ตอนที่ 121 ทักษะชีวิต
หมิงตามลูกกบออกไปเวลา 09.00 น
ณ ตอนนี้มีคนกลับจากสนามน้อยลง คาดว่าจะกลับมาเฉพาะผู้ที่ควรกลับมาเท่านั้น สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือเขามักจะเห็นผู้คนออกไปหาสิ่งของต่างๆ อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันมีน้อยมาก และอาจมีคนไม่กล้าออกไปข้างนอกเพราะมีคนย้ายกลับเข้าเมืองมากขึ้น
เขาไม่กลัวเลยที่จะไม่มีอะไรที่คุ้มค่ากลับบ้านมา อย่างไรก็ตาม บนแท่นบนยอดเขามีกับดักหนามแหลมหลายสิบอันที่ไม่มีใครสามารถทำได้
นี่เป็นอีกทางที่พวกกบกำลังซ่อนตัวและอาศัยนอนหลับอยู่บ้าง แค่บางครั้งก็ไม่เป็นไร
ในช่วงเวลานี้เองที่เขามองไปที่หีบสมบัติที่ดาวินชีเก็บมาเมื่อวานนี้
[หีบสมบัติสุดล้ำ]
[เปิดโดยใช้แผนที่สมบัติขั้นสูง 1 อัน]
"สังเคราะห์~"
เขารวมผู้เริ่มต้นเก้าคนให้เป็นสามระดับกลาง และจากนั้นสามระดับกลางเป็นหนึ่งขั้นสูง
เมื่อคุณเปิดหีบสมบัติ เสาแห่งแสงก็ปรากฏขึ้นมา
แมวทองเนื้อดี 20 ตัว แมวไฟเบอร์เนื้อดี 10 ตัว แมวหินพลังงานจิตวิญญาณ 30 ตัว และแมวไม้เหล็ก 10 ตัว
“โอ้โห ฉันรวยแน่”
เขาเก็บการ์ดออกไป หยิบหินพลังงานจิตวิญญาณออกมา และเริ่มอัญเชิญนกกระจอกตัวน้อยเพื่อฝึกฝนทักษะของเขา เขาตรวจสอบช่องแชทขณะที่เขาเดิน
“เมื่อวานฉันก็กลับมาจากถิ่นทุรกันดารเพื่อแลกเปลี่ยนสิ่งของและพบว่าไม่มีอะไรผิดปกติ! คุณคงไม่ได้พบเจออะไรใช่ไหม?”
“ถ้าคุณต้องการให้ฉันพูดอะไรหรือติดต่อให้น้อยลง ก็บอกกับเขาเป็นเรื่องปกติ ใครจะรู้ว่าเขาจะบ้าหรืออะไร เราก็รักษาระยะห่างไว้”
“ผมรับรองได้เลยว่ายังมีสัตว์แบบนี้อีกมากที่กลับมาจากป่า ถ้าคุณคิดว่าคุณยังเป็นคนอยู่ โปรดอยู่ห่างจากคนปกติ ผมไม่ได้หมายความว่านี่เป็นการเลือกปฏิบัตินะ แต่ผมแค่กังวล”
“ฉันกังวลว่าพวกมันที่กลายพันธุ์ นี่จะเป็นจุดจบหรือแค่เริ่มต้น? หากวันหนึ่งพวกมันกลายเป็นสัตว์ประหลาด และฉันไม่ได้หมายถึงการเลือกปฏิบัติ ต่อพวกสัตว์ประหลาดแต่ในวันหนึ่ง มีความเป็นไปได้ไหมที่สิ่งนี้จะเกิดขึ้น?”
“ฉันแปลสิ่งที่พวกเขาพูดแล้ว คุณกรุณากลับถิ่นทุรกันดารไปเถอะ โปรดอย่าเข้าใกล้ผู้คนเคยที่อาศัยอยู่ในเมือง”
"..."
"อืม?"
หมิงมองข้อความแชทไปทางด้านหน้าเพื่อค้นหาประวัติและพบข้อความเริ่มต้นที่ทำให้เกิดสิ่งที่เขาเพิ่งเห็น
“บอกตามตรงว่าฉันกลัวแทบตายเลย ให้ตายเถอะ แต่ตอนนี้ฉันเห็นผู้ชายคนหนึ่งแอบย่องกลับออกมาจากป่า ฉันเลยเดินตามเขาไปแต่อยู่ไกลๆ และฉันก็มองดูเขากินขี้ และเขาก็มีหางติดอยู่ด้วย ไอ้บ้าเอ้ย!! ฉันตกใจหมดเลย วิ่งอย่างบ้าคลั่งและมันไล่ตามหลังฉันอย่างบ้าคลั่งและก็เจอเพื่อนร่วมทีมที่เห็นเหตุการณ์จึงพากันวิ่งหนี!”
"และนั่นล่ะ"
ในท่อระบายน้ำ หมิงหยิบกระดานชนวนที่แตกหักแล้วโยนมันไป และนกกระจอกตัวหนึ่งก็ปรากฏตัวออกมาจากอากาศบางๆ ตามคำแนะนำของเขา และเขาก็ได้ยินเสียงแตกร้าว
"เสร็จแล้ว."
เขาลุกขึ้นเดินไปเก็บสิ่งของ และต้องบอกว่ากรงเล็บของนกอินทรียักษ์ตัดไส้เดือนได้ค่อนข้างเรียบร้อย ขณะที่เขาปีนออกไป เขาสังเกตเห็นกบอยู่ใกล้ๆ
[ดาวินชีและนักชิมของคุณโผล่ออกมาจากเงามืด ประหลาดใจที่เห็นคุณ และพวกเขาก็รู้ว่ากระเป๋าเป้เดินทางยังว่างเปล่าและพร้อมที่จะไปทำงาน...]
[พวกเขามาถึงลานจอดรถ เห็นหนูน้อยสีเทา และตอบรับคำเชิญให้มาเยี่ยม... จริงๆ แล้วพวกเขาต้องการปฏิเสธ แต่หนูน้อยสีเทากระตือรือร้นเกินไป พวกเขาเขินอายเกินกว่าจะปฏิเสธ...]
[พวกกบตามเกรย์เข้าไปในถังขยะ วินาทีต่อมา ดาวินชีและนักชิมก็นอนอยู่บนปากกระบอกปืน พยายามหายใจ...มันนานมาแล้วที่พวกเขาเห็นว่าบ้านของเกรย์พิเศษจริงๆ...ง่ายต่อการขับไล่แขก]
“เจ้าตัวเล็กสีเทาตัวนี้ยังอยู่ในถังขยะได้อย่างไร”
หมิงหาที่นั่งเฝ้าลูกกบทั้งสองเพราะจะต้องไม่แตะเครื่องหมายอัศเจรีย์อีกในวันสุดท้าย
เขาหยิบสับปะรดกระป๋องออกมากินระหว่างรอ จากนั้นก็เบื่อ และกลับมาที่ช่องแชท
"เรากลายพันธุ์เป็นเรื่องปกติ และฉันก็ไม่คิดว่าจะอยู่ร่วมกับคน 'ธรรมดา' ของคุณ นอกจากนี้เรามาดูกันว่าใครจะอยู่รอดได้จนถึงที่สุด!"
“อันที่จริงเราเห็นใจพวกคุณ แต่เราควรรักษาระยะห่างเพื่อผลประโยชน์ร่วมกันของเรา และคนธรรมดาคุณใส่เครื่องหมายคำพูดเข้าไป มันคือการสาปแช่งใช่ไหม?”
“พวกคุณไม่ปฏิบัติต่อพวกเราเหมือนคนอื่นอีกต่อไปแล้ว และคุณก็กล้าที่จะพูดแบบนั้นด้วยซ้ำ? เป็นไปได้ไหมที่คุณไม่มีการกลายพันธุ์แอบแฝงเพราะว่าคุณอาศัยอยู่ในเมือง?”
“อย่าดุเลย วิธีแก้ปัญหาเบื้องต้นคือการไม่อยู่ด้วยกัน จะคบกันทำไม สุดท้ายพวกคุณก็จะทะเลาะกัน”
“ฉันจะพูดให้ดังและชัดเจน อย่าเป็นคนซื่อสัตย์เลย ในเมือง R ต้นฉบับทั้งหมดอยู่ในเมือง ทั้งหมดมาทางใต้ เราอยู่ด้วยกัน กลับจากป่า ฉันขอแนะนำให้คุณ ทุกคนย้ายไปอยู่ภาคเหนือ นี่คือทางออก”
“ฉันเชื่อว่าผู้ชายคนนี้ในเมือง R มีประเด็นที่ถูกต้อง เราทำเช่นเดียวกันในเมือง U ฉันอยู่ในเมืองและหาแชทส่วนตัวให้ฉัน”
"..."
“กฎของเกม...”
หมิงไม่อยากคิดเรื่องนี้ และเขาจะรอจนกว่าบทที่สามจะเริ่มในวันพรุ่งนี้
[ลูกกบของคุณจ้องมองหนูทั้งสองตัว และบอกว่าเหตุผลที่พวกมันมาที่นี่ในฐานะแขกก็เพื่อชมการแสดงความรัก กินถั่ว แต่ก็กินแบบปากต่อปากด้วย... เจ้าตัวเล็กสีเทาหันมามองพวกเขา... .]
[ดาวินชีและนักชิมเลียริมฝีปาก และบางทีวันนี้เราน่าจะกินหนู...]
[พวกกบกระโดดลงจากถังขยะและบอกลาเกรย์ โดยเตือนเขาให้ระวังเมื่อเขาจากไป พวกเขายังเตือนให้เขาอย่าลืมกลับบ้านถ้าเขาสูญเสียความรัก...]
“คุณแค่อิจฉาน้องเกรย์”
หมิงยิ้มแล้วลุกขึ้นยืน จากนั้นสังเกตเห็นแสงสีทองเล็กๆ อยู่ไม่ไกล จึงวิ่งไปหาทองคำเนื้อดีหนัก 2 ปอนด์
วันนี้เขาโชคดีมาก
[การออกอากาศทั่วทั้งช่อง] ขณะนี้ทักษะชีวิตได้รับการเผยแพร่เพื่อเข้าสู่บทที่สามได้ดีขึ้น ทักษะทั้งหมดจะแสดงอยู่ในหมวดหมู่ทักษะชีวิตของบ้านซื้อขายวันสิ้นโลก และสามารถซื้อและเรียนรู้ได้]
[ร้านค้าวันสิ้นโลกเปิดให้บริการแล้ว และจะยังคงเปิดจนถึง 00:00 น.]
[...]
“คุณสามารถเชี่ยวชาญในการสร้างโมดูลอาคารทุกชนิด แผ่นเหล็ก การก่ออิฐ แผงไม้ และโมดูลอื่นๆ หลังจากเรียนรู้ทักษะชีวิตของแผนกก่อสร้าง แต่มันมีราคาแพงมาก จึงต้องใช้ 5,000 เหรียญทองในการเรียนรู้”
“มีค่าใช้จ่าย 5,000 เหรียญทองในการเรียนรู้แผนกการหล่อโลหะ และเมื่อคุณเรียนรู้แล้ว คุณสามารถขัดเกลาแร่โลหะและทองคำที่กลั่นแล้วได้”
“เมื่อคืนฉันคิดว่าฉันเก็บอาหารไว้มากเกินไป และฉันไม่มีเงินพอที่จะซื้อทักษะเหล่านั้น”
“ฉันบอกคุณแล้วว่าควรใช้เงินอย่างประหยัด แต่ก็ดีที่คุณเก็บอาหารไว้เพราะคุณสามารถแลกเปลี่ยนได้เมื่อคุณต้องการ”
“เมือง R แค่บอกว่าคนดั้งเดิมในเมืองรวมตัวกันที่เขตทางใต้เพื่อทำการตรวจร่างกาย ฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจ”
“ตรวจร่างกายเหรอ ตรวจร่างกายแบบไหนเหรอ?”
"..."
"กลับบ้าน." หมิงตรวจสอบเวลา ดูเหมือนจะสายไปแล้ว แต่กบสองตัวนั้นหายไปไหน?
[การออกอากาศทุกช่อง ในแง่ของการถ่ายโอนครั้งที่สอง ทักษะหลายอย่างต้องใช้หินพลังจิต ตอนนี้ร้านค้าวันสิ้นโลกมีกำไลพลังงานจิตซึ่งคุณสามารถซื้อด้วยเหรียญทองหรือแลกเปลี่ยนเป็นหินพลังงานพลังจิตในปริมาณเท่ากันซึ่งใช้งานง่ายและราคาไม่แพง]
[...]
“ให้ตายเถอะ ฉันควรจะรู้ว่าฉันจะรอจนถึงวันสุดท้ายเพื่อใช้จ่ายเงิน”
“ฉันคิดว่ามันจะมีสร้อยข้อมือความแข็งแกร่งและแหวนฟื้นฟูจิตวิญญาณหรืออะไรสักอย่างในภายหลัง ดังนั้นเก็บเงินไว้แล้วเราจะพูดถึงมันในภายหลัง”
“ฉันเห็นด้วย ตอนนี้ฉันกลัวว่าจะใช้จ่ายเงินตามอำเภอใจ”
“ฉันใช้เงินไป 5,000 เหรียญกับทักษะชีวิตที่ตอนนี้ฉันเสียใจ…”
