บทที่ 19 ซูหยานบรรบุกระดูกทองคำ

บทที่ 19 ซูหยานบรรบุกระดูกทองคำ

“ปรากฎว่านี่คือ 'สังเกตตัวเองด้วยจิตใจที่ชัดเจนและปลูกฝังความตั้งใจที่แท้จริง' การเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ ทั้งหมดอยู่ในใจของข้า และข้าสามารถรับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ ในการปรับแต่งกระดูกโดยไม่มีการรั่วไหลใดๆ เลย”

นี่เป็นครึ่งเดือนหลังจากที่ซูหยานกลับไปที่หมู่บ้านเล็กๆ บนภูเขา

ซูหยานกำลังฝึกซ้อมก่อนรุ่งสางตามปกติ

ในขณะนี้เขามีความเข้าใจที่ชัดเจนอีกครั้ง การเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ ในกระดูก การเปลี่ยนแปลงทุกอย่างในร่างกาย และการเคลื่อนไหวของพลังงานเลือดล้วนอยู่ในความคิดของเขา

ประสิทธิภาพการปรับแต่งกระดูกได้รับการปรับปรุงอย่างมากอีกครั้ง

“ทั้งสองประโยคไม่ได้มีเพียงความหมายเดียว มันเป็นเพราะข้ายังไม่เข้าใจแก่นแท้ของทั้งสองประโยคอย่างแท้จริง!”

ซูหยานถอนหายใจในใจในขณะนี้ เทคนิคที่อาจารย์ของเขาสอนนั้นลึกลับเกินไปจริงๆ

ทุกครั้งที่ข้ารู้สึกถึงตัวเอง ข้าก็เข้าใจความลึกลับนี้ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

เป็นผลให้มีแรงบันดาลใจเกิดขึ้นกับเขาอย่างกะทันหัน และทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่าเขายังไม่เข้าใจมันมากพอ!

“ตอนนี้กระดูกของเขาได้เปลี่ยนแปลงไปแล้วแปดครั้ง และกระดูกทั้งหมดในร่างกายของเขาก็กลายเป็นกระดูกสีทองรางๆแล้ว!”

“จำเป็นต้องมีการเปลี่ยนแปลงครั้งสุดท้ายอีกเพียงครั้งเดียวก่อนที่ทั้งร่างกายจะกลายเป็นหนึ่งเดียวและสามารถเปลี่ยนเป็นกระดูกทองคำได้อย่างแท้จริง!”

การปรับแต่งกระดูกอย่างขยันขันแข็งในช่วงครึ่งเดือนที่ผ่านมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งการรู้แจ้งของเคล็ดลับอีกครั้ง ทำให้การควบคุมพลังงานเลือดลึกซึ้งยิ่งขึ้น และความเร็วของการปรับแต่งกระดูกก็เพิ่มขึ้นมากเช่นกัน ตอนนี้ได้รับการเปลี่ยนแปลงครั้งที่แปดแล้ว

กระดูกทั่วร่างกายของเขากลายเป็นสีทองแล้ว

เขาอยู่ไม่ไกลจากการเปลี่ยนแปลงครั้งที่เก้า โดยจะทำให้กระดูกเป็นสีทองครบถ้วนและทั้งร่างกายจะไม่บุบสลายอีก

ซูหยานยังคงฝึกซ้อมต่อไป เขามีลางสังหรณ์ว่าการบวนการปรับแต่งกระดูกทองคำจะเสร็จสิ้นภายในหนึ่งหรือสองวัน

“เมื่อเขาปรับแต่งกระดูกทองคำแล้ว เขาก็จะทัดเทียมกับอัจฉริยะในสมัยโบราณ และเขาสามารถเริ่มปรับแต่งอวัยวะภายในได้

“มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่หากข้าต้องการเข้าสู้ขั้นเริ่มต้นภายในหนึ่งปี”

“สำหรับกระดูกหยกนั้น ท่านอาจารย์กล่าวว่า ไม่สามารถบรรลุได้ด้วยพรสวรรค์และความพากเพียร เขาไม่สามารถทะเยอทะยานหรือคาดหวังมากเกินไปได้”

กระดูกทองคำก็มีความพิเศษในตัวอยู่แล้ว แต่สำหรับกระดูกหยกนั้นยากเกินไป

หากเขาทะเยอทะยานมากเกินไปจริงๆ และเสียเวลาไปกับการปรับแต่งกระดูกหยก เขาอาจไม่สามารถเข้าถึงขั้นเริ่มต้นได้ภายในหนึ่งปี

ในเมื่อเขาทัดเทียมกับอัจฉริยะในสมัยโบราณอยู่แล้ว มีอะไรอีกที่ทำให้เขาไม่พอใจอีกล่ะ?

ดังนั้น หลังจากที่ซูหยานเสร็จสิ้นการปรับแต่งกระดูกทองคำ เขาจะก็เริ่มปรับแต่งอวัยวะภายในทันที

เขาเริ่มเข้าใจวิธีการปรับบแต่งอวัยวะภายในพอสมควรแล้ว

ดังนั้น ในขณะที่ซูหยานกำลังปรับแต่งกระดูก เขาเริ่มคิดเกี่ยวกับวิธีการปรับแต่งอวัยวะภายในที่หลี่ซวนสอน และพยายามทำความเข้าใจความหมายอันลึกซึ้งและความลึกลับของมันอย่างรอบคอบ

ด้วยรากฐานของการปรับแต่งผิวหนังและกระดูก ทำให้การปรับแต่งอวัยวะภายในไม่ใช่เรื่องยาก

การปรับแต่งอวัยวะภายในมีแนวทางอยู่แล้ว แต่วิธีการปรับแต่งอวัยวะภายในให้มีประสิทธิภาพนั้นต้องอาศัยความเข้าใจอย่างรอบคอบถึงความลึกลับของเคล็ดลับการปรับแต่งอวัยวะภายใน

 …

หลี่ซวนหาวและออกมา เหลือบมองไปที่ซูหยานที่กำลังฝึกซ้อมอยู่ และเขาก็ถอนหายใจในใจ "ศิษย์โง่เขลาคนนี้มีความมุ่งมั่นจริงๆ และเขายังสามารถรักษาความสงบได้ดีจริงๆ"

เขาอดไม่ได้ที่จะสงสัย อีกฝ่ายยังไม่ได้สัมผัสถึงพลังงานเลือดเป็นเวลานานแล้ว ซูหยานยังยืนหยัดอยู่ได้อย่างไร?

ไม่มีสัญญาณของความไม่อดทนหรือความเบื่อหน่ายเลย

ไม่มีความทุกข์ ความคับข้องใจ หรือความอับอายที่ไม่สามารถสัมผัสถึงพลังงานเลือดได้เลย

แถมเขายังไม่ได้ถามเขาต่อไปว่าจะสัมผัสถึงพลังงานเลือดได้อย่างไร

“จิตใจเขาช่างหายากจริงๆ เขาไม่ใจร้อน ไม่หงุดหงิด เขาพยายามฝึกฝนอย่างหนักทุกวัน ถ้ามีวิธีฝึกฝนจริงๆ ด้วยความขยันเช่นนี้ ตราบใดที่พรสวรรค์ของเขาไม่แย่เขาก็สามารถบรรลุทุกสิ่งได้อย่างแน่นอน”

“จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขารู้ว่าข้าโกหกเขาเกี่ยวกับวิธีการฝึกฝนที่เขาสร้างขึ้นมั่วๆล่ะ?”

หลี่ซวนรู้สึกว่าไม่ควรถูกเปิดเผยจะดีกว่า

ซูหยานเป็นคนซื่อสัตย์อย่างแท้จริง และตอนนี้ดูเหมือนเขากำลังรังแกคนซื่อสัตย์อย่างไร้ความปรานี เมื่อความแตกออกมันก็ไม่ใช่เรื่องตลกอย่างแน่นอน

ยิ่งกว่านั้น เขาเป็นคนซื่อสัตย์ที่มีภูมิหลังไม่ธรรมดา

“ลืมมันซะ ปล่อยเขาไว้ตามลำพังและปล่อยให้เขาทำอะไรก็ได้ที่เขาอยากทำ ตอนนี้ถนนออกจากหมู่บ้านก็ปลอดภัยแล้ว เมื่อครบหนึ่งปีก็ค่อยส่งเขากลับไปก็แล้วกัน”

“บางทีข้าอาจได้รับของขวัญรับศิษย์อีกครั้งหรือไม่?”

“ข้าไม่สามารถอยู่ในมณฑลตงเหอหรือแม้แต่รัฐฉีได้อีกต่อไป ข้าจะไปที่รัฐหวูเมื่อถึงเวลา”

หลี่ซวนคิดหาทางออกไว้แล้ว

เขานอนลงบนเก้าอี้อย่างสบาย ๆ  ตอนนี้เขาคุ้นเคยกับวันสบายๆ เขากลัวว่าเขาจะไม่ชินกับมันเมื่อไม่มีใครรับใช้เขาในอนาคต

เมื่อเขาไปไปรัฐหวู เขาต้องซื้อสาวใช้มารับใช้ตัวเองเสียแล้ว

ผ่านไปอีกสองวัน

ซูหยานอยู่ในขั้นตอนของการเปลี่ยนแปลงครั้งที่เก้าของเขาแล้ว “กระดูกทองคำกำลังจะก่อตัวขึ้นแล้ว!”

พลังงานเลือดได้รับกระตุ้นให้โคจร กระดูกกำลังอยู่ระหว่างการเปลี่ยนแปลง และกระดูกสีทองเริ่มเบ่งบานด้วยความสุกใส

ช่วงเวลาหนึ่ง

บูม!

ไขกระดูกเป็นเหมือนแม่น้ำที่ไหลเชี่ยว และพลังงานเลือดก็พุ่งพล่านทันที พลังงานเลือดเป็นเหมือนมังกรทองที่เพิ่มความเร็วและความรุนแรงขึ้นกว่าสองเท่าในทันที

มันโคจรไปที่ไขกระดูกและเคลื่อนที่ไปทั่วร่างกายเหมือนกับแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวที่ก็มีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา พลังงานเลือดก็เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง และกระดูกก็ผลิบานด้วยแสงสีทองที่สุกใสอย่างมาก

กระดูกสีทองนั้นสุกใสราวกับเป็นแสงอมตะ

ซูหยานรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก

ในที่สุดกระดูกทองคำก็ถูกปรับแต่งขึ้นมาได้แล้ว!

เมื่อกระดูกทองคำสมบูรณ์ ร่างกายก็ได้รับการเปลี่ยนแปลงเช่นกัน พลังงานเลือดจะบริสุทธิ์ขึ้นและร่างกายก็แข็งแรงขึ้น ดูเหมือนเส้นลึกลับบางๆ จะปรากฏบนกระดูกทองคำนั้น

เป็นเหมือนรูปแบบที่อัศจรรย์ของสวรรค์และโลก

ทุกครั้งที่พลังงานเลือดโคจร มันก็เหมือนกับมังกรกำลังคำราม

ในขณะที่กระดูกทองคำถูกสร้างขึ้น ร่างกายของซูหยานก็เปล่งประกายด้วยแสงสีทองจาง ๆ และร่างกายของเขาดูเหมือนจะอาบด้วยแสงที่ทองที่สุกสกาว

ในขณะนี้ดวงอาทิตย์ขึ้น และแสงแดดสีทองก็ส่องมาที่ซูหยานผ่านทางหมู่บ้านเล็กๆ

หลี่ซวนออกมาจากห้องและเหลือบมองโดยไม่ใส่ใจ

เขาแค่คิดว่ามันเป็นดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงลงบนซูหยานก็เท่านั้น

เพราะนี่ไม่ใช่แค่ครั้งแรก

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้สังเกตเห็นว่าแสงสีทองที่เบ่งบานบนร่างกายของซูหยานในขณะนี้สว่างกว่าปกติเมื่อดวงอาทิตย์ส่องแสงลงบนร่างกายของเขา

นอกจากนี้ยังเบ่งบานออกจากภายในร่างกายอีกด้วย

แสงสีทองมาบรรจบกัน และซูหยานเข้าใจการเปลี่ยนแปลงของตัวเองอย่างละเอียดและตระหนักถึงพลังของกระดูกทองคำได้แล้ว

การปรับแต่งกระดูกทองคำเสร็จสมบูรณ์ และความแข็งแกร่งอันทรงพลังของมันเกินกว่าการเปลี่ยนแปลงแปดครั้งก่อนหน้านี้อย่างมาก

ในขณะนี้ซูหยานตระหนักถึงความหมายของการมีพลังและรู้สึกถึงความลึกลับของศิลปะการต่อสู้

“นี่คือพลังของอัจฉริยะโบราณงั้นหรือ?”

“ในที่สุดข้าก็สร้างกระดูกทองคำและบรรลุความต้องการของอาจารย์ได้แล้ว ข้า..ซูหยานก็ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าอัจฉริยะในสมัยโบราณเหล่านั้น!”

“ใครๆ ก็บอกว่าข้าว่าซูหยานเป็นคนโง่เขลา พวกเขาหัวเราะเยาะข้า และเยาะเย้ยข้า ในสายตาของข้าพวกเขาต่างหากที่เป็นเพียงกบก้นบ่อ”

ในขณะนี้ซูหยานคิดถึงว่าเขาแสวงหาปรมาจารย์อย่างไรในช่วงหลายปีที่ผ่านมา และกลายเป็นตัวตลกในมณฑลตงเหอทั้งหมด

ตอนนี้เขาฝึกฝนจนมาถึงขั้นการปรับแต่งกระดูกทองคำได้แล้ว และความแข็งแกร่งของเขาก็แข็งแกร่งมากจนแม้แต่นักรบชั้นนำของโลกก็ยังเหมือนเสษกระดาษที่อยู่ตรงหน้าเขา

“มันน่าอายที่พวกเจ้าบอกว่าข้าไม่ฉลาด ตอนนี้ความแข็งแกร่งของข้าไม่มีทางที่คนธรรมดาจะจินตนาการถึง มันเป็นโลกที่แตกต่างจากพวกเขาแล้ว!”

ดวงตาของซูหยานส่องแสงสดใส

“ข้ารู้สึกว่าพลังของข้ามีไม่มีที่สิ้นสุด กระดูกทองคำของข้าก็กลายเป็นหนึ่งเดียวกัร และอายุขัยของข้าดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก

“ท่านอาจารย์บอกว่าเมื่อปรับแต่งกระดูกทองคำได้สำเร็จ มันจะยังคงส่องแสงเจิดจ้าออกแม้ว่าจะถูกฝังอยู่ในพื้นดินหลายพันปีหลังจากการตาย และมันก็ไม่มีทางถูกย่อยสลายอย่างแน่นอน”

ในขณะนี้ซูหยานรู้สึกว่าเขาและนักรบชั้นนำภายนอกเหล่านั้นมาจากสองโลกที่แตกต่างกัน

“ด้วยความแข็งแกร่งของข้าในปัจจุบัน ข้าไม่กลัวเลยแม้ว่าจะเป็นจักรพรรดิของแว่นแคว้นก็ตาม”

“ข้ามีคุณสมบัติที่จะท้าทายอำนาจของจักรพรรดิได้แล้วใช่ไหม?”

“ไม่ ข้าไม่สามารถมีความคิดที่เย่อหยิ่งเช่นนี้ได้ ข้าต้องระวังความเย่อหยิ่งและความหุนหันพลันแล่นของตัวเอง ข้าจะต้องไม่มีนัยตาเหนือศีรษะเพียงเพราะความแข็งแกร่งของข้าดีขึ้น ข้าต้องจดจำคำสอนของอาจารย์เอาไว้ให้ขึ้นใน!”

ซูหยานเตือนตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“ข้าได้สร้างกระดูกทองคำขึ้นมาแล้ว และข้าจะไปบอกอาจารย์ว่าข้าเก่งพอๆ กับอัจฉริยะในสมัยโบราณแล้ว!”

ซูหยานรู้สึกตื่นเต้นมากที่เขาได้สร้างกระดูกทองคำขึ้นมาแล้ว หลังจากยกเลิกการฝึกแล้วเขาก็เดินไปหาอาจารย์อย่างตื่นเต้น เขาต้องการบอกอาจารย์เป็นการส่วนตัวว่าเขาได้สร้างกระดูกทองคำได้แล้ว และเขาเก่งพอๆ กับอัจฉริยะในสมัยโบราณเหล่านั้นแล้ว

เขาไม่ได้ทำให้อาจารย์ผิดหวัง!

ในฐานะชายหนุ่ม เขาก็อดไม่ได้ที่จะได้รับการยกย่องจากอาจารย์ของเขา….

………………