บทที่ 41: พลาดโอกาส

“คุณถ่วงเวลาพวกเขาไว้ก่อน ฉันจะพาซูซานซานหลบออกไป”

กู่จ้าวไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงพูดไปแบบนั้น เมื่อเขารู้ตัวอีกทีเขาก็อุ้มซูซานซานที่หมดสติและยืนอยู่นอกอาคารแล้ว

ใบหน้าของเขาเย็นชาและเต็มไปด้วยความสับสนและเสียใจ เขาทรยศต่อเจ้านายของเขา เขาไม่เหมาะที่จะเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเจ้านายอีกต่อไป

ขอแค่เพียงครั้งเดียว ที่ฉันจะทำตามใจตัวเอง แค่ครั้งเดียว.. เขาคิด

เขาเดินลับเข้าไปในอาคารอีกครั้งและวางซูซานซานเบา ๆ บนเตียงในห้องหนึ่ง

เขาไปที่ห้องนั่งเล่นและนั่งรอ เขารอให้เจ้านายเข้ามาหาเขา

เขารู้ว่าทุกสิ่งที่เขาทำนั้นไร้ประโยชน์ เจ้านายของเขาคงจะพบพวกเขาในไม่ช้า แต่… เขาก็จะทำมันอยู่ดี นี่เป็นครั้งเดียวในชีวิตของเขาที่เขาสูญเสียการควบคุมตัวเอง

ซู่ซานซานตื่นขึ้นมาจากความเจ็บปวดที่หลังของเธอ เมื่อเธอลืมตาเธอก็พบว่าตัวเองอยู่ที่อื่น แต่เธอก็ไม่ได้ตื่นตระหนก หลังจากบังคับตัวเองให้ลุกขึ้นยืน เธอก็ตรวจดูอาการบาดเจ็บของเธอ แผลตกสะเก็ดแล้ว มีกระแสพลังอุ่นไหลผ่านเธอ เธอเอื้อมมือออกไปและมีหนามน้ำแข็งปรากฏขึ้น

ความรู้สึกเย็นแผ่ไปทั่วห้อง และดาบน้ำแข็งสีเงินที่ดูอันตรายก็ปรากฏขึ้น ซูซานซานรู้สึกยินดี เธอข้ามระดับสองและกลายเป็นบุคคลที่มีพลังพิเศษระดับสาม เธอคิดอย่างรอบคอบและตระหนักว่าเป็นเพราะเธอได้ดูดซับคริสตัลนิวเคลียสของซอมบี้เด็กระดับสาม

ซูซานซานรู้สึกถึงกระแสพลังงานที่ไม่ได้อยู่ในร่างกายของเธอ เธอรู้ว่าเธอดูดซับคริสตัลนิวเคลียสแล้ว อย่างไรก็ตาม เธอไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าการดูดซับคริสตัลนิวเคลียสระดับ 3 สามารถเปลี่ยนระดับ 1 ให้กลายเป็นบุคคลที่มีพลังพิเศษระดับ 3 ได้ คงจะดีไม่น้อยหากพลังพิเศษสามารถอัพเกรดได้ง่ายขนาดนี้

เธอไม่ได้อยู่กับมันนานเกินไป ท้ายที่สุดนี่เป็นสิ่งที่ดี

เธอเปิดประตูและเห็นกู่จ้าวยืนอยู่ข้างหน้าต่าง เมื่อเธอเห็นเขา ซูซานซานก็ผ่อนคลายมากยิ่งขึ้น

“กู่จ้าวสถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไร? เฟยหลานอยู่ที่ไหน?” เธอถามคำถามสองสามข้อติดต่อกัน

กู่จ้าวตอบโดยไม่หันมามอง “เฟยหลานไม่ได้อยู่ที่นี่”

ซูซานซานขมวดคิ้ว เธอรู้สึกว่าเขามีท่าทีแปลกๆ เธอเดินเข้าไปใกล้เขาแล้วถามอีกครั้งว่า

“คุณเป็นอะไรไป”

กู่จ้าวหันกลับมา การแสดงออกของเขากลับมาเป็นปกติแล้ว เขายิ้มแล้วพูดว่า

“ฉันสบายดี ไม่ต้องกังวล เราพักที่นี่ก่อนอีกไม่กี่วันข้างหน้า เฟยหลานจะหาเราเจอเอง”

เขาไม่กล้าที่จะให้ซูซานซานรู้ความคิดของเขาหรือรู้ว่าเจ้านายของเขามาหาเธอแล้ว

ซูซานซานต้องการถามคำถามเพิ่มเติม แต่ด้วยความไว้ใจกู่จ้าว เธอจึงไม่ถามต่อ เธอรู้สึกว่ากู่จ้าวแปลกไป

เธออดไม่ได้ที่จะถามว่า

“กู่จ้าว คุณโอเคใช่ไหม”

"ทำไมคุณถึงคิดอย่างนั้นล่ะ?"

ซูซานซานมองไปที่กู่จ้าวที่ยิ้มอย่างอบอุ่น เธอหยุดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า

“ฉันไม่ชินกับการเห็นคุณยิ้มแบบนี้”

ไม่กี่วันต่อมา ซูซานซานก็รู้สึกว่ามีบางอย่างที่แปลกยิ่งกว่าเดิม พวกเขามาที่นี่โดยไม่มีเหตุผล และเฟยหลานก็ออกไปทำอะไรบางอย่าง กู่จ้าวกลับมามีพฤติกรรมเย็นชาตามปกติของเขาเช่นเดิม

ซูซานซานไม่ต้องการรออีกต่อไป หลังจากที่กู่จ้าวเตรียมอาหารกลางวันแล้ว เธอก็พูดว่า

"กู่จ้าวฉันอยากได้อะไรบางอย่าง ออกไปจากที่นี่กันเถอะ”

มือของกู่จ้าวชงัก เขาพยักหน้าแล้วพูดว่า “โอเค”

เขามองไปที่ซูซานซานที่กำลังกินข้าวอยู่ ไม่กี่วันที่ผ่านมา เจารู้สึกเหมือนถูกขโมยเวลา เขาไม่รู้ว่าทำไมนายถึงยังไม่มาหาเขา แต่เขารู้ว่าความสงบสุขอันอ่อนโยนนี้กำลังจะพังทลาย

วันนี้เป็นครั้งแรกที่พวกเขาทั้งสองเดินออกจากอาคารที่อยู่อาศัยแห่งนี้ ซอมบี้ชั้นล่างยังไม่ถูกเคลียร์ ซูซานซานและกู่จ้าวหันหลังให้กันขณะที่พวกเขาผ่าซอมบี้และพุ่งออกไป

เป้าหมายของซูซานซานนั้นตรงมาก มันอยู่ที่ชั้นบนสุดของห้างสรรพสินค้าในตัวเมือง M ซึ่งเป็นสถานที่ที่นักวิทยาศาสตร์พบเศษอุกกาบาตจากนอกโลก หลังจากข่าวเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้แพร่กระจายไป ผู้คนมากมายมาที่สถานที่แห่งนี้เพื่อค้นหาเศษอุกกาบาต ในเวลานั้นซูซานซานก็ได้มาที่นี่พร้อมกับกลุ่มทหารรับจ้าง