Chapter 26: เลือกนักเรียน
Chapter 26: เลือกนักเรียน
แอ็คเซลที่ซึ่งเพิ่งเข้าร่วมกับพวกเขากล่าวว่า "นี่อธิบายได้ว่าทําไมเมื่อวานคุณถึงเหนื่อยขนาดนี้ อย่างน้อยตอนนี้เราก็รู้แล้วว่าทําไม"
เควินพยักหน้าและจับมือของแอ็คเซล "ฉันสัญญาว่าจะระวังมากขึ้น"
เขาหันไปหาอลันอีกครั้ง และอลันด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่า "อลัน คุณเคยซึมซับอนุภาคธาตุ ที่ไม่มีความสัมพันธ์กับคุณบ้างไหม"
อลันพูดกับเขาอย่างซื่อสัตย์ "เคยนะ สิ่งนี้เกิดขึ้นกับฉันหลายครั้งและถ้าคุณนั่งสมาธิในสถานที่ที่พลังงานทางวิญญาณหนาแน่นคุณอาจจะซึมซับมันมาบางส่วน แม้ว่าคุณจะไม่มีความสัมพันธ์กับธาตุเหล่านั้น"
เควินพยักหน้า ดังนั้นถ้าเขาพบสถานที่ที่เหมาะสมสำหรับการทำสมาธิในอนาคต เขาจะสามารถใช้ทั้งห้าองค์ประกอบได้งั้นสินะ และเขาเพียงแค่ต้องดูดซับพวกมันให้มากพอที่จะไปถึงระดับ 1 จากนั้นเขาก็สามารถดูดซับพวกมันได้ทุกที่
เขามีพลังธาตุไฟและธาตุดินที่ระดับ 0 ดังนั้นเขาจึงต้องดูดซับอนุภาคเพียง 200 อนุภาคเพื่อไปถึงระดับ 1 ซึ่งอลันก็ได้ยืนยันว่าทฤษฎีนี้เป็นไปได้
แอ็คเซลหยิกมือเขาเควินรู้ถึงสิ่งที่แอ็คเซลกำลังจะสื่อ และแอ็คเซลก็รู้ว่าเควินจะไม่ถามคําถามแบบนั้นหากไม่ใช่เหตุผลที่ดี
..ในที่สุดนกก็ออกบินไปและเควินได้รับประสบการณ์ที่ดีมากจากความรู้สึกของลมที่พัดผ่านบนใบหน้าของเขาและมุมมองของบรรยากาศมุมสูงที่ยอดเยี่ยมนี้
หนึ่งชั่วโมงต่อมา ความตื่นเต้นของเขาก็หายไป หลังจากหัวของเขาพิงไหล่ของแอ็คเซล เขาก็หลับไปทันที
อลันส่ายหัวด้วยความโกรธและพูดกับแอ็คเซลว่า "คุณควรบอกเขาให้ช้าลงหน่อย การทําสมาธิมากเกินไปในตอนแรกจะทําให้เขารู้สึกเหนื่อยอย่างต่อเนื่อง เขาต้องการพลังงานและสมาธิในการเรียนนะ"
แอ็คเซลพยักหน้าว่า "ไม่ต้องห่วง ฉันจะดูแลเขาเอง ถ้าฉันเห็นว่ามันส่งผลกระทบต่อเขา ฉันจะไม่ปล่อยให้เขาทำต่อ"
จากนั้นแอ็คเซลก็ถามเขาและเปลี่ยนหัวข้ออย่างสิ้นเชิง "เอริคจะผ่านการคัดเลือกเพื่อเข้าร่วมการประลองที่เมืองหลวงหรือเปล่า"
อลันตอบอย่างภาคภูมิใจด้วยรอยยิ้มว่า "ได้สิ เพราะเขาได้อันดับสามในการประลองของนิกายเมื่อปีที่แล้ว เขาเลยมีสิทธิ์ในเข้าร่วมการประลองประจำปีที่เมืองหลวง"
อลันมีอาการไอและดูเหมือนจะอึดอัดใจและถามต่อว่า "คุณ... แบบว่า... คุณสามารถพาเขาไปอยู่ในความคุ้มครองของคุณในปีนี้ได้ไหม"
แอ็คเซลกะพริบตา เขามองไปที่เควินในขณะที่เขาโอบไหล่เขาและพูดกับว่า "เนื่องจากเราเข้าสู่ปีที่ 7 และเป็นปีสุดท้าย เราทุกคนต้องเลือกนักเรียนคนหนึ่งเพื่อเป็นที่ปรึกษาของเขา ฉันคิดว่าจะเป็นที่ปรึกษาให้เอริค"
อลันไม่อยากจะเชื่อเลยเพราะว่าเอริคเอาแต่กวนเขาให้ถามเรื่องนี้กับแอ็คเซลอยู่ตลอด อลันถามแอ็คเซลเพิ่มอีกว่า "คุณแน่ใจหรอ ฉันหมายถึงเอริคคงจะมีความสุขมาก แต่ก็ยังมีนักเรียนที่เก่งกว่าเขาอีก"
แอ็คเซลตอบเพียงสั้นๆ ว่า "เอริคฝึกหนักเสมอ มันคงน่ารำคาญน้อยกว่าคนอื่นถ้าเป็นเขา ฉันจะสอนเขาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ก็แล้วกัน"
แอ็คเซลไม่ได้พูดกับอลันว่าเขาคิดว่าเอริคมีอะไรพิเศษบางอย่างเพราะเขายังไม่แน่ใจ แต่ด้วยความช่วยเหลือของเควิน เขาจะได้รู้ว่าสัญชาตญาณของเขาถูกต้องหรือไม่
จากนั้นเขาก็ถามอลันด้วยความสงสัยว่า แล้วคุณล่ะ คุณจะเลือกใคร
อลันมองไปที่เควินและพูดกับแอ็คเซลอย่างตรงไปตรงมาว่า "ฉันจะยื่นขอยกเว้นเพื่อเป็นที่ปรึกษาให้เควิน นี่เป็นครั้งแรกที่นิกายตะวันมีนักเวทย์ที่มีความสัมพันธ์กับธาตุถึงสามธาตุ แถมเขายังมีธาตุหลักคือธาตุสายฟ้าที่ไม่เหมือนใครอีกด้วย"
แอ็คเซลพิจารณาอย่างรอบคอบและโดยปกติแล้วพวกเขาจะเลือกเฉพาะนักเรียนชั้นปีที่ 4 ขึ้นไปเท่านั้น "คุณแน่ใจหรอว่าพวกเขาจะยอมรับคำขอของคุณ"
อลันมั่นใจมาก เขาบอกแอ็คเซลว่า "ผู้นําของนิกายรู้แล้วว่าฉันต้องการอยู่ในนิกายอีกสามปีจนกว่าเอริคจะสําเร็จการศึกษา แถมฉันมีคุณสมบัติที่ดีที่สุดที่จะเป็นที่ปรึกษาของเขา ดังนั้นฉันหวังว่าพวกเขาจะเห็นด้วยกับข้อยกเว้นที่ฉันเสนอ"
แอ็คเซลพยักหน้าว่า "มันดีมากสำหรับเควิน ฉันแทบรอไม่ไหวที่จะเห็นว่าเขาจะเก่งแค่ไหนในชั้นเรียน"
อลันถามเขาว่า "แล้วคุณวางแผนที่จะอยู่ที่นิกายตะวันต่อขณะเควินกําลังเรียนอยู่หรือเปล่า"
แอ็คเซลคิดว่าชีวิตนี้ไม่เหมาะกับเควิน แต่เขาไม่สามารถบอกอลันได้ว่าพวกเขาสองคนอาจจะออกจากนิกายตะวันในปีหน้า
เมื่อเควินได้เรียนรู้พื้นฐานของการเล่นแร่แปรธาตุ และเรียนรู้วิธีการสร้างคาถา เขาจะสามารถพัฒนาตัวเองได้
ในที่สุดแอ็คเซลก็บอกเขาว่า: "ฉันยังไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นอลัน ฉันกับเควินเราแทบจะไม่รู้จักกันและยังไม่ใช่เวลาที่จะตัดสินใจเรื่องใหญ่แบบนี้"
หลังจากนั้น พวกเขาไม่พูดอะไรกันต่อเลยและในที่สุดพวกเขาก็มาถึงนิกายตะวัน
อาคารหอพักเป็นหอพักที่ใหญ่ที่สุดและเป็นอาคารเดียวที่มีสามชั้น อาคารโรงอาหารอยู่ใกล้กับคลังสินค้าที่ดักลาสดูแลซึ่งสามารถซื้อของได้ทุกอย่างได้ที่นี่
อาคารทั้งสองหลังถูกจัดให้อยู่ระหว่างอาคารที่นักเวทย์ใช้เรียนและระหว่างสนามกีฬาและโรงฝึกที่นักรบใช้ในการฝึกซ้อม
ศาลาส่วนตัวตั้งอยู่ห่างจากอาคารอื่น ๆ เล็กน้อยซึ่งตั้งอยู่บนขอบป่ารอบ ๆ นิกายตะวันเพื่อความสงบมากขึ้น
แอ็คเซลและเควินตอนนี้ได้เช่าศาลาที่ 8 ไว้ และเมื่อนกยักษ์ตัวนี้ลงจอดแอ็คเซลทักทายทุกคนและพาเควินยังคงนอนหลับอยู่ในอ้อมแขนของเขาแอบออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อให้คนของเขาได้นอนอย่างสบายบนเตียงใหม่ของพวกเขา
ศาลาของพวกเขาค่อนข้างกว้างขวางมีห้องนอนขนาดใหญ่สองห้องพร้อมเตียงใหญ่สองเตียงและห้องน้ำขนาดใหญ่พร้อมสระน้ำขนาดเล็กที่เต็มไปด้วยน้ำพุร้อน
นอกจากนี้ยังมีห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่แสนสบายพร้อมห้องครัวและพื้นที่รับประทานอาหารที่ไม่เกี่ยวข้องกับห้องเดี่ยวในหอพัก
แอ็คเซลเลือกห้องนอนที่ใหญ่กว่าในสองห้องและตัดสินใจนอนกลางวันกับเควิน
เควินตื่นขึ้นมาเพราะความหิว เขารู้สึกได้ทันทีว่าแขนของแอ็คเซลกำลังโอบกอดเขา เขาเริ่มเคลื่อนไหวและพยายามลุกขึ้นนั่ง แต่ความเคลื่อนไหวของเขานั้นได้ปลุกแอ็คเซลให้ตื่น เพราะแอ็คเซลกอดเขาแน่นมากและถามเขาว่า "คุณตื่นแล้วหรอ รู้สึกยังไงบ้าง"
เมื่อแอ็คเซลหยุดเควินไม่ให้เคลื่อนไหว เควินก็ตอบว่า "ฉันตื่นแล้วและก็หิวด้วย มีอะไรให้กินไหม"
ทันทีที่แอ็คเซลมั่นใจว่าเควินตื่นเต็มที่และไม่มีอันตราย เขาเอาตัวเองเข้าใกล้เควินและเริ่มจูบเขา มันไม่ใช่จูบที่อ่อนโยนและไร้เดียงสาแบบนั้น จูบของแอ็คเซลเต็มไปด้วยความหลงใหลและความโหยหาในตัวของเควิน
เควินเองก็ตอบสนองต่อการจูบของแอ็คเซลด้วยความเร่าร้อนแบบเดียวกัน และวางมือไว้ด้านหลังศีรษะของแอ็คเซลเพื่อให้จูบของพวกเขาเหนียวแน่นกันมากขั้น
เมื่อแอ็คเซลผละออกไปหายใจในที่สุด เควินก็ยิ้มและพูดขึ้นว่า "ฉันยังหิวอยู่เลยนะ"
