บทที่ 36
หวังชิงเฟิงมองจางเฉียวที่ร้องไห้ฟูมฟายแล้วรู้สึกงงงวยอยู่บ้าง เขาลูบผมของตัวเองแล้วบอกว่าปรมาจารย์น้อยมีความสามารถมากแท้ๆ แล้วทำไมอีกฝ่ายถึงยังร้องไห้ขนาดนี้อยู่อีก หรือว่าตนเองอธิบายไม่ชัดพอหรือเปล่านะ? แต่โชคดีที่จุดที่หลินชิงอิ่นส่งตำแหน่งมาอยู่ห่างจากพวกเขาแค่สามแยกเท่านั้น รถตำรวจใช้เวลาไม่ถึง...
