บทที่ 462 ไล่ล่าดึงตัวอย่างบ้าคลั่ง
บทที่ 462 ไล่ล่าดึงตัวอย่างบ้าคลั่ง
เมื่อเฉียนตวนเห็นสีหน้าของชายชรา เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉาในความโชคดีของซุนม่อ บุคคลที่ยอดเยี่ยมชอบเขา แต่นี่เป็นเรื่องปกติในการสอบทุกปี
พรสวรรค์ของมนุษย์เป็นทรัพยากรที่สำคัญไม่ว่าในเวลาใดก็ตาม ดังนั้นโรงเรียนดังต่างๆจึงส่งคนไปดูการสอบกันหมด เมื่อพวกเขาพบผู้เข้าสอบที่โดดเด่น พวกเขาจะเชิญพวกเขา
ราคาของการดึงตัวมหาคุรุระดับ 1 ดาวที่เพิ่งได้รับตำแหน่งนั้นถูกกว่าการดึงตัวมหาคุรุระดับ 3 ดาวเป็นอย่างมาก
แน่นอนว่ายังมีความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการดึงตัวในอดีต ท้ายที่สุดแล้วไม่มีใครรับประกันได้ว่าผู้เข้าสอบคนนี้จะมีชื่อเสียงโด่งดังในอนาคต
ทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณและความกล้าหาญของหัวหน้านักดึงตัว
"เชิญทานให้อร่อย!"
ชายชรากล่าวอย่างสุภาพและลุกขึ้น
พูดตามตรงเขาเป็นคนระมัดระวังโดยธรรมชาติจึงเข้ามาถาม มิฉะนั้น เขาคงจะเข้าหาซุนม่อโดยตรง ท้ายที่สุดผลการสอบข้อเขียนของซุนม่อและการบรรยายในสถานที่นั้นเกินจริงเกินไป เขาทำได้ดีมากจนไม่น่าเชื่อ
มีอาจารย์และนักเรียนจำนวนมากเฝ้าดูการสอบรอบที่สาม และประตูเซียนไม่ได้สั่งให้มหาคุรุระดับ 1 ดาวที่รับผิดชอบการนับคะแนนเงียบเกี่ยวกับผลการสอบ ดังนั้นผู้มีอิทธิพลซึ่งมีแหล่งข่าวชั้นยอดจึงได้รับผลการแข่งขันรอบที่สามแล้ว
ด้วยความสามารถโดยรวมของซุนม่อ เขาเป็นผู้สอบที่สมควรถูกตามดึงตัวมากที่สุด
“รองอาจารย์ใหญ่ กรุณารอสักครู่”
เฉียนตวนลุกขึ้นและร้องเรียก
"เกิดอะไรขึ้น?"
ชายชราขมวดคิ้ว ชายหนุ่มคนนี้กำลังจะแนะนำตัวเองหรือไม่? หากเป็นเช่นนั้น เขาคงทำได้เพียงกล่าวคำว่าขอโทษสถาบันชุนฮัวไม่ต้องการคนธรรมดาอย่างเขา
“ท่านกำลังคิดที่จะดึงตัวอาจารย์ซุนใช่ไหม? ขออภัยที่แจ้งเรื่องนี้ แต่ท่านจะทำอย่างนั้นไม่ได้!”
เฉียนตวนยิ้มและเกลี้ยกล่อม
"ทำไม?"
ชายชราไม่พอใจ
“โรงเรียนระดับ '2' ของเราไม่ดีพอสำหรับซุนม่อหรือ?”
ในเก้าแคว้นแผ่นดินใหญ่ มีโรงเรียนที่มีชื่อเสียงระดับ '1' 18 แห่ง และระดับ '2' 36 แห่ง สำหรับมหาคุรุอายุน้อยส่วนใหญ่ การได้เข้าสอนในโรงเรียนระดับ '2' เพื่อสอนถือเป็นจุดสุดยอดในชีวิตของพวกเขา
เฉพาะอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะเท่านั้นที่สามารถเข้าสอนในโรงเรียนชั้นหนึ่งได้ สำหรับเก้าสถาบันชั้นยอด พวกเขาล้วนแย่งชิงคนจากสถาบันชั้นหนึ่งและชั้นสอง สำหรับชั้นสามและชั้นสี่?
ขออภัย พวกเขาคิดว่าเป็นการเสียเวลาที่จะไปดูที่นั่น
นี่เป็นความรู้สึกที่เหนือกว่า!
“เอ่อ ข้าไม่ได้หมายความอย่างนั้น ข้าบอกว่าอาจารย์ซุนจะไม่จากไป!”
เฉียนตวนรู้สึกตกใจและอธิบายอย่างรวดเร็ว
“ฮ่า ฮ่า เจ้ารู้ไหมว่าข้าจะเสนอราคาเท่าไหร่?”
ชายชรายิ้มอย่างมั่นใจ
“สถาบันชุนฮัวใจกว้างมาก!”
“มันไร้ประโยชน์แม้ว่าท่านจะใจกว้าง!”
เฉียนตวนพึมพำ
"เจ้าหมายถึงอะไร?"
ชายชราแสดงร่องรอยของความโกรธ
“สถาบันจงโจวเป็นของครอบครัวของซุนม่อหรือไม่?”
“ท่านพูดถูกจริงๆ อย่างน้อยครึ่งหนึ่งของสถาบันจงโจวเป็นทรัพย์สินของอาจารย์ซุน!”
เฉียนตวนหัวเราะเบาๆ ตอนนี้เขาสามารถบอกได้ว่าแม้ว่าเขาจะเสนอรอยยิ้มหรือรักษาตำแหน่งที่ต่ำ เขาจะไม่ได้รับความชื่นชมจากผู้มีอิทธิพลเช่นเขา ดังนั้นเขาควรยืดกระดูกสันหลังให้ตรง
"อะไร?"
รองอาจารย์ใหญ่อึ้ง
“ท่านน่าจะรู้จักอันซินฮุ่ยอาจารย์ใหญ่ของสถาบันจงโจวใช่ไหม?”
เฉียนตวนยิ้มและถาม
“ใช่คนจากสถาบันเทียนจีหรือไม่?”
ชายชราถาม เขาคุ้นเคยกับชื่อนี้เป็นอย่างดี
"ถูกต้อง! อันดับที่ห้าในการจัดอันดับหญิงงามล่มเมือง!”
เฉียนตวนยิ้มด้วยความยินดีเล็กน้อย
“อาจารย์ซุนเป็นคู่หมั้นของนาง!”
"เป็นไปได้อย่างไร?"
ชายชราอายุมากกว่า 100 ปีและผ่านสถานการณ์เลวร้ายมามากมาย มีอารมณ์สงบนิ่งในทุกสถานการณ์ อย่างไรก็ตาม เขายังคงตกตะลึง
อันซินฮุ่ยเป็นอัจฉริยะที่น่าทึ่งที่อาจารย์ใหญ่ของสถาบันชุนฮัวเดินทางไกลเพื่อตามดึงตัว แม้จะรู้ว่าเขาไม่มีโอกาสก็ตาม
มหาคุรุหญิงที่สวยและเก่งมากคนหนึ่งซึ่งคนอื่นไม่กล้าที่จะอาจเอื้อม ทำไมนางถึงมีคู่หมั้นแล้ว?
เกิดอะไรขึ้นกับซุนม่อคนนั้น? เขามีเสน่ห์ขนาดนั้นหรือ?
เขาประหลาดใจมากเกินไป แม้ว่าซุนม่อจะแสดงผลงานที่ยอดเยี่ยมในการสอบครั้งนี้ แต่รองอาจารย์ใหญ่ก็ยังไม่คิดว่านักเรียนที่เพิ่งจบการศึกษาจากสถาบันซ่งหยางจะเทียบได้กับอันซินฮุ่ย
“พ่อแม่ของพวกเขาเป็นคนจัดการใช่ไหม? อันซิน… อาจารย์ใหญ่อันไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอน”
ชายชราคาดเดา
“เป็นเรื่องจริงที่นี่คือการแต่งงานที่ตัดสินใจโดยอาจารย์ใหญ่คนเก่าของเรา อย่างไรก็ตาม อาจารย์ใหญ่อัน ไม่ได้ต่อต้าน เพราะตอนนี้อาจารย์ซุนเป็นหัวหน้าแผนกพัสดุของโรงเรียนเราแล้ว!”
เฉียนตุนกล่าว
"ใคร? ซุนม่อ? อันซินฮุ่ยบ้าหรือเปล่า?”
ชายชราพูดไม่ออก หัวหน้าแผนกพัสดุเป็นหนึ่งในห้าอันดับแรกของตำแหน่งที่เป็นที่ต้องการมากที่สุดในโรงเรียน และเป็นหนึ่งในแผนกที่มีอำนาจ คิดว่าอันซินฮุ่ยปล่อยให้ชายหนุ่มอายุ 20 ปีเข้ารับตำแหน่ง? นางคิดที่จะทำลายสถาบันจงโจว ซึ่งเป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงที่มีประวัติยาวนานถึง 1,000 ปีหรือ?
“แน่นอน อาจารย์ใหญ่อันไม่ได้บ้า นางเป็นคนฉลาดมาก นับตั้งแต่ซุนม่อเข้ารับตำแหน่งหัวหน้าแผนก โรงเรียนของเราก็แสดงให้เห็นถึงโอกาสที่ดี ข้าเชื่อว่าเราจะสามารถดึงดูดนักเรียนใหม่ได้มากมายในงานรับสมัครนักเรียนปีนี้!”
เฉียนตวนรู้สึกภูมิใจมากและน้ำเสียงของเขาก็ค่อยๆฟื้นคืนความรู้สึกที่เหนือกว่า
(ตอนนี้ข้ายังเป็นครูของโรงเรียนชื่อดังชั้นสาม ยิ่งกว่านั้น ถ้าเราสามารถเข้าสิบอันดับแรกของการแข่งขันรวมของโรงเรียนชั้นสามได้ในสิ้นปีหน้า จากนั้นสถาบันจงโจวจะสามารถ สอบเข้าขึ้นเป็นโรงเรียนชั้นสอง เดี๋ยวก็ได้เป็นครูโรงเรียนดังชั้นสอง แล้วทำไมต้องมาประจบประแจงตาแก่นี่ด้วย)
เมื่อคิดเช่นนี้ เฉียนตวนก็ยิ่งรู้สึกมั่นใจมากขึ้น
คิ้วของชายชราขมวดเข้าหากัน ข่าวที่น่าแปลกใจนี้ทำให้แผนการของเขายุ่งเหยิง อย่างไรก็ตาม เขายังไม่ยอมแพ้
“ข้าขอชื่อเจ้าได้ไหม”
“เฉียนตวน!”
เฉียนตวนนั่งลงปอกกระเทียมและเริ่มกินบะหมี่ของเขา
“อาจารย์เฉียน ข้ามีข้อเสนอ หากเจ้าสามารถพาอาจารย์ซุนมาที่โรงเรียนของเราได้ เราก็ยินดีเลี้ยงดูอาจารย์เฉียนและให้โอกาสเจ้าพิสูจน์ตัวเอง”
ชายชรายิ้มอย่างสดใสและนั่งลงอีกครั้ง
แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไรตรงๆ แต่ความหมายของเขาชัดเจนมาก ถ้าเจ้าสามารถตามดึงตัวซุนม่อได้ เราจะจ้างเจ้าในโรงเรียนของเรา
เฉียนตวน รู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้ยินสิ่งนี้ หัวใจของเขาสั่นอย่างรุนแรง นี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้เข้าเรียนในโรงเรียนที่มีชื่อเสียงชั้นสอง
หากเขาพลาดโอกาสนี้ ด้วยความสามารถของเขา เขาต้องใช้เวลาอย่างน้อยสิบปีในการสมัครเป็นอาจารย์ในที่เดียว หลังจากได้เป็นมหาคุรุระดับ 3 ดาว
ชายชราดูมั่นใจมากเมื่อเห็นท่าทางกระสับกระส่ายของเฉียนตวน สำหรับครูหนุ่มอย่างเขา ชื่อของโรงเรียนชื่อดังชั้นสองดึงดูดใจเกินไป
เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว นักฟุตบอลอาชีพคนไหนที่ไม่อยากติดทีมที่มีชื่อเสียง? แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถพบกับเรอัล มาดริดหรือบาร์เซโลนาได้ แต่คงจะดีหากพวกเขาสามารถเข้าร่วมกับแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดหรืออาร์เซนอลได้!
อย่างไรก็ตามหนึ่งนาทีต่อมาเฉียนตวนก็สงบลงและเริ่มกินบะหมี่ของเขา
“อาจารย์เฉียนคิดอย่างไรกับเรื่องนี้?”
ชายชราถาม
“รองอาจารย์ใหญ่ ข้าคิดว่าท่านควรเรียกข้าว่าเฉียนตวน ท้ายที่สุด ข้ายังไม่ได้รับตำแหน่งมหาคุรุและยังไม่เหมาะกับตำแหน่งนี้!”
เฉียนตวนกล่าว
มีเพียงมหาคุรุเท่านั้นที่จะกล่าวปราศรัยซึ่งกันและกันในลักษณะนี้
เหตุผลที่ชายชราพูดกับเฉียนตวนในลักษณะนี้ไม่ใช่เพราะมารยาท แต่เป็นบัญชีของ ซุนม่อ ถ้าไม่ใช่เพื่อค้นหาเกี่ยวกับซุนม่อ เขาจะไม่ยอมแม้แต่จะนั่งคุยกับเฉียนตวน
มหาคุรุระดับดาวก็ยุ่งมากเช่นกัน
"หืม?"
ชายชราขมวดคิ้ว รู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงในทัศนคติของ เฉียนตวน
“ข้ารู้ดีว่าข้ามีค่าแค่ไหน ข้ายังเป็นคนที่มีศักดิ์ศรี ถ้าข้าต้องการเข้าสถาบันชุนฮัวข้าจะใช้ความสามารถของข้าเองเพื่อสมัครที่นั่นและไม่ต้องพึ่งเส้นสายของอาจารย์ซุน”
เฉียนตวนกลืนบะหมี่ของเขาและอธิบาย จากนั้นเขาก็ปอกกระเทียมอีกกลีบโยนเข้าปาก
หากเป็นเมื่อก่อน เขาคงเริ่มหลีกเลี่ยงอาหารเผ็ดตั้งแต่หนึ่งเดือนก่อนแล้วหากต้องพบกับบุคคลสำคัญเช่นนี้ เขาต้องการหลีกเลี่ยงรสชาติที่ไม่พึงประสงค์ในปากของเขาซึ่งทำให้บุคคลสำคัญรู้สึกไม่พอใจ แต่ตอนนี้เขาไม่สนใจแล้ว
หากมีความสามารถ พวกเขาจะได้รับความเคารพไม่ว่าพวกเขาจะทำอะไรก็ตาม หากไม่ใช่ พวกเขาจะแย่ยิ่งกว่าสุนัขเฝ้าบ้านแม้ว่าพวกเขาจะลดจุดยืนลงก็ตาม
"เจ้าแน่ใจไหม? นี่อาจเป็นโอกาสเดียวในชีวิตของเจ้าที่จะได้เข้าเรียนในโรงเรียนชื่อดังชั้นสอง!”
น้ำเสียงของชายชราก็เคร่งขรึมเช่นกัน
“ฮ่าฮ่า ข้าจำได้ว่าอาจารย์ซุนเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ว่า อย่ายอมแพ้! อย่าประเมินศักยภาพของเจ้าต่ำเกินไป! ข้ารู้สึกแบบเดียวกับเขา!”
เฉียนตวนหยิบชามของเขาขึ้นมาแล้วซดน้ำทั้งหมด
“รองอาจารย์ใหญ่ แล้วเจอกันใหม่!”
หลังจากพูดอย่างนั้นเฉียนตวนก็ลุกขึ้น
“บริกร ข้าทิ้งเงินไว้บนโต๊ะแล้ว!”
เฉียนตวนจากไป
“ท่านครับ กรุณารอสักครู่ ท่านผู้เฒ่าผู้นี้ได้จ่ายเงินให้กับท่านแล้ว!”
บริกรวิ่งไล่ตามเขาพร้อมเงิน
“ข้ามีเงิน ทำไมข้าต้องมีคนจ่ายเงินให้ข้า”
เฉียนตวนไม่หยุดเดิน เขาวางแผนที่จะมุ่งหน้าไปยังสถาบันกวงหลิงและตรวจผลสอบ แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนใจแล้ว
เขาวางแผนที่จะจัดกระเป๋าเดินทางและมุ่งหน้ากลับไปที่จินหลิง ท้ายที่สุด เขาสามารถสร้างสถานะของตนเองได้ผ่านการฝึกฝนเท่านั้น!
พูดตามความจริง มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะไม่รู้สึกอิจฉาซุนม่อ ดูสิว่ารองอาจารย์ใหญ่คนนั้นเต็มใจให้โอกาสคนที่ไม่คู่ควรเข้าโรงเรียนเพื่อดึงตัวซุนม่อได้อย่างไร
รองอาจารย์ใหญ่จะทำข้อเสนออะไรเพื่อดึงตัวซุนม่อ
มันจะเป็นข้อเสนอที่เหนือจินตนาการของเขาอย่างแน่นอน!
หือ!
เฉียนตวนหายใจออกยาวๆ จากนั้นกำหมัดแน่น
“วันหนึ่ง ข้าอยากเป็นมหาคุรุที่ต่อสู้อย่างเด็ดขาดหมือนซุนม่อ!”
ติง!
คะแนนประทับใจจาก เฉียนตวน +300 ความเคารพ (3,500/10,000).
“ยโสนัก!”
เมื่อคนรับใช้ของชายชราเห็นท่าทีของเฉียนตวน เขาก็โกรธเคืองทันทีและต้องการตำหนิเขา อย่างไรก็ตามชายชรายกมือขึ้นและหยุดเขา
“อาจารย์เฉียน ถ้าเจ้าแสดงท่าทีเช่นนี้กับข้าตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นข้า ข้าจะมองเจ้าให้สูงขึ้น ข้าตั้งตารอการแสดงของเจ้าในปีหน้า!”
หลังจากพูดเช่นนี้ ชายชราก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม เฉียนตวนปัจจุบันแสดงให้เห็นถึงความตั้งใจและความประพฤติที่มหาคุรุควรมี
“อาจารย์ เราจะทำอย่างไรดี”
ผู้ติดตามถาม
“ตอนนี้ข้ายิ่งสงสัยมากขึ้นเกี่ยวกับซุนม่อคนนั้น!”
ชายชรามองไปที่มุมมองด้านหลังของเฉียนตวน เขารู้ว่าการเปลี่ยนแปลงในความคิดของชายหนุ่มคนนี้ควรได้รับอิทธิพลจากซุนม่อ
นี่เป็นวิธีที่เจ้าจะเป็นมหาคุรุ พวกเขาไม่เพียงแค่สอนและให้การศึกษาแก่ผู้คน แต่ทุกคำพูดและการกระทำของพวกเขาจะมีอิทธิพลต่อผู้คนรอบตัวพวกเขาด้วย
…
“เกาเปินและจางหลานเป็นอย่างไร?”
ซุนม่อรู้สึกสงสัย
“ข้าไม่แน่ใจเกี่ยวกับเกาเปิน แต่จางหลานไม่น่าจะมีปัญหา”
กู้ซิ่วสวินพูดสิ่งนี้และมองไปทางขวาของนางเพราะชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ที่แผงขายชาริมถนนกำลังเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“อาจารย์ซุน กรุณารอสักครู่!”
ชายวัยกลางคนวิ่งตรงไปหาซุนม่อ ตรงไปที่จุดนั้นโดยไม่พูดจาสุภาพใดๆ
“ข้าเป็นหัวหน้าแผนกการสอนของของสถาบันหย่วนป๋อ ข้าชื่นชมความสามารถของเจ้ามากและอยากจะเชิญเจ้ามาเยี่ยมชมโรงเรียนของเรา”
ดวงตาของกู้ซิ่วสวินแวววาวขึ้น การฉกชิงระหว่างสอบหรือเปล่า? การปฏิบัติที่อัจฉริยะเท่านั้นที่จะได้รับ?
'การดู' เป็นเพียงวิธีการทางอ้อมของ 'จ้าง' ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาล้วนเป็นมหาคุรุและต้องการรักษาหน้าของพวกเขา พวกเขาไม่สามารถพูดเรื่องไร้สาระเช่นผลประโยชน์และการเจรจาต่อรองได้
“แน่นอน เราหวังว่าอาจารย์กู้จะให้เกียรติพวกเรา!”
ชายวัยกลางคนมองไปที่กู้ซิ่วสวิน ผู้หญิงคนนี้ก็น่าทึ่งมากเช่นกัน แม้ว่านางจะไม่โดดเด่นเท่าซุนม่อ แต่นางก็มีพรสวรรค์ระดับแนวหน้าเช่นกัน
"โอ้? มีข้าด้วยเหรอ?”
กู้ซิ่วสวินยิ้มและถาม
“อาจารย์กู้ต้องล้อเล่นแน่ๆ เราให้ความสำคัญกับความสามารถของเจ้ามากเช่นกัน!”
ชายวัยกลางคนชมเชย แต่สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่ซุนม่อ ท้ายที่สุด นี่คือเป้าหมายหลักของเขา
