"ปีศาจอาภรณ์เขียว เขตแดนแก่นแท้วิญญาณ อยู่ที่นี่? เราจะทำยังไงดี? ดวงตาคนสวมชุดสีเหลืองเริ่มเปี่ยมไปด้วยความหวาดกลัว จากนั้นเขาก็รีบถามว่า "เจ้าพบมันที่ไหน?"

"ใช่ เพียงแค่ตรงนี้?" ซูหยุนพูด

“ตรงนี้?”

"ใช่อยู่ข้างหลังเจ้า!" ซูหยุนดูตกใจมาก

สาวกหลายคนกังวลใจหันกลับไปมองรอบๆทันที แต่ ...

ไม่มีอะไรที่อยู่ด้านหลังพวกเขา

ชายเสื้อสีเหลืองรีบหันหลังมองไปและเห็นซูหยุนหลบหนีอย่างรวดเร็วข้ามต้นไม้ที่อยู่เบื้องหลังก้อนหินมุ่งหน้าตรงไปที่ภูเขา

หนี?

ทั้งห้าคนตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง

"ตามมันไป!"

"ช้าก่อน!"

มันไม่มีอะไรหรอก มันเป็นแค่ขยะ มันอาจไม่มีแม้แต่ ผลึกหยกโลหิต ไล่ตามมันไปก็ไร้ประโยชน์! เราได้ฆ่าสาวกสำนักภายในจำนวนมากแล้วและโชคดีที่ไม่ได้พบกับเหล่าบุคคลที่มีทรงพลังใด ๆ บนเขาเปียงกู่ ถ้าเราพบเหล่าบุคคลที่มีแข็งแกร่งมากเกินไปเราจะถูกกำจัด พวกเราเพียงแค่เดินรอบนอกของภูเขาและเพียงแค่รอตกปลาเล็กๆ เรารอเวลาสิ้นสุดลงและออกไปทำภาระกิจให้สมบูรณ์ มันจะไม่ใช่ทางเลือกที่ดีกว่าที่จะแลกเหรียญรางวัลในตระกูลซู แทนที่เราจะไปไล่ตามผู้ชายคนนั้น? "

"พี่สาวชุดแดงพูดถูกต้อง เรามี ผลึกหยกโลหิต มากพอ เราไม่ควรเอาตัวเองไปเสี่ยงซ้ำ ๆ แทนที่พวกเราจะสุ่มตระเวนรอบ ๆ บริเวณรอบนอกและพาสาวกกลับมาอีก เราต้องไม่สูญเสียชีวิตของเรา ข้าเคยได้ยินกลุ่มอื่น ๆ กำลังเริ่มฆ่าทุกคนที่เห็น พวกเขาถูกล่อลวงโดยผลประโยชน์ของสำนักภายใน ในตระกูลซูเกินไป ถ้าเราได้พบกับสาวกชนชั้นสูงบางส่วนของสำนักภายในเราจะไม่มีการแข่งขัน! "

หลังจากที่ชายเสื้อเหลืองได้ฟังแล้วเขาก็สามารถอดทนกับความสับสนในใจได้ เขาพยักหน้าและพูดว่า "สบายใจได้เราจะอยู่รอบนอก แต่ถ้าเราเจอถังขยะซูหยุนเราก็จะไม่ฟังเรื่องไร้สาระของมันอีกต่อไป เราจะฆ่ามันทันที "

"ข้าจะช่วยเจ้าฆ่ามัน" พี่สาวชุดแดงพูด

.........

ในขณะที่ ซูหยุนหนีออกไปรอบ ๆ อีกด้านหนึ่งของบริเวณชายขอบด้านนอก ตรงกันข้ามกับทิศทางของมันห้าสาวกที่กำลังเดินลงบนเส้นทางภูเขา

หลังจากที่มาถึงที่ด้านล่างของภูเขาแล้วมันก็เร่งฝีเท้าของมันไปยังสถานที่ที่มีการระเบิดเกิดขึ้น

แม้ว่าเหล่าสาวกทั้งห้าคนนี้เป็นคนที่มาจากสำนักภายนอก แต่พวกเขามีอำนาจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งชายหนุ่มที่สวมชุดสีเหลืองและหญิงที่สวมชุดสีแดงอยู่ในขั้นที่สิบเขตแดนพื้นฐานจิตวิญญาณ ส่วนที่เหลือรอบ ๆ การบ่มเพาะอยู่ขั้นที่เก้า แต่ดูเหมือนว่าไม่มีใครเปิดใช้งานลักษณะ กลิ่นอายจิตวิญญาณ ของพวกเขา เมื่อเทียบกับพลังแห่งจิตวิญญาณของ กลิ่นอายจิตเทพวิถีฟ้า ของซูหยุน พวกเขาแทบจะไม่สามารถสู้ได้

เมื่อซูยองเข้ามาใกล้การระเบิดอย่างรวดเร็วมันก็ไม่ได้ก้าวออกจากพุ่มไม้ แต่มันซ่อนอยู่ในพุ่มไม้อย่างระมัดระวังขณะที่มันจ้องมองด้วยความตื่นตัวอย่างเต็มที่และอดทนรอ

การระเบิดได้ทิ้งดินแดนที่เต็มไปด้วยเนื้อที่ ที่เป็นหลุมเป็นบ่อที่เต็มไปด้วยเลือด มีศพหลายคนนอนอยู่บนพื้น สาวกหญิงและชายทั้งสองคนนอนหลับอยู่บนพื้นอย่างไร้ชีวิต มีแต่เศษร่างที่หัวของพวกเขาหายไป

เขารอแท่งสาระสำคัญ แต่เห็นว่าบริเวณโดยรอบยังคงนิ่งเงียบมากซูหยุนออกมาจากที่ซ่อน เขารีบวิ่งไปที่ซากศพ

สาวกที่สวมชุดสีเหลืองและสีแดงหลบหนีไปทางซูหยุนไม่นานหลังจากการระเบิดดังขึ้น พวกเขาอาจกังวลว่าการระเบิดจะดึงดูดกลุ่มอื่น ๆ ซึ่งเกิดขึ้นพร้อมกับได้รับบาดเจ็บจากห้าสาวก พวกเขารีบหนีด้วยความกลัว ถ้าพวกเขาต่อสู้กับกลุ่มตรงข้ามนี้พวกเขาจะถึงวาระ ดังนั้นพวกเขาอาจหยิบ ผลึกหยกโลหิต และหนีไป

ซูหยุนเดาได้ว่าพวกเขาอาจไม่มีเวลาที่จะตรวจสอบพวกสาวกเหล่านี้เพื่อหาสมบัติและของมีค่า ดังนั้นมันตัดสินใจอย่างกล้าหาญที่จะรับสิ่งของมีค่าจากศพของสาวกหลังจากที่รอสักครู่

ซากศพนับไม่ถ้วนบนพื้นดินเป็นสีเทาดำซึ่งจะทำให้คนส่วนใหญ่ตาย ข้ามทุกอย่าง ด้านหลังศพทั้งหมดเป็นหลุมขนาดใหญ่ซึ่งเกิดจากชายหนุ่มแต่งตัวสีเหลืองของกลุ่มห้าสมาชิกแอบโจมตี อย่างไรก็ตามซูหยุนประหลาดใจ เหล่าสาวกเหล่านี้ก็ตายไปแล้ว นอกจากนี้พวกเขาเป็นสาวกทั้งหมดจากสำนักภายใน

หลังจากที่มองไปที่หนึ่งในศพผ่านตราเข็มขัดของเขา ซูยองก็ดูดอากาศบางส่วนด้วยความประหลาดใจ

เหล่าสาวกเหล่านี้ได้กล้าโจมตีสาวกของสำนักภายใน พวกเขาช่างกล้า

อย่างไรก็ตามมันไม่กล้าที่จะเสียเวลาใด ๆ มันค้นผ่านซากศพทั้งหมดและได้รับยาแก้พิษจำนวนมากและยาความเต็มอิ่ม น่าจะประทังมันได้โดยไม่ลำบากนานกว่าสิบวัน มีเม็ดยาฟื้นฟูอำนาจจิตวิญญาณกว่า20เม็ดและเม็ดยารักษา17เม็ด มีแม้แต่เครื่องรางชิงทรัพย์ระหว่างซากศพ

เนื่องจากเสบียงอาหารของเขาขาดแคลน เสบียงอาหารใหม่ ๆ เหล่านี้ซูหยุนจึงสามารถประทังตัวเองได้เป็นระยะเวลานาน

สิ่งของที่เหลือไม่เป็นประโยชน์เพราะเหล่าสาวกสำนักภายในเหล่านี้ดูกระจอกมาก ด้วยเหตุนี้ ซูหยุน จึงไม่ใช้เวลาที่เหลือ พวกเขาไม่สามารถซื้อแหวนมิติเพื่อเก็บของได้ แต่สิ่งเหล่านี้ถูกผูกติดกับเอวของพวกเขา

มิฉะนั้นวัสดุทั้งหมดเหล่านี้จะได้รับการบรรจุในแหวนมิติของพวกเขา ไม่นานหลังจากนั้นซูหยุนก็รีบไป

มีลูกสาวกจำนวนมากตายในพื้นที่นี้ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ดึงดูดกลุ่มอื่น ๆ ซูหยุนกลัวว่าไม่นานก่อนที่ซากศพเหล่านี้จะดึงดูดสัตว์อสูรจำนวนมาก

เขากลับไปยังที่เดิมที่มันพักอยู่ มันตัดสินใจว่ามันจะยังคงอยู่ในเขตรอบนอกที่ด้านล่างของเขาเปียงกู่

สาวกส่วนใหญ่ตัดสินใจที่จะอยู่ที่ด้านล่างเขาเปียงกู่ ใครจะสังเกตเห็นเสียงระเบิดที่รุนแรงลอยผ่านอากาศที่เข้ามาใกล้ อากาศบริเวณโดยรอบตีนเขามีกลิ่นอายจิตวิญญาณหนาแน่น อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นไม่นานก็มีคนได้ยินเสียงเยือกเย็นปล่อยออกมา

"ซูซวนหยวน! หากเจ้าแน่จริงเจ้ากล้ามาตัดหัวของข้า! ! "นี่อะไร?" เจ้าต้องการผลึกหยกโลหิตของข้ามั้ย? ฮืมม แล้วเจ้ามั่นใจมั้ยว่าเจ้ามีความสามารถจบงานนี้! "

"ซูฮงซิ้ว ข้าเป็นคนตาบอดจริงๆ อันที่จริงข้าเป็นคนใจดี! ดีมาก! ดีมาก! ตอนนี้พวกเจ้าติดตาม ซูซวนหยวน! "ดี!" วันนี้ข้าจะส่งพวกเจ้าไปตามทางของเจ้า! "

"เจ้าต้องการสู้จริงๆหรือ? ทำไมเจ้าต้องพูดมากเรื่อง ให้ปวดขี้ ? "

หลังจากเสียงตะโกนดังขึ้นแล้วเสียงของการต่อสู้ที่รุนแรงเริ่มดังสนั่น

หลังจากซูหยุนได้ยินเสียงรบกวนมันก็กลอกตาขึ้น มันรีบวนไปรอบ ๆ เพื่อมองใกล้ๆขณะที่มันถือเครื่องรางชิงทรัพย์ของมัน หลังจากนั้นไม่นานมันก็เดินเข้าไปใกล้ฉากต่อสู้

หลังจากดูใกล้ ๆ

และรอโอกาส.

เป็นสาวกสามบุรุษและสองสตรี กำลังสู้กัน ในทางตรงกันข้ามซูหยุนกำลังมองการต่อสู้กับสาวกอื่นๆอีกสี่คน เหล่าสาวกเก้าคนนี้กำลังต่อสู้กับความตายที่รุนแรง

เมื่อพิจารณาจากบทสนทนาดูเหมือนว่า ซูซวนหยวนสวมชุดสีเหลืองคุ้นเคยกับสี่สาวกที่กำลังต่อสู้อยู่ อย่างไรก็ตามซูซวนหยวนและซูฮงซิ้วเป็นคนไร้ความปราณีต่อเหล่าสาวกทั้งสี่คนนี้ พวกเขาตั้งใจที่จะฆ่าเหล่าสาวกสี่คนนี้ในการซุ่มโจมตี พวกเขาต้องการที่จะได้รับเอา ผลึกหยกโลหิต แต่ทั้งสี่สาวกเหล่านี้ตื่นตัว ดังนั้นการซุ่มโจมตีจึงไม่สำเร็จ

ซูซวนหยวน และ ซูฮงซิ้ว เพียงแค่ขั้นที่สิบพื้นฐานจิตวิญญาณแต่สาวกคนอื่น ๆ ทั้งสี่คนนั้นเพียงขั้นที่เก้าการบ่มเพาะ มีช่องว่างการบ่มเพาะเห็นได้อย่างชัดเจน อย่างไรก็ตามกลุ่มคนห้าคนของ ซูซวนหยวน กำลังอยู่ในระหว่างการต่อสู้ดังนั้นพวกเขาจึงใช้อำนาจพลังวิญญาณมาก พวกเขาอยู่ในสภาพที่น่าสังเวชและห้าต่อสี่ไม่ได้มีอำนาจมากมายนอกจากความได้เปรียบ ตอนนี้กลุ่มทั้งสองอยู่ในบริเวณที่อยู่ติดกับภูเขา

เมื่อซูหยุนเห็นสิ่งนี้หัวใจของมันก็เต้นถี่ขึ้น

แม้ว่าในระหว่างการแข่งขันก่อนหน้านี้มันได้ฆ่า ซูกวง ซึ่งห้ามไม่ให้มีส่วนร่วม แต่ก็ไม่ได้บอกว่ามันไม่สามารถเข้าสู่สำนักภายในได้ แต่ดูเหมือนว่า Su Shi Longซูชิหลง มีความลำเอียงและซูหยุนก็ไม่มีสันติภาพ การได้รับของ ผลึกหยกโลหิต จำนวนมหาศาลไม่ได้มีประโยชน์อันใด ยกเว้น ...

ทันใดนั้นซูหยุนก็มีแนวคิดที่ดีบางอย่าง

บางทีตัวมันเองก็ไม่จำเป็นต้องเข้าไปในสำนักภายใน โดยปล่อยให้บางคนที่เชื่อถือได้ เข้าสู่สำนักภายในก็จะให้ผลประโยชน์เช่นเดียวกัน

หลังจากคิดถึงเรื่องนี้มันก็รีบควบคุมลมหายใจอย่างรวดเร็ว จากนั้นมันก็เอาดาบสลักมังกรวารีออกมาจากวงแหวนมิติของมันและครุ่นคิดถึงสถานการณ์ของมันสักพัก จากนั้นมันก็ถอดหน้ากากที่มันใช้ที่ สำนักกู่เจวี้ยวซิน และคลุมหน้าไว้

หน้ากากครึ่งหนึ่งแตกออกดังนั้นมันจึงครอบคลุมส่วนหนึ่งของใบหน้าเท่านั้น แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว

ตระกูลซูห้ามสาวกแต่ละคนฆ่ากันอย่างชัดเจน แต่ในระหว่างการทดสอบนี้ตราบเท่าที่มีคนไม่พบเห็น การฆ่าในสำนักถือว่าปลอดโปร่ง

ซูหยุนไม่มั่นใจว่าจะกำจัดเหล่าสาวกทั้งหมดได้ดังนั้นจึงจำเป็นต้องปกปิดอัตลักษณ์ของตัวเอง มิฉะนั้นถ้ามันไม่สามารถกำจัดทุกคนได้หลังจากออกจากเขาเปียงกู่ มันจะมีปัญหา

มันเอาเสื้อคลุมของนักดาบสีดำมาสวมและติดตั้งดาบของมันไว้ ใบหน้าของมันปกคลุมด้วยหน้ากากที่ชำรุดผมยาวพาดผ่านไหล่ของมัน มันรู้สึกไ้ถึงความเป็นอิสระอย่างแท้จริงและสบายใจ มันเป็นคนซึ่งไม่อาจยับยั้งได้อย่างสิ้นเชิง

ซูหยุนยังคงซ่อนอยู่หลังพุ่มไม้และเดินอย่างระมัดระวังในการสู้ในอีกด้านหนึ่ง อย่างไรก็ตามมันแอบแอบดูว่าทั้งสองฝ่ายกำลังสู้กันอย่างไร

จากสถานที่ซ่อนของมัน มันสามารถที่จะตอบโต้กับทั้งสองฝ่ายได้ นอกจากนี้มันไม่ได้ถูกกันไว้ที่ด้านหน้าหรือด้านหลัง

การต่อสู้ที่ด้านหน้ามันเริ่มดุเดือดขึ้นแล้วพวกเขาไม่ได้สนใจใส่ใจกับที่นั่น ดังนั้นพวกสาวกไม่พบสถานที่ซ่อนของซูหยุน อย่างไรก็ตามพวกเขายังให้ความสนใจกับสภาพแวดล้อมอยู่เสมอเนื่องจากเมื่อมีการต่อสู้เกิดขึ้นอาจทำให้กลุ่มอื่น ๆ สามารถมาถึงได้ ถ้าสิ่งนั้นเกิดขึ้นเหล่าสาวกก็แยกย้ายกันไปให้เร็วที่สุด

โชคดีที่เหล่าสาวกอยู่ที่รอบนอกของเขาเปียงกู่ บริเวณโดยรอบไม่ได้มีการเคลื่อนไหวใด ๆ

ฉึก!!

เสียงกรีดร้องคร่ำครวญ

ซูหยุน เห็นว่าภายในกลุ่มชายสี่คนเป็นสาวกที่หล่อเหลาชายหนุ่มที่กินเหล้า แขนทั้งหมดของเขาถูกตัดเกือบทั้งหมด ดูเหมือนเขาจะเจ็บปวดอย่างรุนแรงเมื่อใบหน้าของเขาซีดจางลง

สาวกชายสามารถถอยได้เท่านั้น เขาต้องการหลีกเลี่ยงการโจมตีอย่างต่อเนื่องของซูซวนหยวน อย่างไรก็ตาม ซูซวนหยวน เป็นเหมือนเสพติดและได้เปิดตัวการโจมตีของเขาอย่างบ้าคลั่งขณะที่เขาเปิดทักษะกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ พลังวิญญาณและรัศมีกระบี่จำนวนมากถูกปลดปล่อยไปสู่สาวกชายที่หลบหนี

ระวังศิษย์พี่เซี่ยว! " สาวกหญิงที่แต่งชุดสีเขียวเข้มร้องไห้ขณะที่นางขยับไปเปลี่ยนเส้นทางทักษะกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ที่เข้ามา

ด้วยความไม่น่าเชื่อในสายตา นางได้เปลี่ยนเส้นทางรัศมีกระบี่ที่เข้ามาและสามารถปกป้องสาวกชายได้

สี่ต่อห้าการกระทำนี้ทำให้หมดหวังมากขึ้น ทันทีหลังจากสาวกหญิงที่แต่งชุดสีเขียวคล้ำหักเหการโจมตีฝ่ายตรงข้ามก่อนหน้านี้ของนางได้อย่างรวดเร็วเพื่อเปิดการซ่อนการโจมตีของนาง

เช่นเดียวกับใบมีดน้ำแข็งและหิมะที่แกว่งไปมา นางมีโอกาสรอได้ขณะที่มาถึงดวงตา ...

ฉึก! !

“อัก ... .” หญิงสาวที่แต่งชุดสีเขียวเข้ม สั่นสะท้านเล็กน้อยขณะที่หัวใจของนางถูกเจาะไปแล้วโดยใบมีด

"ฮันเซียง!" ซูเซียวจ้องสาวกหญิงข้างหน้าเขาด้วยปากที่เต็มไปด้วยเลือด ร่างกายของเขาค่อยๆทรุดลงและจิตใจของเขาค่อยๆว่างเปล่า

"แก ... แกฆ่าพี่เซียงจริงๆ ข้าจะฆ่าเจ้า! " สาวกชายคนอื่น ๆ ดวงตาแดงก่ำด้วยความเศร้าโศกและความโกรธกริ้วจมอยู่ในหัวใจของพวกเขา

"ทะเยอทะยานเกินไป แม้ว่าพวกเราจะบาดเจ็บเล็กน้อยแต่การฆ่าพวกเจ้ามันไม่ใช่เรื่องยาก " ซูฮงเส่ย ยิ้มเยาะขณะที่มือของมันจับกริชแน่น หันหน้าเข้าหาสาวกชายสองคนที่เข้ามา

สาวกชายหนุ่มหล่อเหลาจับแขนที่บาดเจ็บไว้ขณะที่มองไปที่คนที่ตาย ซูฮันเซียง น้ำตาเริ่มตกลงมาจากดวงตาของเขา

ชายชาตรีไม่ได้ร้องไห้กันได้ง่าย แต่หัวใจของเขารวดร้าวด้วยความเจ็บปวด

หนึ่งในสหายของเขาตอนนี้ตายไปแล้วเขาจะไม่เสียใจด้วยความโศกเศร้าหรือ?

หากเป็นคนธรรมดาพวกเขาจะสามารถลุกขึ้นยืนได้หรือไม่? บางทีถ้าเขาขยับมาก่อนหน้านี้เขาอาจจะป้องกันไม่ให้เรื่องนี้เกิดขึ้นได้

ถึงแม้ว่าซูเซียวจะถอยห่างออกไปสองสามก้าวและเค้าความแน่วแน่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา เขากัดฟันของเขาเป็นชิ้น ๆ

เขามองอย่างเจ็บปวดที่สองสาวกชาย ต่อต้านอย่างดุเดือดต่อสู้กับซูซวนหยวนและซูฮงเส่ย เขารีบหันไปรอบ ๆ และรีบผละออกไปอย่างเจ็บปวด

"ซูเสี่ยว!" พวกสาวกที่เหลืออีกสองคนต่างก็ตะลึงเมื่อเห็นการกระทำของเขา

ในขณะนี้เขา ... เขาตัดสินใจหนี

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่านี่คือสหายรักของเจ้ารึ ในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานมันหนีเอาตัวรอดด้วยความกลัว! ซูฮันเซียงตายไปแล้วมันเปล่าประโยชน์! นางตายอย่างน่าเวทนา! ฮ่า ๆ ๆ ... " ซูซวนหยวนหัวเราะ

"ไม่! เราเชื่อใน ซูเสี่ยว! "

"พี่ซูเสี่ยวรู้ดีว่าเขาจะต้องพ่ายแพ้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้หากเป็นคู่ต่อสู้ของเจ้า ขืนสู้ต่อพวกเราทุกคนจะถูกฆ่าตาย แทนที่จะเป็นเช่นนั้นสู้หนีไปไม่ดีกว่า! "

"ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ซูเสี่ยวจะช่วยพวกเราแก้แค้น!"

สาวกทั้งสองคนเข้าใจเหตุผลของการกระทำของซูเสี่ยวแล้ว อย่างไรก็ตามพวกเขาตัดสินใจที่จะไม่หนี แต่จะอยู่เพื่อสู้ด้วยความตายแทน

จุดประสงค์ของพวกเขาชัดเจนมาก

พวกเขาถ่วงเวลา ซูซวนหยวน ไว้สำหรับ ซูเสี่ยว

เนื่องจากพวกเขายอมรับชะตากรรมของพวกแล้วว่าพวกเขาต้องตาย

ซูเสี่ยวหันหัวกลับมาขณะที่ระยะห่างของเขาเพิ่มขึ้นและเฝ้าดูฉากที่เกิดขึ้น น้ำที่รินตาไหลออกมามากมายจากดวงตาของเขา แต่ในขณะนี้เขาปฏิเสธที่จะเสียใจกับการกระทำของเขา

โดยการรักษาชีวิตของเขาไว้ เขาสามารถแก้แค้นได้! เพียงสำหรับ ซูฮันเซียง สำหรับ ซูหลัว และ ซูเจี้ยน เขาสามารถแก้แค้นได้!

ถ้าเขารอดชีวิตเขาจะสามารถแก้แค้นได้ไหม ...

ซูเสี่ยว กำหมัดของเขาและหันไปรอบ ๆ

แต่…

ขณะที่เขาเริ่มหันมาร่างสูงและผอมบางปรากฏตัวต่อหน้าเขา มันยืนอยู่ที่นั่นอย่างสงบนิ่ง

"เจ้าหนีออกมาอย่างนั้หรือเนี่ย?"

ซูเสี่ยว ตัวสั่นและค่อยๆก้าวถอยหลัง "แกเป็นใคร?"

"เทพกระบี่ไร้สรรพสิ่ง"(The Limitless Sword God)

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด