บทที่ 28 ปีศาจหมอกน้อย**  

เมื่อเห็นแวบเดียว เวย์นก็เดาออกแล้วว่าปีศาจที่ลอบโจมตีเกรอลท์คือปีศาจหมอกน้อย น่าจะเป็นเพราะเกรอลท์เองก็ไม่คาดคิดเช่นกันว่า หลังจากที่เขาใช้กำลังจัดการปีศาจน้ำไปได้หลายสิบตัวแล้ว จะยังมีปีศาจหมอกน้อยตัวใหญ่ซ่อนอยู่เพื่อรอโจมตีอย่างฉวยโอกาส

สถานการณ์นี้เกิดขึ้นได้ก็เพราะสภาพแวดล้อมที่มืดจนเกินไป แม้จะใช้ยา *แมว* เพื่อเพิ่มการมองเห็นในที่มืด แต่วิสัยทัศน์นั้นเป็นเพียงขาวดำ ไม่สามารถมองเห็นหมอกดำที่ลอยอยู่รอบ ๆ ได้ จึงทำให้ปีศาจหมอกน้อยนี้แทบจะล่องหนไปโดยไม่มีใครสังเกตเห็น

เพื่อความปลอดภัย เวย์นไม่ได้เข้าไปใกล้เกรอลท์ที่ถูกโจมตีทันที แต่เขารีบสร้างโล่ป้องกัน *เควนน์* รอบตัวเพื่อความมั่นใจ หลังจากต่อสู้ดุเดือดมานานครึ่งชั่วโมง เขาได้ใช้คาถาไปเกือบสามสิบครั้ง ซึ่งถือว่ามากกว่าที่นักล่าปีศาจทั่วไปจะทำได้

พลังเหล่านี้นอกจากจะมาจากพรสวรรค์ของเขาเองแล้ว ยังเป็นเพราะการเสริมพลังของระบบและยา *นกฮูกน้ำตาล* รวมถึงแหวน *โดแรน* ที่เพิ่งได้มาเมื่อวาน แหวนนี้ช่วยฟื้นฟูพลังเวททุกครั้งที่เขาสังหารศัตรู ทำให้เขามีความสามารถต่อสู้ได้อย่างยาวนานพอที่จะรับมือปีศาจน้ำที่แม้แต่เกรอลท์ยังต้องระมัดระวัง

หลังจากที่เวย์นทำให้ตนเองมั่นคงด้วยเกราะป้องกัน เขาก็มองไปเห็นว่า ปีศาจหมอกน้อยที่ถูกผลักกระเด็นด้วยคาถา *อาร์ด* ก่อนหน้านี้ ได้ลอบหลบกลับเข้าไปในหมอกจนแทบมองไม่เห็น

เมื่อเห็นว่าเกรอลท์ไม่ได้บาดเจ็บถึงขั้นสาหัส เวย์นก็โล่งใจขึ้น แต่ก็เตือนตัวเองว่า การประมาทนั้นอันตราย เพราะแม้แต่นักล่าปีศาจผู้ช่ำชองอย่างเกรอลท์ก็ยังโดนลอบโจมตีได้อย่างไม่ทันตั้งตัว นี่หมายความว่าต่อให้เป็นนักล่าปีศาจที่แข็งแกร่ง ก็ยังมีความเสี่ยงที่จะโดนโจมตีถึงตายโดยไม่ทันรู้ตัว

ในขณะที่เขาคิดเช่นนั้น เวย์นจึงดึงสติและเพิ่มความระมัดระวังให้มากขึ้น พร้อมทั้งคอยจับตาดูสิ่งรอบตัว เพราะหากเป็นเขาที่โดนลอบโจมตีแทนเกรอลท์ ก็คงจะบาดเจ็บสาหัสไม่ต่างกัน

ปีศาจหมอกน้อยตัวนี้ไม่เพียงแค่ฉลาด แต่ยังเคยชินกับการครองอำนาจในซากปรักหักพังใต้ดิน จึงไม่รู้จักความกลัวหรือล่าถอย หลังจากที่โดนเวย์นผลักกระเด็นไปครั้งหนึ่ง มันกลับยิ่งโกรธแค้นและพยายามลอบโจมตีอีกครั้ง คราวนี้มันลอยเข้ามาใกล้ด้านหลังของเกรอลท์อย่างเงียบเชียบ หวังจะใช้โอกาสโจมตีสังหารเขา

แต่เวย์นไม่ปล่อยให้มันทำตามแผนได้ เขาปล่อยมือจากเกรอลท์ ยกมือขึ้นร่ายคาถา *อิกนี่* เพื่อหยุดการเคลื่อนไหวของปีศาจหมอกน้อยชั่วครู่ ก่อนที่ดาบเงินจะฟาดเข้าที่ลำคอของมันทันที แม้คอของมันจะถูกแทง แต่ปีศาจหมอกน้อยยังคงไม่ยอมแพ้และพุ่งเข้ามาโจมตีเวย์นด้วยกรงเล็บแหลมคม

เวย์นเห็นดังนั้นก็หลบหลีก ไม่ยอมปะทะตรง ๆ เขาทิ้งดาบเงินชั่วคราวและพลิกตัวหลบไปด้านข้าง พอมันเสียการทรงตัว เวย์นจึงพุ่งกลับเข้าไปคว้าดาบเงินและตัดหัวของมันขาดสะบั้น เลือดพุ่งกระจายราวกับน้ำพุ ร่างของปีศาจหมอกน้อยทรุดลงแน่นิ่งไป

เมื่อมั่นใจว่าปีศาจหมอกน้อยตายสนิทแล้ว เวย์นก็กลับไปช่วยประคองเกรอลท์และกล่าวว่า “ไปกันเถอะ ข้าจะพาท่านกลับไปที่แคมป์ก่อน ที่นั่นน่าจะมีหมอคอยดูแลอาการบาดเจ็บ”

เกรอลท์ยิ้มแบบฝืน ๆ ไม่ได้แสดงความดื้อรั้นแต่อย่างใด แม้ว่าภารกิจจะสำคัญ แต่ชีวิตก็สำคัญยิ่งกว่า สำหรับนักล่าปีศาจ การไม่ต่อสู้ขณะที่บาดเจ็บสาหัสนั้นถือเป็นกฎสำคัญ

แต่ในฐานะรุ่นพี่ เกรอลท์ยังกระตุ้นตัวเองให้รักษาภาพลักษณ์ไว้บ้าง เขาสะบัดมือเบา ๆ เป็นเชิงว่าไม่ต้องพยุงเขาแล้วหันไปถ่มเลือดลงพื้นอย่างไม่ใยดี พร้อมพูดว่า “ไปกันเถอะ กลับแคมป์กัน ข้ายังไหว ไม่ต้องให้เจ้าช่วยหรอก”

(จบบท) ###