Chapter 30: การระเบิดอย่างกะทันหัน!
Chapter 30: การระเบิดอย่างกะทันหัน!
เจียงหนานกำลังเตรียมที่จะออกไปกินข้าวกับเซียเหยาและจงหยิงเสวี่ย
ในทางกลับกัน หวู่เหลียงก็กำลังเรียนด้วยตัวเองอย่างหนักที่บ้านและไม่ได้กินข้าวเย็น
คุณพ่อหวู่ที่ไม่สวมเสื้อก็ได้ก้าวเข้าไปในห้องของหวู่เหลียง
“ลูก กินข้าว! แม่เพิ่งทำ...”
ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาก็เห็นหวู่เหลียงซึ่งแทบจะนอนอยู่บนโต๊ะเพื่อแก้โจทย์ปัญหา และดวงตาของเขาก็แทบจะหลุดออกมาอยู่แล้ว
“หนู... หนูกำลังทำอะไรอยู่..”
โอ้... เขาคงจะกำลังวาดกราฟฟิตี้บนหนังสือเล่มนั้นอยู่แน่ๆ นักเรียนชอบทำแบบนี้!
เขาเดินเข้าไปดู!
เอ๊ะ?
เขากำลัง.. เรียนหนังสืออยู่จริง ๆ เหรอ
เขาเสียสติไปแล้วเหรอ
คุณพ่อหวู่มองไปที่กองหนังสือกองหนาบนโต๊ะ "การสอบเข้าวิทยาลัย 5 ปีและข้อสอบจำลอง 3 ปี"
ใบหน้าของหวู่เหลียงเข้มขึ้น "พ่อจ๋า รีบไปกินข้าวเถอะ อย่ารบกวนการเรียนของหนู หนูต้องสอบให้ติดสามอันดับแรกของภาคเรียนนี้"
คุณพ่อหวู่ตกตะลึงและพูดอย่างกังวลว่า "สามอันดับแรกหรอ แล้วเรื่องที่หนูสัญญาไว้ว่าจะออกจากโรงเรียนล่ะ"
“ให้หนูลาออกจากโรงเรียนและทำเรื่องเลวร้ายน่ะหรอ พ่อจ๋าจะสบายใจจริง ๆ หรอถ้าหนูกลายเป็นอันธพาลข้างถนนน่ะ”
หวู่เหลียงดูรังเกียจ "หนูไม่อยากมีชีวิตที่ไร้สาระแบบนั้น!"
พ่อหวู่กังวล “หนูโดนใครแกล้งมาหรือเปล่า บอกพ่อสิว่าเป็นใคร พ่อจะหาคนไป...”
หวู่เหลียงลุกขึ้นและผลักเขาออกไป "พ่อ! หนูอยากเรียน! อย่ารบกวนหนู!"
คุณพ่อหวู่ยืนอยู่นอกประตู ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย "เมียจ๋า ลูกชายของเราป่วยแน่ๆ"
แม่หวู่ถามว่า “เกิดอะไรขึ้นหรอ”
“เขากำลังเรียนอยู่ เขาบอกว่าอยากจะสอบให้ได้สามอันดับแรก!”
แม่หวู่ดุด้วยสีหน้าเข้ม “..ไม่สบายแน่ ๆ!”
...
บนถนนเจียงหนานสวมกางเกงตัวใหญ่และรองเท้าแตะคู่เล็ก เขาสวมเสื้อยืดแขนสั้นลายเซเลอร์มูน เขาเป็นคนแฟนซีจริงๆ
อัตราการเหลียวหลังมามองที่เขาระหว่างทางนั้นเรียกได้ว่าเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์!
“พระเจ้า! น้องชายคนนี้หล่อมาก ฉันไม่สามารถละสายตาได้เลย”
“เขาหล่อมากพอจะเป็นดาราชายได้เลย”
“ไม่ใช่สิ แม้แต่ดาราก็ไม่หล่อเท่าเขาเลยนะ”
“รีบไปถ่ายรูปกันเถอะ ฉันเป็นแฟนคลับของเขาแล้ว”
“ฉัน... ฉันอยากได้ WeChat ของเขา!”
มีเสียงกระซิบมากมายตลอดทาง ไม่เพียงแต่ผู้หญิงเท่านั้น แต่แม้แต่ผู้ชายก็อดไม่ได้ที่จะมองย้อนกลับไปที่เจียงหนานเมื่อเห็นเขา
เมื่อเขาไปถึงเซ็นจูรี่พลาซ่า เจียงหนานถูกขอ WeChat ไปทั้งหมด 17 ครั้ง และถ่ายรูป 3 ครั้ง...
เจียงหนานได้เพิ่มเพื่อนพวกเขาทั้งหมดแล้ว
แวดวงเพื่อน WeChat เป็นแหล่งของความไม่พอใจที่สำคัญ เจียงหนานจะปล่อยมันไปได้อย่างไร
“เสี่ยวหนาน!” จงหยิงเสวี่ยยืนอยู่ใต้โคมไฟถนนและโบกมือของเธอ
วันนี้ จงหยิงเสวี่ยสวมชุดสีฟ้า และรองเท้าแตะสีขาวของเธอเผยให้เห็นเท้าเล็ก ๆ สีชมพูของเธอ
ผมสีดำของเธอรวบเป็นหางม้า เรียบง่ายแต่ก็สวยงาม เธอช่างดูอ่อนโยนและใจกว้างมาก
ในทางกลับกันเซี่ยเหยาดูกระฉับกระเฉงมาก เธอสวมเสื้อเกาะอกสีดำ แจ็กเกตสีขาว และกางเกงยีนสุดฮอต ขาที่ยาวเรียวของเธอนั้นชวนสะดุดตามาก
เมื่อทั้งสามมารวมตัวกัน พวกเขาก็ดึงดูดความสนใจของผู้คนจำนวนมากในทันที และทุกคนก็มองหน้ากัน
เซี่ยเหยามองไปที่เจียงหนานด้วยความประหลาดใจและขยี้ตา
“พระเจ้า.. ฉันไม่ได้เจอคุณแค่ไม่กี่วัน ทำไมคุณถึงหล่อขนาดนี้ คุณกินอะไรเข้าไปเนี่ย”
เจียงหนาน "???"
เจียงหนานก็เม้มริมฝีปาก “กินของมีประโยชน์ไง ฉันไม่เหมือนคุณนะ ที่ดูเหมือนจะเอาแต่กินของไร้สาระน่ะ”
เซี่ยเหยาแยกเขี้ยวของเธอและยื่นกรงเล็บของเธอเพื่อถูใบหน้าของเจียงหนาน
[จากความแค้นของเซี่ยเหยา คะแนน +333]
ผิวของเขาเรียบเนียนและขาวใสมากจนเซี่ยเหยารู้สึกอิจฉาเล็กน้อย
“บอกมานะ คุณทำได้ยังไง”
เจียงหนานพูดอย่างจริงจังว่า "ฉันเพิ่งล้างหน้า"
เซี่ยเหยาปล่อยมือด้วยความรังเกียจ!
ล้างหน้า ล้างหน้างั้นหรอ แค่ล้างหน้าคนเราจะเปลี่ยนไปขนาดนี้ได้ยังไง
จงหยิงเสวี่ยยิ้ม “เสี่ยวหนานของฉันเข้าดูดีมาตั้งแต่เด็กแล้ว เขาสมควรที่จะหล่อ ไปกินหม้อไฟกันเถอะ!”
เจียงหนานหัวเราะเบา ๆ
นี่สิ พี่น้องที่ที่จริงใจ แต่ทำไมมันฟังดูแปลกๆ นะ
เขาสมควรที่จะหล่อหรอ!?
อืม...
“ทำไมวันนี้ถึงคิดจะออกมากินข้าวข้างนอกล่ะ” เจียงหนานถามอย่างสบาย ๆ
จงหยิงเสวี่ยยิ้ม “ฉันคิดถึงคุณไม่ได้เหรอ”
เซี่ยเหยาหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า "ไอ้คุณหลัวหยุดไปสองอาทิตย์แล้ว ในที่สุดฉันก็ไม่ต้องกังวลกับการไปโรงเรียนอีกต่อไป น้องสาวของคุณก็มีความสุข"
เจียงหนานและเซี่ยเหยามองหน้ากันเหมือนหัวขโมยสองคน และปรบมือให้กัน!
จงหยิงเสวี่ยดูสงสัย “ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าคุณสองคนกำลังปิดบังอะไรบางอย่างจากฉัน”
"ไม่มี๊ ฉันสาบานด้วยหัวใจเลย!"
เซี่ยเหยาจับหน้าอกของเธอ และเจียงหนานก็กลอกตาของเขา เธอมีพิรุธสุด ๆ
ขณะที่เธอพูด Jiangnan ก็หยิบ "ลูกอมครีมกระต่ายขาว" ออกมาจากกระเป๋าของเขาแล้วยัดมันลงในมือของจงหยิงเสวี่ย
“นี่ขนมสำหรับคุณ เอากลับไปกินนะ”
จงหยิงเสวี่ยมองดูขนมครีมกระต่ายขาวในมือของเธอแล้วตกตะลึง ความทรงจำหลั่งไหลท่วมท้นเหมือนกระแสน้ำ
“ไปกินข้าวกันเถอะ!”
แต่เซี่ยเหยายังยื่นมือเล็ก ๆ ของเธอออกมา “ของฉันอยู่ไหน ฉันก็อยากกินน้ำตาลเหมือนกัน”
เจียงหนานเม้มริมฝีปาก "เด็กที่ไม่เชื่อฟังไม่มีขนมกิน!"
เซี่ยเหยาโกรธมากจนกัดฟันของเธอ เธอตะครุบเขาด้วยกาล๊อกคออีกครั้ง
“คุณจะไม่ให้ฉันจริงหรอ”
เจียงหนาน "ฉัน.. ไม่มีจริงๆ! มันหมดแล้ว ไว้ฉันจะเอามาให้วันหลังนะ!"
ขณะที่เขาพูด เขากระซิบกับเซี่ยเหยา “ฉันเจอนักรบโล่แล้ว! เมื่อฉันได้อันดับหนึ่ง ฉันจะพาเขาไปให้พวกคุณสองคนดู”
เซี่ยเหยาตกตะลึง จากนั้นเธอก็หัวเราะเบา ๆ “ที่หนึ่งเหรอ มั่นใจมากสินะ คุณไม่เคยเข้าไปในซากปรักหักพังวิญญาณมาก่อนไม่ใช่หรอ”
เจียงหนานม้วนริมฝีปากของเขา "จุ๊! ดูฉันสิ สัตว์วิญญาณที่ไหนจะอยากมาทำร้ายร่างกายอันแสนจะงดงามนี้บ่ะ"
“.. ไร้ยางอาย!.”
จงหยิงเสวี่ยหันกลับมาและถามอย่างสงสัย “พวกคุณสองคนแอบคุยกันเรื่องอะไรอยู่น่ะ”
เซี่ยเหยาและเจียงหนานส่ายหัวเหมือนเสียงกลองสั่น!
จงหยิงเสวี่ยดูงุนงงและกำลังจะถามอะไรบางอย่าง
ในขณะนี้พวกเขาได้ยินอะไรบางอย่าง
"ตูม!"
เกิดเสียงระเบิดดังลั่น
เปลวไฟที่พวยพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าก็ได้กวาดความสว่างไปทั่วท้องฟ้ายามค่ำคืนจนมันสว่างไสวราวกับกลางวันในทันที!
เสียงมันดังสั่นสะเทือนจนกระจกอาคารแตกกระจาย!
เกิดระเบิดครั้งใหญ่ใน Walmart ห่างออกไปสองช่วงตึก!
ฝูงชนตื่นตระหนกและพยายามหลีกเลี่ยงหลบกระจกที่แตก
เมื่อมองไปที่ห้างสรรพสินค้า ไฟก็โหมกระหน่ำและกลืนกินดึกสองชั้นในพริบตา!
ควันสีดำที่ลอยออกมานั้นน่าตกใจมากและอากาศก็เต็มไปด้วยกลิ่นไหม้!
ทั้งสามมองหน้ากัน ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
เหตุระเบิดรุนแรงเช่นนี้เกิดขึ้นในห้างสรรพสินค้าได้อย่างไร มันไม่ใช่โรงงานเคมีหรือโรงงานทำระเบิดสักหน่อย
ยิ่งไปกว่านั้น เวลาช่วงหัวค่ำแบบนี้ต้องมีคนจำนวนมากอยู่ในห้างสรรพสินค้าแน่ ๆ หากเกิดระเบิดแบบนี้ขึ้น ผลที่ตามมาย่อมร้ายแรงอย่างแน่นอน
เจียงหนานมีสีหน้าเคร่งขรึมบนใบหน้าของเขา "ไปกัน ไปดูกันเถอะ!"
จงหยิงเสวี่ยและเซี่ยเหยาเองก็ไม่อยู่เฉย ขณะที่ทุกคนหนีด้วยความตื่นตระหนกหรือไม่ก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายรูป
แต่พวกเขาสามคนกลับทวนกระแส
ในฐานะนักสู้จิตวิญญาณ พวกเขามีพลังที่คนธรรมดาไม่มี
เมื่อต้องเผชิญกับอันตราย พวกเขามีความรับผิดชอบและหน้าที่ที่จะต้องรีบไปแถวหน้า แม้ว่าพวกเขาจะช่วยไม่ได้ แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ต้องทำอะไรบางอย่างด้วยพลังของพวกเขาให้ได้
**เริ่มเก็บ NC ตั้งแต่ตอนที่ 31 เป็นต้นไปจ้า *แต่สามารถรออ่านฟรีได้ทุกวันศุกร์จ้า จะปลดให้ค่อย ๆ อ่านฟรีได้ทุกวันศุกร์นะ หรือถ้าอยากอ่านก่อนเลยก็อุดหนุนได้ค้าบบ* **
Facebook Page : sigmundtranslate.fb
