอมบี้ แต่มันก็มาจากสัตว์ป่ากลายพันธุ์ซึ่งปรากฏตัวขึ้นในเมืองด้วย สัตว์ร้ายพวกนี้นั้นส่วนมากนั้นซ่อนตัวอยู่บนตึกสูงระฟ้า ดังแม้ว่าใครบางคนที่จะหาที่พักชั่วคราวเพื่อหลบหนีจากซอมบี้ได้แล้วก็ตามที พวกเขาก็จะกลายเป็นนำตัวเองเข้าสู่ปากของสัตว์ร้ายแทน
....
มันอันตรายมากที่จะเข้าจินหลิง ดังนั้น “เมืองดาวเทียม” เธอนั้นหมายถึงเมืองที่ถูกสร้างขึ้นมาอย่างชั่วคราวโดยกองกำลังทหาร
แต่การที่จะไปยัง “เมืองดาวเทียม” แล้วมันก็ไม่ใช่การท่องเที่ยวที่ไม่มีอันตรายเลย มันก็ยังมีฝูงซอมบี้อยู่ตลอดทาง นี่คือเหตุผลที่กองกำลังทหารไม่สามารถที่จะแบ่งพนักงานบางส่วนที่จะไปและช่วยเหลือผู้รอดชีวิตรอบๆ มีเพียงแค่ทีมเช่นเจียงจู้อิงที่มีความแข็งแกร่งที่สามารถที่จะร่วมมือกับกองกำลังทหารได้
มีเพียงแค่ทีมที่แข็งแกร่งซึ่งมีความสามารถที่จะร่วมมือกับกองกำลังทหารได้ พวกผู้รอดชีวิตที่อ่อนแอนั้นไม่สามารถที่จะรวบรวมสิ่งของมีประโยชน์แก่กองทัพด้วยซ้ำไป
“ถ้ายังงั้นแล้ว ถ้าพวกเราเดินทางโดยไม่มีไรเกิดขึ้นแล้ว พวกเราจะกลับมาในช่วงเที่ยงๆ บางทีพวกเราอาจจะหาขนมคบเขี้ยวที่น่าอร่อยๆให้พี่ได้จากร้านข้างทาง” เจียงจู้อิงพูดอย่างซุกซน
“ไม่ละ พี่จะไปกับเธอด้วย”เจียงลู่ฉีพูด
“อ๊า?” รอยยิ้มอันกวนๆของเจียงลู๋ฉีนั้นแข็งค้างในทันที
….
รถFreezer นั้นถูกเติมเต็มไปด้วยเนื้อห้าตันและรถSUV สองคัน ซึ่งมีไว้ป้องกันพวกมัน หนึ่งในนั้นได้ติดตั้งป้อมปืนกลเบาไว้ รถคันนั้นเป็นของเจียงจู้อิง ซึ่งมันเป็นแนวหน้าในการกวาดล้างซอมบี้ให้ออกไปจากทาง ป้อมปืนกลเบานั้นมีค่าเป็นอย่างมากและเป็นอาวุธที่สำคัญสำหรับทีมนี้ เนื่องจากกระสุนนั้นแพงมาก พวกเขาสามารถที่จะใช้มันได้เพียงช่วงเวลาที่สำคัญ คนอื่นนั้น เช่น หยางฉิงฉิงกำลังนั่งอยู่บนรถFreezer และรถSUV อีกคันหนึ่ง
รถที่ป้องกันด้านหลังของพวกเขานั้นได้ถูกปรับปรุงมาอย่างเล็กน้อย โซ่เหล็กหลายเส้นนั้นได้ผูกติดไปด้วยหนามซึ่งกำลังแขวนอยู่ระหว่างรถได้ถูกคาดไว้ และที่นั่งส่วนมากนั้นถูกเอาออกเพื่อที่จะทำให้ผู้คนที่มานั่งนั้นได้นั่งอย่างสะดวกสบายเพื่อที่จะหันกลับไปสู้กับซอมบี้ที่ติดตามรถมา
รถFreezer นั้น แน่นอนว่ามันน่าเกลียดและมีรูปร่างที่ใหญ่โต มันเหมือนกับกระดองเต่าซึ่งสามารถที่จะปกป้องสิ่งของดีๆได้ เพื่อที่จะได้รับสิ่งของที่ดีพวกนี้แล้ว พวกเขานั้นจะต้องเสี่ยงชีวิตเป็นอย่างมาก ดังนั้นมันเป็นปกติแล้วที่พวกเขาจะป้องกันพวกมัน ทีมนี้รู้สึกภาคภูมิใจเกี่ยวกับยานพาหนะพวกนี้มาก มันคือชิ้นส่วนที่สำคัญที่ทำให้พวกเขานั้นยังมีชีวิตรอด
พวกเขานั้นเตรียมตัวที่จะไปแล้วและรอเพียงแค่เจียงจู้อิงที่ยังมาไม่ถึง
“หัวหน้าอยู่ไหน?”จางไฮ่ถาม
“เธอนั้นเดินไปคุยกับพี่ชายของเธอ บางทีพวกเธอนั้นมีเรื่องให้คุยกันเยอะมาก”หยางฉิงฉิงพูดอย่างแดกดัน
‘เอาหน่า ประตูมันกำลังเปิด ดังนั้นพวกเขานั้นคงคุยกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว” จางไฮ่พูดเมื่อประตูโรงจอดรถเปิดขึ้นอย่างช้าๆ
“ขึ้นมาได้แล้ว” หยางฉิงฉิงมองไปที่ประตูโรงจอดรถและเดินไปที่ยานพาหนะด้านหลังตู้แช่แข็ง อย่างไรก็ตามเธอก็หยุดทันทีและหันกลับไป
[ทำไมรถมินิบัสถึงออกมาด้วย?] เธอคิดและมองอย่างระมัดระวัง
[เจียงจู้อิงนั่งอยู่บนที่นั่งโดยสาร? ถ้าอย่างงั้นแปลว่าเจียงลู่ฉีมากับพวกเราด้วยหรอ?]เธอสาปแช่งอย่างเงียบๆ
“จู้อิง มันถึงเวลาที่จะต้องไปแล้ว” หยางฉิงฉิงนั้นพูดขึ้นมา
เจียงจู้อิงพยักหน้า “โอเค ไปกันได้แล้ว” อย่างไรก็ตามเจียงจู้อิงก็ยังคงนั่งอยู่บนรถนั้นโดยไม่ได้แสดงท่าทางที่ต้องการจะลงเลย
“เอาจริงสิ?”หยางฉิงฉิงกรอกตาไปมา แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น เธอก็ไม่สามารถที่จะบังคับพวกเขาได้
“จู้อิง รถของเธอได้เตรียมพร้อมแล้ว เธอควรที่จะไปกับพี่ชายที่ด้านหน้า”
เจียงลู่ฉีส่ายหัว “มันไม่จำเป็น ฉันสามารถที่จะขับรถของฉันได้”
“ใช่และ ในตอนนี้พวกเราจะเปลี่ยนตำแหน่งกัน พวกเราจะขับไปทางด้านหลังและป้องกันมัน”เจียงจู้อิงพูด
หยางฉิงฉิงตกลงและกระซิบกับคนอื่นในขณะที่เดินกลับไปยังรถ SUV
“ทำไมจู้อิงนั้นเชื่อฟังพี่ชายเธอจังเลย? เขาจะต้องเป็นคนที่บังคับเธอให้จัดการแบบนี้แน่นอน”
“เขาจะทำอะไรกันแน่?”
“ฉันไม่รู้เหมือนกัน....”
รถ SUV และรถแช่แข็งนั้นเริ่มที่จะออกตัว และเจียงลู่ฉีก็ตามไปทางด้านหลัง รูปแบบของรถนั้นดูแปลกประหลาดมาก
เจียงลู่ฉีเสนอตัวที่จะไปกับพวกเธอด้วยเนื่องจากเขากังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของน้องสาว และเขานั้นสงสัยเกี่ยวกับกองกำลังทหารและ ‘เมืองดาวเทียม’ มาก เขายังคงคิดว่ามีอะไรอย่างอื่นที่กองกำลังทหารต้องการ นอกจากเนื้อ
ตามที่เจียงจู้อิงพูดแล้ว กองกำลังทหารนั้นเปลี่ยนแปลงสิ่งของที่พวกเขาต้องการบ่อยครั้ง
ในขณะที่การปกป้องผู้รอดชีวิตบางส่วนไปยังสถานที่ปลอดภัย กองกำลังทหารก็ไม่สามารถที่จะยอมแพ้เกี่ยวกับเมืองนี้ได้หรือไม่สามารถที่จะละทิ้งพื้นฐานของมนุษยชาติได้
ยกเว้นการเตรียมพร้อมที่จะเรียกคืนสิ่งที่ที่เคยเป็นของพวกเขา กองกำลังทหารจำเป็นจะต้องกังวลเกี่ยวกับจำนวนซอมบี้ที่มากขึ้น สัตว์ป่ากลายพันธุ์ที่กราดเกรี้ยวและไวรัสที่วิวัฒนาการ
พวกเขาจึงได้สร้าง ‘เมืองดาวเทียม’ ขึ้นใกล้กับจินหลิง อีกอย่างหนึ่ง พวกเขาสามารถที่จะเก็บเกี่ยววัตถุดิบต่างๆได้และนอกจากนั้น พวกเขาสามารถที่จะสังเกตการณ์ การเปลี่ยนแปลงในเมืองจินหลิงและเรียนรู้เกี่ยวกับซอมบี้และสัตว์ร้ายด้วย
มันคือสถานที่ซึ่งสามารถแบ่งปันตัวอย่างจากการค้นคว้าได้ นั้นคือจุดประสงค์ที่แท้จริงของ ‘เมือง’
ทีมนั้นขับรถออกจากชุมชนในเวลาเพียงไม่นาน โดยการนำของรถSUV ขับไปยังถนนเลนที่เล็กและหลังจากนั้นก็เลี้ยวอีกหลายครั้ง พวกเขาก็มาถึงถนนหลัก
ในเวลาเดียวกัน เจียงลู่ฉีก็เห็นชายหนุ่มที่มีกล้าม ที่อยู่บนรถที่นำ กำลังยืนด้านหลังป้อมปืนกลเบา
