ตอนที่แล้วLSG-บทที่ 49: เขาทิ้งไว้เช่นนั้น (อ่านฟรีวันที่11กรกฏา)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปLSG-บทที่ 51: เจตนาฆ่าอำพราง (อ่านฟรีวันที่15กรกฏา)

LSG-บทที่ 50: ลูกผู้ชายสิบปีแก้แค้นก็ยังไม่สาย (อ่านฟรีวันที่13กรกฏา)


บทที่ 50: ลูกผู้ชายสิบปีแก้แค้นก็ยังไม่สาย

"เทพกระบี่ไร้สรรพสิ่ง ?"

ซูเสี่ยวมองคนที่อยู่เบื้องหน้าเขาอย่างเฉื่อยชา มันสวมเสื้อคลุมสีดำและหน้ากากหักบางปิดหน้า ช่วยไม่ได้แม้แต่นิดขณะที่เขาวิเคราะห์สถานการณ์

"ทำไมเจ้าถึงหนีออกมา"

ซูเสี่ยวกำหมัดของเขาแน่นและมองไปทางซ้าย เขาไม่ต้องการที่จะเปิดเผยน้ำตาของเขาให้กับ เทพกระบี่ไร้สรรพสิ่ง เขาตอบอย่างไม่เต็มใจว่า "ถึงจะเพิ่มข้าเข้าสู่การต่อสู้พวกเราก็ไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของ ซูซวนหยวนได้ ได้ ไม่ต้องเอ่ยถึงพแขนที่บาดเจ็บของข้า โดยการมีส่วนร่วมอย่างพวกเรามีแต่จะถูกทำลายเท่านั้น โดยการรักษาชีวิตของข้าเท่านั้น ข้าจะสามารถแก้แค้นได้ การแก้แค้นสิบปีก็ยังไม่สาย " (Tl: สำนวน: หมายถึงอดทนรอแก้แค้นไม่ว่าจะนานเท่าไหร่)

"คราวนี้ เจ้าไม่ต้องรอสิบปี ข้า...มาเพื่อฆ่า! "

ขณะที่ เทพกระบี่ไร้สรรพสิ่ง พูดอย่างนี้มันรีบวิ่งออกไปทางซูซวนหยวน

"ฆ่า! !” ซูเสี่ยวรู้สึกประหลาดใจ

เขารีบสัมผัสลักษณะพิเศษของ กลิ่นอายของเทพกระบี่ไร้สรรพสิ่ง มันเป็นกลิ่นอายที่โดดเด่นและคมชัดมาก มันคล้ายกับ กลิ่นอายวายุเชี่ยว แต่มันเร็วกว่ามาก ... และทรงพลังอย่างมาก

อย่างไรก็ตามไม่รวมกับ ระดับการบ่มเพาะที่มีประสิทธิภาพ ดังนั้นในภาพรวมทั้งหมดขณะที่ส่วนใหญ่เป็นสาวกขั้นผลิวิญญาณ ถึงแม้ว่าเจตนาฆ่าที่มันปล่อยออกมารุนแรงมาก ถึงกระนั้น....เขามีความแค้นบางอย่างกับซูซวนหยวน?

นอกจากนี้ ... .จุดประสงค์ของเขาคือ?

จะอะไรก็ตาม ข้าไม่สนใจ!

ซูเสี่ยวกัดฟันแน่น

ความเกลียดชังที่ปะทุอยู่ในหัวใจของเขา กำลังเผาผลาญสาวก การตายของนายซูฮันเซียงซึง ทำให้เขาล้มพับ แต่ก็ไม่ได้ทำให้สมเหตุสมผล ไม่มีโอกาสมาก่อน แต่ตอนนี้มีโอกาสแก้แค้น

"ฮันเซียง ข้าจะไว้ใจเขาในครั้งนี้ แม้ว่าข้าจะสูญเสียก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ข้าจะเสียสละตัวเพื่อเจ้า! "

ซูเสี่ยวได้ตัดสินใจแน่วแน่ขณะที่เขาใช้ดาบของตัวเองตัดส่วนที่เหลือออกจากแขนที่ฉีกขาดเกือบหมดออก สาวกแขนหนึ่งข้างรีบวิ่งตาม เทพกระบี่ไร้สรรพสิ่งไป

สำหรับคนที่เรียกว่าเทพกระบี่ไร้สรรพสิ่ง เมื่อมันเดินเข้ามาในตำแหน่งของ ซูซวนหยวน มือของมันเคลท่อนไหววูบอย่างรวดเร็ว มันวาดดาบสลักมังกรวารีของมีนออกจากฝัก

ใครที่เห็นมันดึงดาบผลิออกมา ซึ่งทำให้เกิดกลิ่นแปลก ๆ ขึ้นมาอีก ดาบมันเริ่มปกคลุมประกอบขึ้นทำให้มันเหมือนรังไหม หลังจากนั้นไม่นานมันก็ยกดาบขึ้น

ฟิ้ว!

ปราณดาบ บินออกมาจากดาบของมันเหมือนลูกธนูที่ปล่อยออกมาจากคันธนูมันเล็งไปที่ ซูซวนหยวน

เมื่อดาบเล่มนี้ปรากฏ ซูซวนหยวน รู้สึกว่ามีคนปรากฏตัวขึ้น ในขณะที่เขามองคนที่มาถึง ใบหน้าของเขาเปล่งออกมาดูแปลกใจ อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นไม่นานเขาก็หัวเราะเยาะ "ฮ่า ๆ ๆ เข้ามาเลย "เข้ามา! ดูพลังวิญญาณของเจ้าก็ไม่เท่าไหร่ ใช่ แต่มันยังไม่พอ มีอะไรอีก ข้ายังฆ่าคนไม่มากพอ! "

 

เป้ง !!!

 

"ข้าไม่เคยเห็นศัตรูที่ทิ้งอาวุธของพวกเขาง่ายๆเมื่อเผชิญกับฝ่ายตรงข้าม เจ้าเป็นคนแรก! " ซูซวนหยวน เลียริมฝีปากของเขาขณะที่เขามองด้วยความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้า

เขายกดาบชิดพอดีกับใบหูของเขาและก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วในทิศทางของซูหยุน ใบมีดชี้ลงและหยดเลือดที่ไหลจากปลายดาบ มันเป็นภาพที่น่ากลัว

 

 

เขาเห็นรูปร่างที่ยกมือขึ้นเท่านั้น จากนั้นมือทั้งสองทำท่าทางซึ่งคล้ายกับส่งสัญญาณ

"มันเป็นทักษะทางวิญญาณหรือ?"

คิ้วของ ซูซวนหยวน ย่นเข้าหากันเขารู้สึกไม่ค่อยดี เขาเร่งฝีเท้าของเขาและวิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว

เช่นเดียวกับเขาแลดาบที่กำลังเข้าใกล้เป้าหมายของมัน กำลังจะฆ่าชายคนนึ่งอย่างลึกลับ กลิ่นอายได้เพิ่มมากขึ้นและมากขึ้นเรื่อย ๆ

ยัง…

ชายผู้สวมหน้ากากเหล็กหักแบกฝักดาบยืนนิ่งยังคง ...

เขาหลับตาลง

เขาไม่สนใจการป้องกัน?

"เขามีความลับบางอย่างหรือไม่?" หัวใจของซูซวนหยวน ตึงเครียดขึ้น แต่ในไม่ช้าเขาก็ได้ละทิ้งความกังวลของเขา "เจ้าเด็กคนนี้ไม่ใช่แม้แต่สาวกขั้นผลิวิญญาณข้าต้องกลัวอะไร? ตาย!"

ครืนนน! ! !

ดูเหมือนดาบจะเกรียดร้องราวกับว่ามันถูกปกคลุมไปด้วยพลังแห่งจิตวิญญาณ เขากำลังวางแผนที่จะผ่า ซูหยุนออกเป็นสองท่อนโดยใช้ดาบนี้เริ่มจากหน้าผาก

ดาบนี้เขาตั้งใจที่จผ่าครึ่งเขา?

ฟิ้ว!

ในขณะนี้การโจมตีด้วยวิญญาณอันรุนแรงได้กวาดออกไป

มันเหมือนเข็มนับพันน่าตกตลึงตรงดิ่งไปทางซูซวนหยวน

เขาตัวแข็งทื่อในขณะที่เขาหยุดการกระทำของเขา ผิวของเขาเปลี่ยนไปและปล่อยมือจากดาบของเขา ในไม่ช้า ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

ฉึก!!

ใบมีดจากก่อนหน้านี้ที่ดูเหมือนบินหนีได้กลับมา ดาบสลักมังกรวารีเจาะผ่าน ซูซวนหยวน มาจากด้านหลังผ่านขั่วหัวใจ

"ดี…"

ซูซวนหยวนกระอักเลือดออกมาขณะที่เผชิญหน้ากับชายลึกลับในชุดคลุมสีดำ

ขณะที่เขาจ้องมองผู้ชายคนนี้เขาก็สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่าง

ดาบหลักที่มันใช้ฆ่าคือดาบนี่จริงๆ! อย่างไรก็ตามดาบนี้ ... . ไม่ได้เหวี่ยงออกมา?

"บัดซบ!" "บัดซบ!" ข้าจะฆ่าเจ้า! "

ซูซวนหยวน ใช้ช่วงสุดท้ายของเขาทำใจและเปิดใช้งานพลังวิญญาณของเขาอย่างดุเดือดเพื่อโจมตีครั้งสุดท้าย เขารีบเตรียมดาบของเขาอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตามชายลึกลับคนนี้ยกเท้าขึ้นและเตะซูซวนหยวนตรงหน้าอก

ตูม!!

ซูซวนหยวน ถูกส่งออกมาจากการเตะ การเคลื่อนไหวนี้ทำให้หัวใจของเขาพังทลาย เพื่อให้ตัดเขาขาดกลายเป็นศพเขาหมุนตัวกลางอากาศหน้าอกของเขาถูกฉีกขาดอย่างสมบูรณ์ เมื่อร่างกายของเขาประสานงานมันก็มาพร้อมกับจำนวนเนื้อและเลือดจำนวนมาก ... ไฟที่ได้ติดขึ้นชั่วครู่ทันทีจากการปะทะกันอย่างรวดเร็ว และดับลงในขณะที่เขาล้มลงบนพื้นดิน

ซูซวนหยวนตัวสั่นสองสามครั้งขณะนอนบนพื้นดิน แล้วเขาก็ตาย

ในอีกด้านหนึ่งซูฮงซิ้วก็ตื่นตระหนกเมื่อเห็นสถานการณ์

"เจ้าเป็นใคร?" ซูฮงซิ้วตะโกน

อย่างไรก็ตามคนสวมหน้ากากเหล็กไม่ได้สนใจนาง หลังจากพูดจบ ซูซวนหยวนเขากำลังมุ่งหน้าตรงไปยังที่อื่น ใบมีดบินแปลก ๆ ก็ลอยไปเล็งตรงไปหานาง

เมื่อซูฮงซิ้วได้เห็นใบมีดบินนี้? นางเคยได้ยินมาว่า สำนักกระบี่เซียนมีวิชาหลากหลาย แต่แบบนี้นั้น นางนั้นไม่เคยได้ยินมาก่อน ขณะที่นางจ้องมองใบมีดที่บินที่เล็งตรงไปหานางดั่งลูกศรก้มลง

อีกสามคนที่สมคบกันไม่ลังเลที่ผละออกจากการสู้ขณะที่พวกเขาได้เห็นสถานการณ์ พวกเขาทั้งหมดหันหัวแล้วหลบหนีไป

แม้ว่าพวกเขาจะได้เปรียบ แต่ในขณะที่ซูฮงซิ้ววิเคราะห์สถานการณ์นี้นางก็มั่นใจว่าถ้าพวกเขาไม่ได้เป็นคู่มือกับศัตรูที่น่าสะพรึงกลัวนี้

ซูหยุนไม่ต้องการให้พวกเขาหลบหนี กลิ่นอายจิตเทพวิถีฟ้า ครอบคลุมดาบสลักมังกรวารี ปิดกั้นจากระยะไกลทันทีไกล ทันใดนั้น มันก็ได้ตัดผ่านสาวกคนหนึ่งและเจาะทะลุหัวของมันไป

ตอนนี้ซูเสี่ยวที่ก้มหน้าก้มตาวิ่งอยู่ มันวิ่งเหมือนคนบ้าไปด้านหน้าร่างลึกลับ มันพยายามขวางกั้นสาวกที่หลบหนีโดยไม่คำนึงถึงชีวิตของมันเอง

ซูฮงซิววิ่งหนีไปด้วยความเร็วมากขึ้น ขณะที่เห็นซูเสี่ยวกำลังเข้ามา นางเห็นใบมีดบินด้านหลังหัวของนางเฉือนไหล่ขอนางทำให้เกิดบาดแผล ซูเสี่ยวใช้โอกาสนี้โจมตีนางอย่างไม่หยุดยั้ง ดาบของซูหยุนวกกลับมาอีกครั้งแล้วตัดหัวของหันกลับหัวของซูฮงซิวออกมา

ส่วนที่เหลืออีกสองคนไม่สามารถหลบหนีพลังของใบมีดบินได้และตามธรรมดาพวกมันก็ต้องตกตายด้วย

ในชั่วพริบตาความตายของทั้งคู่สิ้นสุดลงแล้ว

บริเวณนี้ได้อาบไปด้วยเลือดของเหล่าสาวกที่ตายแล้ว

กลิ่นเลือดในอากาศบดบังกลิ่นที่น่าขยะแขยงที่ปล่อยออกมาจากเขาเปียงกู่

ซูหยุน ขยับมือเบา ๆดาบสลักมังกรวารีได้ถูกบังคับให้กลับเข้าไปในฝักระบี่นิรันดร์ ใบมีดพร่างพราวผ่านอากาศและชนเข้ากับฝัก"ชิ้ง!" มันหายเข้าไปในพริบตา

ซูเจี้ยน เต็มไปด้วยเลือดซูหลัว ก็ยังมีชีวิตอยู่ แต่มันไม่อาจสู้ได้อีกต่อไป เป็นไปได้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถผ่านไปในวันรุ่งในเขาเปียงกู่ได้

ซูเสี่ยว มองไปที่ร่างของซูฮงซิวด้วยดวงตาที่ไร้แสง สาวกเหล่านั้นนอนตายอยู่บนพื้น พวกมันทุกคนตายไปแล้ว

การแก้แค้นเสร็จสิ้นแล้ว แต่มันพอเป็นไปได้อย่างไร? ทุกอย่างหายไปแล้ว

นัยน์ตาของซูหยุนกวาดไปที่เขา แต่มันไม่ได้พูดอะไร มันสะสางผ่านสนามรบและค้นหา ผลึกหยกโลหิต จากซากศพของซูฮงซิวและกลุ่มของพวกเขา

หลังจากที่ทุกอย่างถูกปล้นไป ซูหยุน ก็พร้อมที่จะออกไป

เมื่อเขาไปไกล้ซูหลัวมันหยุดคิดสักครู่ จากนั้นมันก็หยิบขวดยารักษาและวางมันไว้ข้างๆสาวกที่อ่อนแอ จากนั้นมันก็รีบไป

แม้ว่าซูหยุนจะไม่ใช่คนดี แต่มันยังมีคุณธรรมอยู่บ้าง

บุคคลนี้ได้ช่วยชีวิตพวกเขาในช่วงชีวิตความเป็นและความตาย ในโลกนี้จะมีสักกี่คนที่เป็นแบบนี้ในโลกแห่งความเป็นจริง? ซูเจี้ยน หรือแม้แต่ ซูหลัว ทั้งสองสาวกก็รู้สึกขอบคุณจากใจของพวกเขา

"ช้าก่อน!" ขณะที่ซูหยุนกำลังจะจากไป ซูเสี่ยว ก็ตะโกน

ซูหยุนหยุดชั่วขณะ แต่มันไม่ได้พูดอะไร

"ทำไมต้องเป็นข้า?" ซูเสี่ยวถามอย่างหดหู่

ซูหยุนเงียบและไม่ได้พูดอะไรสักคำ

"ข้าจะจดจำความเมตตานี้ เทพกระบี่ไร้สรรพสิ่ง!"

 

"เจ้าจงจำคำพูดของเจ้าไว้!" ขณะที่มันพูดมันก็เดินออกไป

ไม่นานมันก็หายตัวไป

ความจริงแล้วการช่วยเหลือ ซูเสี่ยว เป็นความตั้งใจของซูหยุน

หลังจากเผชิญกับกลุ่มของซูซวนหยวนแล้ว มันยังมีแผนต่อสู้สำรองอยู่ เมื่อซูหยุนเคลื่อนไหวคงเป็นเรื่องยากที่จะหยุดยั้งพวกเขา อย่างไรก็ตามด้วยความช่วยเหลือของซูเสี่ยวมันเป็นเรื่องที่แตกต่างกัน

ประการที่สองเขาเห็นตัวเองในสถานการณ์ของซูเสี่ยว ความสิ้นหวัง,ความไร้พลัง ...ความกระหายที่รุนแรงสำหรับการแก้แค้น

บางทีนี่อาจเป็นความไว้วางใจที่ ซูเจี้ยน และ ซูหลัว มีไว้สำหรับ ซูเสี่ยว ซึ่งเขาชื่นชม

ซูหยุนไม่สนใจบางทีมันอาจไม่ต้องการผลลัพธ์นี้ในอนาคต แต่อย่างน้อยมันก็ได้สิ่งที่มันต้องการ

หลังจากที่เอาเสบียงทั้งหมดออกจากตัวแล้วเขาสะสมสะสมผลึกหยกโลหิต จำนวน 200 ผลึกไว้! คิดเป็นร้อยละสองของผลึกทั้งหมดที่ต้องการ มันเพียงพอแล้วที่จะแลกเปลี่ยนคุณสมบัติเพื่อเข้าไปสู่สำนักภายใน

แต่นี่ยังไม่พอเขาต้องการอย่างน้อย ... อีก 200 ผลึก

มันจะต้องฆ่าสาวกมากขึ้น?

นี้เห็นได้ชัดว่าวิธีนั้นจะใช้ไม่ได้ผล เพราะเขาเป็นมีเพียงคนเดียว

นอกจากนั้นแล้วยังไม่มีกฎ?

ซูยงมองไปที่ยอดเขาเปียงกู่ ...

ทางเลือกเดียวคือการรวบรวม

.........

ครึ่งวันหลังจากนั้น

ฟึบ!

ชิ้นส่วนของผลึกหยกโลหิตถูกขุดออกมาจากก้อนหินที่ซูหยุนอยู่

ซูหยุนฉีกยิ้ม "ข้าไม่เคยคิดเลยว่าหลังเขาเปียงกู่จะมีผลึกหยกโลหิตมากมายเช่นนี้ ด้วยความพยายามสักครึ่งวันข้าขุดได้เก้าชิ้นแล้ว! "

เขาโยนชิ้นส่วนลงในวงแหวนของมันและมองไปรอบ ๆ จากนั้นมันก็หนีไปที่หญ้าที่กำลังเติบโตอยู่ด้านข้างของโขดหินบางแห่ง มันค่อยๆขยับเพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติม

ที่นี่ในหุบเขาเปียงกู่ มีสถานที่มากมายที่ให้กำเนิด ผลึกหยกโลหิต อย่างไรก็ตามมันอันตรายมาก ไม่ใช่สัตว์อสูร แต่เป็นเพราะคนที่ชื่นชอบ ซูซวนหยวน, สาวกที่มีเจตนาร้าย ถ้ามันวิ่งเข้าไปหาพวกเขา รับประกันไม่ได้ว่าเขาจะสามารถหนีรอดไปได้ด้วยชีวิตของมัน

ฟึบ!..ฟึบ! ..ฟึบ!..ฟึบ!. .

จากนั้นพื้นที่โดยรอบก็พลุ่งพล่านไปด้วยฝีเท้าที่รุนแรงและรวดเร็ว

ซูหยุนย่อตัวลงอย่างรวดเร็วและเหยียดนอนลงอย่างรวดเร็ว มันนิ่งอยู่เงียบๆ

มันเห็นสาวกสำนักภายนอกจำนวนมากวิ่งไปทางตำแหน่งปัจจุบันของมันที่ก้าวอย่างรวดเร็ว พวกเขาหอบเหมือนกำลังหนีจากอะไรบางอย่าง ไม่มีใครสังเกตเห็นคนที่ซ่อนอยู่ในพุ่มหญ้าขณะที่พวกเขาวิ่งผ่านมา

กลุ่มสาวกเหล่านี้ได้จากไปอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตามวินาทีต่อมาสาวกสำนักภายในที่ชุ่มไปด้วยเลือดปรากฏออกมา จากนั้นเขาก็ออกไปไล่ตามสาวกภายนอกนอก

เมื่อมองเจตนาในการฆ่าในสายตาเขาซูหยุนเข้าใจสถานการณ์นี้แล้ว

อย่างไรก็ตามซูหยุนยังสับสนว่า เหตุสาวกสำนักภายในไม่ได้อยู่ด้วยกัน ทำไมพวกเขาควรจะช่วยสาวกภายนอกเหล่านี้ไม่ใช่หรือ?

จนกว่าพวกเขาจากไปซูหยุนยังคงซ่อนตัวอยู่ในที่ซ่อนของมัน

ขณะที่เขาตัดสินใจที่จะเคลื่อนย้ายหลังจากที่ติดสิ่งสำคัญ มันได้พบกับสาวกระดับผลิวิญญาณขั้นที่4

มันรีบอ้อมเพื่อหลีกเลี่ยงการต่อสู้

ระหว่างทางมันเห็นซากศพมากมายของเหล่าสาวกจากตระกูลซู สัตว์อสูรบางตัวกำลังให้แทะซากศพกินเป็นอาหารและบางคนถูกคนอื่นๆปล้น ส่วนใหญ่พวกเขาไม่ได้ปิดซ่อนร่องรอยเสบียงแม้แต่น้อย

ที่สถานที่ที่มีซากศพคงจะไม่มีสถานที่ใด ๆ ในการขุดผลึกหยกโลหิต ดังนั้นเมื่อซูหยุนพบศพ มันก็จะเปลี่ยนทิศทางและหาที่อื่น ๆ ทันที

หลังจากสองวันผ่านไปมันก็ได้รับอีกสิบชิ้น

อย่างไรก็ตามในช่วงเวลาที่ผ่านมาผลึกหยกโลหิตภายในเขาเปียงกู่กลายเป็นหายากขึ้น ถ้าใครอยากจะขุดมันเป็นเรื่องยากมาก

นอกเหนือจากการสังหารสาวกอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลึก พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น

เนื่องจากมีสาวกเข้ามาบุกรุก รวมถึงการต่อสู้ที่มีกาตายอย่างต่อเนื่อง สัตว์อสูรจำนวนมากที่หลับอยู่ ซึ่งได้ตื่นขึ้นมาพร้อด้วยเขาเปียงกู่ พวกมันกลายเป็นครุกรุ่นอยู่ทุกหนแห่งภูเขาที่น่าขนลุก

ทุกๆหนึ่งวัน สาวกสำนักภายนอกที่จบลงด้วยปากของสัตว์อสูรไม่กี่คน สำหรับสาวกภายในของสำนักดีขึ้นนิดหน่อย หลังจากวันที่เจ็ดหกสาวกสำนักภายในตาย

ไม่มีใครคาดหวังว่าการทดสอบนี้จะกลายเป็นความอยู่รอดของผู้ชนะการแข่งขัน

บริเวณรอบนอกของเขาเปียงกู่ถูกปิดผนึกแล้ว มันต้องใช้เวลาสิบวันก่อนที่มันจะเปิด ตั้งแต่ ซูชิหลง ออกคำสั่งผู้ใดจากสำนักภายในจะกล้าท้าทายของสิ่งนั้น?

ในขณะที่ซูหยุนเดินผ่านเนินเขาไม่กี่ครั้ง มันไม่เห็น ผลึกหยกโลหิต อีกต่อไป ช่วยไม่ได้ที่มันได้แต่ถอนหายใจ มันกำลังตัดสินใจว่ามันจะหาสถานที่ที่จะหลบซ่อนดีหรือไม่และรอให้การทดสอบนี้จบ?

เป้ง!ตูม! เป้ง!ตูม!

เวลานี้ไม่ไกลจากมันเสียงอึกทึกบางอย่างเกิดขึ้น ตามมาด้วยต้นไม้จำนวนมากพังลงมาและควันเป็นลูกคลื่นลอยขึ้นไปในอากาศ

มีการต่อสู้?

ดวงตาของซูหยุนจ้องไปที่ต้นกำเนิด หลังจากขบคิดไม่นานแล้วมันก็ไกล้เข้าไปที่แหล่งกำเนิดเสียงอย่างระวัง

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด