บทที่ 467: นางฟ้าแห่งอาณาจักรบน
หนานฮัว เซียนจุน ไกคัง เห็น ไทไป๋ซิวจุน บน เซียนเต๋า ที่ลอยอยู่ตรงกลาง เมื่อมองไปที่ดวงดาวตามธรรมชาตินี้สวมเสื้อคลุมซิงจุน สีขาว เขาก็มีความคุ้นเคยที่อธิบายไม่ได้อยู่เสมอ ราวกับว่าเขาเคยเห็นสิ่งนี้มาก่อน
“เขาเป็นอมตะในอาณาจักรเบื้องล่าง เขาดูแลถ้ำหนานฮัว และเขาถูกเรียกว่าหนานฮัวอมตะในสภาพอมตะ และเขาไม่ได้ดำรงฐานะปุโรหิต”
“แต่ศาลสวรรค์มีคำสั่ง เราเป็นเทพเจ้าแห่งอาณาจักรบน และยังคงเป็นของการวางตำแหน่งศาลสวรรค์ แต่คุณเข้าใจไหม?”
ไกคัง อาร์เชอร์ กล่าวว่า: "หนานฮวาเข้าใจแล้ว!"
เจ้าหน้าที่นางฟ้านั่งอยู่บนเตียงเมฆมองดูราชานางฟ้าแห่งประเทศจีนตอนใต้ด้วยรอยยิ้ม ไทไป๋ซิงจุน ที่จุดสูงสุดดูเหมือนจะชื่นชมเขามาก ไม่มีอะไรทำให้เขาอับอาย มีแต่คำเตือนพิเศษ
เด็กชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆ ไถไป๋ซิงจุน ถือชุดคลุมนางฟ้าและคำสั่งจากนางฟ้า มาถึงหน้าไกคัง
เสื้อคลุมนางฟ้าทอมาจากเทพเจ้าและไม่กลัวน้ำและไฟ มันมีองค์ประกอบห้าประการและการนินทาโดยเนื้อแท้ มันถูกแจกจ่ายโดยอาณาจักรบนของเหล่าเทพนางฟ้าแห่งสวรรค์ และเหล่าเทพนางฟ้าก็สวมใส่มันเช่นกันเมื่อพวกเขาไปที่ไท่กู่เทียนติงเพื่อรายงานหน้าที่หรือการบูชาของพวกเขา
บน เซียนหลิง มีตัวละครใหญ่ของ หนานฮัว เซียนจุน หกตัวปกคลุมโกดัง และมีดวงดาวอยู่ด้านหลัง
หลังจากที่หนานฮัวเสียนจุนเข้ายึดโกดังแล้ว ไทไป๋ซิงจุนคนแรกก็พูดทันที
“นี่คือคำสั่งอมตะของคุณ ไม่มีสิ่งใดในโลกเหนือสวรรค์ ไม่มีความวุ่นวาย ไม่ว่าจะเป็นอมตะแค่ไหน มันก็ง่ายมากที่จะหลงทางในนั้น เมื่อเข้าไปพัวพันกับพายุแห่งอาณาจักรแล้ว แม้แต่ ผู้อมตะอาจล้มลง”
“ด้วยคำสั่งนางฟ้านี้ คุณสามารถเปิดถนนเติ้งเซียนและติดตามไทไป๋ซิงจุนซึ่งนำเซียนกวงไปยังจุดสิ้นสุดของเซียนหลู่”
หลังจากจบคำพูดของเขา ไถไป๋ซิงจุนก็เงยหน้าขึ้นมองและพูดว่า: "นี่คือจุดสูงสุดของดวงดาวในสวรรค์ จุดสิ้นสุดของเซียนหลู่ จากนั้นขึ้นไปคือประตูสวรรค์"
“ในอนาคต หากโลกของนางฟ้าเปิดขึ้นอีกครั้ง! คุณสามารถถือคำสั่งของนางฟ้าได้โดยตรงในศาลนางฟ้า!”
หนานฮัวเซียนจุนไกคังมองไปทางด้านบนโดยไม่สมัครใจ ราวกับว่าเขาได้ผ่านอุปสรรคอันหนักหน่วงของท้องฟ้าและอวกาศอันกว้างใหญ่ออกไปแล้ว และเห็นประตูสวรรค์บานแรกที่ทะลุทะลวงสวรรค์ทั้งหมด
“ปรากฎว่าอาณาจักรสวรรค์ยังคงมีอยู่! ฉันสงสัยว่าการปรากฏตัวของอาณาจักรสวรรค์ที่ยืนอยู่ที่จุดสูงสุดเหนือสวรรค์ในตำนานเป็นอย่างไร”
“จักรพรรดิ์สวรรค์ในโลกนางฟ้านั้น! มันได้ผ่านความยากลำบากสวรรค์และโลกในตำนานมาก่อนจะล่มสลายไปแล้วจริงๆ และยังคงนั่งอยู่ในวังระดับสูงระดับสูงหรือไม่?”
หมิงเติ้ง เซียนจี๋! ไกคังผู้ฝึกฝนมานับพันปี ในที่สุดก็ได้กลายมาเป็นสมาชิกของเทพเจ้านางฟ้าในอาณาจักรบน ไม่มีชีวิตและภัยคุกคามอีกต่อไป ตราบเท่าที่การฝึกฝนทีละขั้นตอนและสั่งสมบุญสามารถดำเนินต่อไปได้หลังจากเปิดศาลสวรรค์แล้ว
ตั้งแต่นั้นมา ดูเหมือนว่าตราบใดที่ ศาลสวรรค์สไวร์ ไม่มีอุบัติเหตุ ก็สามารถส่องแสงดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ได้จริงๆ และอยู่กับโลกได้
ไกคัง จะมีความรู้สึกไม่สบายใจอยู่เสมอ ภัยพิบัติครั้งใหญ่ในสมัยโบราณสามารถทำให้เทพเจ้าแห่งสวรรค์และโลกล่มสลาย และโลกและสวรรค์จะถูกทำลาย แม้จะส่องแสงตะวันและพระจันทร์ดวงนี้ ก็ย่อมมีวันตกต่ำในที่สุด
ไกคัง ระลึกถึงจักรพรรดิสวรรค์ในตำนานและ หยินยินซี และเจ้าแห่งเมืองนางฟ้า หลังจากการดำรงอยู่ดังกล่าว โลกและสวรรค์และโลกได้ทำลายนิรันดร์ที่แท้จริงที่ยังคงสามารถหวนคืนได้ตลอดทุกยุคสมัย
“เหล่าเทพเจ้านั้นเป็นนักอุตุนิยมวิทยา โลกกำลังล่มสลาย และฉันก็เป็นอมตะ
ไกชางคิดกับตัวเองว่าเขาต้องไปที่ศาลสวรรค์เพื่อเยี่ยมเยียนจักรพรรดิในตำนานในอนาคตและพบกับเทพเจ้าสูงสุดแห่งสามอาณาจักรและหกเต๋า เทพเจ้าแห่งฮ่าวเทียนที่ดูแลทุกสิ่ง
ไกคัง นึกถึง เซียนจุน เมืองหลวงของ ซิงตู ผู้ซึ่งได้ขึ้นสู่อาณาจักรบนและถาม ไทไป๋ซิงจุน
ซิงจุน ผู้นั่งอยู่บนศีรษะกล่าวว่า "ชายผู้นี้ถูกชั้นบนพาไปในราชสำนักสวรรค์ เมื่อเขาขึ้นสู่อาณาจักรบน เขาไม่ควรกลับมายังศาลสวรรค์แห่ง โลกนางฟ้า”
ไทไป๋ซิงจุน นั้นศักดิ์สิทธิ์โดยเนื้อแท้ ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรก็เป็นการแสดงออกที่ไม่แยแส เปิดหนังสือนางฟ้าภายใต้การควบคุมของเขา และพบชื่อของ เฟิงตู: "สิ่งนี้มีอยู่ในหนังสือนางฟ้าแล้ว! ดูแล จุน เทียนเจี๋ย เรียกว่า จุนเทียนเซียน จุน!”
“มันควรจะถูกกำหนดให้เข้าสู่สวรรค์ในฐานะเทพเจ้า ในกรณีนี้”
“มันเหมือนกับว่าวันนี้ศาลไม่เปิด ดังนั้นมันจึงยังคงอยู่เหนือกาแล็กซี!”
ไกคังไม่คาดคิดว่าจะมีความแตกต่างเช่นนี้ จึงถามทันที: "ขอโทษ ซิงจุน ฉันจะเข้าไปในศาลสวรรค์ได้อย่างไร"
ไท่ไป๋ซิงจุนไม่ได้ซ่อนมันไว้เลย และบอกเขาถึงสิ่งที่เขารู้โดยตรง
“ผู้เป็นอมตะก็มีความสูงที่แตกต่างกัน เนื่องจากคุณธรรมที่แตกต่างกันของการฝึกฝนคุณธรรม เต๋า และธรรมชาติของการทะยานสู่อาณาจักรบนโดยธรรมชาติมีสถานการณ์ที่แตกต่างกัน”
“เช่นเดียวกับมนุษย์อมตะทั่วไป อมตะที่แท้จริง และอมตะ ด้วยอาวุธอมตะธรรมดา ร่างกายปีศาจของพวกเขาเอง หรือบุญเล็กๆ น้อยๆ ที่บินเข้าสู่อาณาจักรบน พวกเขาจะบินตรงไปยังดาวหลักที่เกี่ยวข้อง ซึ่งจะกลายเป็นอาณาจักรบนของพวกเขา เทพธิดานางฟ้าตัวน้อย ช่วยเหลือดวงดาวนางฟ้าครองสวรรค์หลุม”
“ไม่ใช่แม้แต่นักพรต แค่อยู่ในอาณาจักรบน”
“จากนั้นผู้เป็นอมตะกลับเข้าสู่สวรรค์พร้อมกับดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์ เจิ้นเซียนทะยานด้วยอาวุธวิเศษแห่งท้องฟ้า และเหล่าอมตะมาพร้อมกับคุณธรรมอันยิ่งใหญ่ และพวกเขาก็สามารถเป็นปรมาจารย์ดวงดาวและดวงดาวของอาณาจักรบนได้ และ พวกเขาสามารถควบคุมอาณาจักรของอาณาจักรถ้ำได้”
ไกคัง อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ: "ความแตกต่างระหว่างคนทั้งสองนั้นแตกต่างกันมาก!"
ฝ่ายหนึ่งสบายใจและครอบครองซีกโลกหนึ่ง ส่วนอีกฝ่ายถูกควบคุมโดยผู้อื่นและขับเคลื่อนโดยผู้อื่น แน่นอนว่า โลกนี้แตกต่างออกไป
"แถมยังเป็นนางฟ้าด้วย! ไม่มีดวงดาวในนางฟ้า หรือดวงดาวของนางฟ้าคืออาณาจักรของวัน ดังนั้นเมื่อนางฟ้าฟื้นคืนชีพ มันก็จะตรงเข้าสู่ลานนางฟ้า”
“เขาสามารถใช้บุญของเขาเพื่อรับใช้ตำแหน่งนางฟ้าในสวนนางฟ้าสวรรค์และเป็นเจ้าของเกาะลอยน้ำของภูเขานางฟ้า นอกจากนี้ยังเป็นนางฟ้าชั้นล่างและนางฟ้าชั้นล่าง เมื่อเทียบกับเทพเจ้าแห่งดวงดาวซึ่งแข็งแกร่งกว่า และอ่อนแอกว่าก็ขึ้นอยู่กับทุกคนด้วย”
“ดังนั้น หากคุณต้องการทำงานในอาณาจักรซีเลสเชียล แน่นอนว่าซีเลสเชียลซีเลสเชียลเป็นวิธีที่สะดวกที่สุด นอกจากนี้ สตาร์เทพทั้งหมดยังได้สะสมบุญมากพอที่จะได้รับการเลื่อนขั้นจากอมตะไปสู่เทพซีเลสเชียล และเทพซีเลสเชียลภายในซีเลสเชียล อาณาจักร”
“หรือเช่นเดียวกับจวินเทียนเซียนจุนที่นำบุญอันยิ่งใหญ่มาสู่สวรรค์ เขายังสามารถเข้าสู่ศาลสวรรค์แห่งโลกแห่งนางฟ้าและกลายเป็นหนึ่งในสามร้อยหกสิบห้าดวงดาวได้”
หนานฮัว เทียนจูน ไกคัง ขอบคุณเขาอีกครั้ง และรีบออกจากคฤหาสน์ ไทไป๋ซิง โดยยังคงเดินไปตามถนน เติ้งเซียน ที่ตัดผ่าน เทียนเวตเทียน และกลับไปที่ถ้ำหนานฮัว ของเขาเองตามคำแนะนำของ เซียนหลิง
หยุนเซีย และรูรับแสงที่ไร้ขอบเขตถูกพันรอบ และพื้นที่ถูกเจาะเพื่อหลีกเลี่ยงการสูญเสียทิศทางระหว่างทาง อย่างไรก็ตาม ตามถนนซีอาน ฮวาเสียนจุนทางใต้ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้ยินเสียงกรีดร้องที่คมชัดและดุร้าย
เสียงที่มีการป้องปรามอย่างไม่มีที่สิ้นสุดดูเหมือนจะกลืนกินทุกสิ่งในโลกนี้ และเสียงทวีตก็มีพลังแห่งกฎแห่งถนน
เมื่อเขาเงยหน้าขึ้น เขาเห็นปีกขนาดยักษ์นับหมื่นกางอยู่บนหัว ปีกสีแดงทอง ดวงตาที่แหลมคม และถนนกลืนกินที่กวาดผ่านไป ทำให้โกดังของราชานางฟ้าหนานฮัวรู้สึกเร่งรีบ ภัยคุกคาม.
“คุนเผิง?”
หนานฮัวเซียนจุนเข้าใจทันทีถึงสิ่งที่เขาเผชิญ ตามตำนาน สัตว์ใต้พิภพทางเหนือตัวนี้หายตัวไปในซากปรักหักพังของซากปรักหักพัง และไม่พบร่องรอย แต่เขาไม่คาดคิดว่ามันจะเกิดขึ้น สิ่งนี้.
แต่ไม่นาน ไกคังก็เห็นชายคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมสีดำแดงนั่งอยู่บนหลังของคุนเผิง
“ไกคังพบจุนเทียนเซียนจุน!” ไกคังรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย เขาไม่ได้เห็นชายคนนี้ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เขาได้รับดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งเกาะนางฟ้าหนานฮัวภายใต้การแนะนำของอีกฝ่าย
เซียนจุนแห่งเมืองหลวงได้ขึ้นสู่อาณาจักรบนและกลายเป็นเจ้าแห่งอาณาจักรจุนเทียน เรียกอีกอย่างว่า จุนเทียน เซียนจุน บน เซียนจี โกดังไม่ได้ถูกเรียกว่าชื่อธรรมดาอีกต่อไป แต่เรียกว่าจุนเทียนเซียนจุน
เฟิงตูนั่งอยู่บนหลังของคุนเผิง และด้วยพลังของสัตว์ในตำนานที่ลัดเลาะผ่านสวรรค์และสวรรค์ ลงมาจากอาณาจักรนางฟ้า แต่ไม่คาดคิดว่าจะโจมตีโกดังที่กำบัง
เมื่อมองลงไป เขาเห็นนางฟ้าในชุดคลุมนางฟ้าถือนางฟ้าไว้: "กลายเป็นนางฟ้าแห่งจีนตอนใต้!"
“คุณและฉันต่างก็เป็นเทพในอาณาจักรบน! คุณไม่จำเป็นต้องจ่ายเพิ่ม!”
หนานฮัวเซียนจุนพูดทันที: "ไกคังเคยบูชาอยู่ใต้ประตูสถาบันในอดีตกำกับโดยซีอานจุนมาก่อนวันนี้!"
“ดังนั้น ไกคังจึงเป็นลูกศิษย์ครึ่งหนึ่งของเซียนจุนด้วย! เซียนจุนสมควรได้รับของขวัญชิ้นนี้!”
เฟิงตูไม่สนใจมากนัก มองดูเขาพยักหน้าและพูดอย่างสบายๆ
“เพื่อนร่วมชั้นของคุณ ถังลี่ และ หนิงโฮว เคยอยู่ที่ จุน เทียนเจี๋ย ในอดีต หากคุณว่าง คุณสามารถมาที่ จุน เทียนเจี๋ย ในฐานะแขกได้!”
“แน่นอน! แต่ผู้เยาว์เพิ่งทะยานขึ้นสู่อาณาจักรบน และดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์ของจีนตอนใต้ของพวกเขาก็กลายเป็นอาณาจักรบนแห่งสวรรค์ ยังมีขยะอีกนับร้อยในโลก และต่อมาพวกเขาจะไปรบกวน ราชาแห่งนางฟ้า!”
ในชั่วพริบตา เฟิงตูนั่งอยู่บนหลังของคุนเผิง หลุดพ้นจากหมอกอันวุ่นวายแห่งสวรรค์และโลก และหายตัวไป
หนานฮัวเสียนจุนยังมองดูสวรรค์และโลกที่วุ่นวาย และมองดูเงาของสัตว์ในตำนานบนชายฝั่งอันงดงามอีกสักหน่อย จากนั้นก็สลายไปในแสงดาว และไม่เห็นว่าเขาจะไปไหน จากนั้นเขาก็ทำตามคำแนะนำของนางฟ้าหลิงที่กลับไปยังถ้ำหนานฮัวของเขาเอง
