บทที่ 1711 : พื้นที่ต้องห้าม? (3) (ตอนฟรี)
บทที่ 1711 : พื้นที่ต้องห้าม? (3) (ตอนฟรี)
แต่ ณ เวลานี้…
วิญญาณอัสนีส่งเสียงร้องและพุ่งเข้าใส่ปากที่อ้ากว้างของอสูรโกลาหลธาตุสายฟ้า
อสูรโกลาหล: ???
“เจ้าตัวเล็กนี่กำลังทำอะไรอยู่” หวังเต็งและเอลิซาเบธตกตะลึง
ขาวน้อยตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นไม่กี่วินาที “นายท่าน วิญญาณอัสนีน้อยจะไม่เป็นไรใช่ไหม?”
“สิ่งมีชีวิตตัวน้อยนี้ค่อนข้างกล้าหาญ” หวังเต็งกล่าว
“คำราม!”
อสูรโกลาหลธาตุสายฟ้าส่งเสียงคำรามดังอย่างโกรธเคือง แต่ในไม่ช้า เสียงของมันก็แสดงถึงความตื่นตระหนก
ดูเหมือนมันจะเปลี่ยนจากเสือดุร้ายเป็นแมวตัวใหญ่ในทันที ชะตากรรมของมันถูกคว้าไว้อย่างแน่นหนาที่ต้นคอของมัน
เดิมที หวังเต็งกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของวิญญาณอัสนี แต่ตอนนี้สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปแปลก ๆ
“วิญญาณอัสนีพุ่งเข้าไปและก่อให้เกิดความวุ่นวายในท้องของอสูรโกลาหลธาตุสายฟ้างั้นหรอ?” เอลิซาเบธถามด้วยความประหลาดใจ
“ดูเหมือนว่าวิญญาณอัสนีจะเป็นหายนะสำหรับอสูรโกลาหลธาตุสายฟ้านะ” หวังเต็งยิ้ม
คำราม!
ทันใดนั้น อสูรโกลาหลธาตุสายฟ้าก็คำรามออกมาด้วยความโกรธ ร่างใหญ่โตของมันฟาดฟันอย่างดุเดือดท่ามกลางกระแสน้ำอันโกลาหลวุ่นวาย ประกายไฟฟ้ารอบๆ มันส่องสว่างราวกับว่ามันกำลังจะระเบิด
มันยังตบกรงเล็บไปที่ท้อง เจาะเข้าไปในร่างกายโดยตรงราวกับพยายามคว้าบางสิ่งจากภายในออกมา
หากนี่คือสัตว์อสูรดาราที่มีเลือดเนื้อจริงๆ ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันจะเป็นฉากที่น่าสะพรึงกลัวอย่างแน่นอน
โชคดีที่มันเป็นเพียงอสูรโกลาหล
อย่างไรก็ตาม มันก็ยังคงดูน่าขนลุกและน่าตกใจ
หวังเต็งและเอลิซาเบธต่างจ้องมองกัน พวกเขารู้สึกถึงความกลัวจากเสียงคำรามของอสูรโกลาหลธาตุสายฟ้า สถานการณ์นี้เกินความคาดหมายของพวกเขาอย่างแท้จริง
วิญญาณอัสนีทำอะไรลงไป?
คำราม!
ทันใดนั้น เสียงคำรามของอสูรโกลาหลธาตุสายฟ้าก็หยุดลง ร่างกายของมันระเบิดอย่างรุนแรง กลายเป็นกลุ่มกระแสน้ำอันโกลาหลวุ่นวาย
ลูกบอลแสงทองพุ่งออกมาท่ามกลางกระแสน้ำอันโกลาหลวุ่นวาย
สายฟ้าฟาดตามมาติดๆ ข้างหลัง มันคือวิญญาณอัสนี
หวังเต็งมีความคิดอย่างฉับพลัน เขายื่นมือออกไปและคว้าลูกบอลแสงทอง เขาเก็บมันไว้ในมิติเขมือบของเขา
“อี๊ด!” วิญญาณอัสนีคร่ำครวญอย่างน่าสงสาร
“อดทนไว้ก่อน ฉันจะเก็บมันไว้ให้แกก่อน แล้วแกจะได้มันในภายหลัง” หวังเต็งกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย
วิญญาณอัสนี: …
เอลิซาเบธ: …
ขาวน้อย: …
ทำไมประโยคนี้ฟังดูคุ้นเคยจัง?
“อะแฮ่ม รีบฆ่าอสูรโกลาหลกันเถอะเร็วเข้า” หวังเต็งไออย่างเชื่องช้าและพูด
เอลิซาเบธยิงลำแสงจากเขามังกรของเธอออกมา เธอทำลายล้างอสูรโกลาหลที่เหลืออยู่อย่างรวดเร็ว
หวังเต็งหยิบฟองสบู่ค่าคุณสมบัติและลูกบอลแสงทองขึ้นมา
...
“นายท่าน มีภูเขาน้ำแข็งอยู่ข้างหน้า” จู่ๆ เอลิซาเบธก็พูดขึ้นหลังจากผ่านไปครึ่งวัน
" ภูเขาน้ำแข็ง?" หวังเต็งตกตะลึง เขามองตามที่เอลิซาเบธบอก
เขาอยู่ห่างไกลจึงมองเห็นได้ไม่ชัดเจน
เอลิซาเบธอยู่ในระดับเอกภพ ดังนั้นเธอจึงมองเห็นได้ไกลกว่าเขา
หวังเต็งเปิดใช้งานเนตรแท้จริงของเขา เมื่อเขาจ้องมองออกไป เขาก็เห็นภูเขาน้ำแข็งที่กว้างใหญ่ไพศาลจริงๆ!
ในช่วงหลายวันที่ผ่านมา เขาเจอกองหินกระจัดกระจายอยู่ในดินแดนลับโกลาหล แต่มันก็แค่นั้น เขาไม่พบวัตถุสำคัญอื่นใด
ในดินแดนลับโกลาหล ทุกสิ่งย่อมเกิดการเปลี่ยนแปลง และโดยหลักการแล้ว ทุกสิ่งก็สามารถเกิดขึ้นได้
อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์ดังกล่าวก็เกิดขึ้นได้ยากภายในระยะ 3,000 กิโลเมตรจากเกาะกลาง
โดยเฉพาะการมีอยู่ของสถานที่ที่โดดเด่นเช่นนี้
ครั้งนี้สิ่งที่พวกเขาพบไม่ใช่หินกระจัดกระจายหรือผืนดินเล็กๆ มันเป็นภูเขาน้ำแข็งที่กว้างใหญ่!
“เอาล่ะ เราไปดูกันดีกว่า” ดวงตาของหวังเต็งสว่างขึ้น
เขาเห็นความผันผวนมากมายของพลังต้นกำเนิดโกลาหลในทิศทางนั้น สิ่งนี้บ่งชี้ถึงการมีอยู่ของอสูรโกลาหล มันอาจมีแม้กระทั่งอสูรโกลาหลธาตุน้ำแข็ง
“ตกลง!” เอลิซาเบธไม่ได้คัดค้าน แม้ว่าเธอจะไม่เห็นความผันผวนของพลังงาน แต่เธอก็สัมผัสได้ว่าพื้นที่ข้างหน้านั้นห่างไกลจากคำว่าปกติ และอาจมีอสูรโกลาหลอยู่ด้วย เธอเตือนเขาว่า “นายท่าน โปรดระวังด้วย”
" ฉันเข้าใจแล้ว” หวังเต็งพยักหน้า
ยังมีระยะห่างระหว่างพวกเขากับภูเขาน้ำแข็งอยู่บ้าง โชคดีที่พวกเขาเร็วพอและสามารถไปถึงภูเขาน้ำแข็งได้หลังจากเดินทางมาระยะหนึ่งเท่านั้น
ยิ่งเขาเข้าใกล้ภูเขาน้ำแข็งมากเท่าไร เขาก็ยิ่งรู้สึกหนาวมากขึ้นเท่านั้น
ภูมิภาคแถบนี้ปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งอย่างสมบูรณ์ มันยังทำให้ต้นกำเนิดโกลาหลกลายเป็นน้ำแข็งได้ด้วยซ้ำ
“สถานที่แห่งนี้น่าทึ่งมากจริงๆ” เอลิซาเบธตั้งข้อสังเกตขณะหยิบผลึกน้ำแข็งขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ สายตาของเธอเต็มไปด้วยความกลัว
“แท้จริงแล้ว นี่อาจเป็นหนึ่งในสิ่งมหัศจรรย์ภายในดินแดนลับโกลาหล” หวังเต็งตอบ
“ผลึกน้ำแข็งเหล่านี้ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยพลังงานอันโกลาหลวุ่นวายอันเข้มข้น เราเก็บมันไว้ใช้ทีหลังได้ไหม?” เอลิซาเบธลังเลเมื่อรู้สึกถึงผลึกน้ำแข็งในมือแล้วถาม
“เราสามารถใช้พวกมันได้ แต่พวกมันจำเป็นต้องเก็บไว้ในที่ที่มีอุณหภูมิต่ำมากเพื่อรักษาสถานะปัจจุบันของมันเอาไว้” หวังเต็งตอบ เขาจับคริสตัลน้ำแข็งแล้วสัมผัสได้
“ผลึกน้ำแข็งเหล่านี้เหมือนกับผลึกธาตุโกลาหลไหม?” เอลิซาเบธถาม
“มันไม่ใช่สิ่งเดียวกัน สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงพลังต้นกำเนิดโกลาหลที่ถูกแช่แข็ง ในขณะที่ผลึกธาตุโกลาหลเป็นผลึกพลังงานที่มีความหนาแน่นสูงซึ่งเกิดขึ้นจากกระบวนการวิวัฒนาการพิเศษ” หวังเต็งส่ายหัวและอธิบายว่า “ผลึกน้ำแข็งอันใหญ่นี้อาจเทียบเท่ากับผลึกธาตุโกลาหลขนาดเท่าฝ่ามือเท่านั้น”
เขาไม่เคยเห็นผลึกธาตุโกลาหลของจริงมาก่อน แต่เขาก็คุ้นเคยกับพวกมันดี
เอลิซาเบธพยักหน้าด้วยความคิดอันลึกซึ้ง เธอต้องการโยนผลึกน้ำแข็งทิ้งไป
“แต่เนื่องจากเราอยู่ที่นี่แล้ว เราก็อย่าให้โอกาสนี้สูญเปล่าเลย” หวังเต็งโบกมือและรวบรวมผลึกน้ำแข็งทั้งหมดที่อยู่รอบตัวเขา.
