บทที่105 ยูฮิ คุเรไน นินจาคิริงาคุเระ
“ฉันแพ้...” ทั้งสองคนยอมรับความพ่ายแพ้ สีหน้าทั้งสองดูเบื่อหน่าย ไม่ใช่ว่าพวกเขาคิดว่าตัวเองชนะได้ แต่ทั้งสองคนคิดเหมือนกันว่าอย่างน้อย ๆพวกเขาก็ไม่แพ้เร็วขนาดนี้ น่าเสียดายที่ผลออกมา แตกต่างจากที่พวกเขาคิดไว้มากทีเดียว ไม่ทันได้เคลื่อนไหวอะไรก็แพ้ไปแล้ว “โห... สุดยอดเลย” “เทพสายฟ้า ท่านริวอุนสมควร...
