บทที่ 187: เล็กเกินไป
บทที่ 187: เล็กเกินไป ทวีปกลาง นิกายราชากระบี่ เงากระบี่ที่ทอดยาวระหว่างสวรรค์และปฐพีค่อยๆ หายลับไป และเย่เสี่ยวเหยาซึ่งอยู่ภายใต้เงากระบี่ก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม “ ขอบเขตวิญญาณสวรรค์ ในที่สุดข้าก็มาถึงแล้ว” เย่เสี่ยวเหยากล่าว ในขณะนี้ เย่เสี่ยวเหยากำลังสวมเสื้อคลุมของนิกายราชากระบี่โดยมีเง...
