บทที่ 152 ตาเฒ่าเช่นข้าช่างน่าเวทนา
“นี่” เฉินฉางชิงและอีกห้าคนลังเล แม้นหยางเสี่ยวเทียนจะกล่าวเช่นนั้น แต่ก็หาลบความกังวลในใจของพวกเขาได้ไม่ “พวกท่านออกไปรอข้างนอกกันก่อนเถิด หากมีสิ่งไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้น ข้าจะรีบออกไปทันที” หยางเสี่ยวเทียนกล่าวกับพวกเขาทั้งห้าคน ด้วยเห็นว่ายังลังเลมิกล้าปล่อยเขาอยู่โดยลำพัง หลังผู้อาวุโสทั้งห้า ได้ฟ...
