TXV – 60 สร้างแต่ปัญหา !
TXV – 60 สร้างแต่ปัญหา !
หลิวหยิงขับรถออกไปช้าๆในขณะที่เธอหันกลับไปมองยังบริษัทไนท์มูฟสปอตอีควิชเมนต์ที่ค่อยๆจางหายไปจากสายตาของเธอ เธอได้ก่อตั้งบริษัทนี้มากับสามีของเธอมันยากที่จะยอมรับความจริงเช่นี้ที่ต้องเสียบริษัทแห่งนี้ไป…
เซี่ยเหล่ยเตือนเธอให้ขับรถอย่างระมัดระวัง ในขณะที่เขานั่งอยู่ข้างๆเธอ
ตืด ตืด ตืด …. ตืด ตืด ตืด
เซี่ยเหล่ยดึงโทรศัพท์ออกมาแล้วตอบกลับไปว่า “ขอบคุณนะ...สำหรับสิ่งที่ทำให้ในวันนี้”
มันเป็นสายที่โทรมาจากหลิวหยิง
“คุณเป็นหนี้ฉันอีกแล้ว ฉันจะขอความช่วยเหลือจากคุณบ้างเมื่อฉันต้องการ” หลงบิงกล่าว
เซี่ยเหล่ยยิ้มอย่างเซ็งๆ “จะให้ผมทำอะไรให้อีกล่ะ ?”
“เราค่อยพูดถึงมันเมื่อถึงเวลา” หลงบิงกล่าว “กู๋เค่อเหวิน เธอเป็นที่รู้จักในเมืองชิงตู่ เธอเป็นคนที่โหดเหี้ยมอย่าไปหลงกลจากรูปลักษณ์ภายนอกเธอล่ะ”
“ผมสามารถบอกคุณเพิ่มได้อีกนะ เธอเป็นนังงูพิษและเป็นงูที่มีสันสันฉูดฉาดแสนอันตราย” เซี่ยเหล่ยกล่าว
“เอาไว้ถึงเวลา เราจะคุยกันอีกครั้ง”
“ฮัลโหล ?” เซี่ยเหล่ยอยากรู้เกี่ยวกับความเป็นอยู่ของเซี่ยเสวีย แต่หลงบิงวางสายไปแล้ว
หลิวหยิงหยุดมองและจ้องไปที่เซี่ยเหล่ย “เหล่ยคนที่ช่วยพวกเราเธอเป็นเพื่อนกับคุณใช่มั้ย ? บอกฉันได้รึปล่าวว่าเธอเป็นใคร ? ฉันอยากจะขอบคุณเธอ”
“เธอเป็นคนที่ลึกลับมาก คุณไม่ต้องขอบคุณเธอหรอก” เซี่ยเหล่ยกล่าว
“ฉันไม่ขอบคุณเธอได้ยังไง ? เธอช่วยฉันไว้เยอะมากแล้วทำไมฉันถึงไม่สามารถขอบคุณเธอได้ล่ะ ?” หลิวหยิงถาม
“คุณไม่ต้องขอบคุณจริงๆ.... ผมจะบอกเธอเองว่าคุณอยากขอบคุณเธอ” เซี่ยเหล่ยกล่าว
“เธอต้องเป็นคนที่มีเส้นสายใหญ่โตอย่างแน่นอน เธอทำงานอะไรหรอ ?” หลิวหยิงถาม
เซี่ยเหล่ยยิ้มอย่างเก้ๆกังๆ “คุณอาจจะไม่เชื่อนะ แต่ผมไม่รู้จริงๆว่าเธอทำอะไร”
“หือ ?” หลิวหยิงดูตกใจมาก “มันเป็นไปได้ด้วยหรอ ?”
เซี่ยเหล่ยยักไหล่ “ดูเหมือนว่าคุณไม่เชื่อใจผมเลยนะ...”
หลิวหยิงตอบกลับไปว่า “ไม่… ฉันเชื่อคุณ ถ้าเป็นคนอื่นพูดล่ะก็...ฉันคงไม่เชื่อเขาอย่างแน่นอน แต่เมื่อคุณพูดออกมา….ฉันเลยเชื่อในสิ่งที่คุณพูด”
“มีแผนอะไรต่อล่ะ ?” เซี่ยเหล่ยรีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนา
หลิวหยิงหยุดคิดสักครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “มาทำงานกับฉันสิ”
เซี่ยเหล่ยชะงักไปชั่วคราว “ผม ? ทำงานร่วมกับคุณ ?”
หลิวหยิงพยักหน้า “อืม...ทำงานด้วยกันเถอะฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ดีอย่างแน่นอนการจดสิทธิบัตรกระดานโต้คลื่นอัตโนมัติถ้าไม่ใช่เป็นว่าเพราะคุณช่วย สิ่งนี้คงตกไปอยู่ในมือของกู๋เค่อเหวินไปแล้ว ฉันจะใช้เงินที่กู๋เค่อเหวินโอนเข้าบัญชีของฉันมาสร้างบริษัทใหม่และทำงานร่วมกับคุณและคุณก็ไม่ต้องกังวลว่าคุณจะไม่ได้รับผลประโยชน์ ฉันอยากแบ่งหุ้นจากบริษัทใหม่ให้กับคุณ”
“ไม่ ไม่ ไม่ ผมไม่อยากได้หุ้นของบริษัทคุณ” เซี่ยเหล่ยรีบปฏิเสธทันที
หลิวหยิงจอดรถข้างทางและมองเซี่ยเหล่ยด้วยสายตาที่ซาบซึ้ง “เหล่ย คุณได้ยินที่กู๋เค่อเหวินพูดรึปล่าว ? โครงการนี้มีมูลค่ามากกว่า 100 ล้านเหรียญสหรัฐ ! ถ้าคุณแปลงเป็นเงินหยวนอาจมีราคามากกว่า 600 ล้านหยวน !”
เซี่ยเหล่ยหัวเราะ “ผมเรียนวิชาคณิตศาสตร์มา แน่นอนว่าผมรู้ 100 ล้านเหรียญแปลงเป็นเงินหยวนได้เท่าไหร่แต่ผมคิดว่าสิ่งที่กู๋เค่อเหวินพูดอาจจะไม่เป็นความจริงทั้งหมดถึงแม้ว่าโครงการนี้จะมีราคาที่สูงแต่คุณจะต้องใช้เวลาหลายปีในการทำสิ่งนี้”
“ถึงแม้ว่ามันจะใช้เวลานาน แต่พวกเราก็สามารถสร้างรายได้จำนวนมหาศาลถ้าเรามาร่วมมือกันหรือว่าคุณไม่อยากได้ล่ะ ?” หลิวหยิงถาม
เซี่ยหยุดคิดสักครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “ผมก็คงโกหกตัวเองไม่ได้ว่าผมไม่อยากได้เงินจำนวนมากมายขนาดนั้น ผมขอเวลาคุณสักหน่อยได้มั้ย ? หลังจากที่ผมตัดสินใจเสร็จแล้วผมจะบอกคุณ”
เรื่องใหญ่ขนาดนี้จำเป็นต้องมีการคิดอย่างรอบคอบก่อนที่จะตัดสินใจและเขาก็มีแผนการที่จะสร้างบริษัทเป็นของตัวเอง ถ้าเขาร่วมงานกับหลิวหยิงแผนของเขาจะจบสิ้นลงในทันที…
“คุณเป็นคนที่มีความสามารถถ้าคุณร่วมงานกับฉัน มันจะประสบความสำเร็จอย่างแน่นอนและฉันจะให้ส่วนแบ่งคุณ 20 เปอร์เซ็นต์ของหุ้นเมื่อคุณทำงานกับฉัน คิดให้ดีล่ะและบอกฉันว่าคุณคิดว่าอย่างไรกับข้อเสนอฉัน ฉันจะรอคำตอบของคุณ”
หลิวหยิงจะกลายเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ทันที ถ้าเธอใช้เงินที่ได้จากกู๋เค่อเหวินจำนวน 40 ล้านมาสร้างบริษัทใหม่และ 20 เปอเซ็นของจำนวนทั้งหมดคือ 8 ล้านหยวน เมื่อโครงการกระดานโต้คลื่นอัตโนมัติเข้าสู่ตลาดโลกราคาของมันจะพุ่งทะยานขึ้นไปอีก และมันยากที่จะคาดเดาว่า 20เปอเซ็นต์ในตอนนั้นจะมีมูลค่ามหาศาลขนาดไหน
มันเป็นข้อเสนอที่ยั่วใจเซี่ยเหล่ยอย่างมาก เขารู้ว่าหลิวหยิงเป็นคนฉลาดเธอมีวิธีชักจูงเขาไปร่วมธุระกิจกับเธอ เธอจะให้เซี่ยเหล่ยช่วยผลิตชิ้นส่วนและสานต่อความฝันของเธอให้เป็นจริงและของตอบแทนของเขาคือ 20 เปอเซ็นต์ของราคาหุ้นของโครงการกระดานโต้คลื่นอัตโนมัติ
“ตกลง ผมจะนำเรื่องนี้ไปคิดดูนะ” เซี่ยเหล่ยกล่าว
“อืม… งั้นเราไปดูสถานที่ที่จะก่อตั้งบริษัทใหม่ด้วยกันเถอะ” หลิวหยิงมองไปที่เซี่ยเหล่ยด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง
“ได้เลย ผมจะไปกับคุณ” เซี่ยเหล่ยตอบตกลงทันที เขามีแผนที่จะยกระดับอาชาสายฟ้าเวิกค์ช็อปให้กลายเป็นบริษัทเล็กๆอยู่แล้วดังนั้นคงเป็นเรื่องดีที่จะได้เรียนรู้เกี่ยวกับการก่อตั้งบริษัทจากหลิวหยิง
หลิวหยิงสตาทเครื่องยนต์และขับรถไปที่นอกเมืองเพื่อดูที่ดินในการก่อตั้งบริษิท สาเหตุที่เธอเลือกที่ดินนอกเมืองเพราะว่าที่ดินในเมืองมีราคาแพงและไม่จำเป็นต้องตั้งบริษัทในเมืองเลย….
เซี่ยเหล่ยและหลิวหยิงใช้เวลาเกือบทั้งวันอยู่บนท้องถนน เขามองดูที่ดินหลายๆแห่งและได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆจากหลิวหยิงมากมาย
หลิวหยิงจับตามองที่ดินผืนหนึ่งมันตั้งอยู่ในชนบทมันห่างไกลจากตัวเมืองพอสมควร แต่ก็ติดกับถนนใหญ่ที่ดินนี้มีเนื้อที่ทั้งหมด 20 ไร่ราคา 3 ล้านหยวน เหมาะสำหรับการสร้างโรงงานขนาดเล็กๆ เธอกำลังมองมันด้วยความสนใจ
เซี่ยเหล่ยก็สนใจที่ดินผืนนี้เช่นกัน เขากำลังคิดว่าถ้าย้ายอาชาสายฟ้าเวิกค์ช็อปมาที่นี่จะสามารถเปลี่ยนจากร้านเวิกค์ช็อปเล็กๆเป็นบริษัทที่ใหญ่โตขึ้นมาได้ แต่ราคา 3 ล้านหยวนราคามันคงจะแพงเกินไปสำหรับเขา…
หลังจากวันที่แสนวุ่นวายผ่านพ้นไปหลิวหยิงมาส่งเซี่ยเหล่ยที่บ้าน...
หลังจากที่ส่งเซี่ยเหล่ยลงรถเขาจึงถามว่า “พี่หลิวจะมาบ้านผมมั้ย ?”
หลิวหยิงยิ้ม “ได้สิ ฉันไม่เคยไปบ้านคุณมาก่อนเลย”
เซี่ยเหล่ยเป็นสุภาพบุรุษและไม่อยากพาหลิวหยิงไปที่บ้านเพราะมันจะดูไม่ดีและอีกอย่างบ้านของเขาไม่มีระเบียบเลอะเทอะเขาจึงพูดแบบอึดอัดใจว่า “น้องสาวฉันไปเรียนที่มหาวิทยาลัยแล้วไม่มีคนทำความสะอาดบ้านเลยตอนนี้...”
หลิวหยิงยิ้มอย่างสดใส “ฉันจะช่วยคุณทำความสะอาดบ้านเอง”
เซี่ยเหล่ยกำลังจะเอ่ยปากพูด ทันใดนั้นเจียงหยู่ยี่เดินผ่านหน้าเขาและพูดว่า “เหล่ย ไปอยู่ไหนมา ? ฉันโทรหาคุณตั้ง 3 ครั้งแล้วโทรศัพท์ของคุณก็ปิดเครื่องทั้ง 3 ครั้งเลย” เธอเดินผ่านไปอย่างรวดเร็วระหว่างนั้นเธอเหลือบไปมองที่หลิวหยิงด้วยสายตาแปลกๆ
“โทรศัพท์ผมพังหน่ะ คุณมีธุระอะไรกับผมรึปล่าว” เซี่ยเหล่ยกล่าว
“ฉันเพิ่งซักผ้านวมของฉันแต่มันหนักมากฉันไม่สามารถยกมันออกมาตากได้ ฉันอยากให้คุณมาช่วยฉันสักหน่อย” เจียงหยู่ยี่กล่าว
เซี่ยเหล่ยถึงกับพูดไม่ออก มีคนตั้งมากมายอยู่ในระแวกนี้ ทำไมเธอต้องให้เราไปช่วยยกผ้านวมไปตาก ? ห๊ะ ?
เจียงหยู่ยี่มองไปที่หลิวหยิง “นี่พี่หยู่ยี่แล้ว…. ?”
หลิวหยิงยื่นมือออกไปโดยที่ไม่รอให้เซี่ยเหล่ยบอก เธอยิ้มและพูดว่า “ฉันชื่อหลิวหยิงยินดีที่ได้รู้จักคุณตำรวจ….. ?”
“เจียงหยู่ยี่” เธอจับมือกับหลิวหยิงและดูเหมือนว่าเธอจะจำอะไรได้เล็กน้อย “โอ๊ะ ฉันจำได้แล้ว คุณคือผู้เสียหายที่โดนโจรขโมยของคุณใช่มั้ย ?”
หลิวหยิงพยักหน้า “เรื่องนี้มันผ่านมานานแล้ว วันรุ่งขึ้นฉันจะไปที่สถานีตำรวจอีกครั้ง ให้ตายสิพวกเขาทำงานช้ามาก ! ฉันไม่รบกวนเวลาของคุณแล้ว ลาก่อน”
“คุณไม่มากับเราแล้วหรอ ?” เซี่ยเหล่ยถาม
หลิวหยิงยิ้ม “เจ้าหน้าที่เจียงต้องการให้คุณไปช่วยตากผ้านวมให้เธอ รีบไปได้แล้วส่วนเรื่องนั้นไว้โอกาสหน้าแล้วกัน”
“ก็ได้ ลาก่อน” เซี่ยเหล่ยกล่าว
หลิวหยิงขึ้นรถและสตาทรถของเธอออกไปทันที เธอตะโกนออกมาจากหน้าต่างรถว่า “อย่าลืมเรื่องที่เราคุยกันไว้ล่ะ ฉันจะรอฟังคำตอบวันพรุ่งนี้”
เซี่ยเหล่ยพยักหน้า “ได้เลย ผมจะให้คำตอบคุณ เจอกันพรุ่งนี้”
หลิวหยิงขับรถออกไป
“เหล่ย คุณตกลงอะไรกับเธอไว้ ?” เจียงหยู่ยี่มองอย่างสงสัยมาที่เซี่ยเหล่ย
“มันเป็นเรื่องธุระกิจ อย่ารู้เลย” เซี่ยเหล่ยกล่าว
“คุณอยู่กับหลิวหยิงทั้งวันเลย ?”
เซี่ยเหล่ยจ้องมองไปที่เธอก่อนจะถามว่า “คุณเรียกตัวเองว่าพี่ คุณรู้หรอว่าเธออายุเท่าไหร่ ?”
เจียงหยู่ยี่เลิกถามเซ้าซี้เซี่ยเหล่ย “ช่างเหอะ ฉันไม่สนใจเรื่องธุรกิจที่วุ่นวายของคุณแล้ว ฉันแค่อยากจะบอกว่าฉันสวยที่สุด คุณควรจะให้ความสนใจกับฉันมากที่สุดแทนที่จะไปสนใจพี่หลิว เธอคงไม่เหมาะกับคุณหรอก”
“หืม…. ผมไม่อยากพูดกับคุณและผมจะไม่ช่วยคุณตากผ้านวมของคุณด้วย” เซี่ยเหล่ยกล่าว
เจียงหยู่ยี่หัวเราะ “โอ๊ะ ที่รัก ฉันจำได้ว่าเพื่อนบ้านของพวกเรา ‘ป้าลู่’ มาช่วยฉันซักผ้านวมและยกผ้านวมไปตากเรียบร้อยแล้ว ทำไมคุณไม่หันไปมองที่ระเบียงบ้านของฉันล่ะ ? คุณจะรู้ความจริง !”
เซี่ยเหล่ยเงยหน้าขึ้นไปดูปรากฏว่ามีผ้านวมตากอยู่จริงๆมีหมีสีน้ำตาลที่ถูกพิมพ์ลงไปในผ้านวมและมีลายเล็กๆน้อยๆอยู่เต็มผ้านวมซึ่งมันดูน่ารักมาก ถัดไปข้างๆมีกางเกงชั้นในลายลูกไม้สีดำและชุดชั้นในสีแดงต่างอยู่ข้างๆกัน สายตาของเขารีบกลับหันมามองที่หมีสีน้ำตาลโดยทันทีจากความเขินอาย…..
“ฉันอยู่ที่นี่เพื่อมาขัดขวางความสัมพันธ์ของคุณและพี่หลิว” จากนั้นไม่นานเจียงหยู่ยี่เดินส่ายสะโพกเข้าไปในบ้านของเธอ ขาที่เรียวยาวพร้อมกับรูปร่างที่ดีของเธอทำให้เธอมีเสน่ห์ในทุกๆวัน
เซี่ยเหล่ยยังคงงงงวยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น………
ติดตามตอนต่อไป
