ตอนที่ 8 ทุกอย่างเป็นไปตามแผน

หัวหน้าโจรโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงหลังจากที่ได้พลั่ว 3 อัน แทนที่จะได้ห้องใหม่ ก็นะ ถ้าขยายถ้ำด้วยมือตัวเองกันได้ ผมก็ได้ต้องจ่าย DPเลย ก็เหมือนได้ห้องฟรีไงหละ แล้วก็ผ่านไป 3 วันโดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนเรื่องสร้างห้องใหม่ พวกโจรใช้พลั่วที่ผมให้ไปขุดผนังถ้ำ พวกเศษหินและดินที่พวกนั้นขุดออกมา ผมก็ดูดซะให้หมด ถึงแม้จะไม่มีค่าและไม่ได้แม้แต่ 1 DP แต่ก็สะดวกกว่าต้องมานั่งขนดินไปมาหละนะ

“หืมมม.... มีใครกำลังมาที่ดันเจี้ยนแหละ”

'โรคุโกะ' ร้องออกมาหลังจากที่สังเกตุเห็นผู้มาเยือน

“เป็นพวกโจรหรือเปล่า”

“ไม่ช่ายอะ น่าจะเป็นพวกนักผจญภัย ดูเหมือนพวกโจรจะรู้ตัวแล้วหละ แบบนี้ควรจะดักซุ่มโจมตีป่ะ?”

“ยังงั้นหรือ….ก็พอจะคาดเดาได้หละนะ ว่าพวกนักผจญภัยคงจะต้องมาสืบหาพวกที่หายไปเข้าซักวัน”

แม้จะกระทันหันไปนิด แต่ผมก็ตัดสินใจลุกขึ้นมาคุยกับ'โรคุโกะ' เกี่ยวกับแผนการกำจัดพวกโจรที่ผมวางไว้ ผมบอกเธอว่า ตอนนี้เราจะไม่ทำอะไรที่ไม่จำเป็น

“เนื่องจากพวกนักผจญภัยจะต้องมาสำรวจและสืบหาพวกที่หายไปอยู่แล้ว และพวกที่มาทีหลังก็ต้องเก่งกว่าพวกก่อนหน้านี้อย่างแน่นอน”

พวกโจรไม่มีทางปล่อยให้พวกนักผจญภัยรู้เรื่องที่ถ้ำนี้แน่ๆ ดังนั้นพวกนั้นไม่มีทางเลือกนอกจากสังหารพวกที่มาสำรวจซะไม่ให้รอดกลับไป จากนั้นก็จะมีกลุ่มใหม่มาสำรวจอีกซ้ำไปซ้ำมาเรื่อยๆ แน่นอนพวกนักผจญภัยที่มาสำรวจก็จะแข็งแกร่งกว่ากลุ่มก่อนๆ เก่งขึ้นไปเรื่อยๆ ผมไม่แน่ใจว่าอีกนานแค่ไหนจนกว่าที่กลุ่มโจรจะสู้นักผจญภัยไม่ได้ แต่วันนั้นต้องมาถึงแน่ ไม่ช้าก็เร็ว

สรุปแล้วแผนการกำจัดโจรของผมก็คือปล่อยให้วงจรอุบาทว์นี้มันดำเนินไปเรื่อยๆจนกว่าจะถึงวันนี้พวกโจรสู้ไม่ไหวนั่นแหละ   ว่าแต่เห็นแบบนี้ผมก็ไม่ได้เอาแต่นอนเฉยๆนะ พวกโจรหนะ ส่งเครื่องบรรณาการณ์มาเรื่อยๆ เพื่อเป็นการตอบแทน ผมก็สอนวิธีการสู้ในถ้ำอย่างมีประสิทธิภาพให้กับพวกนั้นโดยการส่งข้อความไปกับหีบสมบัติ สุดท้ายไม่ว่าพวกโจร หรือนักผจญภัยจะมาตายที่ถ้ำนี้ ผมก็ได้ DP อยู่ดี แบบนี้นี่หวานหมูจริงๆ

“โอ้ เคมะนี่สุดยอดไปเลย นายคิดแผนได้สุดยอดขนาดนี้เลยหรือเนี่ย”

“แหงอยู่แล้ว อีกเรื่องนึง ไอ้ถ้ำก็อบลินที่ผมสร้างหนะ มันมีไว้เพื่อเป็นดันเจี้ยนสำรอง หลอกคนอื่นว่า ห้องนั้นคือ ดันเจี้ยน[ถ้ำธรรมดาๆ]หนะ ยิ่งกว่านั้น ถ้าเกิดเหตุไม่คาดฝันที่นี่ถูกยึด เราก็แค่ ย้ายแกนกลางดันเจี้ยนไปไว้ที่ห้องนั้นแล้วก็ตีหน้าซื่อบอกกับทุกคนว่า [เอ๋? รังโจรอะไรหรอ ไม่เกี่ยวกับดันเจี้ยนของเราซักกะหน่อย] อะไรประมาณนั้นแหละ”

“พวกนักผจญภัยจะมาถึงละนะ”

“โอเค มานั่งดูกันดีกว่าจะผลจะเป็นยังไง”

“ลูกพี่!! พวกนักผจญภัยมันมากันแล้ว”

“เออ….ตามที่คาดเลย มาดักซุ่มโจมตีกัน”

“โอ้……ลูกพี่กะไว้แล้วยังงั้นหรือ?”

“ช่าย…ครั้งก่อนที่เปิดหีบแล้วเจอดาบหนะ ก้นหีบมันเขียนวิธี ต่อสู้กับพวกนักผจญภัยที่จะมาบุกถ้ำนี้ด้วย”

จะว่าไปพักหลังนี่ หัวหน้าโจรเริ่มที่จะหัดหนังสืออ่านให้ออกเหมือนกัน ตอนนี้หมอนี่อ่านประโยคง่ายๆได้เองแล้ว ในเมื่อข้อความที่ผมส่งไปทางจดหมาย…ไม่สิ ส่งไปผ่านก้นหีบ มันเป็นข้อความสั้นๆง่ายๆ หมอนี่มันเลยอ่านได้ไม่ยากนัก ดูหัวหน้าโจรจะดีใจมากที่อ่านออกและดูเหมือนว่าหมอนั่นจะภูมิใจในความเฉลียวฉลาดของตัวเองเอามากๆ

“….เอาหละ มาใช้พวกหน้าใหม่กัน ตอนนี้พวกนั้นอยู่ในสถานะรุ่นน้องหน้าใหม่อยู่ ทีนี้ถ้าใครฆ่านักผจญภัยได้ มันจะได้เลื่อนขั้นมาเป็นรุ่นพี่เท่าทียมกับพวกที่อยู่มาก่อนไงหละ”

“แล้วจะให้รุ่นพี่อย่างพวกเราทำอะไรหละหัวหน้า?”

“พวกแกก็แค่ เตรียมตัวเผื่อไว้ ถ้าเกิดว่าพวกหน้าใหม่มันพลาดโดนกำจัดหมด ไอ้พวกนักผจญภัยมันก็จะบาดเจ็บและเหนื่อยจากการกำจัดพวกหน้าใหม่ใช่ไหมหละ ทีนี้ก็งานสบายๆสำหรับพวกเราละ”

เอาจริงๆไอ้แผนพวกนี้ส่วนใหญ่ได้มาจากที่ผมสอนไปทั้งนั้นแหละใช้พวกหน้าใหม่ไปสู้ กำจัดคนที่ไร้ประโยชน์แต่เนิ่นๆ นอกจากนั้นผมยังบอกพวกโจรว่า ถ้าฐานลับของพวกโจรนี้ถูกค้นพบพวกนี้ลำบากแน่ ดังนั้นถ้ามีใครผ่านมาเจอที่นี่ก็จัดการให้หมดอย่าให้เหลือรอดกลับไป ซึ่งความคิดนี้ดูเหมือนจะตรงกับสิ่งที่หัวหน้าโจรคิดไว้อยู่แล้วแหละ   พวกหน้าใหม่ดักซุ่มอยู่ที่ห้องแรก ส่วนพวกโจรรุ่นพี่ถอยไปรอที่ห้องใหม่ด้านในทั้ง 2 ห้อง พวกนั้นสามารถโผล่มาช่วยกู้สถานการณ์ตอนไหนก็ได้หากต้องการ

“เห… ไม่ใช่ว่าแกนกลางดันเจี้ยนมันน่าจะอยู่ตรงนี้ไม่ใช่หรือไง?”

พวกนักผจญภัยบ่นออกมาด้วยความประหลาดใจ ไม่ได้รับรู้ถึงอันตรายที่กำลังจะมาถึง โจรหน้าใหม่คนนึงกำดาบในมือและพุ่งเข้าไปหานักผจญภัยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว

“เอานี่ไปกิน!!!”

ดาบเก่าๆขึ้นสนิมถูกฟันลงไปที่คอของนักผจญภัย แม้จะไม่ได้มีความคมมากนัก แต่ก็ทำให้คอหักได้ นักผจญภัยคนแรกถูกสังหารในพริบตา นายทำได้แฮะเจ้าหน้าใหม่ แต่ว่านะ อุตส่าสอนว่าให้จู่โจมเงียบๆแท้ๆ ไอ้การตะโกนดังๆก่อนจะลงมือนั่นมันอะไรกันฟระ แกต้องปลุกใจก่อนลงมือฆ่าใครด้วยหรือไง แต่ผลออกมาสำเร็จก็ถือว่าเป็นโชคดีของแกละกัน

“เยสสส!! เท่านี้ก็ได้เลื่อนชั้นแล้วสินะ!!”

“เบนนิส!!! ชิ พวกโจรยังงั้นเรอ!? เอานี่ไปกิน[เพลงดาบผ่าร่าง]”

“อ๊ะ!! อ๊ากกกก!!!”

นักดาบ หนึ่งในกลุ่มนักผจญภัยสวนกลับด้วยการฟันคอโจรหน้าใหม่จนเกือบขาด ก็เป็นไปตามคาด หมอนี่คงไม่รอดแล้วหละตอนนี้ ดาบนั่นท่าทางจะคมมาก….ไม่สิ เจ้านักดาบนั้นใช้ทักษะช่วยเพิ่มอีกด้วย ถึงจัดการเจ้าหน้าใหม่ไปกองลงกับพื้นในดาบเดียว หลังจากจัดการโจรไปได้หนึ่งคน พวกนักผจญภัยก็บุกเข้าจู่โจมต่อทันที

“โถ่เว๊ย พวกนี้มันใช้ทักษะได้ด้วย อย่าไปกลัว พวกเรามีมากกว่า รุมมันเล....โอ๊ยย!!”

นักผจญภัยอีกคนยิงธนูปักหลังสังหารโจรหน้าใหม่ลงทันที บางทีนักธนูอาจจะยังไม่แน่ใจ เลยยิงซ้ำเข้าที่หัวอีกหนึ่งดอก ว่าแต่หมอนี่ยิงได้เร็วและแม่นมากเลยนะนี่ สงสัยจะมีทักษะเหมือนกันหรือป่าวนะ แต่ว่านะ การบุกลุยเข้ามาสู้ระยะประชิดแบบนี้ สำหรับนักธนูมันก็แย่หนะสิ ทำไมไม่ถอยไปยืนระยะไกลๆนะ พวกนี้คงไม่ค่อยมีประสบการณ์การต่อสู้จริงหรือไม่ก็ไม่กล้าทิ้งพรรคพวกของตัวเองหละมั๊ง

จากนั้นก็ชุลมุนกันไปอีกซักพัก ถึงแม้นักผจญภัยจะขาดไป 1 คน แต่พวกนั้นก็มีฝีมือ และทักษะติดตัว แต่พอเวลาผ่านไปผลของการต่อสู้นี้ก็ค่อยๆชัดขึ้น พวกนักผจญภัยแม้จะเก่งกว่าแต่ก็ไม่อาจต้านทานความต่างของจำนวนได้ สุดท้ายนักดาบก็โดนล้อมไว้

ในขณะนี่นักธนูนั้นกลายเป็นศพไปแล้ว   ผลของการต่อสู้ครั้งนี้คือ พวกโจรหน้าใหม่ถูกสังหารไป 5 คน ในขณะที่นักผจญภัยทั้ง 3 คนตายเรียบ พวกหน้าใหม่ที่เหลือที่สังหารนักผจญภัยได้ก็ได้รับการเลื่อนชั้นตามสัญญา

“หาพวกเพิ่มนี่มันน่าปวดหัวจริงๆเลย เหลือใครบ้างหละเนี่ย หืม….ทหารรับจ้างเก่า กับพวกหนีทาสยังงั้นรึ ทำได้ไม่เลว เอาหละ….เท่านี้พอจะเพิ่มห้องให้ข้าได้ใช่ไหมหละ ได้โปรดเถอะ คุณท่านดันเจี้ยนที่แสนจะใจดี”

แล้วก็มีหีบโผล่ออกมา ที่ก้นหีบเขียนว่า [ทำ  ได้  ดี  มาก  เรา  จะ  สร้าง  ห้อง  เพิ่ม  ให้   ช่วย  ออก  ไป  ก่อน] นอกจากนั้นข้างในกล่องยังมีของกินมาให้ด้วย หัวหน้าโจรพบของกินที่ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน ขนมปังที่มีกลิ่นหวานๆข้างไหน เป็นกินผลไม้ชั้นสูงที่ดูเหมือนจะมีชื่อว่าเมลอนหรือไงนี่หละ หัวหน้าโจรยิ้มกริ่มด้วยความยินดี

หลังจากที่แบ่งของกินให้กับพวกลูกน้อง พวกนั้นโห่ร้องด้วยความยินดี [พึ่งเคยจะได้กินของอร่อยแบบนี้เป็นครั้งแรก นี่มันสุดยอดเลย พวกเราสัญญาว่าจะภักดีต่อลูกพี่ตลอดไป!!] เห็นผลลัพที่น่าพอใจ ขวัญและกำลังใจของพวกโจรเพิ่มขึ้นอย่างมาก หัวหน้าโจรยิ้มมุมปากด้วยหน้าตาเจ้าเล่ห์

นักผจญภัยกลุ่มนี้ดูจะโง่กว่าที่คิดไว้แฮะ ถ้ามันส่งแนวหน้ามาสำรวจก่อนก็จะป้องกันการโดนลอบจู่โจมได้ง่ายๆเลยนะนี่ หรือไม่พวกนั้นคงประเมิณ[ถ้ำธรรมดาๆ]ต่ำไป คงจะประมาทและคิดว่าถึงจะถูกดักซุ่มโจมตีโดยพวกก็อบลินก็คงจะไม่เป็นไรละมั๊ง พวกนั้นคงไม่คาดว่าจะมาเจออันตรายแบบนี้ แต่ยังไงซักพักพวกนักผจญภัยก็คงจะระวังตัวมากขึ้นหลังจากกลุ่มมือใหม่หายตัวไปแบบนี้หละนะ

“สุดยอดเลย พวกโจรนี่ทำได้ดีมากเลยนะ แถมหลังๆนี่พวกนั้นก็ไม่เอาเท้ามาเหยียบแกนกลางของเค้าอีกด้วยหละ”

ยังไงก็ตาม เราได้ DP มาตั้ง 1,900 รวมกับของเก่า ตอนนี้ก็มี 2,951 แล้วสินะ คำนวนคร่าวๆโจร 5 คนได้มา 1000 และอีก 900 ก็มาจากนักผจญภัย 3 คนสินะ ถึงจะเสียไป 5 คนที่สามารถให้ DP เราทุกวันๆได้ แต่ที่ได้กลับมาก็คุ้มสุดๆเลยนะนี่

“….แล้วผมควรจะสร้างห้องให้พวกนั้นตามที่ขอดีไหมนะ  พวกนั้นก็พยายามได้ดีแฮะ เอาเป็นว่าผมจะเพิ่มห้องให้ต่อจากห้องใหม่ทั้งสองด้านละกันนะ เอาห้องนึงเป็นคุกจะดีไหมนะ…”

“เห….ขนมปังไส้เมลอนหยอ…เค้าไม่เห็นจะรู้เลยว่ามีไอ้ของแบบนี้ในเมนูด้วยอะ?”

“โรคุโกะ อยากลองชิมดูบ้างไหมหละ?”

สุดท้ายผมเสก [ซาลาเปาไส้ครีม]15DP  [ขนมปังปอน]15DP [ผักและเนื้ออบ]15DP และ [กล่อง]5DP จากนั้นก็จัดอาหารส่งไปให้เป็นรางวัลให้พวกโจร   รวมแล้วผมใช้ 630 DP ในการสร้างห้องเพิ่ม ยังเหลืออยู่ 2,271DP ซึ่งก็ยังอีกนานกว่าจะเก็บได้ครบ 10,000 หละนะ

 

 

ที่มา:https://my.dek-d.com/grit/writer/viewlongc.php?id=1472768&chapter=8