บทที่ 158: การแกล้ง (1)

นักดาบเห็นว่า เฉินหยานเซียวไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ โดยคิดว่าอีกฝ่ายหวาดกลัว และอารมณ์ของเขาก็ดีขึ้นทันที

“มอบตราทั้งหมดที่อยู่บนพื้นให้ข้า” นักดาบฮัมเพลง

เฉินหยานเซียวเลิกคิ้ว ดูเหมือนว่าคนเหล่านี้กำลังวางแผนที่จะได้มาโดยเปล่าประโยชน์

แต่... พวกเขา

กล้าที่จะเเย่งสิ่งของของเธอ จริงๆ แล้ว พวกเขาวางแผนที่จะแสวงหาความตายแล้วหรือยัง?

“ข้าเกลียดโจรไร้ฝีมือเช่นเจ้าที่สุด” เฉิน หยานเซียว มองดวงตาอันโลภของนักดาบ คิดหาวิธีทำให้คนโง่เหล่านี้เสียใจ

“เจ้าพูดอะไร!” นักดาบไม่คาดคิดว่าเด็กเหลือขอคนนี้จะกล้าดุเขา และใบหน้าของเขาก็มืดลงทันที

ถึงจะเป็นแค่เภสัชกรตัวน้อยแต่กลับกล้าพูดแบบนั้น!

นักดาบหันข้อมือของเขา และดาบยาวในมือของเขาก็ฟันไปที่คอของ เฉินหยานเซียว ทันที และตัดเส้นผมของ เฉินหยานเซียว ออกไปในพริบตา

“เด็กน้อย ข้าขอแนะนำให้เจ้ามอบตราให้กับข้า ไม่อย่างนั้นอย่าโทษข้าที่หยาบคายกับเจ้า” นักดาบมองอย่างภาคภูมิใจที่ เฉินหยานเซียวซึ่งไม่ขยับเลยด้วยซ้ำ คิดว่าเธอกลัวตาย

แน่นอนว่า นักเรียนในสาขาเภสัชกรล้วนเป็นคนขี้อายจำนวนหนึ่ง เขาแค่พยายามจะทำให้เธอกลัว และเด็กก็ตกตะลึง

เฉินหยานเซียวเหลือบมองผมสีดำบนพื้นและขมวดคิ้วเล็กน้อย

ไม่เคยมีใครบอกคนงี่เง่าคนนี้มาก่อนเหรอว่าผมของผู้หญิงคือใบหน้าที่สองของเธอ?

ดี มีเหตุผลที่ดีที่เขาจะต้องตาย

นักดาบไม่รู้ว่าความตายของเขากำลังจะเกิดขึ้น แต่เขากลับหันศีรษะและแสดงสีหน้าภาคภูมิใจต่อสหายของเขา และเนื่องจากการที่เขาหันกลับมาในขณะนี้ เขาจึงไม่เห็นเห็นมืออันเรียวยาวของ เฉินหยานเซียว ซึ่งกำลังถอดรหัสผนึกด้วยความเร็วที่รวดเร็วมากอยู่

นักดาบกำลังจะหันหลังกลับและสอนเด็กเหลือขอคนนั้นต่อไป แต่วินาทีต่อมาดูเหมือนว่าเขาจะถูกก้อนหินก้อนใหญ่กระแทกอย่างแรง

เมื่อเขาไม่ตอบสนอง เขาก็ถูกตบลงกับพื้นพร้อมกับแขนขาที่เปิดกว้าง

พลังในร่างกายของเขาดูเหมือนจะหมดไปในทันที มีเสียงหึ่งๆ ในหัวของนักดาบ และการมองเห็นของเขาก็พร่ามัว เพียงแต่เห็นเภสัชกรตัวน้อยนั่งอยู่ข้างหน้าเท่านั้น เขา ยิ้มอย่างชั่วร้ายบนริมฝีปากของเขา เขาไม่เข้าใจ เลย

เกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของเขา?

ทำไมเขาถึงไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลยในพริบตา?

เฉินหยานเซียวเข้าใจผลของการสร้างภาพลวงตาแล้ว ตอนนี้เมื่อคาถาล่มสลายถูกนำไปใช้กับนักดาบแล้ว เธอรู้สึกว่ามันสมบูรณ์แบบมาก เมื่อพิจารณาถึงความแข็งแกร่งของนักดาบคนนี้ เขาอาจจะไม่ได้สูงกว่าเธอถึงห้าระดับด้วยซ้ำ เอฟเฟกต์ถูกนำไปสู่สุดขั้ว ไม่เพียงแต่ระงับการกระทำของคู่ต่อสู้ได้อย่างสมบูรณ์ แต่ยังเปลี่ยนนักดาบให้กลายเป็นแอ่งโคลนโดยตรงอีกด้วย

มีคนมาช่วยเธอฝึกฝนคาถาที่ประตูบ้านของเธอ แล้วเธอจะปฏิเสธได้อย่างไร?

หลายคนที่ยืนอยู่ในระยะไกลเห็นเพื่อนร่วมทีมล้มลงกับพื้นโดยไม่เคลื่อนไหวด้วยเหตุผลบางอย่าง และพวกเขาก็สูญเสียความมั่นใจไปทันที

“เกิดอะไรขึ้นกับเขา” นักธนูถือธนูและลูกธนูไว้ในมือแล้วหันไปถามเพื่อนร่วมทีมคนอื่นๆ นอนอยู่บนพื้นเหรอ?

“ข้าไม่รู้ เราควรไปดูไหม?” อัศวินลังเลใจ