ทุกคนรู้ดีว่านโยบายระดับชาติของ ต้าเซี่ยมีประโยชน์อย่างยิ่งต่อสามัญชนคนธรรมดา….ดังนั้นการโจมตีทุกครั้งจึงได้รับความช่วยเหลือจากสามัญชนที่อยู่ตามทางทุกครั้ง

"เพียงสามเดือน เพียงสามเดือนสั้นๆ….ต้าเซี่ยก็ได้ครอบครองดินแดนสองในสามของราชวงศ์ต้าเสวี่ยของเราไปเเล้ว”

“พวกท่านพอจะมีแผนดีๆที่จะป้องกันส่วนที่เหลือบ้างไหม”

"เเผนดีเเค่ใหนก็ไม่มีประโยชน์หรอก, เราไม่ได้คาดหวังเลยว่าพรสวรรค์ของเซี่ยจือซวนจะสูงส่งขนาดนี้”

“เธอคนนี้ปลูกฝังศิลปะของจักรพรรดินีและสามารถใช้โชคของประเทศเพื่อเสริมฐานการฝึกตนของตัวเองได้….พรสวรรค์เเบบนี้มันยากที่จะรับมือจริงๆ”

"งั้นถ้าเป็นเเบบนี้, เราควรรีบส่งผู้ฝึกตนอาณาจักรถ้ำสวรรค์เพื่อไปลอบสังหารเธอดีหรือไม่"

สมาชิกของราชวงศ์คนหนึ่งพูดอย่างระมัดระวัง….โดยแสดงคําแนะนําที่อยู่ในใจของเขา

อย่างไรก็ตาม, ทันทีที่เขาพูดออกมา….เขาก็เห็นบรรพบุรุษอาณาจักรถ้ำสวรรค์รอบตัวมองมาที่เขาอย่างเยือกเย็นเป็นพิเศษ

ทันใดนั้นเขาก็ตกใจและรีบก้มศีรษะลงอย่างรวดเร็ว

"เจ้าโง่!"

บรรพบุรุษอาณาจักรถ้ำสวรรค์มองพวกเขาอย่างเฉยเมยและพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม

ส่งผู้ฝึกตนอาณาจักรถ้ำสวรรค์เพื่อไปฆ่าเซี่ยจือซวน?

เเน่นอนว่าเรื่องนี้พวกเขาได้พิจารณาแล้ว….แต่น่าเสียดายที่พวกเขาไม่กล้าทำอย่างนั้น

เเน่นอนว่าไม่มีใครในอาณาจักรถ้ำสวรรค์ที่กลัวเซี่ยจือซวน….เเต่สิ่งที่พวกเขากลัวคือเย่หวู่ชาง

หลังจากการโจมตีของต้าเซี่ย, พวกเขาก็ได้สอบสวนเรื่องราวของเซี่ยจือซวนและได้รู้โดยธรรมชาติเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับเย่หวู่ชาง

ลูกสองคนของเซี่ยจือซวนใช้นามสกุลเย่ไม่ใช่นามสกุลเซี่ย

นอกจากนี้เย่หวู่ชางยังเข้าและออกจากพระราชวังของต้าเซี่อยู่บ่อยครั้ง

ข้อมูลทั้งหมดนี้มีความหมายบางอย่าง, และพวกเขาไม่จําเป็นต้องคิดก็พอจะรู้ได้

หากเป็นปีที่แล้ว, แม้ว่าเย่หวู่ชางจะฆ่า ปรมาจารย์ถงหยุนในอาณาจักรถ้ำสวรรค์….แต่พวกเขาก็ไม่ได้กลัวเย่หวู่ชางมากนัก (ถงหยุนเป็นอาณาจักรถ้ำสวรรค์ที่อ่อนเเอที่สุดเพราะใช้ยาต้องห้าม)

อย่างไรก็ตามา, หนึ่งปีต่อมาเมื่อข่าวที่เย่หวู่ชางฆ่าอ๋องเฟิงซินได้แพร่กระจายออกมา….พวกเขาทั้งหมดก็เริ่มกลัวเย่หวู่ชางในทันที

แม้แต่อ๋องเฟิงซินซึ่งอยู่ขั้นที่หกของอาณาจักรถ้ำสวรรค์ยังถูกเย่หวู่ชางตัดศีรษะด้วยการฟันเพียงครั้งเดียว

เเละพวกเขาจะไปมีโอกาสเป็นคู่ต่อสู้ของเย่หวู่ชางได้อย่างไร

ต้องบอกว่าด้วยฐานการฝึกตนอาณาจักรสำแดงกฎเกณฑ์ของเย่หวู่ชาง…..เขาได้ข่มขู่กลุ่มผู้เชี่ยวชาญอาณาจักรถ้ำสวรรค์ได้ทั้งหมด

"เป็นไปได้ไหมว่าเราจะละทิ้งมรดกที่สืบทอดมาหลายพันปี…..เพียงเพราะกลัวรุ่นเยาว์อาณาจักรสำแดงกฎเกณฑ์เนี่ยนะ?"

"ถูกต้องแล้ว บรรพบุรุษของเราทิ้งมรดกอันยิ่งใหญ่ไว้เบื้องหลัง….เราจะยอมเเพ้ง่ายๆไม่ได้”

“และอีกอย่าง….หากผู้ฝึกตนอาณาจักรถ้ำสวรรค์ของเราร่วมมือกับผู้ฝึกตนอาณาจักรถ้ำสวรรค์จากอีกสามกองกําลัง….เราก็จะมีบุคคลผู้แข็งแกร่งมากมายที่น่าจะสามารถเผชิญหน้ากับเขาได้”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของผู้ฝึกตนอาณาจักรถ้ำสวรรค์หลายคนก็สว่างขึ้น….และความมุ่งมั่นก็เริ่มปรากฏขึ้นในดวงตาของพวกเขา

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดถูกล่อลวงเล็กน้อย

หากพวกเขาทั้งหมดกลัวรุ่นเยาว์อาณาจักรสำแดงกฎเกณฑ์เพียงคนเดียวจริงๆ….ทั้งชีวิตที่เหลือของพวกเขาคงจะถูกทําเครื่องหมายไว้ด้วยความน่าอับอาย

เเต่อย่างไรก็ตาม, ในขณะนี้จู่ๆก็มีองครักษ์คนหนึ่งเดินเข้ามา

"รายงานครับ, มีทูตจากราชวงศ์ต้าเซี่ยมาเเจ้งว่ามีเรื่องสําคัญที่ต้องหารือกับพวกท่าน!"

เมื่อได้ยินสิ่งนี้….ทุกคนต่างก็ตกตะลึงทันที

พวกเขามองหน้ากันและทันใดนั้นก็เห็นความสงสัยในสายตาของกันและกัน

จากนั้น, สมาชิกราชวงศ์อารมณ์ร้อนคนหนึ่งก็รีบยืนขึ้นโดยตรง

“ทั้งสองฝ่ายใกล้จะทำสงครามกันเเล้ว….เเต่พวกเขายังกล้าที่จะส่งใครมาอีกหรือ?”

“ฆ่ามันซะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น, คนอื่นๆก็รีบก้าวมาข้างหน้าเพื่อหยุดเรื่องนี้

"ไม่ต้องรีบร้อนไป, เรามาดูกันว่าเถอะ….ว่าเขามาพูดเรื่องอะไร”

“อย่างไร, พวกเขาก็ไม่ได้ฆ่าทูตของเราในช่วงสงคราม”

"ถูกต้อง, บางทีพวกเขาอาจไม่ต้องการทําลายเราเเล้ว….และอาจจะกำลังต้องการหารือเกี่ยวกับการสงบศึก"

เมื่อได้ยินสิ่งนี้, ในที่สุดบุคคลนั้นก็ใจเย็นลงและหยุดพูด

จากนั้น, ในไม่ช้าชายคนหนึ่งในวัยห้าสิบผู้สวมเครื่องแต่งกายของราชวงศ์ต้าเซี่ยก็เดินเข้ามา

เเละชายคนนี้ก็คือผู้ฝึกตนอาณาจักรพระราชวังสีม่วงของต้าเซี่ย, เซี่ยหยุนเหยา

เซี่ยหยุนเหยาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าบรรพบุรุษของราชวงศ์ต้าเซี่ย ซึ่งได้รับการเคารพนับถืออย่างเขา, วันหนึ่งจะกลายเป็นเเค่ทูตคนหนึ่ง

แต่เขาก็ทําอะไรไม่ได้เช่นกัน, ไม่ว่าจะเป็นเซี่ยจือซวนหรือเย่หวู่ชาง…..พวกเขาทั้งคู่ปฏิบัติต่อบรรพบุรุษของราชวงศ์ด้วยความเย็นชา

ยิ่งไปกว่านั้น, ด้วยความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นของเซี่ยจือซวนและตระกูลเย่.. ..ราชวงศ์เซี่ยของพวกเขาต่างก็รู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก

หากพวกเขาไม่ออกมาเปิดเผยตัวตนของพวกเขา….ผู้คนในต้าเซี่ยอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่านามสกุลของราชวงศ์คือนามสกุลเซี่ย

อย่างไรก็ตาม, พวกเขาไม่สามารถพาตัวเองไปเเทรระหว่างเย่หวู่ชางและ เซี่ยจือซวนได้

เพราะการดํารงอยู่ของทั้งสองคนเป็นการเสริมพลังของต้าเซี่ยอย่างชัดเจน….ยกตัวอย่างง่ายก็คือสงครามครั้งนี้

หากพวกเขาสามารถโค่นล้มราชวงศ์ทั้งสี่ได้….ต้าเซี่ยก็จะก้าวไปสู่การเป็นหนึ่งในกองกําลังที่ทรงพลังที่สุดอย่างแน่นอน

แต่ถึงเเบบนั้น, ความจริงที่ว่าเด็กที่เกิดจากเซี่ยจือซวนต้องใช้นามสกุลเย่แทนที่จะเป็นเซี่ย….ก็ทําให้พวกเขาไม่มีความสุขมาก

อย่างไรก็ตาม, แม้จะไม่มีความสุข….แต่พวกเขาก็ไม่กล้าออกมาส่งเสียงใดๆ

เเค่ผู้ปกครองคนปัจจุบันอย่างเซี่ยจือซวนไม่ใช่นามสกุลเย่ก็ดีสำหรับพวกเขามากเเล้ว

ดเงะพวกเขายังเห็นว่าเย่หวู่ชางไม่สนใจตําแหน่งนี้….มิฉะนั้นพวกเขาอาจจะต้องปวดหัวมากอย่างเเน่นอน

……..

"ทําไมเซี่ยจือซวนถึงส่งเจ้ามา" สมาชิกราชวงศ์มองลงมาที่เซี่ยหยุนเหยาและเอ่ยปากถาม

เมื่อเห็นว่าทูตเป็นเเค่ผู้ฝึกตนอาณาจักรพระราชวังสีม่วง….พวกเขาก็ไม่ได้จริงจังกับเซี่ยหยุนเหยามากนัก

เเละเมื่อเห็นสิ่งนี้, เซี่ยหยุนเหยาก็อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยในใจ

ประเทศนี้กําลังจะถูกทําลายอยู่เเล้ว….แต่เจ้าพวกนี้ยังคงรักษาทัศนคติที่สูงส่งเช่นนี้

"ข้ามาที่นี่ในนามของจักรพรรดินี, เพื่อเกลี้ยกล่อมให้พวกเจ้ายอมจํานน"

ทันทีที่คําพูดเหล่านี้ถูกพูด….ออร่าที่น่าสะพรึงกลัวก็ปะทุขึ้นจากบุคคลที่ทรงพลังเหล่านี้ทันที

"อวดดี!"

"ราชวงศ์ต้าเซี่ยของเจ้ามีสิทธิ์อะไรที่จะมาบอกให้จักรวรรดิต้าเสวี่ยอันยิ่งใหญ่ของพวกข้ายอมจํานน

"ใครทําให้เจ้ากล้าพูดกับเราแบบนี้"

"ไม่ต้องพูดอะไรกันเเล้ว, ฆ่าเขาและเอาหัวเขาเสียบประจานเพื่อแสดงทัศนคติที่เรามีต่อต้าเซี่ย"

เมื่อรู้สึกถึงออร่าอันน่าสะพรึงกลัวจากอีกฝ่าย, เซี่ยหยุนเหยาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดผวา

ถ้าไม่ใช่เพราะเซี่ยจือซวนให้สมบัติแก่เขาไว้ป้องกันตัว….เขาอาจจะนอนอยู่บนพื้นในสภาพที่น่าสมเพชไปนานเเล้ว

แต่ตอนนี้, เขายังคงสามารถรักษารอยยิ้มจางๆบนใบหน้าของเขาไว้ได้

"สุภาพบุรุษทั้งหลาย จักรพรรดินีของข้ามีของกำนัลมามอบให้….ข้าหวังว่าพวกเจ้าจะตัดสินใจให้ดีอีกครั้งหลังจากเห็นมัน"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ฝูงชนยังคงมองมาที่เขาอย่างเย็นชาโดยไม่พูดอะไรมาก

ท้ายที่สุด, ผู้ฝึกตนอาณาจักรถ้ำสวรรค์คนหนึ่งก็พูดอย่างเย็นชาว่า

"เอามันออกมา!"

เมื่อได้ยินเช่นนี้, เซี่ยหยุนเหยาก็หยิบใบหยกออกมาโดยตรงแล้วบดขยี้มันทันที

ตูมมมม~~~~!

ในชั่วพริบตาที่ใบหยกถูกทำลาย

ออร่าอันยิ่งใหญ่และอยู่ยงคงกระพันเหมือนภูเขาสวรรค์สูงตระหง่านก็ปะทุขึ้น

ที่จุดสูงสุดของอาณาจักรต้าเสวี่น, ร่างอวตารของชายชุดดําค่อยๆปรากฏตัวขึ้น

เขาหล่อเหลา, ทรงพลัง, และมีออร่าที่ดุร้าย

ดวงตาของเขาเปล่งประกายราวกับดวงดาว….มันเต็มไปด้วยแสงที่น่าหลงใหลอันไม่รู้จบ

บูมมมม!

พัฟฟฟฟ!

ในพระราชต้าเสวี่ย, ผู้ฝึกตนอาณาจักรสำแดงกฎเกณฑ์ทั้งหมดล้วนถูกกดขี่ด้วยออร่าของเขาจนไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

เเละแม้ว่าผู้เชี่ยวชาญอาณาจักรถ้ำสวรรค์จะมีสภาพที่ดีกว่าเล็กน้อย….แต่ผลของการต่อต้านของพวกเขาก็ทำให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บจนเลือดใหลออกมาที่มุมปาก

แต่ในตอนนี้พวกเขาไม่สามารถสนใจอาการบาดเจ็บของพวกเขาได้

พวกเขารีบมองท้องฟ้าด้วยความกลัวและความกังวลใจ

เพียงแค่ออร่าของอวตารเพียงร่างเดียวกลับสามารถปลดปล่อยแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ออกมาได้

หากร่างที่แท้จริงของอีกฝ่ายปรากฏตัวขึ้น…..พวกเขาจะเป็นคู่ต่อสู้ได้จริงๆหรือ

แม้ว่าพวกเขาจะรวมพลังของทั้งสี่ราชวงศ์…..มันก็อาอาจจะไม่มีโอกาสเลย

ในขณะนี้พวกเขาซึ่งเดิมวางแผนที่จะรวมพลังกัน….เริ่มรู้สึกถึงความไร้อํานาจที่จะต่อต้าน

อย่างไรก็ตาม

ในขณะนี้ร่างอวตารของเย่หวู่ชางเริ่มขยับตัวเเล้ว

สายตาของทุกคนได้เห็นเขาโบกมือไปทางความว่างเปล่า

ครืนนนน~~~!

แสงวาบของดาบพุ่งออกมาจากมือของเขากลายเป็นคมดาบนับไม่ถ้วนเเละมุ่งหน้าไปยังทางไกล

ในที่สุด, ปราณดาบนี้ก็ตกลงบนภูเขาสูงตระหง่านเเห่งหนึ่ง

อย่างไรก็ตาม, ภูเขานี้ไม่ใช่ภูเขาธรรมดา

เเต่มันเป็นภูเขาที่ถูกสร้างขึ้นโดยหินเทียนเสวี่ย….และเป็นที่รู้จักในฐานะราชาที่ไม่แตกสลายภายใต้อาณาจักรดวงดาว

แต่วันนี้, หลังจากเย่หวู่ชางปลดปล่อยปราณดาบเเบบไม่ได้ใส่ใจ

ตูมมมมม~~~~!

ปราณดาบนั้นได้หายไปในภูเขาหิมะต้าเสวี่ยเเละมันตามด้วยเสียงที่เสียดเเก้วหู

เมืองหลวงต้าเสวี่ยทั้งเมืองเเละสิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วนต่างหันมาสนใจต่อเสียงนี้

เเละพวกเขาก็เห็นว่าสัญลักษณ์แห่งศรัทธาที่ยืนหยัดมาหลายหมื่นปี…..สัญลักษณ์ของเมืองหลวงต้าเสวี่ยกำลังสั่นสะท้านและแตกสลายในที่สุด

มันไม่ให้เวลาพวกเขาได้ตอบสนอง

ภูเขาหิมะต้าเสวี่ยได้กลายเป็นผงอณูและสลายไปอย่างรวดเร็ว

ฉากนี้ทําให้ผู้คนนับไม่ถ้วนตกตะลึง

การล่มสลายของภูเขาหิมะต้าเสวี่ยทําให้ความศรัทธาของผู้คนนับไม่ถ้วนในราชวงศ์ต้าเสวี่ยหายไปเช่นกัน

เเละหลังจากทําทั้งหมดนี้เสร็จแล้ว…..อวตารของเย่หวู่ชางก็เหลือบมองลงไปยังด้านล่างแล้วพูดอย่างใจเย็นชาว่า

"ผู้ที่ไม่ยอมจํานน….ก็จะต้องเป็นเหมือนภูเขาลูกนี้!"

หลังจากพูดร่างอวตารก็หายไปโดยตรง

ใบหยกนี้ไม่ได้มีพลังของเย่หวู่ชาง สะสมไว้มากนัก

หลังจากพลังหมด, ร่างอวตารของดขาจึงหายไปโดยธรรมชาติ

แต่ต้องบอกว่าการลงมือของร่างอวตารนี้ได้ข่มขู่ทุกคนในเมืองหลวงต้าเสวี่ยอย่างแท้จริง

เมื่อรู้สึกถึงพลังของเย่หวู่ชางอย่างใกล้ชิด….เซี่ยหยุนเหยาก็ตกตะลึงไม่เเพ้คนอื่น

แต่ที่สําคัญกว่านั้นความมั่นใจในหัวใจของเขาก็ยิ่งมีมากยิ่งขึ้น

จากนั้น, เขาก็ยืดหลังตรงและพูดอย่างภาคภูมิใจต่อหน้าผู้ฝึกตนอาณาจักรสำแดงกฎเกณฑ์และผู้ฝึกตนอาณาจักรถ้ำสวรรค์

"จักรพรรดินีตรัสในนามของต้าเซี่ย….ท่านจะรับประกันการยอมจํานนด้วยการรับรองความปลอดภัย ของสายเลือดของพวกเจ้า”

“และพวกเจ้าได้รับที่อยู่อาศัยสำหรับพัฒนาตระกูลของตนภายในดินแดนต้าเซี่ย”

"เเต่ถ้าต่อต้านอย่างดื้อรั้น, ในวันที่กองทัพของจักรพรรดินีมาถึง…..จะไม่มีเเม้เเต่คนเดียวที่มีนามสกุล 'เสวี่ย' จะได้รับการยกเว้น!"

หลังจากพูดจบ, เขาก็ไม่ได้มองคนเหล่านี้และเดินกลับไปที่ประตูโดยตรง

เเต่ก็เป็นอย่างที่เขาคาดไว้ใน….ในขณะนี้ผู้คนรอบๆไม่มีใครมีอารมณ์จะสนใจเขาเลย!

เเละหลังจากออกจากวัง….ในที่สุดเซี่ยหยุนเหยาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ในขณะนี้หลังของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น

เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาแสดงท่าทีก้าวร้าวต่อหน้าผู้ฝึกตนอาณาจักรสำแดงกฎเกณฑ์, และผู้ฝึกตนอาณาจักรถ้ำสวรรค์

เขาเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากและรีบออกจากสถานที่นี้อย่างรวดเร็ว

………

อย่างไรก็ตาม

แม้ว่าเซี่ยหยุนเหยาจะจากไปเเล้ว….แต่คนอื่นๆก็ยังคงไม่ฟื้นคืนสติ

เเละหลังจากนั้นไม่นาน, ในที่สุดพวกเขาก็สงบสติอารมณ์ได้และเริ่มมองหน้ากัน

"เราควรจะทําอย่างไรต่อไปดี"

"ความแข็งแกร่งของเย่หวู่ชางนั้นทรงพลังมากเกินไป!"

"ใช่, แม้ว่านั่นจะเป็นเพียงร่างอวตาร….เเต่ต่อให้เราใช้ทรัพยากรทั้งหมดจนสุดตัว, เราก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของร่างอวตารของเขา!"

ทุกคนพูดกันทีละคำ, แต่ไม่มีใครพูดถึงความคิดที่จะยอมแพ้ เพราะมันน่าอายมากเกินไป

เเละทันใดนั้น, ร่างหนึ่งก็เดินเข้ามาซึ่งเขาก็เป็นหนึ่งในสมาชิกของราชวงศ์ต้าเสวี่ยด้วย

เขาถือใบหยกไว้ในมือซึ่งมันดูหนักหน่วงสำหรับเขามาก

"ลองดูข่าวนี้, เเล้วรีบตัดสินใจแต่เนิ่นๆ"

หลังจากพูดจบ, เขาก็ส่งต่อให้ทุกคน

เมื่อทุกคนรับมันและเริ่มตรวจสอบ…..จากนั้นพวกเขาก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกันทีละคน

"อาณาจักรเชื่อมโยงเทพเจ้าขั้นสูงสุด…..นี่มันเป็นไปได้อย่างไร!"

"นั่นสิ….ตระกูลเย่นี้มีขุมพลังอาณาจักรเชื่อมโยงเทพเจ้าจริงๆหรือ?"

"เเถมด้วยกําลังของคนเพียงคนเดียว …..พวกเขาสามารถปราบปรามตระกูลตงฟางที่โดดเด่นได้ มันช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ!"

ปรากฎว่าใบหยกมีข่าวการต่อสู้ระหว่างเย่เจิ้นและตงฟางหมิงคง

ข่าวการต่อสู้ครั้งนี้ได้มาถึงแคว้นชานหลานในที่สุด

เเละเมื่อพวกเขาเห็นว่านอกจากเย่หวู่ชางแล้ว….มันยังมีขุมพลังอาณาจักรเชื่อมโยงเทพเจ้าอีกคนในตระกูลเย่

พวกเขาก็ไม่มีการต่อต้านในใจอีกต่อไป

"เรายอมจํานนเถอะ!"

หลังจากมีคนพูดเเบบนี้, ทุกคนก็ทรุดตัวลงนั่งเก้าอี้

เเละนี่มันก็หมายความว่าราชวงศ์ต้าเสวี่ยได้เข้าสู่จุดจบในประวัติศาสตร์อย่างเป็นทางการตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป

***ตอนเรื่อยๆเเบบนี้จะปล่อยฟรีนะครับ

……………………..

0 0 โหวต

Article Rating

3 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด