บทที่ 39
จางเฉียวหวีผมดำขลับเงางามของเขาไปมา เส้นผมเปล่งประกายวาววับราวกับต้องแสงตะวัน ผู้อำนวยการหวังลูบผมตัวเองโดยไม่รู้ตัว ความภาคภูมิใจเมื่อครู่พลันสลายหายไปหมด โธ่เว้ย! ทำไมจ่ายเงินเท่ากัน แต่ผลลัพธ์ของคนอื่นถึงได้ดีขนาดนี้นะ? "ผู้อำนวยการหวัง วันนี้ผมอยากมาปรึกษาเรื่องที่พักของเหมยเหมยน่ะครับ" จางเฉีย...
