ตอนที่แล้วตอนที่ 8 ทุกอย่างเป็นไปตามแผน
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 10 ซื้อทาส

ตอนที่ 9 มาเสกขนมปังกันเถอะ


“นี่มันอะไรอะ!? อร่อยสุดยอดเลยยย เคมะ นี่นายกินของสุดยอดแบบนี้มาตลอดเลยหรอเนี่ย?”

ยัยหนูแกนกลางดันเจี้ยนตื่นเต้นจนควบคุมตัวเองไม่อยู่หลังจากที่ได้ลองชิม ขนมปังเมลอน หลังจากที่ได้ลองชิมคำแรกแล้ว เธอก็สวาปามส่วนที่เหลืออย่างรวดเร็วพร้อมกับทำสายตาเป็นประกาย นี่เธอกินขนมปังได้ด้วยหรอฟระ? แกนกลางดันเจี้ยนอย่างเธอกินอะไรกับเค้าเป็นด้วยหรือเนี่ย

“อะไร!! แค่กินเค้าเองก็ทำได้อยู่แล้วหละน่า”

“ก็ธอบบอกเองว่าอยู่โดยที่ไม่จำเป็นต้องกินอะไรไม่ใช่หรืองไง”

“เรื่องนั้นมันก็ใช่อยู่ แต่ว่านะ อันนี้มันคือการกินเล่นเพื่อความฟินไงหละ หุหุหุ มีอีกป่ะ เค้าจะเอาๆ”

เห้ยๆ ไอ้การกินเล่นของเธอหนะมันเปลือง DP นะเฟร้ย

“ยัยเปี๊ยก เราต้องประหยัด DP เก็บไว้ใช้กับเรื่องจำเป็นไม่ใช่หรือไง”

“อุ๊…..เรามีอยู่ตั้ง 2000 แหนะ ดังนั้น….ถ้าเราใช้มันนิดหน่อย….”

ยัยนี่ทำสีหน้าออดอ้อนขนาดนี้เลยแฮะ นี่เธอเป็นน้องหมาผู้หิวโซหรือยังไง

“เคมะ เองก็เสกหมอน กับฟูกมาใช้ส่วนตัวเหมือนกันนี่นา เค้าขอใช้บ้างดิ๊”

“ผมก็เสกก็อบลินเป็นของขวัญให้เธอแล้วไง”

“ก็อบสุเกะไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ซะหน่อย เคมะ เองก็ใช้ 20DP กับการเสกของกินทุกวันๆเหมือนกันไม่ใช่หรอ?”

นี่เธอไปตั้งชื่อให้มันตั้งแต่เมื่อไรฟระ

“ไอ้ 20DP ที่เธอว่าคือค่าอาหารของก็อบลินไปซะครึ่งนึงเฟร้ย      แถมตอนนี้มันยังใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้เลยอีกต่างหาก ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ มันเป็นสัตว์เลี้ยงของเธอนั่นแหละ รับผิดชอบเองละกัน”

“ไม่ใช่นะ!! ก็อบสุเกะไม่ได้ไร้ประโยชน์ซักกะหน่อย เนอะ เนอะ ก็อบสุเกะ เน้ออออ”

หัวข้อการสนทนา เปลี่ยนไปมาจนน่าเวียนหัว ก็อบสุเกะทำตาเหม่อลอย สีหน้าเหมือนจะบอกว่า [คุยอะไรกันครับพี่ ผมตามไม่ทัน] ดูแบบนี้แล้วเหมือนหมาเลยแฮะ มันจะกินอาหารหมาไหมนะ?

“เอาเถอะๆ เธอจะเสกออกมากินบ้างผมก็ไม่ว่าหรอกนะ ตราบใดที่มันไม่ได้เปลือง DP มากเกินไปหนะนะ”

ท่าทางจะคิดไม่ถึงว่าจะได้กินจริงๆด้วยสินะ ยัยหนูนนี่ถึงได้อึ้งไปเลย

“เย้ๆๆๆ เคมะ เสกหนมปังอร่อยๆให้เค้ากินหน่อยดิ”

“เฮ้ยๆๆ เธอก็เสกกินเองสิฟระ เลือกเอาจากเมนูเองเลยไม่ใช่หรือไง”

“เอ๋ ก็เมนูของเค้ามันไม่มีหนมปังหวานๆให้เลือกง่า….อ๊ะ มี [ขนมปังเมลอน] ให้เลือกแล้วหละ”

ห๊ะ? ยัยหนูนี่พูดอะไรแปลกๆแฮะ

“ไหนๆเปิดเมนูประเภท ขนมปังของเธอมาให้ดูหน่อยสิ”

“เห….ทั้งหมดของเค้ามีให้เลือก 3 อย่างหละ มี [ขนมปังดำ] [ขนมปังขาว] และก็ [ขนมปังเมลอน]”

“……หมดแค่นี้หรอ?”

"ก็ช่ายอะดิ ถามอะไรแปลกๆ””

เมนูขนมปังของผมเท่าที่มีให้เลือกก็มี [ขนมปังใส้ครีม] [ขนมปังใส้ถั่วแดง] [แยมโรล] [ซาลาเปา] [พายแอปเปิล] และ[ขนมปังกรอบ] ว่าแล้วผมลองให้'โรคุโกะ'ดูเมนูที่ผมเปิดขึ้นมา

“เธอรู้ไม๊ ว่าไอ้นี่คืออะไร”

“……ก็….ขนมปังอะไรซักอย่าง แต่ว่าเค้าพึ่งจะเคยเห็นอะไรแบบนี้เป็นครั้งแรกอะ ขนมปังของเคมะ ห่อด้วยอะไรใสๆซักอย่าง ไอ้ใสๆนี่กินได้ป่ะ?”

“ไม่ๆๆ ไอ้นี่เค้าเรียกว่า พลาสติก มันกินไม่ได้ เธอต้องฉีกมันออกก่อนแล้วค่อยกินขนมปังที่อย่ข้างใน  อ้อ ไอ้นี่เค้าเรียกว่า ขนมปังใส้ถั่วแดง ลองดูดิ”

“เอ๋….ไอ้นี่คือ หนมปังไส้ถั่วแดงหยอ…งั่บ!! อาหย่อยยยยย ขนมปังไส้ถั่วแดงนี่สุดยอดเลย ไส้ข้างในนุ่มดีจัง สุดยอดดดดด!!”

ผมคิดอะไรบางอย่างได้ จริงๆแล้วที่ยื่นไปให้มันขนมปังไส้ครีมต่างหากเล่า

“โรคุโกะ ไหนลองเปิดเมนูขนมปังของเธอดูหน่อยสิ มีอะไรเพิ่มมาไหม?”

“เอ๋…โอเค…..โอ๊ะ! มี [ขนมปังไส้ถั่วแดง] เพิ่มมาจริงๆด้วย อืมมมม แบบนี้ก็ได้หรอเนี่ย”

“ต่อไปก็ ลองเสก ขนมปังไส้ถั่วแดงมากินสิ”

“ได้หรอๆ ขนมปังๆๆ หุหุหุหุ ทานหละนะค๊า”

ดูเหมือนว่าขนมปังที่'โรคุโกะ'เสกมา แม้จะชื่อว่า [ขนมปังไส้ถั่วแดง] แต่สิ่งที่ออกมาก็คือขนมปังไส้ครีมที่ผมให้กินไปก่อนหน้านี้ แต่ที่ต่างกันคือ ของ'โรคุโกะ'ไม่มีพลาสติดห่ออยู่

“โทดๆที โรคุโกะ ผมบอกผิดหนะ ไอ้ที่เธอกินอยู่เค้าเรียกว่า [ขนมปังไส้ครีม] เอ้านี่ อันนี้ต่างหาก [ขนมปังไส้ถั่วแดง] อันนี้มีไส้สีแดงๆหวานมากเลยนะ ลองดูสิ”

“เอ๋ จริงอะ อันนี้หรอ [ขนมปังไส้ถั่วแดงที่แท้จริง] หวานจังเลยยยยย อันนี้เค้าก็ชอบแหละ ขนมปังไส้ถั่วแดงของจริงนี้สุดยอดเลย”

โทดทีนะยัยเบื้อก ไอ้ที่ให้ไปนั่นจริงๆมันคือแยมโรล ต่างหากเล่า แยมโรลไส้สตรอเบอรี่ไงหละ

“สั่งมากินอีกสิ คราวนี้เสก [ขนมปังไส้ครีม]มาซัก 4 อัน และก็ [ขนมปังไส้ถั่วแดง] ซัก 2 อันละกันนะ”

“เห…..เคมะไปทำอะไรมา ทำไมวันนี้เอาใจเค้าจังเลย ท่านเคมะสุดยอดที่สุดในโลก”

ผมนั่งสังเกตุขนมปังที่'โรคุโกะ'กำลังเสกออกมา อย่างที่คิดเลย ถึงชื่อในเมนูจะผิด สิ่งที่ออกมาก็คือ ขนมปังไส้ครีม และแยมโรลไม่ผิดแน่   ดูเหมือนว่าสิ่งที่มีให้เลือกในเมนูจะแปรผันไปตามความทรงจำของเจ้าของเมนูสินะ และดูเหมือนว่า อะไรที่ไม่เคยเห็นไม่เคยรู้จักก็จะไม่ปรากฏให้เห็นในเมนู อย่างขนมปังที่ยัยนี่เสกออกมาก็ไม่มีพลาสติก และก็ชื่อก็ผิด แต่สิ่งที่ออกมาก็ตรงตามประสพการณ์และความทรงจำของ'โรคุโกะ'ไม่ผิดแน่

ที่น่าสนใจคือ ท่าทางของที่เสกได้จะไม่ได้จำกัดแค่ของที่มีอยู่ในโลกนี้แฮะ    เหมือนอย่างพลาสติกที่มีมากับขนมปังที่ผมเสกไงหละ ถึงจะอยากลองทดลองดูต่ออีกซักหน่อยแต่ไม่เอาดีกว่า พอดีผมไม่อยากจะเปลืองค่า DP ไปมากกว่านี้หนะ

“กินนะๆๆๆๆๆ”

“อืมม… จะกินก็กินไป ไอ้ที่เสกมามันสำหรับ 4 วันเลยนะ ค่อยๆกินอย่างโลภมากนักหละ ละก็แบ่งให้ก็อบสุเกะกินด้วยหละ”

“เอ๋!!!???”

'โรคุโกะ'กินขนมปังด้วยท่าทีมีความสุขสุดๆ ยัยนี่ตะกละจริงแฮะ เอาเถอะ ถึงเธอจะกินหมดภายในวันเดียว ผมก็เสกส่วนของผมเองมาแบ่งกับก็อบสุเกะทีหลังก็ได้ฟระ

 

 

ที่มา:https://my.dek-d.com/grit/writer/viewlongc.php?id=1472768&chapter=9

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด