ตอนที่ 374 ปีศาจงู(ตอนฟรี)
แต่เมื่อจางนูและหลิวไห่ก้าวไปข้างหน้าทีละน้อย พวกเขาก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ
พวกมันเดินมานาน ทำไมไม่เห็นสักตัวเลย
เกิดอะไรขึ้นที่นี่? สัตว์ประหลาดบนชั้นสาม พวกมันขึ้นไปชั้นบนหมดแล้วหรอ หรือถูกคนอื่นฆ่า?”
“จางนู เจ้าคิดว่ามันแปลกไปหน่อยไหม?”
“เราเดินอยู่ที่นี่นานแล้ว และไม่เจอสัตว์ประหลาดสักตัวเลย”
จางนูพยักหน้าเห็นด้วย สิ่งนี้น่าเหลือเชื่อมากจริงๆ
จะไม่มีสักปีศาจสักตัวเลยได้อย่างไร? แม้แต่ปีศาจระดับต่ำ พวกเขาก็ควรจะเจอหนึ่งหรือสองตัวแล้วในตอนนี้
“นี่ผิดปกติจริงๆ เจ้าต้องระวังให้มาก”
“ข้ายังรู้สึกเหมือนมีบางอย่างกำลังเฝ้าดูเราอยู่ด้วย”
หลังจากฟังคำพูดของจางนูแล้ว หลิวไห่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเย็นวาบ
เพราะเขาไม่รู้สึกอะไรเลย
“จางนู เจ้าแน่ใจเหรอ?”
“ข้าไม่รู้สึกอะไรเลย มีคนแอบมองเราอยู่จริงๆ เหรอ?”
จางนูไม่ตัดสิน
เขาไม่รู้ว่าใครกำลังเฝ้าดูพวกเขาจากด้านหลัง และเขาไม่รู้ว่าจุดประสงค์ของบุคคลนี้คืออะไร
สำหรับตอนนี้ ไม่ว่ายังไงสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการค้นหาปีศาจอย่างรวดเร็ว
ถ้าไม่เช่นนั้นก็ต้องรีบเดินต่อไปเพื่อดูว่ามีปีศาจให้ฆ่าไหม?
“เนื่องจากคนคนนั้นยังไม่ได้โจมตี นั่นหมายความว่าเขาไม่มีเจตนาร้ายต่อเรา”
“เราไปชั้นต่อไปกันต่อ และอย่าทำอะไรใดๆ เว้นแต่จะมีความจำเป็นจริงๆ”
หลังจากฟังที่จางนูพูดแล้ว หลิวไห่ก็พยักหน้า และทั้งสองก็เดินไปข้างหน้าต่อไป
ในเวลานี้ มีงูหลายตัวติดตามพวกเขา ราวกับว่าพวกมันต้องการดูว่าทั้งสองจะทำอะไร
ในไม่ช้า จางนูก็ได้ยินเสียงทั้งหมดรอบตัวเขา
จางนูยังคงไวต่อเสียงประเภทนี้มาก เมื่อก่อนพวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นเพราะจำนวนน้อยและเสียงเบา
แต่ตอนนี้มันแตกต่างออกไป คราวนี้จำนวนมันเยอะและเสียงดังมากด้วย
ราวกับว่าพวกเขาถูกล้อม
“เดี๋ยวก่อน ดูเหมือนมีบางอย่างกำลังเข้ามาใกล้เรา”
หลังจากฟังคำพูดของจางนูแล้ว หลิวไห่ก็มองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง
แต่เขาไม่รู้ว่ามีบางอย่างกำลังเข้ามาหาพวกเขา เป็นไปได้ไหมว่าจางนูกังวลเกินไปหน่อย?
“จางนู เจ้าหูฝาดหรือเปล่า?”
“ข้าไม่เห็นมีอะไรมาทางเราเลย”
หลังจากฟังหลิวไห่พูดแล้วจางนูก็ส่ายหัวแล้วหลับตา ปล่อยให้สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขาสัมผัส และสำรวจสภาพแวดล้อม
จริงๆ แล้วไม่มีมนุษย์เข้ามาใกล้พวกเขา และก็ไม่มีอะไรเข้ามาเลย
แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่มีอะไรในหญ้า หญ้าที่นี่สูงนิดหน่อย
และต้นไม้ที่นี่ก็หนาแน่นมากเช่นกัน มีหลายสิ่งหลายอย่างซ่อนอยู่
ทันทีที่จางนูคิดถึงความเป็นไปได้นี้ เขาก็วางสัมผัสลงบนพื้นหญ้าทันที
วินาทีต่อมา เขาก็เห็นงูจำนวนมากเลื้อยเข้าหาพวกเขา
ราวกับว่าพวกเขาเป็นเหยื่อของงูฝูงนี้
หลังจากเห็นฉากนี้ จางนูก็รู้สึกว่าความน่าสะพรึงกลัวกำลังมาเยือนเขา
ข้าไม่เคยเห็นงูมากมายขนาดนี้มาก่อนในชีวิต ดังนั้นดูเหมือนว่าปีศาจบนชั้นสามจะคืองูพวกนี้
“ข้ารู้ว่ามีบางอย่างกำลังเข้ามาหาเราอย่างช้าๆ มันคืองู”
“และข้าเห็นงูหลายพันตัวกำลังเข้ามาหาเรา เราต้องออกไปจากที่นี่”
ได้ยินดังนั้น หลิวไห่ก็ขนลุกไปทั่วทั้งร่างกาย
สิ่งที่เขากลัวที่สุดคืองู มันน่าขยะแขยงมาก
“แล้วเราจะรออะไรล่ะ? รีบออกไปจากที่นี่กัน”
“งูพวกนี้น่ารังเกียจ และมันมีเยอะด้วย”
จางนูพยักหน้า และทั้งสองก็เดินหน้าต่อไป
แม้ว่าความเร็วของทั้งสองจะเพิ่มขึ้น แต่ความเร็วของงูเหล่านี้ก็เพิ่มขึ้นตามไปด้วย
เมื่อเปรียบเทียบกับทั้งสองคน งูเหล่านี้คุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมที่นี่มากกว่า และรู้วิธีติดต่อกับสองคนนี้ในระยะใกล้
ในไม่ช้า จางนูก็รู้สึกว่ามีงูเข้ามาหาพวกเขาจากทุกทิศทุกทาง และพวกมันก็เข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ
แม้พวกเขาจะต้องการออกไปจากที่นี่ ตอนนี้ก็สายเกินไป
“หยุดตรงนี้ดีกว่า”
“มันเป็นไปไม่ได้ที่เราจะออกไปข้างนอก ข้ารู้สึกได้ว่ากลุ่มงูอยู่รอบตัวเราไม่ถึงสิบเมตร”
“และมาจากทุกทิศทาง”
หลังจากฟังคำพูดของจางนู หลิวไห่ก็ยิ่งขนลุก และเขาไม่กล้าจินตนาการถึงฉากนั้น
ถ้าห่างออกไม่ถึงสิบเมตรเต็มไปด้วยงู มันจะมีกี่ตัวกัน?
