บทที่ 8 นายไม่มีเครื่องชั่งที่บ้านเหรอ?

ทุกคนมองดูกู่เซียวก้าวออกมาจากฝูงชนและพูดเบา ๆ ว่า "ผมอยากจะท้าทายเกาเถิง"

"นายแน่ใจงั้นหรอ?"

ซู่ตงหรี่ตาลงเล็กน้อย กู่เซียวไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่สามารถจัดการได้อย่างง่ายดาย ท่ามกลางผู้ฝึกทุกคนฝีมือของเขานั้นถือว่าโดดเด่น และไม่ควรมองข้ามความแข็งแกร่งของเขา

"ผมแน่ใจ"

กู่เซียวพูดอย่างไม่ลังเล

"นายคงเคยเห็นแล้วว่าเกาเถิงแข็งแกร่งแค่ไหน"

"ฉันคิดว่านายควรเลือกคนอื่นดีกว่า ด้วยความแข็งแกร่งของนาย นายจะได้รับตำแหน่งอย่างแน่นอน หากนายพ่ายแพ้ต่อเกาเถิง นายจะไม่มีโอกาสอีกต่อไป"

การโน้มน้าวใจของซู่ตงนั้นมีความหมายซ่อนอยู่มากมาย

กู่เซียวส่ายหัวแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ผมมั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเอง และจะไม่แพ้เขาอย่างง่ายดายแน่นอน"

ซู่ตงรู้สึกว่าสิ่งที่เขาพูดอาจไม่ชัดเจนเพียงพอ หรือกู่เซียวอาจจะไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร เขากำลังจะพูดอีกครั้ง แต่กู่เซียวพูดก่อน: "คุณซู ผมเข้าใจสิ่งที่คุณหมายถึง และผมก็รู้ว่าคุณมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเกาเถิง

เกาเถิงเหลือเพียงผู้ท้าทายคนเดียวก็จะได้รับตำแหน่ง และคุณคงไม่อยากให้ผมสร้างปัญหา

ผมมีความแข็งแกร่งและสามารถได้รับตำแหน่งอย่างแน่นอน แต่ทำไมผมต้องปล่อยให้คนอย่างเขาได้ตำแหน่งอย่างง่ายดายกันล่ะ"

"คุณไม่คิดว่ามันไม่ยุติธรรมเหรอ?

เนื่องจากกฎของที่นี่ เราทุกคนต้องปฏิบัติตามกฎเหล่านั้น ไม่ใช่ต้องปฏิบัติการด้วยอำนาจ!

ทุกคนฉันพูดถูกหรือเปล่า? "

“ใช่ มันไม่ยุติธรรม เราขอคัดค้าน!”

ทุกคนเห็นด้วยและสนับสนุนกู่เซียว

ปากของซู่ตงขดเยาะเย้ย ซึ่งรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ

เขาเห็นประกายในดวงตาของกู่เซียวที่ไม่ตรงกับรอยยิ้มไร้เดียงสาบนใบหน้า

ความยุติธรรม?

ซู่ตงเขาไม่คิดเช่นนั้น สิ่งที่กู่เซียวเป็นคืออิจฉาเกาเถิง

รอยยิ้มบนใบหน้าของกู่เซียวนั้นปลอมเกินไป และดวงตาของเขาก็หักหลังความคิดที่แท้จริงของเขา

เด็กคนนี้เจ้าเล่ห์เกินไป!

"นายอยากท้าทายฉันจริงๆ เหรอ?"

เกาเถิงได้พูดแทรก

หลังจากการต่อสู้ พลังงานในร่างกายของเขาไม่ได้สูญเสียไปมากนัก และเขายังมีพลังเต็มที่อยู่

ความแข็งแกร่งของกู่เซียวนั้นด้อยกว่าเขามาก และอันดับพลังของเขาอยู่ที่ 27381 ในระดับ D

แน่นอนว่าอาจมีโอกาสที่จะคว้าตำแหน่งนี้มาได้ แต่นี้กลับกลายเป็นเส้นทางที่ไม่มีวันหวนกลับ ซึ่งน่าเสียดายเล็กน้อย

"นายกลัวงั้นเหรอ?"

กู่เซียวยิ้มและมองไปที่เกาเถิง

ทั้งสองมองหน้ากัน และดวงตาของเกาเถิงก็ค่อยๆเปลี่ยนไป เขาไม่ได้เกลียดกูเซียวในตอนแรก แต่ตอนนี้ท่าทางของกู่เซียวทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธ

"นายคิดว่าฉันกลัวเหรอ?"

เกาเถิงถามด้วยรอยยิ้ม

"ฉันไม่รู้ว่านายกลัวหรือไม่ แต่นายจะรู้สึกเสียดายอย่างแน่นอนที่คู่ต่อสู้เป็นฉัน ทั้งที่นายอุตส่าห์มาถึงรอบสุดท้ายแล้ว"

เกาเถิงเกาหัวและสงสัยว่า "บ้านนายไม่มีตาชั่งที่บ้านเหรอ ทำไมคุณถึงไม่รู้น้ำหนักความสามารถของตัวเองล่ะ"

ใบหน้าของกู่เซียวดึงลงทันที เผยให้เห็นวิญญาณชั่วร้ายของเขา

"ในเมื่อนายต้องการท้าทายฉัน งั้นมาเริ่มกันเลยดีกว่า อย่าเสียเวลาของทุกคนเลย"

"ตกลง"

ใบหน้าของกู่เซียวมีรอยยิ้มอีกครั้ง ทำให้ทุกคนรู้สึกสับสน

เกาเถิงมองไปที่พี่ใหญ่ที่ดีของเขา ซู่ตงไม่ยอมให้ทั้งสองเริ่มต่อสู้กันในทันที เขาเดินไปหาเกาเถิงแล้วกระซิบ "นายจะสู้กับเขาจริงๆเหรอ?"

เกาเถิงยักไหล่ "พี่ใหญ่คิดว่าฉันยังมีทางเลือกอยู่ไหมละ?"

"นายแน่ใจแค่ไหน?"

"อย่าดูถูกผมสิ มันไม่ยากหรอกที่จะจัดการปลาซิ่วปลาสร้อยพวกนี้"

ซู่ตงเบิกตากว้าง "หยิ่งยโสขนาดนี้เลย?"

"ผมพูดไปแล้ว และผมก็บอกตามความเป็นจริง ทำไมพี่ใหญ่ถึงดูถูกผมตลอด"

ซู่ตงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วตบไหล่ของเกาเถิงแล้วพูดว่า "ความสามารถของเขาคือเลเซอร์ ระวังหน่อย และเขาสามารถยับยั้งความสามารถของนายได้นิดหน่อย"

เกาเถิงยิ้ม ยับยั้งความสามารถของฉันเหรอ?

ช่างเป็นเรื่องตลก!

"คุณซู่ คุณทำผิดหรือเปล่า?

ตัวตนปัจจุบันของคุณควรเป็นกลางและไม่เข้าข้างใคร

ผมได้ยินมาอย่างคลุมเครือว่าคุณกำลังเปิดเผยข้อมูลของฉันต่อเกาเถิง "

"ฉันแค่เข้าข้างคนที่ฉันชอบ แล้วมันทำไม?"

"หากคิดว่ามันไม่ยุติธรรม นายไปที่สำนักงานความมั่นคงแล้วฟ้องฉันซะสิ!"

คนที่ฟ้องซู่ตงทุกปีไม่ใช่แปดพันหรือหมื่น ต้องนับคนที่ต่อคิวถึงจะรู้?

ซู่ตงพ่นควันบุหรี่ออกมาและดุกู่เซียวด้วยความโมโห

ใบหน้าของกู่เซียวมืดมนอีกครั้ง ซู่ตงทำให้เขาขายหน้ามาก

"แต่ตอนนี้ฉันอารมณ์ดีขึ้นแล้ว หากเป็นสองปีก่อนฉันคงจะฆ่านายไปแล้ว"

ซู่ตงพูดอีกประโยคหนึ่ง ใบหน้าของกู่เซียวมืดลง และเขาไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไร

เขาเก็บความอัปยศอดสูนี้ไว้ในใจอย่างสุดซึ้ง และวันหนึ่งในอนาคตเขาจะชดใช้คืนอย่างแน่นอน!

เอาล่ะ!

จู่ ๆกู่เซียวก็คิดว่าเขาสามารถระบายกับเกาเถิงได้

ตอนนี้ก็มีโอกาสแล้ว

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ดวงตาที่เขามองที่เกาเถิงก็เริ่มเย็นชาลง

ศักยภาพระดับ S...

การถูกทรมานต่อหน้าต่อตาทุกคนจะทำให้จิตใจบอบช้ำมากใช่ไหม?

บางทีอาจจะพังลงไปก็ได้

เมื่อตอนที่ฉันยังเป็นวัยรุ่น ฉันมีความภูมิใจในตนเองมากที่สุด และมีผู้หญิงมากมาย...

กู่เซียวมีความสุขมากขึ้นเมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้ และหัวใจของเขาก็บิดเบี้ยวมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งหมดนี้สะท้อนให้เห็นบนใบหน้าของเขา

ซู่ตงตะคอกอย่างเย็นชา "นัดที่ห้าคือเกาเถิง VS กู่เซียว การต่อสู้เริ่มต้นขึ้นได้!"

ทันทีที่เขาพูดจบกู่เซียวก็กลับมามีสติอีกครั้ง เขาตีตัวออกห่างทันทีและยกมือขึ้น แสงสีแดงที่แผดจ้าส่องบนปลายนิ้วของเขาและยิงออกไปทันที

"หืม?"

กู่เซียวอดไม่ได้ที่จะเปล่งเสียงน่าสงสัยออกมา เพราะเกาเถิงก็หายตัวไปต่อหน้าต่อตาเขา

ในวินาทีต่อมา หัวของเขาถูกปกคลุมด้วยฝ่ามือ

"นายประเมินความเร็วของฉันต่ำไป"

หลังจากที่เกาเถิงพูดจบ เขาก็กระแทกหัวของกู่เซียวลงบนพื้น พื้นคอนกรีตก็แตกร้าว และเลือดก็ไหลออกมาอย่างช้าๆ

กู่เซียวตกอยู่ในอาการโคม่าและสูญเสียความสามารถในการต่อสู้

ผู้ชมทุกคนเงียบอีกครั้ง

การต่อสู้ครั้งนี้ยิ่งใหญ่ยิ่งขึ้นไปอีก ท่ามกลางฝูงชนความแข็งแกร่งของกู่เซียวอยู่ที่ระดับสูงสุด แต่เขาพ่ายแพ้ให้กับเกาเถิงในครั้งเดียว

"เป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อจริงๆ"

"นี่เป็นศักยภาพระดับ S ขั้นสูงงั้นหรอ?"

"น่ากลัวมาก"

ซู่ตงใช้เวลานานในการปิดปากของเขา เขาคิดว่าแม้เกาเถิงจะสามารถเอาชนะกู่เซียวได้ แต่เขาก็ต้องผ่านการต่อสู้อย่างหนัก แต่เขาไม่คิดว่ามันจะง่ายดายขนาดนี้

"ดูเหมือนว่าฉันจะดูถูกนายจริงๆ และความแข็งแกร่งของนายได้มาจากที่นายซ้อมต่อสู้และเรียนรู้จากฉันใช่ไหม"

น้ำเสียงของซู่ตงมีการร้องเรียนเล็กน้อย

เกาเถิงขมวดคิ้ว "ใช่แล้ว ไม่อย่างนั้น ทำไมผมถึงแข็งแกร่งขึ้นได้ไวขนาดนี้ล่ะ?"

"ถ้าฉันรู้ว่านายแข็งแกร่งมาก ทำไมฉันต้องกังวลด้วย?

นายกำลังทำให้ฉันเสียความรู้สึก! "

"ผมบอกพี่ใหญ่แล้วว่าการชนะคนห้าคนนั้นเป็นแค่การตัดเค้ก พี่ใหญ่ไม่เชื่อเหรอว่าผมจะทำได้"

"ความเร็วที่นายแสดงออกมาในตอนนั้นค่อนข้างดี"

"มันไม่มีอะไรหรอก ไม่ใช่ว่าผมแข็งแกร่ง แค่ว่าคู่ต่อสู้อ่อนแอเกินไป"

เกาเถิงดูเหมือนจะถ่อมตัว แต่จริงๆ แล้วเขาคุยโวเกี่ยวกับตัวเอง

ขณะที่กู่เซียวกำลังจะปล่อยเลเซอร์ เขาได้เปิดใช้งานความสามารถทั้งสอง [เพิ่มความเร็ว] และ [เพิ่มการป้องกัน] และเคลื่อนที่ไปข้างหลังบุคคลนี้ด้วยความเร็ว และทำการจัดการศัตรู

  นี่คือความแตกต่างระหว่างอันดับที่ 27381 และ 870

  มันอยู่ไกลเกินเอื้อม