บทที่ 82
โจวหนิงเงยหน้าขึ้น บังคับกลั้นน้ำตาไว้ เขาร้องไห้ต่อไปไม่ได้แล้ว น้ำตาไม่สามารถช่วยแม่ได้ ตอนนี้เขาต้องเข้มแข็ง กลายเป็นที่พึ่งของแม่ โจวหนิงสูดหายใจลึก ยกชาที่เย็นชืดตรงหน้าขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมด จากนั้นก็หยิบมือถือออกมา "ปรมาจารย์ครับ ผมจะโอนเงินให้คุณนะครับ" หลินชิงอิ่นรินชาให้เขา "เรื่องเงินไม่ต...
