◈ บทที่ 053. [สำรวจอิสระ] ทำลายชิ้นส่วนอย่างละเอียดถี่ถ้วน (3)
◈ บทที่ 053. [สำรวจอิสระ] ทำลายชิ้นส่วนอย่างละเอียดถี่ถ้วน (3)
ติ้ง! ติ้ง! ติ้ง!
ช่องใส่ค่าความเสียหายหมุนติ้วอย่างบ้าคลั่ง
ฉันมองตัวเลขที่หมุนวนไปมาอย่างใจไม่ดี
อย่าบอกนะว่ารอบนี้…จะได้เลขแย่ๆ ออกมา?
‘ฉันต้องออกไปช่วยจูปิเตอร์กับดาเมียนก่อน! แต่ว่า…’
ถ้าเกิดอะไรขึ้นแล้วพวกเขาบาดเจ็บ ฉันขอรับไว้เองดีกว่า ถึงจะเจ็บปวดบ้างแต่ก็ยังสั่งการได้อยู่
ทว่าจูปิเตอร์กับดาเมียนต้องไปต่อสู้ในด่านป้องกันต่อไป บาดเจ็บไม่ได้เด็ดขาด!
……ด้วยเหตุผลนี้ฉันจึงก้าวออกไปข้างหน้า แต่พอเห็นหน้ามหึมาของโกเลมตรงหน้าก็อดกลัวไม่ได้
อย่าบอกนะว่าจะได้เลข 000 อื้อ? พระเจ้าแห่งลูกเต๋า?! ฉันเชื่อใจท่านได้ใช่ไหม?!
ซ่าาาา…
โชคดีเหลือเกิน
ติ้ง!
1, 2, 5!
ได้เลขที่ดีทีเดียว
‘ความเสียหาย 125!’
ไม่ใช่แค่เพียงพอ แต่ยังเหลือเฟืออีกด้วย!
ลมแรงพุ่งเข้าโอบล้อมกำปั้นฉัน ฉันชกจากล่างขึ้นบน
ตูม!
ลมระเบิดออก หัวโกเลมที่พุ่งเข้ามาด้านนี้หักโค้งไปด้านหลังอย่างสวยงาม
ตุ๊ก หูดุ๊ดดุ๊ก!
เสียงบางอย่างแตกหักดังก้อง เหมือนกับคอของมนุษย์หักไปในทิศทางที่ไม่น่าเป็นไปได้
《อ้าาาา…》
หัวโกเลมที่พุ่งขึ้นไปบนอากาศสักครู่ ก็ตกลงมาปักหน้าลงกับพื้น ตูม!
“ฮื้อ!”
ฉันเขย่ามือทั้งสองข้าง
ฉันต้องพยายามใช้สติมากกว่านี้ ต้องตัดปัญหาต่างๆ ออกไป อย่าพึ่งพาการเดิมพันแบบนี้อีกเลย
แต่สถานการณ์ที่จำเป็นก็บังคับให้ฉันทำแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก
ฝุ่นที่ตลบอบอวลค่อยๆ จางหายไป เผยให้เห็นหัวโกเลมที่ถุงมือแตกพัง จนเห็นแกนพลังเวทย์อยู่ข้างใน
โกเลมไม่ขยับอีกแล้ว เหลือเพียงตาเดียวตรงกลางหัวที่เหมือนกับแสงไฟของประภาคารกระพริบเบาๆ
《ฝน…กำลังตก》
ลูคัสเดินมาข้างๆ ฉัน พลางยื่นมือออกไปข้างหน้า
“องค์ชาย ท่านจัดการให้เสร็จเถอะครับ”
“อืม”
การสังหารบอสมีโบนัสประสบการณ์มากมาย
ตอนนี้ฉันเป็นคนที่เลเวลต่ำที่สุด โอกาสฆ่าแบบนี้ฉันขอรับไว้เลย
“ลูคัส ยืมดาบหน่อย”
“ครับ นี่เลยครับ”
ลูคัสรีบยื่นดาบของตัวเองให้
เพราะ ถุงมือโชคชะตาทำนายความเสียหายไม่ได้ ถ้าดันได้เลขแปลกๆ ออกมาอีก คงไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เลยตัดสินใจใช้ดาบแบบปลอดภัยที่สุด
ฉันชูดาบขึ้นไปเหนือศีรษะ เล็งไปที่หน้าโกเลม
ตาเดียวที่ส่องแสงอยู่บนใบหน้าของโกเลมค่อยๆ ปิดลง
《ฝนตกหนักมากเลยนะ》
แกบ่นอะไรนักหนา ไอ้เจ้าปีศาจนี่
ฉันฟันดาบลงไปอย่างแรง
***
หลังจากจัดการบอสไปแล้ว ระหว่างที่สมาชิกคนอื่นๆ เก็บไอเทมจากซากของบอส
ฉันเปิดหน้าต่างระบบ ตรวจสอบสถานะการเคลียร์
[ตรอกลับ - ห้องบอส]
- เอาชนะบอส! (สำเร็จ)
- Lv.20 โกเลมไอน้ำยักษ์ใหญ่ <บาหยันบูรัค ผู้ดูแลคลังสินค้า>
- ได้ทำลายส่วนต่างๆ ของบอสเรียบร้อยแล้ว ทำลายล้างสมบูรณ์!
‘ได้โบนัสทำลายล้างสมบูรณ์ด้วย’
ฟู่~ ฉันเป่านกหวีดเบาๆ
จริงๆ แล้ว ถ้าทำลายแค่แกนพลังเวทย์ที่หัวโกเลม แกนพลังเวทย์ที่เหลือก็จะระเบิดเอง เลยฆ่าได้ง่ายกว่านี้
แต่ฉันไม่บอกสมาชิกคนอื่น แล้วก็ไปทำลายทีละอัน
‘มีรางวัลการทำลายส่วนต่างๆ ต้องทำลายให้หมดสิ’
ยิ่งไปกว่านั้น ฉันได้ประสบการณ์จากการโจมตีครั้งสุดท้ายด้วย เลเวลน่าจะขึ้นเยอะเลย
‘การสำรวจครั้งนี้คุ้มค่าจริงๆ ’
ฉันเก็บรางวัลทั้งหมดในดันเจี้ยน และโชคดีได้เจอ NPC พ่อค้า เลยได้ไอเทมระดับ SSR มาสองชิ้น
ถึงจะต้องเอาไปให้เอวานเจลีนเป็นค่าเสียหายก็เถอะ…
‘ถึงยังไงก็ต้องจ่ายอยู่แล้ว แต่นี่ถือว่าถูกมากเลย’
มันราบรื่นขนาดนี้ ถึงขั้นน่ากลัว แต่เอาเถอะ ดีก็ดีแล้วกัน
ตอนนั้นเอง ดาเมียนที่กำลังค้นหาในห้องบอสก็เรียกฉัน
“องค์ชาย! ทางนี้มีหีบสมบัติกับทางเดินอยู่ครับ!”
“โอเค ไปกันเลย แล้วลูคัสล่ะ?”
ฉันเรียกลูคัส แล้วทำท่าทางเรียกจูปิเตอร์
“จับไว้”
“ครับ”
ลูคัสรีบคว้าตัวจูปิเตอร์ที่ตาเป็นประกายยามเห็นหีบสมบัติเอาไว้
จูปิเตอร์ดิ้นไปมา แล้วตะโกน
“ไม่ อย่าจับฉันสิ! สงสัยฉันมากเกินไปแล้ว ฉันแค่จะดูเฉยๆ ! ฝ่าบาท! แค่จะดูจริงๆ นะ!”
แค่จะดูจริงๆ เหรอ? เชื่อก็บ้าแล้ว นี่เหมือนกับให้แมวเฝ้าปลาชัดๆ
ด้านในสุดของคลังสินค้า มีประตูที่เชื่อมต่อกับอีกด้านหนึ่ง และหีบสมบัติขนาดใหญ่
ฉันยืนอยู่หน้าหีบสมบัติ แล้วเปิดออกอย่างแรง ขอให้ได้ของดีๆ นะ!
แสงสีม่วงพุ่งออกมาจากหีบสมบัติ
‘ไอเทมระดับ SR!’
ฉันล้วงมือเข้าไป แล้วตรวจสอบของที่หยิบขึ้นมา อะไรกัน?!
[อัญมณีแห่งเสียงกรีดร้อง(SR) Lv.30]
- ประเภท : อัญมณีเวทย์มนต์
- พลังโจมตี : 40-45
- ความทนทาน : 15/15
- ทุกครั้งที่กำจัดศัตรูติดต่อกัน ความเสียหายของการโจมตีครั้งต่อไปจะเพิ่มขึ้น 5 เปอร์เซ็นต์ เอฟเฟกต์นี้จะคงอยู่ 30 วินาที
> ความสามารถชุดเซ็ต : ต้องส่งเสียงกรีดร้อง (1/3)
- เมื่อสวมใส่ครบชิ้น ทุกครั้งที่กำจัดศัตรู จะทำให้ศัตรูตกอยู่ในสถานะหวาดกลัวแบบกลุ่ม
(การเปิดใช้งานชุดต้องใช้ ‘เสื้อคลุมแห่งเสียงกรีดร้อง’ )
(การเปิดใช้งานชุดต้องใช้ ‘ถุงมือแห่งเสียงกรีดร้อง’ )
“…….”
ได้ไอเทมของนักเวทย์มา…
ฉันมองอัญมณีที่ถืออยู่ในมืออย่างใจหาย แล้วหันไปมองข้างๆ ก็เห็นจูปิเตอร์กำลังยิ้มอยู่ โอ๊ยตาย
“เอาไปเถอะ”
“ขอบคุณมาก~!”
ฉันโยนอัญมณีให้ จูปิเตอร์คว้าไว้อย่างรวดเร็ว แล้วรีบสวมใส่ทันที
ออปชั่นต่างๆ ก็เหมาะกับจูปิเตอร์ เป็นชุดที่ดีสำหรับนักเวทย์ที่ใช้เวทย์มนต์กลุ่มกำจัดศัตรูได้ทีละมากๆ
ไม่รู้ว่าจะหาไอเทมที่เหลืออีกสองชิ้นเมื่อไหร่
ในหีบสมบัติยังมีแกนพลังเวทย์ระดับสูงมาตรฐาน(SR) อีกสองอัน เย้
ได้หีบสมบัติในห้องบอสแล้ว และก็เคลียร์โซนที่สองเสร็จแล้ว
[โซนที่ 2 : ตรอกลับ]
- ความคืบหน้าการเคลียร์ : ห้องปกติ 4/4 ห้องบอส 1/1
- หีบสมบัติที่ได้รับ : 5/5
<บอสถูกทำลายล้างสมบูรณ์!> <เคลียร์หมดแล้ว!>
ได้ทั้งโบนัสทำลายล้างสมบูรณ์ และโบนัสเคลียร์หมด เก็บได้ครบถ้วนจริงๆ
ไม่มีอะไรต้องทำที่นี่อีกแล้ว ฉันชี้ไปที่ประตูหลังหีบสมบัติ
“ไปกันเถอะ ไปจุดต่อไป แล้วค่อยกลับบ้าน”
ทุกคนดูโล่งใจ
ก็ไม่แปลกหรอก การสำรวจอิสระครั้งนี้ใช้เวลาเกือบทั้งวันเลย
ถ้าช้ากว่านี้อีกหน่อย คงต้องตั้งแคมป์พักผ่อนในดันเจี้ยน แล้วใช้เวลา 1 คืน 2 วันเลย ทุกคนคงเหนื่อยน่าดู
ฉันเปิดประตู เดินไปด้านหลังคลังสินค้า ไม่นานก็เจอบันไดสูงชัน
“นี่มัน…?”
“อืม”
ฉันชูโคมไฟขึ้นไปด้านบนบันได
บันไดทอดยาวไปสุดลูกหูลูกตา ในความมืดมิด บันไดนั้นนำไปสู่…
“น่าจะเป็นบันไดที่เชื่อมต่อกับกำแพงเมือง”
มันคือทางไปยังกำแพงเมืองที่ล้อมรอบเมือง
‘ถูกต้องแล้ว’
ข้อมูลที่ฉันสะสมมานั้น สามารถบอกได้เลยว่าทางข้างหน้าจะไปทางไหน
ฉันชี้ขึ้นไปด้านบน
“ขึ้นไปกันเถอะ”
บันไดนั้นยาวมาก ยิ่งขึ้นไป ดาเมียนที่ร่างกายอ่อนแอ และจูปิเตอร์ที่สูงวัยก็เริ่มตามไม่ทัน
“แฮ่ก…แฮ่ก ๆ …”
“ฝ่าบาท! เข่าของฉันจะพังแล้ว! ต้องขึ้นไปอีกนานแค่ไหนกัน!”
“อดทนอีกนิด ใกล้ถึงแล้ว”
ตัวฉันก็เหงื่อท่วมตัว ทำไมมันสูงขนาดนี้? เกมควรจะลดระยะทางลงบ้างนะ
แต่นี่คือโลกแห่งความจริง ในที่สุดเราก็ถึงปลายบันไดหลังจากผ่านไปอีก 10 นาที
“โอ๊ย เจ้าชายขาฉันจะหักแล้ว…”
ฉันนั่งลงกับพื้นหินเย็นๆ เหนื่อยชะมัด
ดาเมียนไม่พูดอะไร นอนราบไปกับพื้น จูปิเตอร์นั่งลงข้างๆ แล้วเอาบุหรี่มาสูบ
“ฮ้ากๆๆ ฉันคงตายเพราะหัวใจวาย ก่อนตายฉันขอสูบซักมวน…”
“อย่าสูบเลย เดี๋ยวจะตายจริงๆ นะ คุณยาย…”
ลูคัสกับเอวานเจลีนดูเหนื่อยเหมือนกัน เอาขวดน้ำออกมา แล้วดื่มพร้อมกัน
ทั้งคู่ดื่มจนหมดขวด เหมือนตกลงกันไว้ จังหวะเข้ากันดีนะ?
“เหนื่อยกันมาก แต่ในที่สุด เราก็ถึงแล้วนะ”
ฉันชี้ไปข้างหน้า
บันไดนั้นนำไปสู่ด้านในของหอคอย ในพื้นที่กว้างใหญ่ภายในหอคอยนี้ มีอัญมณีเวทย์มนต์ที่เปล่งแสง และกองหินคุ้นเคย
ประตูมิติไงล่ะ
“เย้! รีบกลับกันเถอะ ถ้าไม่กลับ ร่างกายแก่ๆ ของฉันคงพังแน่!”
จูปิเตอร์ที่หน้าตาสดใส ลุกขึ้น แล้ววิ่งไปข้างหน้าประตูมิติ ยังแข็งแรงดีนี่ หัวใจวายไปไหน?
“พอถึงแล้วจะไปแช่น้ำอุ่นในอ่าง มือข้างหนึ่งถือแก้ววิสกี้ อีกข้างหนึ่งถือซิการ์…”
จูปิเตอร์ที่พูดถึงความต้องการของตัวเองอยู่นั้น หยุดพูดไป
จูปิเตอร์ที่ยืนอยู่สุดขอบหอคอย แข็งทื่อ จ้องมองไปไกลๆ
สมาชิกคนอื่นๆ ที่รู้สึกสงสัย ก็เดินตามจูปิเตอร์ไป แล้วก็แข็งทื่อไปด้วย
“นี่มัน…”
ฉันก็เดินตามไปอย่างช้าๆ
กำแพงเมืองกว้างใหญ่ ปรากฏขึ้นตรงหน้าเรา
กำแพงเมืองกว้างใหญ่กว่าครอสโร้ดถึงสองเท่า มโหฬารมาก
และในกำแพงเมืองนั้น มีราชอาณาจักรแห่งทะเลสาบอยู่
เมื่อก่อนที่ตรอกลับฉันมองขึ้นไป เห็นแค่เพียงส่วนเล็กๆ
มองจากกำแพงเมืองสูง ฉันจึงได้เห็นขนาดอันมโหฬารของราชอาณาจักรแห่งทะเลสาบ
‘ใหญ่จนมองไม่หมดเลย’
ฉันนึกถึงตอนที่ขึ้นไปบนตึกสูงในโซล แล้วมองลงมา
ราชอาณาจักรแห่งทะเลสาบก็ใหญ่พอๆ กับโซล ปัญหาก็คือ มันตายสนิทไปแล้ว
โดยปกติแล้ว ทั้งเมืองควรจะจมอยู่ในความมืด มองไม่เห็นอะไรเลย แต่ตอนนี้ฉันมองเห็นโครงสร้างโดยรวมได้อย่างเลือนราง นั่นก็เพราะ
“แสง…”
ดาเมียนพูดเบาๆ ด้วยเสียงสั่น
“เห็นแสงอยู่หลายจุดเลยครับ”
เหมือนดวงดาวกระจายอยู่บนท้องฟ้า ‘ฐานที่มั่น’ กระจายอยู่ทั่วเมืองเหมือนเกลือ
มีคนมาตั้งอัญมณีเวทย์มนต์ และไฟที่ไม่ดับ ไว้ตามทางและจุดสำคัญของเมือง
นั่นทำให้มนุษย์ที่ยังมีชีวิตอยู่สามารถเดินไปมาในเมืองได้
และแสงนั้นไม่ได้มีแค่นั้น
“นั่นอะไรคะ? ประภาคารเหรอคะ…?”
เอวานเจลีนชี้ไปที่ใจกลางเมือง
บนยอดหอคอยที่ตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางเมือง มีเปลวไฟสลัวๆ ริบหรี่อยู่
ถึงแม้จะถูกปกคลุมด้วยความมืดมิด แต่ก็เป็น ‘แสง’ อย่างไม่ต้องสงสัย
แสงนั้นส่องไปยังตึกสูงที่สุด และหรูหราที่สุด ที่อยู่ใจกลางเมือง
‘พระราชวังของราชอาณาจักรแห่งทะเลสาบ’
ฉันจ้องมองพระราชวังที่ส่องแสงเหมือนหมอกในความมืดมิด
นั่นคือจุดหมายปลายทางที่ฉันต้องไปให้ถึง และเป็นสนามรบที่ฉันจะต่อสู้กับบอสตัวสุดท้าย
‘แต่…ยังไกลอยู่…’
ฉันมองทั่วทั้งเมือง แล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ
แค่คิดถึงระยะทางที่ไกลแสนไกลก็รู้สึกเวียนหัวแล้ว
เมืองนี้มีโครงสร้างที่ใจกลางเมืองสูงที่สุด และด้านนอกต่ำที่สุด
และตอนนี้เราอยู่ที่
[โซนที่ 3 : ด้านนอกกำแพงเมือง ทางเหนือ]
ใช่แล้ว ที่นี่
ด้านนอกสุดของเมือง และด้านเหนือสุด
“เราเข้ามาทางท่อน้ำทิ้ง แล้วก็หลงทางในตรอกลับ สุดท้ายก็มาถึงประตูเมืองด้านเหนือ”
ฉันสรุปการสำรวจโดยย่อ แล้วก็ยิ้มให้สมาชิกคนอื่นๆ
“เอาล่ะ เรื่องที่จะไปไหนต่อค่อยคิดกันทีหลังก็แล้วกัน”
ฉันเอามือลูบหลังที่เริ่มปวด
“รีบกลับบ้านกันเถอะ…”
ไอ้เจ้าชายคงเป็นโรคกระดูกพรุนแน่ๆ โอ๊ย เดินนิดหน่อยทำไมมันปวดบัดซบขนาดนี้เล่าเฮ้ย
***
[การสำรวจอิสระสิ้นสุด!]
[ระดับของตัวละครเพิ่มขึ้น]
- แอช(EX) Lv.15 (↑4)
- ลูคัส(SSR) Lv.33 (↑2)
- จูปิเตอร์(SR) Lv.38 (↑1)
- ดาเมียน(N) Lv.27 (↑3)
- เอวานเจลีน(SSR) Lv.36 (↑1) <ตัวละครเชิญ>
[อุปกรณ์ที่ได้รับ]
- <หอก> หอกปีศาจ(SSR) <มอบให้กับตัวละครเชิญ>
- <โล่> โล่แห่งยักษ์(SSR) <มอบให้กับตัวละครเชิญ>
- <อัญมณีเวทย์มนต์> อัญมณีแห่งเสียงกรีดร้อง(SR)
[ไอเทมที่ได้รับ]
- แกนพลังเวทย์ระดับสูงมาตรฐาน(SR) : 2 อัน
- หินเวทย์มนต์กองทัพโกเลม : 120 ชิ้น
- ชิ้นส่วนถุงมือของกองทัพโกเลม : 32 ชิ้น
- คบเพลิงสีน้ำเงิน <โบนัสเคลียร์หมด>
- คัมภีร์เรียก : โกเลมไอน้ำยักษ์ใหญ่ <ทักษะของผู้เล่น> <โบนัสรางวัลจากการทำลายล้างสมบูรณ์>