ตอนที่ 24 ดีแคนเริ่มพูดไร้สาระ

คอร์เนเลียวิ่งไปที่รถเข็นอาหาร หยิบจานที่แต่เดิมเป็นอาหารของเธอ แล้วนำมากินข้างดีแคน

คอร์เนเลียนั่งลงข้างดีแคนและมองขึ้นไปบนเพดาน คิดถึงข้อมูลที่พวกเขาเพิ่งได้รับ

ตอนนี้พวกเขามีข้อได้เปรียบด้านข้อมูลมากมาย ดีแคนจำเป็นต้องวางแผนเส้นทางกลยุทธ์ถัดไปอย่างรอบคอบ

หลังจากที่พวกเขาพักผ่อนแล้ว พวกเขายังมีเวลาเหลืออีกเก้าชั่วโมงครึ่ง

แม้ว่าภารกิจวัตถุประสงค์ 2 (ช่วยเหลือตัวประกัน) จะเสร็จสมบูรณ์แล้ว แต่วัตถุประสงค์ภารกิจ 1 (สำรวจแผนที่) มีความก้าวหน้าแค่ 8.6% ในขณะนี้

พวกเขายังห่างไกลจาก 50% หรือมากกว่านั้นมาก

ความก้าวหน้าที่ช้านั้นเกิดจากสาเหตุสองประการ

ประการแรกดีแคนและคอร์เนเลียใช้เวลาอยู่ในห้องนี้นานเกินไป การสำรวจห้องเรียนทำอาหารทำให้ความคืบหน้าทั้งหมดเพิ่มขึ้นเพียงประมาณ 1% เท่านั้น

ประการที่สอง พวกเขายังไม่เจอห้องบอส ห้องบอสอาจให้รางวัลความก้าวหน้าในการสำรวจที่สูง

โชคดีที่ผู้ท้าทายอีกสี่คนมีความก้าวหน้าไปด้วยดี การกำหนดค่าของทั้งสี่บ่งชี้ว่ามีผู้เข้าร่วมระดับ 5หนึ่ง, ระดับ 4 สองคน และผู้เข้าร่วมระดับต่ำหนึ่งคน

ในกลไกการจับคู่ ไม่ใช่แค่ทีมระดับ 5 และระดับ 3 เท่านั้นที่ถือว่าเหมาะสมกับระดับความยากระดับ 4 ผู้ท้าท่านระดับ 5 มีความสามารถในการฝ่าฟันความท้าทายบางอย่างในโลกแห่งเงาระดับ 4 ข้อได้เปรียบนี้จำเป็นต้องได้รับความสมดุลจากผู้ท้าทายระดับล่างหลายคน

ดังนั้นดีแคนและคอร์เนเลียจึงมาที่นี่เพื่อสร้างสมดุลระหว่างความได้เปรียบของผู้ท้าทายระดับ 5 หรืออีกนัยหนึ่ง เดิมทีพวกเขาถูกกำหนดให้เป็นเหยื่อล่อ

“โชคดีที่เราได้พบกับอาจารย์ที่ดีอย่างบารอน บาเชอร์” ดีแคนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

คอร์เนเลียทานอาหารเย็นแล้วมองดีแคน เธอตัดสินใจไม่ออกความคิดเห็น นับตั้งแต่ดีแคนมาถึงโลกแห่งเงา ดูเหมือนว่าเขาจะละทิ้งข้อจำกัดทางศีลธรรมไปโดยสิ้นเชิง อย่างไรก็ตาม ในทางหนึ่งมันก็เป็นสิ่งที่ดี มันทำให้เธอในฐานะเพื่อนร่วมทีมรู้สึกปลอดภัยมากขึ้น ไม่ต้องคิดอะไรมาก ดีแคนชี้และเธอก็ทุบ มันเป็นสถานการณ์ในอุดมคติเลย

...

"ไชโย!"

ดีแคนเคาะแก้วไวน์ของคอร์เนเลียเบาๆ แล้วพวกเขาก็เริ่มดื่ม

หลังจากจัดการกับบารอน บาเชอร์แล้ว พวกเขาพบว่าห้องนี้ค่อนข้างดี “งานเลี้ยงสังหารหมู่” คืออะไร? เห็นได้ชัดว่าเป็นอาหารค่ำใต้แสงเทียน! หากสมาชิกในทีมคนอื่นๆ ให้ความร่วมมือมากกว่านี้ พวกเขาสองคนก็จะไม่สนใจที่จะออกไปข้างนอกด้วยซ้ำ

“เอาล่ะ ค่อยกลับไปฉลองกันต่อ”

ดีแคนถอนหายใจและดูเหมือนไม่อยากขยับไปไหน

“เมื่อถึงเวลาเราต้องทานอาหารดีๆ”

คอร์เนเลียเอนหลังบนเก้าอี้ของเธอ รู้สึกว่าโลกแห่งเงานี้ค่อนข้างสวยงามจริงๆ

ดีแคนกล่าวต่อว่า "หากเรายังคงชูธงต่อไป แค่เราสองคน อาจจะไม่สามารถกลับไปได้อย่างปลอดภัย"

คอร์เนเลียถามว่า "ชูธงหมายความว่าอะไรหรอ?"

ดีแคนอธิบายว่า "การตายบางอย่างจะเกิดขึ้นเมื่อมีการพูดประโยคบางประโยค และโดยปกติ เมื่อมีการพูดประโยคเหล่านั้นแล้ว มันก็เป็นเรื่องยากที่จะมีชีวิตรอด ดังนั้น เราต้องระมัดระวังกับสิ่งที่เราพูด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีผู้คนจำนวนมากกำลังดูเราอยู่ "

คอร์เนเลีย: “เข้าใจแล้ว”

ดีแคนมองเวลาแล้วลุกขึ้นยืนอย่างไม่เต็มใจ ถึงเวลาที่ต้องไปแล้ว

เขาเดินไปหาบารอน บาเชอร์ ซึ่งยังคงหมดสติอยู่ และปลดลวดเหล็กที่มัดเขาออก ล้วงกระเป๋าของบารอน บาเชอร์ ดีแคนก็เจอบัตรผ่านปีศาจ

“คอร์เนเลีย เธอช่วยพาบารอน บาเชอร์ไปด้วยได้ไหม?”

คอร์เนเลียพยักหน้าแล้วเดินไป ลากบารอน บาเชอร์ออกจากห้อง

ตอนนี้ถึงเวลาเลิกเรียนแล้ว และทั้งสองก็เดินไปที่โถงทางเดิน บางครั้งนักเรียนที่ผ่านไปมาก็มองพวกเขาอย่างประหลาดใจ นี่เป็นครั้งแรกที่นักเรียนปีศาจได้เห็นนักเรียนลากอาจารย์ที่หมดสติไปที่โถงทางเดิน! นอกจากนี้ อาจารย์ยังมีบาดแผลที่เห็นได้ชัดเจนบนหัว ราวกับถูกกระแทกด้วยของหนัก ฝีมือสองคนนี้หรอ?

นักเรียนกล้าคิดแต่ก็ไม่กล้าถาม เพราะกลัวว่าพวกมันจะไปยั่วยุปีศาจทั้งสองที่ดูเป็นลางร้ายได้

...

จากข้อมูลที่เขามี ดีแคนก็พบที่หมายได้ค่อนข้างเร็ว นั่นก็คือห้องพยาบาล

ห้องพยาบาลในโรงเรียนแห่งนี้ค่อนข้างไม่ธรรมดา

ห้องพยาบาลโรงเรียนปีศาจในโรงพยาบาลจะทำการทดลองกับผู้บาดเจ็บ หากผู้บาดเจ็บเข้ามา มีโอกาสที่พวกเขาจะได้รับการเยียวยา แต่ก็มีโอกาสที่แพทย์ประจำโรงเรียนจะใช้พวกเขาในการทดลองด้วย อย่างไรก็ตาม หากนักเรียนที่ไม่ได้รับบาดเจ็บซ่อนตัวอยู่ในนั้น พวกเขาจะถูกบังคับและใช้เป็นหนูทดลอง แม้ว่าพวกเขาจะต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก แต่ก็มีโอกาสที่จะได้รับการเสริมประสิทธิภาพเช่นกัน มันเป็นห้องอเนกประสงค์ที่ใครๆ ก็อยากมาเสี่ยงโชค

ดีแคนและคอร์เนเลียเข้าไปในห้องทีละคนโดยแสร้งทำเป็นว่ากำลังรีบ

ห้องนี้ดูไม่เหมือนห้องพยาบาลเลย แต่เหมือนห้องทดลองของ "นักวิทยาศาสตร์สติไม่ดี" มากกว่า มันเต็มไปด้วยบรรยากาศที่มืดมนและเหม็นเน่า บนชั้นวางมีขวดและขวดโหลที่เต็มไปด้วยของเหลวสีดำที่แช่อวัยวะต่างๆ ของสิ่งมีชีวิตที่ไม่รู้จัก

สิ่งมีชีวิตทุกชนิดนอนเรียงกันเป็นแถวในขวดแก้วขนาดใหญ่ติดกับผนัง บางชนิดก็ผอมแห้ง ในขณะที่บางชนิดก็มีเนื้องอกสีแดงปกคลุมอยู่

กลางห้องพยาบาลมีโต๊ะผ่าตัด และร่างหนึ่งที่หันหลังให้กับดีแคนและคอร์เนเลียก็สังเกตเห็นการมาถึงของพวกเขา แพทย์ประจำโรงเรียนคนนี้เป็นชายชราร่างผอม มีใบหน้าที่น่าสะพรึงกลัว มีแผ่นโลหะฝังอยู่หลายแผ่น เขาไม่ได้ถือมีดผ่าตัด แต่มีเลื่อยอยู่ในมือ เขาส่งกลิ่นเน่าเปื่อยที่ทำให้หายใจแทบไม่ออก และดวงตาของเขาเผยให้เห็นความอาฆาตพยาบาทอยู่ภายใน

ราวกับว่าเขาสัมผัสได้ถึงเหยื่อ เขากำลังจะโจมตีดีแคนและคอร์เนเลียในวินาทีต่อมา

อย่างไรก็ตามดีแคนตะโกนอย่างรวดเร็วว่า "อาจารย์ของเราบารอน บาเชอร์ถูกวางยาพิษ! ได้โปรด ช่วยเขาด้วย!"

“บารอน บาเชอร์?” แพทย์โรงเรียนปีศาจรู้สึกประหลาดใจในตอนแรก แต่อย่างรวดเร็ว ความสนใจของเขาก็ถูกดึงไปที่ปีศาจที่คอร์เนเลียลากอยู่ล

ดูเหมือนว่าเขาจะสังเกตเห็นบางสิ่งที่น่าสนใจ เขาวางเลื่อยในมือลงแล้วรีบเดินเข้าไปตรวจสอบร่างที่หมดสติอยู่บนพื้น

“วางเขาไว้บนโต๊ะผ่าตัด” เขาสั่ง โดยไม่สนใจดีแคนและคอร์เนเลียอีกต่อไป แค่ออกคำสั่ง

คอร์เนเลียทำตาม โดยวางบารอน บาเชอร์ไว้บนโต๊ะ จากนั้นเธอก็ก้าวกลับมายืนข้างดีแคน

แพทย์ประจำโรงเรียนปีศาจเริ่มควานร่างของบารอน บาเชอร์ ตรวจดูอยู่พักหนึ่งจนกระทั่งดูเหมือนเขาจะยืนยันว่าชายคนนี้คือบารอน บาเชอร์ จริงๆ

“ทำไมเขาถึงมีอาการบาดเจ็บสาหัสที่หัวขนาดนี้?” แพทย์ประจำโรงเรียนถามด้วยความงงงวย

ดีแคนตอบอย่างจริงจังว่า "หลังจากถูกวางยา อาจารย์ก็โกรธและทำร้ายตัวเอง ในที่สุดเขาก็เอาหัวกระแทกมุมโต๊ะและหมดสติไป"

“ตอนที่เขายังสติดีอยู่ เขาบอกเราว่าให้เราพาเขามาที่ห้องพยาบาล คุณสามารถช่วยชีวิตเขาได้ เขาตกลงให้คุณดัดแปลงอะไรเขาก็ได้!”

แพทย์โรงเรียนปีศาจปากกระตุก

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าดีแคนและคอร์เนเลียจัดการมันยังไง แต่เขาก็ไม่ได้อยากได้ยินเรื่องไร้สาระของดีแคนอีกต่อไป เพราะเขาแทบรอไม่ไหวที่จะดัดแปลงบารอน บาเชอร์ โอกาสที่จะดัดแปลงอาจารย์มีน้อยมาก แม้ว่าที่ดีแคนพูดทั้งหมดจะเป็นเรื่องโกหก ตราบใดที่มีคำอธิบายที่สมเหตุสมผล เขาก็แสร้งทำเป็นไม่เข้าใจและดำเนินการดัดแปลงบารอน บาเชอร์ต่อไป สุดท้ายแล้ว อาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนก็ไม่สามารถเอาผิดเขาได้

“อ่า เธอสองคนควรออกไปได้แล้ว คราวนี้ฉันจะไว้ชีวิต” แพทย์โรงเรียนปีศาจกระตุ้นให้ดีแคนและคอร์เนเลียออกไป ในขณะที่เขามัดบารอน บาเชอร์ไว้บนโต๊ะผ่าตัด

ดีแคนยกนิ้วให้คอร์เนเลีย

แผนได้ผล พวกเขาเพิ่มความคืบหน้าในการสำรวจได้ประมาณ 1% ได้อย่างง่ายดาย