ตอนที่แล้วบทที่ 5 นัดพบสำเร็จ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 7 ความจริงที่โหดร้าย

บทที่ 6 มื้ออาหารและความใกล้ชิด


หลิวซีโบกรถแท็กซี่ออกจากที่พักทันทีที่เธอเดินพ้นอาคาร เธอเปิดมือถือดูที่อยู่ที่เย่ฟานส่งมา และแจ้งให้คนขับทราบจุดหมายปลายทาง

หลังจากเดินทางประมาณครึ่งชั่วโมง แท็กซี่จอดลงที่หน้าห้างสรรพสินค้า หลิวซีจ่ายค่าโดยสารและเดินเข้าห้าง เธอส่งข้อความหาเย่ฟานทันทีว่า “พี่ใหญ่ ฉันมาถึงแล้วค่ะ คุณอยู่ตรงไหน ฉันจะไปหา”

เย่ฟานที่นั่งอยู่ชั้นล่างของห้าง กำลังดู TikTok รอเวลา เมื่อได้รับข้อความ เขาตอบกลับไปว่า “เข้ามาในห้างเลยครับ ผมรออยู่ข้างใน”

หลิวซีเก็บมือถือและเดินเข้าห้างไป โดยที่ผู้ชายที่เดินผ่านต่างพากันมองเธอด้วยความสนใจ ความสวยและรูปร่างของเธอดึงดูดสายตาได้ไม่ยาก

เมื่อหลิวซีเดินเข้ามาในห้าง เย่ฟานยืนขึ้นและโบกมือให้เธอ พร้อมกับสังเกตการแต่งตัวของเธอ

เธอสวมเสื้อยืดสีขาวเรียบง่าย แต่กระโปรงสั้นที่ยาวเพียงสิบห้านิ้วและถุงน่องสีดำช่วยเสริมความโดดเด่นของขาเรียวยาว

รองเท้าส้นสูงสีดำเพิ่มความสง่างาม และเสียงเคาะของรองเท้าบนพื้นกระเบื้องก็สร้างเสน่ห์ให้เธอมากขึ้น

เมื่อรวมกับใบหน้าที่แต่งมาอย่างพิถีพิถัน หลิวซีดูเหมือนผู้หญิงที่สามารถทำให้ทุกสายตาหยุดมองได้

“สวัสดีตอนเย็นครับ คนสวย” เย่ฟานกล่าวทักทายพร้อมรอยยิ้ม

“สวัสดีค่ะ พี่หล่อ” หลิวซีตอบกลับด้วยน้ำเสียงสบายใจ ในใจเธอโล่งขึ้นเพราะเย่ฟานดูดีกว่าที่เธอจินตนาการไว้

เย่ฟานแนะนำตัวเองว่า “ผมชื่อเย่ฟาน อายุ 25 ปี โสดนะครับ” พร้อมจับมือหลิวซีและเริ่มพาเธอเดินขึ้นไปยังชั้นสามของห้าง ซึ่งเป็นชั้นร้านอาหาร

หลิวซีพยายามดึงมือกลับเล็กน้อย แต่เมื่อไม่สำเร็จ เธอเลือกปล่อยให้เขาจับมือและกล่าวพร้อมรอยยิ้ม “พี่ฟานหล่อขนาดนี้ ยังโสดอยู่ได้ยังไงคะ?”

“ยังไม่เจอคนที่ถูกใจครับ” เย่ฟานตอบพร้อมหัวเราะ และชี้ไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง “กินที่นี่ดีไหมครับ?”

หลิวซีตอบอย่างสุภาพ “ได้ค่ะ ฉันไม่เลือกกินอยู่แล้ว”

หลังจากสั่งอาหาร ทั้งสองเริ่มพูดคุยกันอย่างเป็นกันเอง หลิวซีตอบคำถามของเย่ฟานทุกข้อด้วยน้ำเสียงที่น่าฟัง ทำให้บรรยากาศดูผ่อนคลาย

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ หลิวซีรีบไปจ่ายค่าอาหารก่อนที่เย่ฟานจะได้ทันขยับตัว เธอพูดพร้อมรอยยิ้มว่า “ฉันบอกแล้วว่าจะเลี้ยงพี่ใหญ่ วันนี้ฉันจ่ายเองนะคะ”

เย่ฟานยิ้มตอบและไม่ขัดข้อง ก่อนพาหลิวซีเดินออกจากร้าน

ขณะที่เดินออกจากร้าน เย่ฟานปล่อยมือเธอแล้วเปลี่ยนเป็นโอบเอวของเธอแทน พร้อมกระซิบที่ข้างหูว่า “จากพรุ่งนี้ไป ผมจะส่ง ไอดอลเหรียญพยัคฆ์ ให้คุณวันละ 10 ชิ้นในไลฟ์ของคุณนะครับ”

หลิวซีที่ตั้งใจจะถอยห่างออกไป หยุดชะงักเมื่อได้ยินข้อเสนอนี้ เธอยอมปล่อยให้เย่ฟานโอบเอวและพาเดินเล่นในห้าง

หลังจากเดินเล่นกันได้สักพัก เย่ฟานก็พาหลิวซีออกจากห้างและตรงไปยังโรงแรมที่อยู่ใกล้เคียง

เมื่อเข้ามาถึงล็อบบี้โรงแรม เย่ฟานถามเธอเบา ๆ ว่า “คุณพกบัตรประชาชนมาด้วยไหมครับ?”

เมื่อเย่ฟานถามเรื่องบัตรประชาชน หลิวซีพยักหน้าและตอบว่า “ฉันมีค่ะ อยู่ในกระเป๋า” แม้เธอจะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป แต่เธอไม่มีความกล้าพอที่จะปฏิเสธ เธอไม่ต้องการเสียพี่ใหญ่อีกครั้ง โดยเฉพาะเมื่อพี่ใหญ่คนนี้ทั้งหนุ่มและหน้าตาดี

เย่ฟานหยิบบัตรประชาชนออกจากกระเป๋าของเธอ แล้วเดินไปจองห้องพักอย่างรวดเร็ว หลังจากได้บัตรเข้าห้อง ทั้งคู่เดินตรงไปยังห้องของตัวเอง

เมื่อถึงหน้าประตู เย่ฟานใช้บัตรเปิดประตูด้วยเสียง "ติ๊ด" และพาทั้งคู่เข้าไปในห้องทันที เขาโอบหัวของหลิวซีและจูบเธออย่างเร่าร้อนโดยไม่ปิดบังเจตนาอีกต่อไป

“ปิดมือถือเถอะครับ ผมไม่อยากให้ใครรบกวน” เย่ฟานกล่าวพร้อมกับอุ้มเธอไปที่เตียง เสียงของเขาต่ำและจริงจัง แสดงถึงความไม่ต้องการให้เหตุการณ์ยุ่งยากเหมือนในละครน้ำเน่า หลิวซีพยักหน้าและหยิบมือถือขึ้นมา ปิดเครื่องโดยไม่ลังเล

เมื่อมือถือปิดลง เย่ฟานก็ไม่อาจอดกลั้นต่อไปได้อีก เขาโถมตัวเข้าหาเธอทันที

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ทั้งคู่ต่างนอนหอบเหนื่อยอยู่บนเตียง ความเงียบสงบเข้ามาแทนที่เสียงเร่าร้อนก่อนหน้า เย่ฟานเข้าสู่ช่วงเวลาของ “ผู้รู้แจ้ง” และเริ่มพูดคุยกับหลิวซี

“คุณนี่สิ ว่าผมไม่รู้จักถนอม แต่ตัวเองกลับแสดงออกมากกว่าผมอีก ถ้าผมไม่แข็งแรงกว่านี้ คงแพ้คุณไปแล้ว” เย่ฟานกล่าวพร้อมลูบไล้ร่างกายของเธอ

หลิวซีขมวดคิ้วเล็กน้อยและตอบกลับอย่างไม่พอใจ “คุณนี่ ไม่รู้จักคำว่า อ่อนโยน เลยจริง ๆ”

ขณะที่ทั้งสองกำลังสนทนาและพักผ่อน ชายหนุ่มคนหนึ่งที่บ้านของหลิวซีก็มองนาฬิกา เมื่อเห็นว่าเวลาล่วงเลยไปมาก เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ตั้งใจจะถามหลิวซีว่าเธอจะกลับถึงบ้านเมื่อไหร่

(จบบท)###

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด