Chapter 1: โอกาสใหม่
Chapter 1: โอกาสใหม่
เมื่อเขาอายุถึงสิบสองปี เขาก็ได้หนีออกจากสถานเลี้ยงเด็กกําพร้าและใช้ชีวิตไปตามถนน
เขาไม่ได้ไปโรงเรียน ดังนั้นจึงไม่มีใครสามารถหาตัวเขาได้อีก และจากตรงนี้เอง ที่ชีวิตใหม่ได้รอเขาอยู่
เขามีความคล่องแคล่วว่องไว และสร้างชื่อให้กับตัวเองได้อย่างรวดเร็ว เขาสามารถขโมยอะไรก็ได้จากใครได้ และไม่เคยถูกจับได้เลย
เขารู้ตั้งแต่อายุยังน้อยว่ามีโลกสองใบที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง นั่นคือโลกที่คนปกติอาศัยอยู่ซึ่งมันเป็นโลกที่คนมีเงินมีอำนาจปกครอง และโลกที่เป็นโลกเงา
โลกเงาคือโลกของเขา ที่ซึ่งคนที่มีความสามารถ และผู้ที่จะทำทุกอย่างเพื่อเงินสามารถมีพลังมากกว่าคนที่ครองโลก
เมื่ออายุสิบแปดปี เขากลายเป็นหนึ่งในห้านักฆ่าที่ดีที่สุดในโลกเงา และเขาก็ร่ำรวยกว่าที่เขาคิดฝันไว้
เมื่ออายุยี่สิบห้า เขากลายเป็นนักฆ่าที่เก่งที่สุด และสร้างอาณาจักรเล็ก ๆ ให้กับตัวเอง
เมื่ออายุยี่สิบแปดปี เขาแข็งแกร่งเกินไป เขาจึงเป็นภัยคุกคามต่อผู้ที่ครองโลก เขากลายเป็นคนที่ต้องถูกฆ่า
ไม่ว่าจะเป็นนักการเมือง ทหาร หรือแม้กระทั่งคนที่อยู่ในโลกเงา ต่างก็อยากได้หัวเขาทั้งสิ้น
ต้องขอบคุณเครือข่ายของเขาที่ทำให้เขาสามารถหลบหนีการตามล่ามาได้ยาวนานถึง 5 ปี..
แต่แล้ววันหนึ่งสิ่งที่ต้องเกิดขึ้นในที่สุดก็เกิดขึ้น เขาถูกลอบสังหารแม้เขาจะเป็นนักฆ่าที่เก่งที่สุดก็ตาม
เมื่อสิ่งที่เรียกว่าชีวิตกำลังจะหลุดพ้นจากเขาไป เขาสาบานว่าเขาจะแข็งแกร่งขึ้น ถ้าเขามีโอกาสอีกครั้ง
เขาจะแกร่งขึ้นจนไม่มีใครสามารถเข้าใกล้เขาได้อีก และจะไม่ใช้ชีวิตหัวซุกหัวซุนแบบนี้อีกต่อไป
ในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา ตัวตนของเขาเปลี่ยนไปมากจนเขาจําชื่อจริงของเขาไม่ได้แล้วด้วยซ้ำ
ถ้าเขามีโอกาสเขาอีกครั้งเขาจะหวงแหนตัวเองให้ได้มากที่สุด.. แต่มันเป็นเพียงความปรารถนาของคนใกล้ตายเท่านั้น
เมื่อการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของเขาสิ้นสุดลงและเขาเพิ่งฆ่าทหารชั้นยอดไปประมาณ 50 นาย ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยกระสุนและสายตาของเขาค่อย ๆ มืดลง
ผู้ชายที่รับผิดชอบในการตามล่าเขาค่อย ๆ เดินเข้าหาเขาและใช้เท้ากดหน้าอกของเขา ความเจ็บปวดอย่างกะทันหันนี้ทําให้อะดรีนาลีนของเขาพุ่งสูงขึ้น
ชายคนนี้มีรอยยิ้มที่กำลังพึงพอใจบนใบหน้าของเขา เขาเห็นชายคนนั้นขยับริมฝีปาก แต่เขาไม่ได้ยินอะไรเลยนอกจากเสียงอื้ออึงในหูของเขา เขาไม่เข้าใจภาษานี้ทั้ง ๆ ที่เขาถูกสอนให้ อ่านริมฝีปากได้ตั้งแต่เด็ก
เขาหัวเราะออกมา ความปวดแสบปวดร้อนที่หน้าอกกระตุ้นให้เขามีพลังมากพอที่จะฆ่าไอ้เวรนี่ก่อนตาย
เขาเค้นแรงเพื่อพูดออกมาว่า "รู้มั้ยว่าทำไมฉันถึงเป็นนักฆ่าที่เก่งที่สุด เพราะฉันสามารถฆ่าใครก็ได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวยังไงล่ะ"
ชายคนนั้นอาจสงสัยและต้องการหัวเราะเยาะเขาดังนั้นชายคนนั้นจึงโน้มตัวไปมาข้างหน้า ชายคนนั้นคงต้องคิดว่า การที่เขาโดนกระสุนฝังอยู่ในร่างเยอะขนาดนี้ตอนนี้เขาคงไม่มีอันตรายใด ๆ แล้ว และนั่นเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่
เขาจับข้อมือข้างหนึ่งของชายคนนั้นและดึงชายคนนั้นเข้าหาเขาอย่างสุดความสามารถ จากนั้นใช้มืออีกข้างแทงใบมีดที่เขาผูกติดกับข้อมือของเขาทะลุเข้าไปในคางของชายคนนั้น
ใบมีดนั้นยาวพอที่จะส่งชายที่ประมาทคนนี้ไปสู่ความตายได้ในทันที "เกมโอเวอร์แล้วไอ้สารเลว.." ซึ่งจริง ๆ แล้วนี่ก็ได้กลายเป็นประโยคสุดท้ายก่อนที่เขาจะสิ้นลม
......….
…..
เมื่อตื่นขึ้นมาเขามีอาการปวดอย่างรุนแรง ข้อแรกเลยมันอาจเป็นเพราะร่างนี้เพิ่งตายจากการถูกกระแทกที่ศีรษะอย่างแรง สอง เขากำลังซึมซับความทรงจำทั้งหมดของร่างนี้
เขาชื่อเควิน เช่นเดียวกับเขา ชายหนุ่มคนนี้เป็นเด็กกำพร้า เขาเพิ่งอายุสิบแปดปี ถูกไล่ออกจากสถานเลี้ยงเด็กกําพร้า และกําลังมุ่งหน้าไปยังจัตุรัสหลักเพื่อพยายามได้รับคัดเลือกจากพวกตะวัน
แต่ระหว่างทางเขาได้เฉี่ยวเข้ากับชายคนหนึ่งโดยไม่ทันสังเกต ชายร่างใหญ่คนนั้นเห็นเขาอยู่คนเดียวและดูอ่อนแรง ชายคนดังกล่าวจึงฉวยโอกาสพาเข้าไปในซอยและใช้ความรุนแรงกับเขา และรีดเอาทรัพย์สินอันน้อยนิดของเขาไปจนหมด
หัวของเขาพุ่งชนกำแพงในซอยขณะขัดขืน และชายร่างใหญ่กำลังบ่นเรื่องของที่เขาชิงไปได้
ตอนนี้เขาคงต้องทำอะไรบางอย่างแล้วสินะ เขาลุกขึ้นมาเช็ดฝุ่นบนเสื้อผ้า ตรวจบาดแผลที่ศีรษะที่มีเลือดออก
เขากล่าวกับชายร่างใหญ่ว่า "เอาถุงวิเศษของฉันคืนมา และเอาถุงวิเศษของแกมาให้ฉันด้วย และถ้าแกเชื่อฟัง ฉันจะไว้ชีวิตแกแต่ถ้าแกไม่เชื่อฟังล่ะก็ ฉันคงไม่รับประกันความปลอดภัย และตอนนี้ฉันก็อารมณ์ไม่ดีด้วย"
ชายร่างใหญ่สับสนเล็กน้อยว่าเด็กที่เอาแต่ร้องไห้ต่อหน้าเขาไม่กี่วินาทีที่ผ่านมาหายไปไหนแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก
เขาคว้าคอเสื้อของเด็กมอมแมมคนนี้ไว้แล้วตะคอกด้วยความโกรธว่า "แกคิดว่าแกเป็นใครไอ้โสโครก แกจะต้องชดใช้ที่มาต่อล้อต่อเถียงกับฉัน"
เควินหัวเราะและพูดว่า "ได้"
เขาก็ปล่อยหมัดเต็มแรงใส่เขาทันที 2 หมัด มือขวาของเขาฟาดลำคอของชายร่างใหญ่จนหายใจไม่ออกและพยายามส่งเสียงร้อง เขาใช้มืออีกข้างฟาดลงใกล้หัวใจจนหัวใจของเขาหยุดเต้นและทำให้เสียชีวิตในทันที
เควินพบว่าตัวเองอ่อนแอมากและรู้สึกกระสับกระส่ายเล็กน้อย เขาต้องพยายามดิ้นรน เขารู้ดีว่าเขาไม่สามารถรอคอยความเมตตาของใครได้
โชคดีที่ร่างกายของเขาสูงและเรียว ทั้งหมดที่เขาต้องทำคือรับสารอาหารที่ดีและการฝึกซ้อมอย่างหนัก
เขาเอากระเป๋าเวทมนตร์ของเขาคืน เอากระเป๋าของชายร่างใหญ่และค้นร่างกายของเขาที่นอนอยู่กับพื้น เขาเอาเครื่องประดับตามร่างชายร่างใหญ่ไป ซึ่งมันสามารถขายต่อเพื่อหาเงินได้
ตามความทรงจำของเควินถุงเวทมนตร์เหล่านี้มีประโยชน์มากมันเหมือนกับห้องเก็บของที่เก็บสิ่งของได้มากมายและสามารถพกติดตัวไปได้ตลอดเวลาซึ่งมันสุดยอดมาก
เขารีบดูสิ่งของภายในกระเป๋าเวทมนตร์ของชายร่างใหญ่และพบว่าภายในมีเหรียญทอง 150 เหรียญ ดาบ 1 เล่ม และกริช 2 เล่ม เสื้อผ้าชุดหนึ่ง และอาหารจำนวนหนึ่ง ซึ่งเท่านี้ก็เพียงพอสำหรับเขาในตอนนี้แล้ว…