ตอนที่ 33 ผลผลิตจากฟาร์มภัทรภพ
1 สัปดาห์ต่อมา ในห้องทำงานของดนัย
เป็นเวลาปิดเทอมรอบที่สองของดนัยแล้วและอีก 3 เดือนก็จะจบการศึกษาระดับมัธยมศึกษาปีที่ 4
เวลานี้ผลผลิตจากฟาร์มภัทรภพได้ออกดอกออกผลมาแล้วโดยใช้เวลาเพียงครึ่งปีเท่านั้น เรียกได้ว่ารวดเร็วมากสมกับที่เป็นพืชตัดแต่งพันธุกรรมระดับสูง
“ฉันอยากได้รถที่สามารถนั่งได้เยอะๆแล้วสิ….ซื้อรถตู้มาใช้เองดีไหมนะ”
“หากคำนวณจากงบประมาณและเงินส่วนตัวของท่านตอนนี้สามารถซื้อได้ถึง 3 คันโดยไม่ส่งผลกระทบค่ะ”
“แล้วช่วงนี้กำไรที่ได้มากที่สุดมาจากไหนงั้นเหรอ?”
“ในไตรมาสนี้กำไรจากเว็บซื้อขายของเกม MWO มีมากที่สุด รองลงมาเป็นการขายโปรแกรม Game Editor ค่ะ”
“ยอดขายโปรแกรมมีเท่าไหร่กัน??”
“1,012 ล้านบาทค่ะ”
“อืมมม…ถือว่าเยอะมากสำหรับยุคปัจจุบันที่ส่วนใหญ่ยังไม่ค่อยมีความรู้เรื่องนี้”
“ค่ะ มากกว่า 80% เป็นการสั่งซื้อจากบริษัทเกมและพวกเขายังซื้อทีละมากๆเพื่อทำข้อตกลงกับเราทำให้กำไรที่ได้ลดลงเล็กน้อยค่ะ”
“ดีแล้วล่ะ….เรื่องร้านอาหารกับคาเฟ่ล่ะ”
“ภัตตาคารของท่านตอนนี้มีชื่อเสียงโด่งดังในหนังสือแนะนำร้านอาหารและในเพจเกี่ยวกับอาหารจำนวนมาก ทำให้มีคนแน่นเต็มร้านตลอดเวลาแม้แต่โซน Vip ก็เช่นกันเป็นเหตุให้มีผลกำไรมากกว่า 102 ล้านบาทค่ะ”
“คงต้องคิดเรื่องขยายสาขาแล้วสิ….ไปเชียงใหม่คราวนี้เราจะไปดูทำเลที่ตั้งภัตตาคารแห่งใหม่ของเราด้วย”
“เข้าใจแล้วค่ะ”
“ไปถอยรถตู้มาให้ฉันคันหนึ่งหน่อยสิ”
“ได้ค่ะ”
“งั้นไปตอนนี้เลย พวกเราจะออกเดินทางกันในอีก 2 วัน”
ซินหรานพยักหน้ารับก่อนจะออกจากห้องและขับรถออกไปยังศูนย์เบนซ์เพื่อจะไปซื้อรถตู้ตามที่ดนัยได้บอกเอาไว้
ส่วนดนัยก็ไปบอกน้องสาวของตนว่าจะพาไปเที่ยวเชียงใหม่และครั้งนี้เขาก็พาเพื่อนทั้งสามของตนไปด้วยทำให้ต้องโทรไปบอกก่อน
ในตอนแรกทุกคนก็เอ่ยออกมาเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่ไปเพราะจะอยู่บ้านเล่นเกม แต่เมื่อเอ่ยถึงเนื้อและผลไม้ที่รับรองโดยเขาว่าอร่อยโครตทำให้ทั้งสามต้องเก็บกระเป๋าออกเดินทาง
ส่วนเรื่องเกมก็ค่อยไปเล่นที่นั่นก็ได้ เนื่องจากดนัยได้บอกเอาไว้แล้วว่าที่นั่นมีคอมพิวเตอร์และมันไม่ใช่คอมธรรมดาอีกด้วย
………….
2 วันผ่านไป 07.20 น.
รถตู้คันใหม่เอี่ยมได้มาจอดยังลานจอดรถบริเวณหลังร้าน
ดนัย ฟ้า น้ำฝน และ ซินหรานที่จะเป็นคนขับรถคือผู้ที่จะเดินทางไปเชียงใหม่ในครั้งนี้ และยังมีเฟนริลเจ้าหมาสีขาวตามไปด้วย
ในตอนแรกดวงตาของมันนั้นเป็นสีดำ แต่หลังจากที่ฝึกใช้อนุภาคมานาตามข้อมูลของ Brain Chip ดวงตาของมันก็เปลี่ยนไปเป็นสีฟ้าอย่างไม่ทราบสาเหตุเพราะยังไม่ได้ตรวจดู
“ถ้าพร้อมแล้วเราก็ไปกันเถอะ”
“ค่ะพี่~”
“ค่ะพี่ดนัย”
เด็กสาวทั้งสองเดินขึ้นไปบนรถที่ถูกถอดที่นั่งบริเวณไม่จำเป็นออกไปทำให้มีที่ว่างเพิ่มขึ้นเล็กน้อย จากนั้นดนัยก็ขึ้นไปพร้อมกับซินหรานที่เปิดประตูบริเวณที่นั่งคนขับ เฟนริลก็กระโดดขึ้นรถตามมาด้วย
ไม่ต้องห่วงเรื่องเห็บหมัด เชื้อโรคหรืออะไรต่างๆจากเฟนริล เพราะร่างกายของมันแข็งแกร่งและแปลกประหลาดทำให้ไม่มีสิ่งมีชีวิตไหนกล้าเข้าใกล้มากนัก รวมถึงสิ่งมีชีวิตเซลล์เดียวด้วย
การเดินทางโดยรถตู้ครั้งนี้ใช้เวลามากกว่า 10 ชั่วโมงในการมาถึงฟาร์ม
เพื่อนทั้งสามของดนัยนั้นเดินทางมากับวินต์ที่นั่งเครื่องบินมาเพราะตอนนี้ทั้งสามไม่อยากเสียเวลาในการเล่นเกมมากนัก
…………
17.45 น. ฟาร์มภัทรภพ
ดนัยเดินลงมาจากรถโดยที่มีคนจำนวนมากเข้ามาต้อนรับเขา และรถตู้คันหลังที่เพิ่งมาก็มีมีคนก้าวลงมาจากรถด้วย
“สวัสดีครับพ่อเลี้ยง”เดชก้าวออกมาจากกลุ่มคนก่อนจะเอ่ยทักทาย
“สวัสดีเช่นกัน”
“ตอนนี้ผลผลิตได้ออกผลเป็นจำนวนมากแล้วพวกเราก็สามารถเก็บมันได้ถึง 70% ของทั้งหมดแล้ว โดยที่เหลือส่วนใหญ่จะเป็นใบชาครับ”
“แล้ววัวรอยัลเป็นยังไงบ้าง”
“จากจำนวน 12 ตัวที่พ่อเลี้ยงนำมาให้ตอนนี้เกือบทุกตัวตั้งครรภ์กันหมดแล้วเหลือตัวเมียเพียงตัวเดียวเท่านั้นครับที่ไม่สำเร็จ”
“ตัวผู้ 1 ตัวสามารถทำให้ตัวเมีย 10 ตัวท้องได้ก็เก่งแล้วล่ะ”ดนัยเอ่ยพลางพยักหน้าเล็กน้อย
“วัวรอยัล???….มันคืออะไรกัน”วินถามขึ้นมาด้วยความงุนงงเพราะไม่เคยได้ยินชื่อวัวพันธุ์นี้มาก่อน
“วัวพันธุ์เฉพาะของที่นี่ที่ฉันบอกนายว่าเนื้อโครตอร่อยยังไงล่ะ”แม้จะยังไม่เคยชิมแต่ดนัยก็มั่นใจว่ามันต้องอร่อยอย่างแน่นอน
“แล้วที่นี่มีอะไรอีกบ้าง?”กันต์ถาม
“มีแอปเปิล องุ่น ส้ม สตรอว์เบอร์รี่ พวกผักต่างๆอย่างผักสลัด แครอท และที่สำคัญที่สุดก็คือชาที่ปลูกโดยใช้พื้นที่เยอะที่สุด”
“อยากลองชิมจังแฮะ”ดิวเอ่ยขึ้นมา
“เดี๋ยวได้กินแน่ ตอนนี้เราเข้าไปดูผลผลิตกันก่อนดีกว่า”
“ได้ครับ”เดชตอบรับก่อนจะพาคนทั้งหมดไปยังโกดังขนาดใหญ่ข้างบ้านกลาง
โกดังบริเวณนี้มีอยู่ 2 ที่ซึ่งกินพื้นที่ของฟาร์มแห่งนี้ไปถึง 4 ไร่ สูง 8 เมตร เป็นประตูเลื่อนแบบไฟฟ้าทำให้ปิดได้สนิทและง่ายต่อการใช้งาน มันพึ่งสร้างเสร็จได้เพียงไม่นานเท่านั้น
มันเป็นโกดังแบบแช่เย็นเพื่อรักษาคุณภาพของผลผลิตต่างๆ และมีห้องแยกย่อยแบบปิดเพื่อสำหรับเก็บผลผลิตคุณภาพสูงอีกด้วย
“เราไปดูผลไม้กันก่อนดีกว่า”
“ได้ครับ”
เดชเดินนำทั้งกลุ่มไปยังห้องปิดที่เก็บผลผลิตคุณภาพสูงเอาไว้ก่อนจะเปิดมันออกโดยใช้รหัสผ่าน แน่นอนว่าทั่วทั้งโกดังเป็นแบบผสมผสานเทคโนโลยีเพื่อความปลอดภัย
เมื่อประตูเปิดออกสิ่งที่ทุกคนเห็นก็คือลังใส่แอปเปิลที่วางเอาไว้อย่างเป็นระเบียบ แอปเปิลทุกลูกที่นี่เป็นสีทองและลูกใหญ่กว่ากำมือถึง 1.5 เท่า!!
“ทำไมฉันถึงไม่รู้ว่ามันเป็นสีทองล่ะคะ??”ซินหรานถามขึ้นมา
“รอบนี้ฉันตั้งใจเองแหละ ผลผลิตจากที่นี่ทุกอย่างจะเป็นสีทองเพื่อแสดงเอกลักษณ์ของฟาร์มนี้”
“ผักสีทองหรอคะ….ก็น่าจะใช้ได้อยู่นะ”ซินหรานคิดกับตัวเองเล็กน้อย
“โว้วว!! แอปเปิลทองว่ะ”วินเข้าไปดูมันใกล้ๆแต่ไม่กล้าหยิบมันออกมา
ดนัยที่เห็นก็รู้สึกว่ามันเหมือนกับแอปเปิลในเกมโลกสี่เหลี่ยมมากและเมื่อคิดถึงเรื่องนี้เขาก็อยากจะทำเกมนี้ขึ้นมาอีก
“หยิบมาลองกินกันคนละลูกเถอะ”ดนัยกล่าว
“ขอบคุณมากเลยเพื่อน!”วินเป็นคนแรกที่หยิบมันขึ้นมา
แต่แล้วเขาก็รู้สึกเอะใจอะไรบางอย่างจึงหันไปทางเดช ซึ่งเขาก็ดูเหมือนจะรู้ว่าอีกฝ่ายต้องการจะสื่ออะไรจึงตอบกลับไป
“ฟาร์มของเราไม่ใช้สารเคมี ดังนั้นสามารถกินเข้าไปได้เลยครับ”
“ขอบคุณมาก”
กร๊อบบบ!
เสียงกัดแอปเปิลดังขึ้นมา
วินในตอนแรกเพียงแค่อยากลิ้มลองแอปเปิลสีแปลกเท่านั้น ทว่าเมื่อกัดเข้าไปคำแรกแล้วเขาก็ไม่สามารถหยุดได้จนสักพักมันก็หมดลง
“เป็นไงบ้าง”ดนัยถาม
“อาาา~…..โครตอร่อยเลยว่ะเพื่อน เนื้อข้างนอกกรอบข้างในนุ่มและเป็นแบบเนื้อทรายรสชาติหวานอร่อยแบบไม่เคยกินที่ไหนมาก่อน…มันสุดยอดมากๆเลย”
“จริงดิ งั้นฉันลองมั่ง”ดิวเอ่ยก่อนจะไปหยิบแอปเปิลมากินบ้าง กันต์ที่เห็นก็ทำตามไปติดๆ
“เป็นไงบ้างซินหราน”ดนัยหันไปถามความเห็นจากเลขาสาวของตนที่กำลังค่อยๆละเมียดละไมกินมันอยู่
“อร่อยมากเลยค่ะ สมกับเป็นของคุณภาพสูง แอปเปิลเกรดธรรมดาของที่นี่ก็ไม่ต่างกันมากนักแค่ของพวกนี้จะหวานกว่าเล็กน้อย”เธออธิบายออกมาเพราะเคยลองชิมแบบเกรดธรรมดามาแล้ว
“ฟ้ากับน้ำฝนล่ะ”
“อร่อยมาเลยค่ะพี่~”เด็กสาวทั้งสองตอบขณะที่เคี้ยวอยู่เต็มปาก
“ดีแล้วล่ะ งั้นเราไปดูอย่างอื่นกันบ้างดีกว่า”
จากนั้นพวกเขาทั้งหมดก็ได้ตระเวนไปทั่วโกดังเพื่อชิมผลผลิตของที่นี่ต่างๆ
พวกมันมีรสชาติที่หวานแบบธรรมชาติ ขนาดผักสลัดและแครอทยังมีรสหวานออกมาเล็กน้อยรวมถึงมีรสกลมกล่อมที่หาจากผักธรรมดาไม่ได้ด้วย
