LSG-บทที่ 90 ชื่อตอนอยู่ข้างล่างครับผม (อ่านฟรีวันที่28กันยา)
LSG บทที่ 90
แปลไทยโดย : SwordGod
ชื่อตอนอยู่ข้างล่างครับผม
ใบหน้าของซูหยุน ประหลาดใจแต่อาการตกใจเหล่านี้ก็หายไปอย่างรวดเร็วแทนที่ด้วยความมั่นใจ
ผุ้คนก็ประหลาดใจเช่นกัน มันไม่กลัวเลยหรอ?
มันง้างกระบี่สีดำของมันพุ่งตรงไปโจมตีหนึ่งในร้อยพันวิญญาณสีแดงโลหิต
ไม่ได้มีอะไรที่กีดขวางเลย การโจมตีเหมือนดาวตก
วิญญาณสีแดงโลหิต ที่อยู่ใกล้ ซูหยุน เริ่มกัดเซาะฉีกเนื้อหนังที่บนหัวไหล่และขาของมัน แต่มันก็ไม่ได้แปรเปลี่ยนเคลื่อนย้ายมันแบกรับการกัดกินของดวงวิญญาณข้างหน้า
กระบี่ไกล้เข้ามาทีละนิดทีละนิด!
ฉึก! !
วิญญาณสีแดงโลหิตที่ล้อมรอบถูกเจาะทะลุทลวงผ่านเต็มเปา ลมปราณวิญญาณศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ระเบิดภายในและฉีกออกเป็นล้านชิ้น
ในขณะที่ดวงวิญญาณสีแดงเลือดถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ดวงวิญญาณสีแดงเลือดโดยรอบก็พังทลายลงไปกลายเป็นหมอกโลหิตหายไปในอาศธาตุ
"อะไรกัน?"
เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิตตกใจ! มันทำลายวิชาของข้าได้ง่ายๆเลยหรอ? มันเป็นไปได้ยังไงกัน?
"วิชาหนึ่งแสนปีศาจโลหิต! ของแกเป็นส่วนหนึ่งของ เต๋าสวรรค์ปีศาจโลหิต! "
"แกเป็นใคร?" แกรู้ได้ยังไงว่าวิชานี้เกี่ยวข้องกับ วิชาหนึ่งแสนปีศาจโลหิตได้ยังไง ? " เจ้าลัทธิปากสั่นกึกๆแล้วถามว่า "ก็เห็นๆกันอยู่ว่าแกเป็นปีศาจแล้วทำไมแกถึงต้องการช่วยมนุษย์! แกเป็นปีศาจ! แกมีทุกสิ่งทุกอย่าง เผ่าปีศาจขึ้นอยู่กับปลายเล็บของแก! ทำไมแกช่วยคนเหล่านี้? ทำไม? เจ้าปีศาจ! "
"ข้าไม่ใช่ปีศาจ ... "
แต่ในความเป็นจริงแล้วจิตวิญญาณของมันติดเชื้อปีศาจอยู่แล้วและจะไม่มีวันทำให้บริสุทธิ์
วิชา หนึ่งแสนปีศาจโลหิต นับว่าเป็นวิชาชั้นสูงแห่ง เต๋าสวรรค์ปีศาจโลหิต ซูหยุน ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเข้าร่วม นิกายปีศาจ และได้เคยปฏิบัติภารกิจเพื่อปกป้องผู้บ่มเพาะ เต๋าสวรรค์ปีศาจโลหิต มันใด้ใช้จิตวิญญาณปีศาจระดับล่างสามดวงเพื่อแลกกับวิชานี้ ผู้บ่มเพาะจึงดูดทั้งสามดวงวิญญาณและสุดท้ายก็ถูกปลิดชีพโดยปีศาจ
ถึงแม้มันจะเข้าใจวิชาหนึ่งแสนปีศาจโลหิตแต่มันก็ไม่มีลมปราณปีศาจเพียงพอและไม่สามารถปลูกฝังได้ รู้วิธี แต่ไม่สามารถนำมาใช้ได้ มันช่างน่าเสียดายจริงๆ เมื่อวิญญาณโลหิตใช้ทักษะนี้ มันก็ผ่อนคลายทันทีมันรู้จักอาคมที่อยู่ข้างใน
“บัดซบ! ข้าไม่สนใจหรอกว่าแกจะเป็นมนุษย์หรือปีศาจหากแกคิดที่จะต่อต้า เต๋าสวรรค์ปีศาจโลหิต แล้วละก็แกก็เตรียมตัวตายได้แล้ว!”
วิญญาณเลือดกราดเกรี้ยว เปล่งลมปราณโลหิตกระแทกไปทาง ซูหยุน
ซูหยุน ไม่ไหวติง แม้กระทั่งเมื่อกระบี่บินร่อนลงมาไกล้เท้าของมันแล้วผงะถอยและหลบหลีกอย่างว่องไว ในเวลาเดียวกันกระบี่บินก็ขนาบทั้งสองข้างบินไปยัง วิญญาณโลหิต
ร้อยกระบี่ทุกเล่มเริ่มบินกระชากท้องฟ้าและผืนดิน ทำให้คนมองด้วยความกลัวและมันก็เป็นความรู้สึกที่น่าจดจำ
ซูหยุนได้กวัดแกว่งกระบี่บินไปมาทั่วทั้งลานจัสตุรัส จากนั้นกระบี่บินแยกและโจมตีอย่างบ้าคลั่งที่ วิญญาณโลหิต รัศมีกระบี่สาดแสงสีแดงสว่างจ้าไปทั่วท้องนภา
วิญญาณโลหิต หันร่างของมันออกมาเปิดดวงตากว้างแล้วแยกร่างออกเป็นชิ้นๆในสองอึดใจกระจายตัวไปทั่วทิศทางโจมตีโดยกระบี่โลหิต
เคร้ง !!!
เป้ง!!!
เป้ง!!!
เป้ง!!!
เคร้ง !!!
.........
.........
เสียงดังกึกก้องไร้ที่สิ้นสุดเมื่อ กระบี่บิน ปะทะกับโล่โลหิตอย่างต่อเนื่อง
กระบี่บินรวดเร็วมาก แต่โล่โลหิตก็สามารถป้องกันได้อย่างรวดเร็วแม้แต่กระบี่หลายร้อยเล่มก็ไม่สามารถเจาะเข้าถึงตัววิญญาณโลหิตได้แม้แต่ครึ่งนิ้ว
"ฮ่า ๆ ๆ ... แกมีความสามารถแค่นี้หรอ?"
เมื่อเห็นว่าซูหยุนไม่สามารถทำอะไรมันได้วิญญาณโลหิตก็หัวเราะอย่างเต็มที่และพอใจกับตัวเอง ทันใดนั้นเสื้อคลุมที่อยู่ข้างหลังตัวเขา ก็ลอยขึ้นเองรัศมีโลหิตพุ่งกระฉูดยิงขึ้นสู่ท้องฟ้า
ดวงตาเลือดปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าและจ้องมอง ซูหยุน ในพริบตาดวงตาเลือดยิงรัศมีแสงโลหิตด้วยลมปราณแห่งความตายลึกซึ้งไปทาง ซูหยุน
ซูหยุน หลบหนีได้อย่างรวดเร็ว ตูม! รัศมีกระแทกลงบนพื้นแทนและระเบิดทำให้เกิดหลุมดำ
ฉากนี้ทำให้ทุกคนตกใจ
ชี่
ชี่
ชี่
.........
ดวงตาโลหิตเพิ่มความเร็วในการโจมตี ทั่วทั้งลานจัสตุรัสกระจัดกระจายและหลายคนถูกลูกหลง ทั้งนักบ่มเพาะปราณปีศาจและนักเรียนได้รับผลกระทบ
"ข้ามองแล้วขืนชักช้าจะไม่ทันการ! เจ้าสารเลวน้อยเจ้าต้องให้ข้าช่วย!
ผู้อาวุโสกระบี่ตะโกน
"ไม่ได้ ท่านผู้อาวุโส ท่านเป็นแค่จิตวิญญาณ ท่านได้ใช้จิตวิญาณของท่านไปหลายครั้งแล้วเดี๋ยวจิตวิญญาณของท่านจะระเหย! ข้าจะจัดการกับมันเองท่านไม่ต้องห่วง! "
ซูยองพูดอย่างรวดเร็ว
เปรี๊ยะ!
อาคมชั่วร้ายแห่งกระบี่มรณะเกาะติดแขนของมันตามไปกระแทกกระทั่นเจาะทะลุร่างนักบ่มเพาะปราณปีศาจ
ปราณมรณะ ได้รับการปลดปล่อยออกมาในทันทีฉุดกระชากลากดวงวิญญาณของนักบ่มเพาะปราณปีศาจออกมาทันทีเปลี่ยนเป็น ลมปราณศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์เติมเต็มร่างกายที่เหี่ยวเฉาของซูหยุน
นักบ่มเพาะปราณปีศาจดับสลาย
ซูหยุน ยังไม่หยุดแค่นั้นมันหันกลับไปจัดการกับนักบ่มเพาะปราณวิญญาณอีกตนหนึ่ง
จากนั้นก็เป็น นักบ่มเพาะปราณวิญญาณ คนที่สาม
ตัวที่4
นักบ่มเพาะปราณปีศาจกลายเป็นศพที่แห้งเหี่ยวเหมือนมัมมี่ทีละตัวๆกลายไปเป็น ลมปราณศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ มหาศาล เติมเต็มเสริมสร้างร่างกายของซูหยุน
"ฮืม?
วิญญาณโลหิตขมวดคิ้วขณะที่เขาวิเคราะห์สถานการณ์ เขาประสานนิ้วของเขาเพื่อควบคุมดวงตาโลหิตสร้างการโจมตีที่รุนแรงกับซูหยุน
ดูเหมือนว่า ซูหยุน จะดูดกลืน ลมปราณศักดิ์สิทธิ์บริาสุทธิ์ เพียงพอ มันปัดเป่ากระบี่บินแต่ละเล่มร้อยกระบี่เคลื่อนตัวไปทาง วิญญาณโลหิต
"เฮ้ นี่แกยังไม่ยอมแพ้อีกหรือไง?"
วิญญาณโลหิตตะโกนด้วยเสียงต่ำ "ทุกคนหนีไป อย่าให้มันดูดกลืนปราณวิญญาณลึกล้ำของพวกเจ้าได้ ข้าอยากจะรู้นัก ว่ามันจะมีลมปราณมากแค่ไหนก่อนที่ข้าจะฉีกร่างของมัน! "
"ครับ นายท่าน!"
นักบ่มเพาะปราณปีศาจถอยกรูเข้าไปในหมอกโลหิตเพื่อไม่ให้ ซูหยุน ฆ่าอีกต่อไปเพื่อดูดซับพลังงานชีวิตของพวกเขาและกลายเป็นปราณวิญญาณลึกซึ้ง
แต่ในขณะนั้น ซูหยุน ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนลมปราณ อีกต่อไปโดยมีกระบี่ขวางอยู่ในท้องฟ้าจำนวนหนึ่งร้อยเล่มและใกล้จะเข้าสู่การสังหารวิญญาณโลหิต
แต่ระหว่างการเคลื่อนไหวของเขาโล่โลหิตก็เข้ามาขวางอย่างรวดเร็ว
เป็นครั้งที่สองในการสั่งการของ เต๋าสวรรค์ปีศาจโลหิต ไม่ใช่เรื่องแปลกและสมบัติล้ำค่าของร่างกายของเขาถือว่าเลวร้ายและผิดปกติ แม้ว่าเขาจะได้สู้กับ นายหญิงดาราม่วง และต้องเผชิญกับ กระบี่มรณะ และ ซูหยุน เขาก็ยังไม่ยอมล้ม
หากไม่มีเหตุการที่ไม่คาดฝันมันก็จะเป็นเหมือนการปะทะกันก่อนหน้านี้ เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เสียงดังต่อเนื่องไม่หยุดหย่อน
ซูหยุน สูดลมหายใจเข้าและเดินขึ้นไปบนดาบบินใต้เท้าและบินไป
ฮ่า ๆ ๆ ... " เอาล่ะ หากว่าเจ้าอยากจะตายขนาดนั้น ข้าก็จะไม่เล่นกับเจ้าอีกต่อไป! ตายซ่ะ! "
เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิต หน้าตาขึงขังยกมือขึ้นประสานอินชักนำหมอกโลหิต หมอกโลหิต กลายเป็นปากฉลามตัวเขื่องกลืนกลิน ซูหยุน
แต่ในขณะนั้น
การเปลี่ยนแปลงอื่นเกิดขึ้น!
เมื่อเห็นซูหยุนกระโดดกระโจนหมุนตัวออกจากกระบี่บินพร้อมกับพลิกกระบี่มรณะเอาไว้ในมือของมันมุ่งเป้าไปที่ วิญญาณโลหิต
วิญญาณโลหิตก็ตกใจเล็กน้อยเห็นว่าการเคลื่อนไหวมือของ ซูหยุน เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วมากหลังจากนั้นอีกหนึ่งการเคลื่อนไหวลึกลับแตกจ่างกันไปประสานรูปด้วยมือของมันและทันใดนั้น ลมปราณวิญญาณลึกล้ำ ที่ซึมซับได้ถูกเปล่งออกมาจากร่างของ ซูหยุน เหมือนน้ำพุ ที่ไหลทลักออกมาจากผิวหนังของมัน พลังงานทั้งหมดถูกปล่อยออกมา!
"เปิดสัมผัสวิญญาณ หรอ! เปิดช่องลมปราณ หรอ? เจ้าสารเลวน้อย นี่เจ้ากำลังจะทำอะไรกัน? "
ผู้อาวุโสกระบี่ ตะโกนออกมา
"เดิมพันครั้งสุดท้าย!"
ซูหยุน กัดฟันและพูดพึมพำว่า "ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปข้าคงตายแน่ ๆ ข้าจะเดิมพันครั้งนี้!
"เดิมพันครั้งสุดท้าย?"
ผู้อาวุโสกระบี่ประหลาดใจและตะโกนอย่างรวดเร็ว "หากว่าเจ้าเปิด สัมผัสวิญญาณ และ ช่องลมปราณเจ้าจะทำให้ทุกคนตกอยู่ในอันตราย! เจ้าเองจะได้รับบาดเจ็บอย่างหนักเช่นกัน! ก่อนหน้านี้เจ้าใช้ อาคมย้อมโลหิต เพื่อเพิ่มพลังที่แท้จริงของเจ้า เพิ่มปราณปีศาจทั่วร่างกายและทุกคนคิดว่าเจ้าเป็นปีศาจและปีศาจก็เห็นเจ้าเป็นพวกมัน หากว่าเจ้าเปิด สัมผัสวิญญาณ กับ ช่องลมปราณ เจ้าใช้ ลมปราณวิญญาณศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ ทั้งหมดของเจ้า ร่างกายของเจ้าจะไม่มีอะไรเหลือ เจ้าจะไม่สามารถสร้าง ลมปราณวิญญาณศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ ได้ภายในหนึ่งวัน! เจ้าจะไม่สามารถเดินออกจาก เมืองธาตุไฟ นี้ได้! คนเหล่านี้จะไม่ยอมปล่อยเจ้า! "
"หากข้าไม่ทำแบบนี้ไม่ช้าก็เร็วข้าก็ต้องตายด้วยน้ำมือของ เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิต อยู่ดี แล้วกันจะต่างอะไรกัน? "
ผิวของซูหยุน ซีดจางลงและเสียงที่ออกมาจากปากอ่อนแอลงอย่างมากมาก
เพียงมอง ฝักกระบี่สีแดงเลือดที่เปิดส่ายไปส่ายมา นอกจากนี้ผมย้อมสีเลือดลอยได้โดยไม่ต้องมีลม ทั้งหมดเหล่านี้เป็นเพราะ ปราณวิญญาณลึกล้ำ ปล่อยออกมาจากร่างกาย
พวกมันรีบหันไปหา ลมปราณวิญญาณศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ และรีบวิ่งไปที่ร้อยกระบี่วิญญาณโลหิต สร้างห่วงโซ่ที่เชื่อมต่อกัน
"ฮืม?
วิญญาณโลหิตตกใจเล็กน้อยรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่เหมาะสม
มันเป็นช่วงเวลาฉับพลัน
ฟิ้ง ฟิ้ง!
กระบี่ทั้งหมดบินเข้าไปใน วิญญาณโลหิตอย่างรวดเร็วแล้วทั้งหมดดูเหมือนจะแยกออกเป็นสอง หนึ่งกระบีเงาหนึ่งกระบี่จริง!
วิชากระบี่ตัดสวรรค์ !.
นั่นคือสองร้อยกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดสองร้อยเล่ม!
มันจะต้องใช้ ลมปราณศักดิ์สทธิ์บริสุทธิ์ เท่าไหร่กันถึงจะใช้กระบี่ศักดิ์สิทธิ์นับสองร้อยเล่มได้?
ในระยะเวลาสั้น ๆซูหยุน ไม่มี ลมปราณ เหลืออยู่เลยมันล้มลงกับพื้นและอาเจียนมีเลือดสดๆไหลออกมา มันสูญเสียพลังงานไปหมดแล้ว
ในเวลาเดียวกันนั้น ทั้งสองกระบี่ลึกลับเมื่อกระบี่จริงปะทะกับโล่โลหิตกระบี่เงาผ่านเข้าไปและเจาะผ่านโล่โลหิตเข้าไปหา วิญญาณโลหิต อย่างเต็มเหนี่ยว
"อะไรกัน?"
เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิต ถ่างตากว้างแทบถล่นและรีบป้องกัน แต่มันก็สายเกินการที่เปลี่ยนแปลงได้ทัน กระบี่แยกตัวออกขนาบเพื่อล้อมรอบเขาสำหรับการโจมตี การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันนี้ทำให้เขาไร้ซึ่งการป้องกัน!
ฉึก!..ฉึก!..ฉึก!..ฉึก!..ฉึก!..ฉึก!..
กระบี่ลมปราณ ที่เพิ่มขึ้นเป็นทวีคุณ เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิต รู้สึกหวาดกลัว ผิวหนังและเนื้อของเขาถูกเจาะผ่านในช่วงเวลาต่อมา
แต่ เสื้อคลุมของเขาในที่สุดก็แสดงให้เห็นถึงการใช้งาน กระบี่ปราณ สามารถเฉือนได้เพียงผิวเผินและไม่ลึก มันไม่มากพอที่จะทำให้อวัยวะภายในบาดเจ็บ
"แกคิดหรอว่าแค่นี้จะฆ่าข้าได้!"
วิญญาณโลหิต ขย่ำฟันของเขาและจ้องมองที่ ซูหยุน หยุนเคลื่อนไหว ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวที่เขาตะโกน
ขณะที่เขาพูดจบ กระบี่สีดำแทงทะลุหน้าอกของเขา 'ฟึบ'
ในทำนองเดียวกันกับเสื้อคลุมที่ทำหน้าที่เป็นเส้นป้องกันของเขา กระบี่ไม่สามารถเจาะได้ลึก แต่ ... ลมปราณมรณะ ถูกปล่อยออกมาอย่างรุนแรงจากกระบี่ราวกับเป็นปากของผีสางมันครอบคลุม เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิต
ใบหน้าของ เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิต เป็นสีซีดๆที่ไม่มีเลือดอีกต่อไปเพราะทั้งตัวของเขาติดอยู่ในความสยดสยอง
ปุด ... ปุด ... ปุด ... ปุด...
ปฃลมปราณมรณะ บุกทลวงเข้าไปภายใน เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิต เลือดและกล้ามเนื้อเริ่มเสื่อมลงในขณะที่กระดูกเริ่มสั่นสะเทือน ราวกับว่าเวลากำลังลื่นไถลอย่างรวดเร็วชีวิตของเขาก็หายไปอย่างรวดเร็ว
เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิต รีบต่อต้าน ปราณมรณะ นี้โดยอัดลมปราณปีศาจภายในของเขา แต่ในขณะที่เขากำลังต่อต้านอยู่นั้น โล่โลหิตก็ถูกนำออกไป โล่โลหิต หายไปและร้อยกระบี่ก็เจาะทุลุเข้ามาที่เขา
ฉึก!..ฉึก!..ฉึก!..ฉึก!..ฉึก!..ฉึก!..
ร้อยกระบี่เจาะทะลุ เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิต ทำให้เขาเป็นเหมือนรังผึ้ง ขณะที่ร่างกระบี่สั่นสะเทือนทั้งสองตาถูกเจาะด้วยกระบี่ ทุกตรางนิ้วของร่างกายมีกระบี่ปักอยู่ในนั้นคล้ายกับสัตว์ชนิดหนึ่งที่มีขนแหลมคล้ายเม่นกำลังดูน่าสยดสยองและทำให้คนที่เห็นภาพนั้นสั่นสะระรัวด้วยความกลัว
กระบี่มรณะ ใช้โอกาสนี้ในการวาดชีวิตอีกเป็นจำนวนมาก ภายในไม่กี่วินาทีในชีวิต เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิต ถูกดึงออกมาอย่างสมบูรณ์และ ลมปราณ ของเขาก็หายไปอย่างรวดเร็ว เขาตายทันที
แผละ!
ร่างกายของ เจ้าลัทธิวิญญาณโลหิต กระจัดกระจายและชนเข้ากับพื้นเมื่อร่างกายของเขาหล่นลงบนพื้นทำให้เกิดเสียงหดหู่
จรัสตุรัสเงียบสนิท นายหญิงดาราม่ว มู่เฟิง มู่กง และคนอื่น ๆ ก็จ้องมองจนใบ้กิน
บทที่ 90: เปิดสัมผัสวิญญาณลึกล้ำ!
