Chapter 9: จำกลิ่น
Chapter 9: จำกลิ่น
เขาหันกลับมาดูก็พบว่าเป็นแอ็คเซลที่กำลังทำหน้าตาแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้แปลกใจเท่าเขา ปกติไม่มีใครจำเขาได้ แล้วแอ็คเซลสังเกตเห็นเขาได้ยังไงกัน
เควินเดินมาหาเขาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส เมื่อเขาเข้าใกล้แอ็คเซล ชายคนนั้นพูดว่า "เควิน เป็นคุณจริง ๆ ด้วยความรู้สึกของฉันไม่ได้หลอกฉันสินะ คุณมาทำอะไรที่นี่ล่ะ"
เควินไม่ได้ตอบคำถามของแอ็คเซล เขาถามแอ็คเซลทันทีเพื่อพยายามทำความเข้าใจว่าเขาถูกค้นพบได้อย่างไร "ความรู้สึกของคุณหรอ.."
แอ็คเซลดูอึดอัดใจเล็กน้อยกับคำถามของเควิน แต่เขาก็ยังตอบและถอนหายใจ "คุณยังไม่รู้สินะ ทุกคนในนิกายตะวันรู้จักฉันดีในฐานะผู้แปลงกายหมาป่า ฉันรู้ว่าเป็นคุณก็เพราะฉันจำกลิ่นของคุณได้"
เควินมองเขาด้วยความประหลาดใจ แต่ความน่าตื่นเต้นนี้ก็ดึงดูดความสนใจเขาได้อย่างรวดเร็วและคําถามมากมายก็พุ่งออกมาจากริมฝีปากของเขา "คุณสามารถกลายเป็นหมาป่าได้จริง ๆ เหรอ ขนของคุณมีสีอะไรหรอ แล้วร่างหมาป่าหรือร่างมนุษย์ของคุณแข็งแกร่งกว่ากันล่ะ คุณสามารถแปลงร่างได้ตามใจชอบเลยหรือเปล่า แล้ว.. แล้วฉันจะกลบกลิ่นของฉันได้ยังไง"
แอ็คเซลเอามือข้างหนึ่งปิดปากเควินไว้ เพื่อทำให้เขาสงบสติอารมณ์ อีกข้างหนึ่งก็ถอดหมวกออก แล้วบอกว่า "แบบนี้ดีกว่านะ คุณไม่จำเป็นต้องซ่อนตัว และถ้าคุณมีปัญหาอะไร ฉันช่วยคุณได้”
ต่อหน้าอันตกตะลึงของเควิน แอ็คเซลกล่าวต่อว่า "คุณพยายามไม่ให้ใครสังเกตเห็นใช่ไหม ถ้าไม่ใช่เพื่อหนีจากใครบางคน ทําไมคุณถึงทําแบบนี้ล่ะ"
เควินยิ้มเขิน ๆ และบอกความจริงกับเขาว่า "มันเป็นนิสัยที่ฉันมีมาตั้งแต่เด็กแล้ว และฉันสาบานเลยว่าฉันไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย"
เมื่อเห็นแอ็คเซลหน้าตาอึ้ง เขาจึงถือโอกาสถามกลับว่า “ไม่อยากตอบคำถามฉันเหรอ”
แอ็คเซลยิ้มแล้วพูดกับเขาว่า "เควิน รู้มั้ยว่ามันพึ่งจะแค่เจ็ดโมงครึ่งเอง แต่คุณเสียงน่ารำคาญกว่าเด็กผู้หญิงอีกนะ"
เควินยอมรับว่าความตื่นเต้นของเขาทำให้เขาถามออกไปเสียงดัง "ขอโทษที แต่คุณจะไม่ตอบคำถามฉันจริง ๆ หรอ"
แอ็คเซลหัวเราะและพูดกับเขาว่า "บอกฉันก่อนว่าคุณมาทำอะไรที่นี่ ถ้าอยากให้ฉันตอบคำถามของคุณ ก็มากินอาหารเช้ากับฉันก่อน"
เควินยอมตามแอ็คเซลไปแต่โดยดีเพราะนี่คือที่ที่เขาอยากไปอยู่แล้ว เขาบอกกับแอ็คเซลอย่างตรงไปตรงมาว่า: "ฉันกำลังมองหาอลันเพื่อจะถามเขาว่าการจะทำสมาธินั้นทำยังไง คู่มือทั้งหมดที่พวกเขาให้ฉันพูดถึงแต่กับเรื่องนี้ แต่มันไม่ได้อธิบายว่ามันคืออะไรและไม่ได้อธิบายว่ามันทำยังไง"
แอ็คเซลเซอร์ประหลาดใจกับเควินมาก มันทำให้เขาเริ่มสนใจเควินมากขึ้นไปอีก
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เพียงแต่รู้วิธีต่อสู้ แต่เขายังสามารถทำตัวกลมกลืนไปกับฝูงชนซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นสิ่งที่เขาชอบทำ
เขายังถามออกมาด้วยซ้ำว่า เขาจะกลบกลิ่นตัวเองได้อย่างไร และตอนนี้เขาก็ได้อ่านหนังสือของเขาทั้งหมดแล้ว และกำลังมองหาความรู้เพิ่มขึ้นไปอีก เจ้าตัวเล็กคนนี้ช่างขยันดีจริง ๆ เลย
แอ็คเซลตอบไปว่า “เดี๋ยวเขาก็จะมากินข้าวเช้าที่ที่เรากำลังจะไป คุณคงได้เจอเขาที่นั่น”
“แล้วถ้าอยากได้คำตอบทั้งหมดของคุณ.. คุณอยากเห็นฉันในร่างหมาป่าไหมล่ะ เว้นแต่คุณจะกลัวเกินไปน่ะนะ”
เควินมักจะห่างเหินและไม่แยแสกับทุกคน แต่เมื่อเขาอยู่กับแอ็คเซลแล้วเขาก็ไม่สามารถปิดบังอารมณ์ของเขาได้เลย เขาบอกแอ็คเซลและมองเขาด้วยสายตาตื่นเต้น "จริงเหรอ คุณไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม"
แอ็คเซลดูเหมือนจะประหลาดใจกับท่าทางและความตื่นเต้นของเควิน เขาทำได้แต่หัวเราะเสียงดังและสาบานว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น
พวกเขามาถึงค่ายชั่วคราวของนิกายตะวันแล้ว แอ็คเซลเอื้อมมือไปโอบบ่าของเควินและตบเบา ๆ พร้อมพูดว่า "เรากินข้าวกันก่อนเถอะ ฉันหิวจะตายแล้ว"
เควินพยักหน้าด้วยรอยยิ้มที่สดใส "ฉันก็หิวเหมือนกัน"
เควินตามแอ็คเซลไปยังสถานที่ที่ดูเหมือนโรงอาหาร เขาจำชายหนุ่มและลุงดักลาสที่ลงทะเบียนให้เขาก่อนหน้านี้ได้ เควินทักทายพวกเขาอย่างสุภาพและจากนั้นจึงตามแอ็คเซลไป แอ็คเซลบอกให้เขารออยู่ที่โต๊ะที่ว่างอยู่
หลังจากแอ็คเซลจากไป เควินก็พบโต๊ะที่มุมหนึ่งและนั่งรออยู่ที่นั่น เขารู้สึกว่าทุกสายตาหันมาที่เขา บางคนแค่อยากรู้อยากเห็น และบางคนก็มองด้วยความเป็นศัตรู
เขาสังเกตเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเป็นพิเศษซึ่งอาจถูกมองว่าเป็นผู้หญิงสวยเลยทีเดียวหากใบหน้าของเธอไม่สะท้อนถึงความเกลียดชังที่เธอมีต่อเขาออกมามากมายเพียงนี้
เขายังไม่รู้จักแอ็คเซลมากนัก แต่เขามั่นใจว่าแอ็คเซลเองก็คงไม่สนใจผู้หญิงประเภทนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะทองเธอกลับอย่าไม่ละสายตา
แอ็คเซลกลับมาพร้อมอาหารเช้าของพวกเขา เขาบอกเควินว่า "อย่าไปสนใจเธอเลย แล้วก็อย่าไปยั่วโมโหเธอ เธอก็เป็นนักเวทย์เหมือนกัน การมีศัตรูจะทำให้ชีวิตคุณลำบากเปล่า ๆ และฉันก็ไม่ได้ว่าปกป้องคุณตลอดเวลานะ"
เควินมองเขาอย่างตกตะลึงและนึกถึงหนึ่งในความสามารถติดตัวของเขา เขาใช้ความสามารถการรับรู้กับผู้หญิงคนนี้
[สถานะ]
ชื่อ: ไอรินะ
เผ่าพันธุ์: มนุษย์
ระดับ 24
อาชีพ: นักเวทย์
เธอไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น และเขามั่นใจว่าจะแซงหน้าเธอในอีกไม่กี่เดือน ดังนั้นเขาจึงหันความสนใจไปที่แอ็คเซล
[สถานะ]
ชื่อ: แอ็คเซล
เผ่าพันธุ์: ผู้แปลงกาย (???)
ระดับ:???
อาชีพ: นักรบ
เควินไม่เห็นระดับของเอ็คเซล ส่วนข้อมูลตรง “ผู้แปลงกาย (???)” เขาคิดว่าตรงที่ "??? " ด้านหลังน่าจะเป็นรูปร่างสัตว์ของเขา ดังนั้นมันน่าจะเป็นหมาป่า
เขาเห็นว่าแอ็คเซลยังคงมองเขาอย่างจริงจัง เขาก็ยิ้มและพูดขึ้นว่า "ใครบอกว่าฉันต้องการการปกป้องล่ะ ไม่ต้องห่วงฉันหรอก ฉันดูแลตัวเองได้"
แอ็คเซลส่ายหัวและพูดว่า “อยู่ให้ห่างจากเธอให้มากที่สุด พวกคนหนุนหลังที่แข็งแกร่งมาก”
เควินมองเขาด้วยความประหลาดใจและอดไม่ได้ที่จะถามว่า "แล้วคุณไม่กลัวเหรอว่าการปฏิเสธเธอจะสร้างปัญหาถ้าคุณถ้าเธอมีคนหนุนหลังอะไรแบบนั้น"
แอ็กเซลอยากจะด่าเขา ทำไมเควินถึงคิดว่าเขาอ่อนแอขนาดนั้น แต่เมื่อเขามองตาเขียวสดใสของเควิน ทุกสิ่งที่เขาต้องการจะพูดก็ติดอยู่ในลำคอของเขาไปเสียอย่างนั้น..
