LSG- บทที่ 89 พลังแห่งร้อยบี่ (อ่านฟรีวันที่25กันยา)
LSG บทที่ 89
แปลไทยโดย : SwordGod
พลังแห่งร้อยบี่
มรณะ!"
คำที่น่าขนหัวลุก ปรากฏขึ้นบนกระบี่สีดำด้วยสีแดงเลือด
ดาบสั่นกึกๆในขณะที่ทุกคนยืนอยู่ในอาการตกตะลึง
ทะเลพายุจิตสังหารกระจายออกทุกทิศทุกทาง อุณหภูมิภายในจัสตุรัสลดต่ำลงมาอย่างมาก แม้แต่ นายหญิงดาราม่วงที่กำลังเตรียมโจมตีเจ้าลัทธิวิญญาณโลหิตยังต้องหันมามอง
"นี่มัน ... อาวุธบ้าอะไร?"
แม่ทัพเผ่าปีศาจยังไม่อาจควบคุมอาการสั่นของมันไม่ได้ ดวงตาที่เล่าร้อนดั่งดวงอาทิตย์จ้องมองไปที่กระบี่อย่างประหลาดใจ
สองอสูรที่ปี่เข้ามาต้องหยุดเท้าลงด้วยความลังเล
พวกมันรู้สึกได้ว่าเขาไม่ได้แข็งแกร่งแต่ว่ากระบี่เล่มนี้มันมีความพิเศษ
แต่…
ความลังเลของพวกมันไม่ได้หยุดซูหยุน
ในขณะนี้กระบี่และคนไม่กลัวอะไรเลย
ฟึบ!
มันรีบวิ่งไปหาอสูรทั้งสองตัวแล้วง้างกระบี่สีดำขึ้น
อักษร ฆ่า สีแดงโลหิตปรากฏขึ้นบนตัวกระบี่อักษรเป็นลางร้ายและงดงามในเวลาเดียวกัน กระบี่พัดหวือๆเหมือนกับคลื่นกระทบกัน
"ไม่มีหัวคิด! แกนึกว่าเป็นเจ้าของอาวุธชั้นเลิสแล้วจะต้านพวกเราได้หรอ? เขตแดนบ่มเพาะของแกมันแตกต่างกับข้าแกคิดว่าจะเติมเต็มช่องว่างระหว่างเราได้หรอ! "
แม่ทัพ แผดเสียง
เสี้ยวพริบตา ซูหยุนก็วิ่งผ่านไป
ไม่รู้ว่าความเร็วของมันได้เพิ่มขึ้นเหมือนพายุเข้าไกล้สองอสูรและฟันกระบี่มรณะผ่านไป
ฟิ้ว!
สองอสูรไม่มีเวลาหลบหนีและโดนฟันเข้าไป เสียงแปลก ๆ ก็โผล่ออกมา
ผู้คนจ้องมองและดูหมือน...
กระบี่มรณะไม่ได้ฟันผ่านผิวหนาๆของอสูร ...
หลายคนเห็นมันและตกใจ กระบี่มีอำนาจอันยิ่งใหญ่เช่นนั้นมันน่าจะเป็นแค่ชื่อ แต่ไม่มีสาร?
แม่ทัพหัวเราะ "ฮ่า ๆ ๆ ตอนนี้แกรู้รึยังว่ากระบี่เล่มนี้มันไร้ค่า! กระจอกจิงๆ! ฮ่า ๆ ๆ ... "
เสียงหัวเราะของเขาดังก้องไปทั่ว
แต่กระบี่มรณะเห็นได้ชัดว่ามันปั่นป่วน พร้อมกับมันได้ส่งมอบลมปรารมรณะจำนวนมหาศาลซึ่งเป็นชนิดที่สามารถทำลายดอกไม้และพืชได้ในเวลาเดียวกันและทำให้หินสีฟ้าเจริญเติบโตขึ้น มันยื่นออกไปทางอสูรราวกับว่ามันมีหลายมือ
ทันใดนั้นอสูรก็เหี่ยวแห้งด้วยความเร็วที่รวดเร็ว เนื้อของมันแห้งและเบ้าตาของมันก็กลวงโบ๋ ผิวหนังของมันแห้งเหี่ยวภายในไม่กี่ลมหายใจ
ภาพที่ผิดปกตินี้ไม่ได้ด้อยไปกว่า กระบี่อาคมพันจิ้งจอกแดง ซึ่งมีความสามารถในการกินพลังงานของซากศพ
แม่ทัพหยุดเสียงหัวเราะของมันและตกตะลึงกับปรากฏการณ์แปลก ๆ นี้
“ปีศาจ !! ความชั่วร้าย !! นี่คือกระบี่แห่งปีศาจและความชั่วร้าย !! มันสามารถกินพลังงานของศัตรูและกลายเป็นกำไรของตัวเอง! นี่คือกระบี่แห่งปีศาจและความชั่วร้าย !!”
ผู้อาวุโสกระบี่พูดว่า "บรรพบุรุษของเราจะเก็บกระบี่ไว้ได้อย่างไร! เป็นไปไม่ได้! บรรพบุรุษจะไม่ทำอย่างนั้น !! "
ซูหยุนไม่เข้าใจหรอกว่าทำไม ผู้อาวุโสกระบี่ จึงตื่นเต้นมาก แต่ในขณะนี้มันรู้สึกผ่อนคลาย
เมื่อกระบี่มรณะ ได้ปลดปล่อยปนาณมรณะของมันออกมาราวกับว่ามันใช้ปราณวิญญาณศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์จนหมดเกลี้ยง ในความเป็นจริงเลือดของมันเป็นอาหารส่วนเนื้อช่วยเติมเต็มปราณวิญญาณศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ให้ชุ่มชื่น ทุกคนจะหลงใหลในความรู้สึกเช่นนั้น
เส้นผมของแม่ทัพลุกตั้งเมื่องเห็นกระบี่แปลกๆ
ซูหยุนไม่ได้ไว้หน้าแต่อย่างใด มันบิดกายหันร่างเข้าหาอสูรตนอื่นๆ
"นี่มันเป็นความชั่วร้ายเกินไปแล้ว! ใช้ ลมปราณศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ ของเจ้าของเปลี่ยนเป็นลมปราณมรณะของผู้ถือกระบี่ ใช้วิธีนี้จะไม่มีโอกาสตาย! ผู้ถือกระบี่จะมี ลมปราณศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ ใช้ได้ไม่จำกัด แต่ในระยะยาวร่างกายของ ซูหยุน จะไม่สามารถรับมือกับพลังชั่วร้ายและพังลงได้! "
ถึงแม้ กระบี่มรณะ จะเป็นที่รู้จักกันในชื่อไร้ศิลธรรม แต่ก็ไม่มีใครคิดว่ามันน่ากลัว
"แม้ว่าข้าจะไม่สามารถรับมันได้ แต่ข้าก็ต้องแบกรับมัน นี่เป็นโอกาสเดียวของข้าและเวลานี้เท่านั้นที่มันไว้ใจข้า ปล่อยให้ข้าสังหารมันไม่ให้เหลือซาก! "
ซูหยุนพึมพำและดูดพลังชีวิตของอสูรมาใช้แล้วก้าวเข้าไปหาแม่ทัพ
พลังชีวิตถูกดูดออกมาเติมเต็มลมปราณศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ในร่างกายของซูหยุน สิ่งที่ ซูหยุนเคยรู้สึกมาก่อนความเจ็บปวดความเมื่อยล้าและหมดหนทางของมันถูกกวาดไปเป็นร่างที่หดตัวของมันเต็มไปด้วยพลังที่รุนแรง
มันเหมือนกับว่า ซูหยุน ได้ถูกจุดประกายการต่อสู้ กระบี่มรณะดุเดือดสั่นสะท้านตั้งใจที่จะทำให้คนอื่นกลัวฟาดลงไปยังแม่ทัพ
แต่…
แม่ทัพยืนนิ่งและจ้องมองที่กระบี่สีดำพุ่งเข้ามา
"มองไปที่พลังของมันกระบี่เล่มนี้อาจถือได้ว่าเป็นระดับสีม่วงในอาวุธสวรรค์ แม้ว่าจะมีพลัง แต่สำหรับข้าแล้วมันก็เป็นแค่ของเด้กเล่น แกคิดว่าแกจะพึ่งกระบี่เล่มนี้ ฆ่าข้าอย่างนั้นหรอ? ไร้สาระ !! ข้าจะทำให้แกได้ลิ้มรสพลังสุดยอดที่แท้จริง! "
พร้อมกับแม่ทัพที่กางนิ้วมือออกคีบกระบี่มรณะด้วยความแม่นยำ
ปราณมรณะ กระเพื่อม!
แต่แม่ทัพรู้จักพลังของเขา ด้วยลมปราณปีศาจที่ไหลพุ่งผ่านเหมือนน้ำไหลเชี่ยวปิดกั้น ลมปราณมรณะ เพื่อป้องกันไม่ให้มีผลกระทบต่อร่างกายแม่ทัพ
ขณะที่ กระบี่ปีศาจก็แข็งแก่งแม่ทัพก็ไม่ได้อ่อนแอ เมื่อการบ่มเพาะของ ซูหยุน ต่ำกระบี่มรณะก็ไม่ได้รับการปลดปล่อยพลังอนุภาพ
กระบี่มรณะ ถูกหยุดไว้ ด้วยอำนาจของมันทั้งหมด ซูหยุน พยายามจะดันกระบี่ไปข้างหน้า
แต่นิ้วหัวแม่มือของแม่ทัพที่คีบไว้นั้นเหมือนเป็นเหล้กและยึดแน่นที่ขอบใบมีด มันยากที่จะขยับนิ้ว
ทันใดนั้น
แม่ทัพก็ยกขาขึ้น ที่ปลายเท้าของเขามีกระดูกซี่โครง 5 ซี่และเป็นเล็บเท้าของแม่ทัพ
ล้อมรอบด้วยปราณปีศาจและโจมตีท้องของซูหยุน
โหดร้าย!
ซูหยุน คลายมือของมันจากด้ามจับและถอยกลับเพื่อหลบการโจมตีครั้งนี้
แม่ทัพพลาดแต่ระหว่างนิ้วมือเขา เขายังคีบกระบี่สีดำไว้ จากนั้นเขาก็หัวเราะออกมาอีกว่า "สมองเท่ามด ข้านี่ตกอกตกใจมากเลย ที่แกยอมทิ้งกระบี่? ฮะฮ่า ... เหมือนขยะ! "
“ขยะ”
ซูหยุน พึมพำแล้วถลึงตาใส่กระบี่มรณะ
ได้ยินเสียงดังสนั่น
พลันกระบี่มรณะแายแสงสำดำตามมาด้วยลมปราณทมิฬที่หนาท่วมเหมือนฝักกระบี่มังกร มันขดตัวรอบกระบี่อย่างรวดเร็ว ...
โฮกกก ...
กระบี่กีดร้องคร่ำครวญออกมาราวกับเรืองถูกยิงขึ้นสู่ท้องฟ้าและกระตุ้นให้เกิดอาวุธที่งดงาม การสกัดความรุนแรงและความปรารถนาที่จะสร้างความหายนะนั้นไม่สามารถเอื้ออำนวยได้ มันไหลไปในทุกทิศทาง
แม่ทัพมองไปรอบ ๆ ด้วยนัยน์ตาสีเขียวที่น่าสงสัยเขามองไปที่ฝักกระบี่หลังด้านหลังของซูหยุน
เสียงที่ทำให้ไม่สงบนี้ดูเหมือนจะมาจากฝักกระบี่
แล้วก็ ...
เสียงร้องจากกระบี่ดังขึ้นและดัง!
ความแรงของมันน่าอัศจรรย์มาก
ราวกับว่า เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิต สัมผัสอะไรได้บางอย่าง "ห้าวเยว่ หนีเร็ว!"
"อะไร?" แม่ทัพถามถาม
ฟึบ ฟึบ ฟึบ ฟึบ ฟึบ ...
ฝักกระบี่เปล่งแสงออกมาปลดปล่อยกระบี่หลายสีเพื่อสร้างความหายนะ ทุกๆกระบี่กำลังพุ่งตรงไปหาแม่ทัพ
มีกระบี่บรรพกาลสดใสเรืองรองหลากสีสัน ...
กระบี่จิตศิลาหนักดั่งขุนเขา ...
เจตจำนงค์อันไร้ขีดจำกัดที่ไม่มีวันหมดสิ้น ...
กระบี่วิญญาณสวรรค์อันน่าครั่นคร้าม ...
กระบี่ใบไม้วิญญาณที่สงบราบเรียบ ...
และกระบี่ที่มองไม่เห็นสัมผัสไม่ได้ ...
กระบี่เหล่าบินออกมาด้วยเจตจำนงแต่ละเล่มกลืนกินพื้นที่ทั้งหมด
กระบี่เหมือนมังกรและ100กระบี่อันไม่มีที่สิ้นสุด
ในขณะนี้ไม่มีใครสามารถตั้งตน ได้เปรียบ ไม่มีใครสามารถจับคู่กับอำนาจดังกล่าว!
พลัน! มีเพียงสิ่งเดียวในสายตาของแม่ทัพ
กระบี่!
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ...
พวกมันบินไปหาเขาเหมือนมังกรสวรรค์ ในช่วงเวลาสั้น ๆ พวกมันทั้งหมดทลวงเข้าไปในร่างแม่ทัพ กระบี่หมุนกลับในอากาสแล้วเสียบทะลุร่างอีกครั้งอย่างบ้าคลั่ง ร่างของแม่ทัพถูกสับละเอียด!
มีเลือดสดๆและเนื้อสับแม้กระดูกถุกสับเป็นชิ้น ๆ
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในเวลาไม่กี่วินาที
นายหญิงดราราม่วงตกใจมาก
มู่เฟิง ตกตะลึง
แม้กระทั่ง เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิต ยังต้องอ้าปากค้าง
ไม่มีใครเคยเห็นวิชาแบบนี้มาก่อน ในแง่ของวิชากระบี่ วิชากระบี่นี้สุดยอดกว่าวิชาของ สำนักกระบี่เซียน
มันมีความร้ายกาจมาก ด้วยร้อยกระบี่ที่ไร้ขอบเขตเชื่อมต่อกับสวรรค์และผืนธรณีดั่งสายฟ้าฟาด
ซูหยุนหอบแฮกๆจับด้ามกระบี่มรณะจิ้มดินด้วยมือขวาราวกับมันโดนสูบพลังไปจนหมดและหลั่งเหงื่อพลักออกมา
ร้อยกระบี่บินฉวัดเฉวียนเหนือศรีษะของมันแต่ละเล่มชุ่มไปด้วยโลหิต พวกมันทั้งหมดโหดร้ายและรุนแรงไม่มีแม้แต่เล่มเดียวที่สงบลง
ทุกกระบี่มีคำว่า 'ฆ่า'
นี่เป็นเครื่องหมายที่ กระบี่มรณะ ทิ้งไว้เมื่อมันเอาชนะพวกมัน
"กระบี่โหดร้ายอะไรอย่างนี้ !!"
เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิต กำลังตะลึง เขามองไปที่ ซูหยุน และใต้เสื้อคลุมของเขาตาของเขาเต็มไปด้วยความโลภและความปรารถนา
"มันเสียของเปล่าทีคนอ่อนแออย่างแกใช้กระบี่ที่น่าเกรงขามนี้ !! ทำไมแกไม่มอบมันมาให้ข้าว่ะ !! "
ด้วยเหตุนี้เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิตจึงรีบวิ่งไปหาซูหยุน
นายหญิงดาราม่วงได้สูญเสียกำลังที่จะฆ่าและและได้ทำใจไปแล้ว แต่มันก็แตกต่างกันสำหรับซูหยุน
นอกจากนี้แล้วกระบี่เล่มนี้ยังทำให้ ซูหยุน แข็งแกร่งกว่ายอดฝีมือกระบี่คนอื่นๆอีก มันเพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่า กระบี่เล่มนี้มันมีความพิเศษ ทุกคนต้องการที่จะเป็นเจ้าของกระบี่เล่มนี้ โดยเฉพาะ จอมมาร
“ย้ากกก!”
ซูหยุนกัดฟันร้องตะโกนดีดตัวมันเองด้วยความเหนื่อล้าพุ่งเข้าหา เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิต
"รนหาที่ตาย!"
ซูหยุนก้าวไปข้างหน้าโดยไม่หลีกเลี่ยง เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิตโหมกระหน่ำและด้วยกำปั้นทั้งสอง เขาผลักกำหมอกเลือดไปที่ซูหยุน
ร้อยกระบี่บินอีกครั้ง มันเรียงตัวสร้างแนวป้องกัน ซูหยุน
เพล้ง !!!!
หมอกโลหิต กระจายตัวในขณะที่มันสัมผัสกับดาบ
ซูหยุนรู้สึกถึงความแข็งแกร่งและมีพลังงานหนาแน่นในร่างกายของมันและเลือดของมันกำลังเดือดพล่านขณะที่เส้นเลือดของมันกำลังจะระเบิดไปยังหมอกเลือด
ที่ด้านหลังของลำคอของมัน มันรู้สึกว่ามันอยากจะอาเจียนเลือดออกมา
มันจ้องไปที่ เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิต ด้วยดวงตาสีแดงฉาน กระบี่มรณะ กระแทกในอากาศ
ร้อยกระบี่สวรรค์แยกออกและบินขึ้นสูง เมื่อกระบี่ร่อนลงมาที่พื้นมันก็จัดเรียงตัวมันเองอย่างสวยงาม
มีเสียงโหยหวนดังขึ้น
"โล่ปีศาจโลหิต!"
เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิต ตะโกนและใช้มือของเขาต้านมัน
ครืดดด !!!
มือของเขาสาดเลือดสดๆและทันทีที่มีเลือดออกมาเป็นแผ่นที่หนาประมาณ 3 นิ้วและแข็งตัวเหมือนน้ำแข็ง
เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง ...
ร้อยกระบี่วิ่งเข้าชนเสียงดัง ตูม! กำแพงโลหิต สั่นระรัวแทบจะต้านทานไม่ไหว
ดวงตา ซูหยุน ส่องแสงเจิดจ้า คว้ากระบี่มรณะ มันแยกกระบี่บนอากาศออกเป็นสองกลุ่มแล้วโจมตีขนาบทั้งสองข้างอีกครั้ง
เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิต ยิ้มเย้ย "แกคิดว่าข้าหมดสิ้นปัญญาหลังจากที่ข้าสู้กับ นายหญิงดาราม่วงหรอ? ช่าย แกเดาถูกแล้ว แต่ว่า....แกมันอ่อนแอเกินไป! กระบี่นี้น่ากลัวนัก ... แต่ว่าคนถือนั้นไม่! ข้าไม่กลัวแกหรอก! "
หลักจากที่เขาโบกมือ โล่วิญญาณโลหิต ก็แยกออกเป็นสองส่วนบินไปทางซ้ายและขวาของเขา
กึก กึก กึก กึก กึก กึก ...
ร้อยกระบี่ถูกสกัดไว้อีกครั้ง
ซูหยุน หันควับมาและกระชับใบหน้าแน่น
เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิต เป็นคู่ปรับที่แข็งแกร่งมาก !!
"ถึงตาข้าบ้างแล้ว!"
ด้วยเสียงคำราม เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิต เปิดการเคลื่อนไหวของเขาและ คายกองเสาโลหิตออกมา !!
ซู่มๆๆๆๆๆ!
เสาโลหิตลอยออกมาจากปากและกระจายตัวกลายเป็นวิญญาณสีแดงโลหิตแดงนับไม่ถ้วน วิญญาณกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดขณะที่พวกมันล้อมรอบซูหยุน ...
แปลไทยโดย : SwordGod
