บทที่ 2 : วิญญาณชั่วร้ายแห่งบ่อน้ำ (อ่านฟรี)

หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ใบหน้าของหลี่มาซีก็ซีดลง “พี่จาง เดี๋ยวก่อน! ฉันรู้ว่าตั้งแต่รุ่นปู่ของคุณ ครอบครัวของคุณต้องรับมือกับสิ่งของต้องคำสาปที่คนอื่นไม่อยากสัมผัส ดังนั้น ฉันจะทิ้งรองเท้าไว้กับคุณไม่ได้เหรอ? คุณช่วยฉันหน่อยสิ คุณก็รู้ว่าฉันห่วงลูกชายมากแค่ไหน!”

ฉันยิ้มเหน็บแนมแล้วพูดว่า “คุณก็ควรรับรู้ไว้ด้วยว่า ถึงแม้จะเป็นของเก่าธรรมดาๆ ก็คงจะรู้สึกไม่ดีถ้าแยกคู่นี้ออก รวมถึงรองเท้าปักคู่นี้ด้วย! ถ้าเป็นไปได้ ฉันจะไม่ช่วยคุณจนกว่าเราจะหา

รองเท้าอีกข้างได้”

หลี่มาซี เหงื่อออกมาก “แต่ครอบครัวนั้นบอกฉันว่ามีแค่รองเท้าข้างนี้ ข้างเดียว...”

ฉันพูดว่า "มันไม่สมเหตุสมผลเลย ถ้าครอบครัวนั้นไม่มีรองเท้าทั้งสองข้าง ทำไมบ้านของพวกเขาถึงไม่มีผีสิงล่ะ"

หลังจากได้ยินคำพูดของฉัน หลี่มาซี ก็คุกเข่าลง

“พี่จาง โปรดหยุดทำให้ฉันกลัวได้แล้ว! ผีสิงเหรอ? นี่เป็นแค่รองเท้าปัก ทั้งหมดนี้เกี่ยวอะไรกับผี

เหรอ?”

ฉันตระหนักว่าคำพูดของฉันรุนแรงเกินไปเล็กน้อย

ท้ายที่สุดแล้ว ผู้คนในสายธุรกิจของเราไม่เชื่อเรื่องผีและสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติ สิ่งที่เกิดขึ้นในบ้านของ หลี่มาซี เป็นเพียงการกระทำของสิ่งของจากนอกโลก

พลังจิตของเจ้าของรองเท้าดั้งเดิมที่แข็งแกร่งเกินไป ควบคู่ไปกับความช่วยเหลือจากสภาพแวดล้อมโดยรอบ ได้เปลี่ยนรองเท้าปักคู่นั้นให้กลายเป็นสิ่งของต่างโลก ฉันรีบอธิบายให้ หลี่มาซี ทราบอย่างรวดเร็วว่าสิ่งต่างๆ เป็นอย่างไร และในที่สุดสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น

แล้วเขาก็ถามฉันว่า "ตอนนี้ฉันจะทำอะไรได้บ้าง"

ฉันบอกเขาว่า "ฉันช่วยคุณได้ แต่ในทางกลับกัน คุณจะต้องให้รองเท้าฉันฟรีๆ แทน"

นี่เป็นครั้งแรกของฉันที่ทำธุรกิจ และเป็นการดีกว่าที่เขาจะไม่ปฏิเสธข้อเสนอนี้ ยิ่งไปกว่านั้น มันจะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อการติดต่อกันในอนาคตของฉันหากฉันสามารถจัดการกับเรื่องนี้ได้สำเร็จในตอนนี้

หลี่มาซี พยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า "ฉันสามารถให้ทั้งร้านของฉันแก่คุณได้ ไม่ต้องพูดถึงแค่รองเท้าเลย!"

ตอนนี้ถึงเวลาที่ฉันต้องพิจารณาว่ารองเท้าคู่นี้อันตรายแค่ไหน

ฉันไม่สามารถหาข้อสรุปได้เพียงแค่อาศัยเรื่องราวของ หลี่มาซี

ฉันจึงบอกให้เขารอฉันและฉันจะไปเที่ยวบ้านเขาเย็นวันพรุ่งนี้ ในเวลานั้นชายร่างใหญ่สองคนนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นและตื่นตัวตลอดทั้งคืน มาดูกันว่ารองเท้าปักจะยังสร้างปัญหาอยู่หรือไม่!

เด็กๆ มีพลังชีวิตที่อ่อนแอ และมันค่อนข้างง่ายสำหรับสิ่งของจากโลกอื่นที่จะส่งผลต่อจิตใจของพวกเขา ในทางกลับกัน การส่งผลกระทบต่อผู้ใหญ่ในช่วงรุ่งโรจน์ของชีวิตจึงเป็นเรื่องยากมาก ด้วยเหตุนี้จึงเป็นเรื่องง่ายสำหรับเด็กที่จะเห็นผี ในขณะที่ผู้ใหญ่จะไม่เห็นผีตลอดชีวิตหากพวกเขาโชคดี

หลี่มาซี ถามฉันอย่างอ่อนแรงว่า "ฉันจะทิ้งรองเท้าไว้ชั่วคราวได้ไหม"

ฉันปฏิเสธทันทีเพราะฉันก็กลัวเหมือนกัน

หลังจากนั้นฉันก็อยู่บนเต็นท์ตลอดทั้งวัน หลับตาเมื่อไหร่ก็นึกถึงรองเท้าปัก

นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันต้องรับมือกับเรื่องแบบนี้ และมันก็สมเหตุสมผลที่จะกังวล ฉันสามารถบอกได้อย่างรวดเร็วว่ามันเป็นสิ่งของที่น่ากลัวจากโลกอื่น แต่ฉันไม่แน่ใจเกี่ยวกับระดับความชั่วร้ายของมัน

อ่า~ ผู้คนมักจะกลัวสิ่งที่ไม่รู้เสมอ

ฉันนึกถึงพ่อและปู่ของฉัน ทุกครั้งที่พวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับการเผชิญหน้ากับสิ่งของต่างโลกในวัยเด็ก พวกเขาจะเต็มไปด้วยอารมณ์ ดังนั้นใครๆ ก็สามารถจินตนาการได้ว่าสิ่งของเหล่านี้น่าเหลือเชื่อเพียงใด

ฉันไม่มีอารมณ์อยากทำธุรกิจจริงๆ ด้วยเหตุนี้ฉันจึงปิดประตูและปิดร้านตลอดทั้งวัน ฉันสูบบุหรี่ไปสองซองและจำทุกสิ่งที่พ่อสอนฉัน โดยคิดหาวิธีต่างๆ ที่จะรับมือกับสถานการณ์ที่ฉันจะต้องเผชิญในไม่ช้า

แม้ว่าฉันจะมั่นใจในแผนที่ฉันวางแผนไว้ แต่ฉันก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ

วันรุ่งขึ้น หลังจากรอจนถึง 20.00 น. ฉันก็มาถึงหน้าประตูหลักบ้านของ หลี่มาซี

หลี่มาซีอดทนรอฉันอยู่ หลังจากที่ได้พบฉัน เขาก็ดีใจมาก เหมือนกับว่าเขาได้เห็นพ่อของเขา

ฉันไม่มีเวลาแลกเปลี่ยนความสุขกับหลี่มาซี ด้วยเหตุนี้ฉันจึงบอกให้เขาพาฉันไปรอบๆ บ้านเพื่อที่ฉันจะได้คุ้นเคยกับสถานที่นี้ ด้วยวิธีนี้เราจะสามารถปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ในกรณีที่มีเหตุการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้น ถ้ายังไม่ได้ผลเราก็อาจหนีเอาชีวิตรอดได้เสมอ

หลี่มาซี อาศัยอยู่ในบ้านชั้นเดียว

นอกบ้านมีประตูเหล็กขนาดใหญ่ ลานเล็กๆ และบ่อน้ำ

ภายในบ้านมีสองห้องและห้องนั่งเล่น เนื่องจากขาดผู้หญิง เฟอร์นิเจอร์จึงทรุดโทรม และอากาศก็เต็มไปด้วยกลิ่นแปลก ๆ

ฉันมองไปรอบ ๆ และไม่พบสิ่งผิดปกติ

จากนั้น ฉันบอกให้ หลี่มาซี พาฉันไปที่ที่เขาวางรองเท้าปักไว้

หลี่มาซี วางรองเท้าปักและของเก่าอื่นๆ อีกหลายชิ้นที่เขาสะสมไว้ในมุมที่ห่างไกลและซ่อนเร้นของห้องนั่งเล่น

บางทีอาจเป็นเพียงจินตนาการของฉัน แต่เมื่อดูรองเท้าปัก ฉันรู้สึกไม่สบายใจ ส่วนสาเหตุที่ฉันรู้สึกไม่สบายใจฉันก็ไม่แน่ใจในตัวเอง

หลังจากที่ฉันตรวจสอบสถานที่นั้นเสร็จแล้ว หลี่มาซีก็ถามฉันว่า "คุณค้นพบสิ่งผิดปกติหรือไม่"

ฉันส่ายหัวแล้วพูดว่า "ไม่ ฉันไม่พบ"

หลี่ มาซีค่อนข้างผิดหวัง แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากรองเท้าปักมุ่งเป้าไปที่ลูกชายของ หลี่มาซี ฉันจึงตัดสินใจมัดเขาเพื่อป้องกันไม่ให้เขาสัมผัสกับรองเท้า

สำหรับ หลี่มาซี และตัวฉันเอง เราตัดสินใจที่จะตื่นตลอดทั้งคืนและดูว่ารองเท้าจะสร้างปัญหาใดๆ หรือไม่

ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีก่อนเที่ยงคืน ฉันเล่นบนคอมพิวเตอร์ในขณะที่ หลี่มาซี ดูทีวี ส่วนลูกชายของเขา เขาคงหลับไปแล้ว ท้ายที่สุดแล้ว เขาถูกทิ้งขว้างไปไม่น้อยในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา

หลังเที่ยงคืนเปลือกตาของฉันเริ่มหนักและฉันรู้สึกง่วงนอนมาก

ในที่สุดฉันก็สูบบุหรี่ Yuxi ทั้งซองที่พกติดตัวมาด้วย และเนื่องจากฉันไม่สามารถหาสิ่งอื่นใดมาเติมพลังให้กับจิตใจและร่างกายได้ ฉันจึงบอก หลี่มาซี ให้เตรียมพร้อมไว้ก่อน ฉันจะงีบหลับสักพักแล้วเข้าแทนที่เขา

หลี่มาซีไม่กล้าลดความระมัดระวัง และเขามักจะหันหน้าไปมองลูกชายของเขาบ่อยครั้ง สิ่งนี้ทำให้ฉันรู้สึกโล่งใจ ตราบใดที่หลี่มาซี่ไม่หลับ ทุกอย่างก็จะเรียบร้อยดี

หลังจากนอนไปได้สักพักก็ถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงน้ำไหล ฉันลืมตาขึ้นทันที และสิ่งแรกที่ฉันเห็นคือลูกชายของหลี่มาซี

โชคดีที่เด็กชายนอนอยู่บนเตียงอย่างสงบ เขาหลับสนิทและได้ยินเสียงกรนเบาๆ

ฉันผ่อนคลายและเปิดคอมพิวเตอร์อย่างเชื่องช้าเพื่อเตรียมตัวเล่นเกม

อย่างไรก็ตาม เสียงน้ำไหลยังคงดังมาจากลานบ้าน

ฉันงงมากจึงถามหลี่ มาซีว่า “เกิดอะไรขึ้น ท่อน้ำข้างนอกแตกหรือเปล่า?”

อย่างไรก็ตาม หลี่มาซี ไม่ตอบกลับ

ฉันถามอีกครั้ง แต่ก็ไม่มีใครตอบอีก

ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงหันศีรษะ มองไปรอบๆ และมองไปในทิศทางของเขา อึดใจต่อมา...เพราะหลี่มาซี่หายตัวไป!

นอกจากนั้น โซฟาที่เขานั่งยังเปียกชุ่มอยู่เลย

นี่เป็นสัญญาณที่ไม่ดี! ความง่วงนอนทั้งหมดของฉันถูกพัดพาไปด้วยความตกใจ ในเวลานี้ ความคิดเดียวในใจของฉันคือ: หลี่ มาซี หายไปไหน?

ฉันมองไปรอบๆ ห้องทันที แต่ไม่พบร่องรอยของ หลี่มาซี เลย

ใช่แล้ว รองเท้าปัก!

แต่เมื่อไปถึงมุมห้องนั่งเล่นที่วางรองเท้าปักอยู่ ฉันก็ค้นพบสิ่งที่น่ากลัวอีกครั้งหนึ่ง รองเท้าปักก็หายไปเช่นกัน

สมองของฉันยุ่งเหยิง และฉันก็ขนลุกไปทั้งตัว มีบางอย่างเกิดขึ้นกับ หลี่ มาซี อย่างแน่นอน!

ฉันรีบหยิบมือถือออกมาโทรหาเขา

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ เสียงฝีเท้าก็ดังก้องอยู่ในห้องนั่งเล่น ฉันหันหลังกลับและเกือบจะชนเข้ากับ หลี่ มาซี ผู้ชายคนนั้นแอบเข้ามาข้างหลังฉันและจ้องมองมาที่ฉันอย่างเหม่อลอย เขาไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย

หลังจากที่เขาทำให้ฉันกลัว ฉันก็ตะโกนว่า "หลี่ มาซี คุณกำลังทำอะไรอยู่!"

แต่ หลี่ มาซี ไม่ได้สนใจฉันเลย เขาจ้องมาที่ฉันสักพักแล้วเปิดประตูออกไปข้างนอก

ฉันเพิกเฉยต่ออาการขนลุกบนร่างกายและรีบตามเขาไป

ข้างนอกมืดมาก และแสงจันทร์เย็นปกคลุมลานเล็กๆ ทำให้มันดูน่าขนลุกและน่ากลัวยิ่งขึ้น

แม้ว่าฉันจะกลัว แต่ฉันก็รู้ว่ามันสายเกินไปที่จะกลับไป ดังนั้นฉันจึงเตรียมใจและไปหาหลี่มาซี

ในเวลานี้ ฉันสังเกตเห็นว่า หลี่ มาซี ถือกรรไกรอยู่ในมือ และมีผ้าเช็ดตัวหลายผืนอยู่บนไหล่ของเขา กรรไกรสะท้อนแสงจันทร์และทำให้ใบหน้าของเขาสว่างขึ้นครึ่งหนึ่ง

หัวใจของฉันเต้นรัวอย่างบ้าคลั่งในขณะที่ฉันคิดว่า: หลี่ มาซี พยายามฆ่าตัวตายเนื่องจากอิทธิพลของรองเท้าปักหรือไม่?

แต่ทำไมต้องเอาผ้าเช็ดตัวมาด้วยมากมายถ้าเขาแค่อยากฆ่าตัวตาย?

หลี่ มาซี ไปถึงขอบบ่อแล้วหยุด สำหรับฉัน ฉันอยู่ห่างออกไปประมาณสิบเมตร และการข้ามระยะทางสั้นๆ นั้นทำให้ร่างกายของฉันเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ฉันหายใจหอบและรู้สึกราวกับว่าฉันเพิ่งเดินทางไกล

นกสองสามตัวเกาะอยู่บนกิ่งก้านของต้นไม้ใหญ่ใกล้ๆ กระพือปีกและบินหนีไปทันที ทำให้ฉันกลัวมากขึ้น

อา~ จู่ๆ นกก็บินหนีไปไม่ใช่ลางดี!

ฉันจ้องไปที่ หลี่ มาซี โดยไม่กระพริบตา ฉันรู้ว่าเขาได้รับผลกระทบจากรองเท้าปัก ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงไม่ประมาทที่จะเข้าไปรบกวนเขา

เพื่อแก้ไขปัญหาของ หลี่ มาซี ก่อนอื่นฉันต้องรู้ความเป็นมาของรองเท้าปักนี้ก่อน!