บทที่ 119 เอาให้เกลี้ยง
หยางเสี่ยวเทียนถึงกับหน้าเหวออ้าปากหวอ พูดอะไรไม่ออก เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่แสดงความตื่นเต้นของเหยาติง ซึ่งดูท่าแล้ว เขาจะสำราญมากอยู่ไม่เบา แม้นตาเฒ่าติง จะเป็นถึงสิ่งมีชีวิตที่อยู่บนโลกนี้มานาน มากพอกำเนิดจิตวิญญาณเป็นของตนเองจนก้าวข้ามสิ่งประดิษฐ์จากมนุษย์ในพิภพนี้ อย่างอาวุธศักดิ์สิทธิ์ แต่เขาจำ...