ตอนที่ 205 แข่งขัน

“ทุกคนไม่ต้องเกรงใจ คุณอยากกินก็กิน อยากดื่มก็ดื่มได้ตามต้องการเลย”

เซี่ยไห่ และภรรยาของเขา กล่าวขึ้นขณะที่ทุกคนได้นั่งลงที่โต๊ะอาหารแล้ว

เซี่ย เคอหมิง รินเหล้าให้กับทุกคน

ผู้หญิงหลายคนไม่ดื่มเหล้า แต่ก็มีไวน์ หรือสิ่งที่คล้ายคลึงกันถูกจัดเตรียมไว้ให้แล้ว

หลังจากนั้นทุกคนก็ชนแก้ว แล้วดื่มร่วมกัน

งานเลี้ยงมื้อนี้จึงถือว่าเริ่มต้นขึ้นแล้ว

“เป็นไงบ้าง คุณชายซู ต่อไหม?”

ทันใดนั้นมีคนพูดขึ้น

ยังไม่ผ่านพ้นนาทีแรกก่อนที่ทุกคนจะชนแก้วด้วยซ้ำ ก็มีคนอดไม่ได้ที่ยกแก้วคารวะเหล้าให้ ซูเหวิน

ดูเหมือนเตรียมที่จะแข่งขันกับ ซูเหวิน จริงๆ

แต่ ซูเหวิน ที่เห็นเขากลับยิ้มอย่างสงบ ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มตอบหมดแก้วทันที

ตั้งแต่ด้วยสมรรถภาพทางกายของเขาที่ถูกยกระดับให้ดีขึ้นเป็นครั้งที่สอง

พูดตามตรง แม้แต่ ซูเหวิน ก็ไม่รู้ถึงขีดจำกัดในการดื่มของตัวเองว่าได้มากแค่ไหน

และการเผชิญหน้ากับคนเหล่านี้ นี่ไม่ใช่เรียกว่าง่ายเลยเหรอ?

ส่วนเพื่อนๆ ของ เสี่ยวหมิง กลุ่มนี้ ก็มองหน้ากัน

เมื่อเห็น คุณชายซู ยกดื่มอย่างไม่ลังเล

ดวงตาของพวกเขาล้วนมองเห็นรอยยิ้มที่เย็นชาของกัน และกัน

พวกเขาต้องการดูว่า คุณชายซู ผู้นี้เก่งเท่าที่เขาอวดอ้างหรือไม่

ขณะที่คิดถึงเรื่องนี้ คนหนุ่มสาวหลายคนทานอาหารไปพลางคารวะเหล้า ซูเหวิน ไปเป็นครั้งคราว เวลานี้พวกเขาเหมือนจะเริ่มแข่งขันกันอย่างลับๆ แล้ว

เมื่อเห็นเพื่อนๆ ตัวเองกับแข่งดื่มกับ พี่เขย

เซี่ย เคอหมิง ที่อยู่ข้างๆ นั้นเรียกว่า ..มีความสุขมาก

พี่เขย ของเขาดื่มเก่งมาก

ทุกครั้งที่ไปกินข้าวกับเพื่อนๆ ก็ไม่เป็นไรถ้าเขาไม่ดื่ม

แต่ทันทีที่มีการดื่มเหล้า คงเรียกได้ว่า ‘กลิ้งทูตล้มขร(ล้มกลิ้งไม่เป็นท่า)’ อย่างแน่นอน

แต่เพื่อนของเขาเหล่านี้กลับไม่เป็นอะไร

ด้วยเหตุนี้เขาจึงถูกทุกคนหัวเราะเยาะไปไม่น้อย

คราวนี้เขาจึงขอให้แฟนหนุ่มของลูกพี่ลูกน้องมาช่วยจัดการพวกเขา

โดยถือโอกาสที่เหมาะสมนี้ใช้ ‘แก้แค้น’ พวกเขา ..พอดี

เวลานี้เร็วเกินไปที่จะดีใจ..

เขาอยากเห็นจริงๆ ว่าเพื่อนกลุ่มนี้จะสู้ พี่เขย ของเขาได้หรือไม่

พอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เซี่ย เคอหมิง ยังไม่ลืมที่จะสุมไฟ เขายิ้มหัวเราะ แล้วพูดว่า : “ทุกคนอย่าได้เกรงใจ คุณชายหวัง เสี่ยวเหลียง และพี่น้องเจียง ไม่ง่ายเลยที่พวกคุณจะมาที่นี่ ดังนั้นทุกคนเราต้องดื่มกินอย่างเต็มที่”

“ฮ่าฮ่า วางใจได้ วันนี้เราต้องดื่มกินอย่างเต็มที่แน่นอน”

“ถูกต้อง พี่เขย ของคุณนี้ดื่มเก่งมาก ในเมื่อเราเจอกันแล้ว ทำไมเราไม่มาดื่มกันให้เปรม(ถึงใจ)ไปเลยล่ะ?”

“ใช่ มาไม่เมาไม่กลับ”

เมื่อเห็น เซี่ย เคอหมิง พูดแบบนี้ คนหนุ่มสาวหลายคนก็พูดขึ้นเช่นกัน

พวกเขาพูดพลางหัวเราะไปพลางยังไม่ลืมที่จะพูดบลัฟกันอย่างดุเดือด

น้ำเสียงเต็มไปด้วยความมั่นใจในความสามารถในการดื่มของตัวเอง

ดูเหมือนว่าวันนี้ พวกเขาต้องการจะดื่มกับ ซูเหวิน จริงๆ

แต่บางครั้งมันก็เป็นแบบนี้…

บ่อยครั้งที่ยิ่งตัวคุณมีความมั่นใจมากเท่าไหร่ สิ่งต่างๆ ก็ยิ่งเกินความคาดหมายของคุณมากขึ้นไปเท่านั้น..

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง

เมื่อเวลาที่ใช้ในการทานอาหารนานขึ้นเรื่อยๆ

ทุกคนจึงดื่มเหล้ากันมากขึ้นเรื่อยๆ

ในที่สุดสถานการณ์ก็เริ่มเปลี่ยนไปแล้ว

ก่อนหน้านี้ คนหนุ่มสาวหลายคนที่เคยเต็มไปด้วยความมั่นใจ หลังจากดื่มเหล้ากันมานานกว่าหนึ่งชั่วโมง ภายในใจกลับมีความไม่มั่นใจโผล่ขึ้นมาอย่างเงียบๆ

เพราะพวกเขาค้นพบว่า มีบางอย่างผิดปกติ

คุณชายซู คนนี้ เมื่อหนึ่งชั่วโมงกว่าๆ ที่ผ่านมานี้ เขาดื่มเหล้าขาวไปเกือบสี่แก้วแล้ว ด้วยปริมาณที่มากกว่า 1 จิน (0.5 ลิตร) คาดไม่ถึงว่าเขาไม่คิดจะหยุดเลย.. จากนั้นจึงเริ่มเปิดเหล้าขาวอีกขวด

นี่มันเหลือเชื่อมาก..

อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่สิ่งที่สําคัญที่สุด

ต้องบอกปริมาณเกิน 1 จิน พวกเขาก็สามารถดื่มลงไปได้

แต่การดื่มเหล้าขาวไปหนึ่งจินแล้วกลับไม่เปลี่ยนสีหน้า และดูเหมือนไม่มีท่าทางว่าจะเมาเลย นี่ก็ผิดปกติเกินไปหน่อยแล้วมั้ง?

และจริง.. สภาพของเขาดูไม่เมาเลยแม้แต่น้อย

สภาพของเขานั้นเหมือนเพิ่งมาทานอาหารเย็น และยังไม่ทันได้ดื่มด้วยซ้ำ

ซึ่งสิ่งนี้… มันเป็นไปได้อย่างไร?

พวกเขาดื่มเหล้ากันเก่งมาก

พวกเขาเองเคยพบเจอคนที่ดื่มเหล้าเก่งๆ มาก็หลายคน

แต่ไม่ว่าใครจะดื่มเก่งแค่ไหน ก็ไม่สามารถพูดได้ว่า ดื่มเหล้าขาวไปครึ่งลิตรแล้ว ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ เลย ได้!

“เอ้า ทุกคนอย่ามัวนิ่งอยู่ มา.. ดื่มแก้วนี้แล้ว ยังมีอีกสามแก้ว”

ในเวลานี้ ซูเหวิน ยกแก้วเหล้าขึ้นเพื่อคารวะเหล้าต่อ คุณชายหวัง และคนอื่นๆ ด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสุข

ดูเหมือน ซูเหวิน จะดื่มอย่างมีความสุขกับพวกเขาแล้ว

แต่พวกเขากลับเหมือนไม่มีความสุขที่จะดื่มกับ ซูเหวิน

“เอ่อ…”

คนหนุ่มสาวหลายคนเริ่มรู้สึกไม่มั่นใจ..

จริงๆ แล้วเมื่อกี้พวกเขาดื่มไปไม่น้อย แต่ละคนมีปริมาณอย่างน้อยหนึ่งจิน (0.5 ลิตร)

แม้จะยังไม่ถึงขั้นเมา แต่จะมาก หรือน้อยก็ค่อนข้างเมาอยู่บ้าง

แต่ คุณชายซู คนนี้ ไม่มีอาการเมาเลยแม้แต่น้อย เวลานี้พวกเขาควรทำอย่างไรดี?

แต่ความลังเลมันก็คือความลังเล

คำพูดที่พูดออกไปมันก็เหมือนกับน้ำที่ถูกสาดออกไป

ในเมื่อพวกเขาพูดไปแล้วว่าจะอยู่ให้ถึงที่สุด ดี.. เช่นนั้นพวกเขาก็จะอยู่กับคุณให้ถึงที่สุดแน่นอน

ไม่อย่างนั้นพวกเขาไม่ถูกคนอื่นดูถูกเหรอไง?

นอกจากนี้พวกเขาไม่เชื่อว่า คุณชายซู คนนี้สามารถดื่มไปได้ตลอดเวลา

ดังนั้น คนหนุ่มสาวหลายคนจึงยกแก้วเหล้าขึ้นอีกครั้ง และดื่มจนหมดแก้วไปอีกครั้ง

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว อีกครึ่งชั่วโมงผ่านไปในพริบตา

อาหารหนึ่งมื้อถูกทานไปแล้วเกือบจะทั้งหมด และเวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมงให้แล้ว

เซี่ย ซินเหยา, เซี่ย ชิวเยี่ยน และผู้หญิงคนอื่นๆ ก็ลุกออกจากโต๊ะ และไปนั่งพูดคุยกันนานแล้ว

บนโต๊ะอาหารในเวลานี้ก็เหลือเพียงผู้ชายไม่กี่คน

ตอนนี้เมื่อมองไปที่โต๊ะอาหารอีกครั้ง เพื่อนของ เซี่ย เคอหมิง หลายคนก็รู้สึกเวียนหัว และมีอาการโงนเงนทีละคนหลังจากดื่ม

ความมั่นใจ และความดุดันก่อนหน้านี้หายไปอย่างสิ้นเชิง

แต่ก็ใช่เรื่องน่าแปลกใจอะไร

ภายในครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้ ซูเหวิน รินเหล้าขาวอีกสามแก้ว ดื่มไปเกือบสองจิน (1 ลิตร)

คนหนุ่มสาวหลายคนก็อยู่ร่วมดื่มเป็นเพื่อนกับเขาคนละสองสามแก้วด้วย

โดยรวมแล้ว นับได้ว่าแต่ละคนดื่มไปเกินครึ่งลิตรเหมือนกัน, ซึ่งมันถึงขีดจำกัดของพวกเขาแล้ว

เช่นนี้จะไม่ให้รู้สึกอึดอัด ไม่ให้รู้สึกเวียนหัวได้อย่างไร?

“เป็นไง คุณชายหวัง คุณชายเหลียง คุณยังอยากดื่มต่อไหม?”

“ถ้ายังอยากดื่มต่อ ผมจะได้เปิดอีกขวด แล้วพวกเรามาดื่มด้วยกันต่อ”

ซูเหวิน มองคนที่กำลังเมาหลายคน และอดยิ้มหัวเราะไม่ได้

ขณะที่เขาพูดแบบนี้ไป มือหนึ่งก็คว้าขวดเหล้าขาวมาอีกขวดขึ้นมาวางบนโต๊ะ

“อย่า.. ซู.. คุณชายซู พอแล้ว… เราพอแล้ว”

“ใช่! ฉัน... พวกเรายอมแล้ว เรายอมแล้วจริงๆ เราสามคนดื่มสู้คุณไม่ได้สักคนเดียว และเรามั่นใจว่าเราแพ้แล้ว”

หัวใจของคนหนุ่มสาวหลายคนเต้นระรัว และพวกเขาก็รีบกล่าวห้ามเพื่อหยุด ซูเหวิน

อย่ามาพูดเป็นเล่นน่ะ

ถ้าดื่มต่อไปจริงๆ พวกเขาคงตายแน่ๆ!

พวกเขากลัว พวกเขากลัวแล้วจริงๆ

แม้ว่าพวกเขาจะไม่อยากยอมรับมัน แต่ก็ต้องยอมรับว่า เหนือคนยังมีคน เหนือฟ้ายังมีฟ้า, เหนือภูผาสูงย่อมมีที่สูงกว่า

คุณชายซู ที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาคนนี้ ปริมาณในการดื่มสูงกว่าพวกเขามากจริงๆ

แล้วแบบนี้ พวกเขาจะพูดอะไรได้อีก?

มีอะไรอีกที่พวกเขาสามารถทำได้?

และแน่นอนสิ่งที่พวกเขาทำได้คือ ..ยอมรับความพ่ายแพ้

จริงๆ แล้วอย่าว่าแต่พวกเขาสองสามคนเลย

แม้แต่ เซี่ย เคอหมิง และพ่อของเขาที่รู้ว่า ซูเหวิน มีความสามารถในการดื่มที่ดี แต่พอเห็น ซูเหวิน ดื่มเหล้าไปได้หนักขนาดนี้ ทั้งยังดูราวกับปกติ ก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ และแอบคร่ำครวญถึงระบบต่างๆ ในร่างกายของอีกฝ่าย

“จุ๊ๆ พี่ใหญ่ซู เอ่อ.. ไม่สิ พี่เขย ผมยอมคุณจริงๆ ในเรื่องดื่มนี้คงไม่มีใครเทียบคุณได้แล้ว”

เมื่อมองสถานการณ์ตรงหน้านี้ เห็นได้ชัดว่าเพื่อนหลายคนคงดื่มไม่ไหวอีกแล้ว

เซี่ย เคอหมิง เวลานี้ไม่ต้องพูดถึงเลยว่ามีความสุขในใจแค่ไหน

ในที่สุด ก็มีคนที่สามารถช่วยเขาระบายความโกรธได้

จากนั้นเขาก็ชื่นชม ซูเหวิน ไปพลางยกนิ้วโป้งให้เขา

“ใช่ เสี่ยวเหวิน ความสามารถในการดื่มของคุณช่างเหลือเชื่อจริงๆ ฉันเกรงว่าในโลกนี้คงมีนักดื่มไม่มากที่สามารถดื่มเอาชนะคุณได้”

เซี่ยไห่ พยักหน้า แล้วกล่าวชื่นชม ซูเหวิน มาก

“ฮ่าฮ่าๆ ชมกันเกินไปแล้วครับ”

“มันแค่การดื่ม ไม่ถือว่ามีความสามารถอะไรเลย”

ซูเหวิน ยิ้มบางๆ และเขาก็ใช่ว่ารู้สึกภูมิใจอะไรนัก…