บทที่ 1685 : ประโยชน์ของสัตว์อสูรช่างน่าทึ่ง! (1) 

บทที่ 1685 : ประโยชน์ของสัตว์อสูรช่างน่าทึ่ง! (1) 

บทที่ 1685 : ประโยชน์ของสัตว์อสูรช่างน่าทึ่ง! (1) หวังเต็งเริ่มรู้สึกดูถูกเหยียดหยามระดับความรู้ของเขา ทำไมมันถึงไม่สูงกว่านี้กันนะ? ทำไมเขาถึงไม่ฉลาดกว่านีกัน? อีกเพียงเล็กน้อยเขาก็จะสามารถเข้าใจแรงบันดาลใจชิ้นนั้นได้แล้ว มันช่างน่าเสียดาย “ นายเป็นอะไร?” ลูกกลมปรากฏตัวขึ้นข้างๆ เขาและถามอย่างสงสัย...