บทที่ 5: ฉันคือปากของนารูโตะ
บทที่ 5: ฉันคือปากของนารูโตะ
หลังจากที่หลินหยู่หนีไป ไม่นานนักทางซูเฉียนโม่ก็ถูกตระกูลซูพากลับไป
โดยทางตระกูลซูไม่ได้ถามซูเฉียนโม่เลยว่าเธอมาอยู่ในวิลล่าของกู่เฉินหนานได้ยังไง อาจเพราะว่าทั้งกู่เฉินหนานและซูเฉียนโม่หมั้นหมายกันแล้ว
ก่อนที่ซูเฉียนโม่กำลังจะจากไป เธอได้พูดกับกู่เฉินหนานว่า "ฉันไม่คิดเลยว่านายจะน่าสนใจขนาดนี้"
กู่เฉินหนานรู้สึกสับสนกับคำพูดของเธอ
ฉันเนี่ยนะน่าสนใจ? ฉันมันจะไปน่าสนใจได้ยังไงกัน? ทุกทีเธอเอาแต่หลบตาและหันหน้าหนีทุกครั้งที่เธอเห็นฉัน ไหงวันนี้ทำไมมาพูดแบบนี้กับฉันกัน?
จะขอบคุณฉันที่ไม่ฉวยโอกาสเหรอ?
ในระหว่างที่นั่งรถกลับ ซูเฉียนโม่และแม่บ้านที่ดูสูงอายุ ผมหงอกขาว ซึ่งพอเห็นเธอที่นั่งด้านเบาะหลังอย่างเงียบๆ เธอก็ได้ให้คำแนะนำไปว่า "คุณหนู ถ้าคุณหนูไม่ชอบนายน้อยกู่ คุณหนูก็ยกเลิกการหมั้นเถอะนะคะ"
ในงานเขียนต้นฉบับ หลังจากที่กู่เฉินหนานลักพาตัวซูเฉียนโม่แล้ว ซูเฉียนโม่ได้ถอนหมั้นกับตระกูลกู่ทันที
ซูเฉียนโม่ ในขณะที่ครุ่นคิด เธอก็ยิ้มมุมปากแล้วได้ส่ายหัวไปมา "แม้ว่านายน้อยกู่จะมีนิสัยเจ้าชู้ แต่เขาก็มีจิตใจที่ดี บางทีพวกเราอาจคงต้องลองค่อยๆ เรียนรู้กันไป"
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ แม่บ้านถึงกับรู้สึกสับสน
นายน้อยกู่เนี่ยนะใจดี?
นายน้อยกู่ทั้งดื่ม เล่นพนัน เที่ยวผู้หญิง ใช้ชีวิตเสเพลไปวันๆ นี่นะผู้ชายที่มีจิตใจดี?
หรือคุณหนู... จะถูกนายน้อยกู่วางยา?
...
หลังจบเนื้อเรื่องที่เขาต้องแสดงไป เมื่อมองประตูห้องนอนและหน้าต่างที่พังไป กู่เฉินหนานก็รู้สึกโล่งอกพร้อมกับถอนหายใจออกมา
นี่มันแปลกมาก
นางเอกกลับสามารถเปลี่ยนเนื้อเรื่องเองได้ แถมยังดึงความเกลียดชังมาที่ฉันอีก นี่เธอพยายามจะฆ่าฉันหรือไง?
ฉันไม่รู้เลยว่าพระเอกตอนนี้จะมีปฏิกิริยายังไง? เขาจะเกลียดฉันมากขึ้นและคิดลอบแทงฉันให้ถึงตายเลยหรือเปล่าเนี่ย?
ถ้ามันเกิดขึ้นจริง ฉันคงตายทั้งที่ถูกเข้าใจผิดเป็นแน่
"ติ๊ง ดำเนินตามเนื้อเรื่องสำเร็จ – ในฉากลักพาตัวซูเฉียนโม่ การแสดงของคุณในฉากนี้ได้รับการจัดอันดับระดับ A โดยมีความแม่นยํา 89% ในการแสดงบทบาทเป็นตัวร้าย คะแนนระบบสะสมอยู่ที่ 50 คะแนน"
เสียงของระบบดังขึ้นขัดจังหวะความคิดของกู่เฉินหนาน
"เปิดแผงระบบ"
[ผู้ใช้]: กู่เฉินหนาน
[สถานะ]: นายน้อยแห่งตระกูลกู่ เป็นนายน้อยรุ่นที่สองของตระกูลกู่ ตระกูลที่ขึ้นชื่อว่ามีความร่ำรวยเป็นอันดับต้นๆ ของตงไห่ เขาไม่ใช่คนดี เป็นตัวารเลว
[บทบาท]: ตัวร้ายในนิยายเรื่องราชามังกรผู้ไร้เทียมทาน
[คุณลักษณะของตัวละคร]:
อารมณ์ 71
รูปลักษณ์ 98
ร่างกาย 23 (ไตทำงานบกพร่อง)
"ไตบกพร่อง..."
กู่เฉินหนานรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้เห็นค่าคุณลักษณะของตัวละคร
ตัวละครนี้ช่างห่วยแตกเสียจริงๆ!
"ระบบ จงเพิ่มค่าพลังทั้งหมดที่มีอยู่ให้กับร่างกาย ไม่อย่างนั้นในอนาคตถ้าเกิดราชามังกรหลินหยู่ทำร้ายฉันเข้า ร่างกายที่อ่อนแอนี้ของฉันคงทนพิษบาทแผลไม่ไหวแน่"
"ติ๊ง พลังร่างกายเพิ่มขึ้นอีก 50 จุด พลังร่างกายปัจจุบันอยู่ที่ 73 จุด"
เสียงระบบแจ้งเตือนขึ้นมาอีกครั้ง กู่เฉินหนานรู้สึกรับรู้ได้ถึงคลื่นความร้อนที่พุ่งเข้าสู่ร่างกาย
ร่างกายที่ผอมซูบและบอบบางจนดูคล้ายคนขาดสารอาหารเริ่มขยายเพิ่มใหญ่ขึ้นอย่างเร็ว กล้ามเนื้อซิกแพ็คที่เต็มไปด้วยความแข็งแรงได้ปรากฏขึ้นมาตามร่างกายของเขา ทำให้เขารู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก
แม้ว่าหน้าตาจะไม่เปลี่ยนแปลงไปมาก แต่มันก็ทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้นไปจากเดิมอย่างยิ่งยวด
กล้ามเนื้อ หน้าอกและซิกแพค ทุกอย่างได้ปรากฏขึ้น เขาเปลี่ยนไปจากคุณชายร่างผอมบอบบาง กลายเป็นคุณชายหล่อ ล่ำ น่าฟัดเลยทีเดียว
"นายน้อยกู่ ท่านเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ผมจะรีบจัดการให้คนมาซ่อมประตูหน้าต่างให้ทันทีครับ"
หม่าปิงพูดพร้อมเดินเข้าไปหากู่เฉินหนาน
"อืม รีบจัดการเถอะ" กู่เฉินหนานพยักหน้า
"ครับ"
หม่าปิงโค้งคํานับเล็กน้อย เหลือบมองไปที่กู่เฉินหนานและถึงกับตกตะลึงในทันที
อยู่ๆ ทำไมนายน้อยของเขาถึงได้เปลี่ยนไปเป็นผู้ชายหล่อ ล่ำ มาสแมนได้ขนาดนี้ ?
แม้ว่ารูปร่างของเขาจะยังเพรียวบาง แต่สูทของเขากลับตึงออกและดูคับแน่น โดยเฉพาะช่วงอกของเขา!
กล้ามเนื้อที่ขยายใหญ่ขึ้นทำให้ชุดสูทที่สวมใส่คับแน่น แต่ทว่าก็ดูดีเป็นพิเศษ! มันทำให้นายน้อยกู่ดูหล่อขึ้นมาก!
"กลับบ้านก่อนเถอะ"
เพราะตอนนี้เขาอยู่ที่วิลล่าส่วนตัวเขา ไม่ใช่ที่บ้านของตระกูลกู่
ตามเนื้อเรื่องเดิม เขาซื้อสถานที่นี้ไว้เพื่อลักพาตัวซูเฉียนโม่เท่านั้น
คนเขียนนี้เหลือเกินจริงๆ คิดยังไงถึงเลือกสถานที่ลักพาได้ดูโดดเด่นค้นพบได้ง่ายขนาดนี้ หรือจะทำเพื่อบ่งบอกว่ากู่เฉินหนานมันช่างดูโง่เขลาเพียงใด?
ณ บ้านตระกูลกู่
พ่อแม่ของกู่เฉินหนานไม่อยู่บ้าน มีคนรับใช้เพียงไม่กี่คนและนางรองของนวนิยายอย่างไป๋หยู่เทียนเท่านั้น
ใช่ ถูกต้องแล้ว นางรองของนวนิยายเรื่องนี้ชื่อว่าไป๋หยู่เทียน ตามเนื้อเรื่องเดิมเธอเคยเป็นสาวใช้ที่บ้านของกู่เฉินหนาน
ตามเนื้อเรื่องของนวนิยาย กู่เฉินหนานที่เป็นนายน้อยผู้ชั่วร้ายได้รังแกไป๋หยู่เทียนหลายครั้ง
แต่ในการแสดงครั้งก่อน กู่เฉินหนานไม่เคยรังแกไป๋หยู่เทียนเลย แถมยังดูแลเธอเป็นอย่างดีอีกต่างหาก
มันจึงทำให้ในที่สุดเขาก็สามารถชนะใจไป๋หยู่เทียนได้
แต่ในครั้งนี้ กู่เฉินหนานได้ตั้งปณิธานไว้ว่า เขาจะสวมบทบาทของตัวร้ายให้ดีที่สุด ถึงเขาจะไม่เต็มใจอยากเล่นก็เถอะ
เขาไม่รู้ว่าผู้เขียนคิดอะไรอยู่ ถึงให้เด็กสาววัย 20 ปีคนนี้ทํางานเป็นสาวใช้ ทั้งยังให้เธอสวมกระโปรงสั้นและใส่ถุงน่องสีขาวทุกวัน
ทันทีที่กู่เฉินหนานเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น ไป๋หยู่เทียนก็กำลังทำความสะอาดอยู่มุมห้อง
เมื่อเห็นกู่เฉินหนานกลับมา เธอก็หยุดและทำความเคารพด้วยการโค้งคำนับเล็กน้อย แล้วจึงพูดขึ้นว่า "นายน้อยกู่"
กู่เฉินหนานมองไป๋หยู่เทียนตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาอดคิดไม่ได้ว่าเธอผู้นี้เป็นสาวสวยที่ชวนหลงใหลให้น่ามอง
[ว้าว ได้พบหน้าสาวน้อยน่ารักคนนี้อีกแล้ว เธอสวยมากเลยแฮะ มีใบหน้าที่ดูน่ารักอ่อนหวานเหมือนเจ้าหญิงในเทพนิยาย โดยเฉพาะเท้าที่ดูขาวเนียนสะอาดที่ถูกห่อหุ้มด้วยถุงน่องสีชมพู ช่างสวยละมุนอ่อนโยนน่ากัดจริงเชียว ทำเอาฉันอยากเล่นมุขว่าเป็นปากของนารูโตะขอกัดหน่อยได้ไหม เฮ้อ แต่ก็ช่างน่าเสียดายที่ต่อไปในนิยายเธอจะกลายเป็นผู้หญิงของหลินหยู่ อีกทั้งเธอยังจะต้องแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกับซูเฉียนโม่เพื่อเป็นคนโปรดของราชามังกรอีก]
[ฉันจะไปรังแกสาวน้อยน่ารักแบบนี้ได้ยังไง ไอ้นักเขียนเวรนิ?]
ทางด้านไป๋หยู่เทียน เมื่อได้ยินความคิดภายในใจของกู่เฉินหนาน เธอก็สะดุ้งอยู่สักพักด้วยความประหลาดใจ แล้วจึงถามนายน้อยกู่ว่า
"นายน้อยพูดอะไรเหรอคะ?"
กู่เฉินหนานกระพริบตาปริบๆ "ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย"
หลังจากเขาพูดออกไปเช่นนี้ กู่เฉินหนานก็คิดทันทีว่ามันดูไม่สมกับเป็นตัวร้ายเลย เขาอาจจะถูกระบบเตือนว่า OOC อีกก็ได้ เขาจึงพูดอย่างตัวร้ายพร้อมขมวดคิ้วว่า "ใครใช้ให้เธอพูดกับฉันกัน? ถ้าไม่อยากทํางานก็เก็บของแล้วไสหัวไปซะ!"
[ขอโทษนะแม่หวานใจ ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้หรอกนะ]
[ความจริงแล้วเธอน่ารักมากๆ เลยล่ะ ฉันจะกล้าทำแบบนี้กับเธอได้ยังไง? ฉันนี้มันบาปหนาเหลือเกิน]
แม้ว่ากู่เฉินหนานจะไม่พูดออกมาดังๆ แต่ไป๋หยู่เทียนก็มั่นใจว่าเธอได้ยินเสียงของกู่เฉินหนาน
แถมยังดูเหมือนว่ามันจะเป็นเสียงความคิดภายในใจของเขาด้วย!
ในเนื้อเรื่องของนิยาย ไป๋หยู่เทียนในอดีตได้เคยพบเจอกับหลินหยู่เมื่อนานมาแล้ว และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา หลินหยู่ก็เอาแต่คิดถึงไป๋หยู่เทียนอยู่เสมอ
แต่ไม่นานหลังจากที่หลินหยู่ชนะใจของซูเฉียนโม่ไม่ได้ เขาก็ได้รู้ข่าวว่าไป๋หยู่เทียน หญิงสาวที่เคยพบพานในอดีตของเขากลายเป็นสาวใช้ตระกูลกู่ ทั้งยังถูกนายน้อยของตระกูลกู่กลั่นแกล้งทุกวัน
นั่นจึงเป็นอีกเหตุผลที่ทำให้หลินหยู่เกิดความแค้นที่เพิ่มมากขึ้นต่อกู่เฉินหนาน เมื่อเขาต่อสู้และเอาชนะกู่เฉินหนานได้ เขาก็รับไป๋หยู่เทียนกลับไปเป็นหญิงสาวของเขาทันที
ซึ่งก็น่าเสียดายที่การแสดงครั้งก่อน กู่เฉินหนานไม่ได้เห็นอะไรแบบนั้น
เพราะเขาดันเอาชนะใจนางเอกก่อนพระเอกไปแล้ว
ทั้งไป๋หยู่เทียนและซูเฉียนโม่ต่างแข่งขันกันเพื่อเป็นคนโปรดเช่นเดิม แต่เป็นคนโปรดของกู่เฉินหนานแทนที่จะเป็นพระเอก
[เวรแท้ ทําไมฉันต้องเล่นเป็นตัวร้ายที่รับบทรังแกสาวน้อยน่ารักแบบไป๋หยู่เทียนทุกวันด้วยนะ? ฉันรู้สึกสะเทือนใจจริงๆ!]
[แค่คิดว่าไป๋หยู่เทียนจะกลายเป็นผู้หญิงของหลินหยู่ มันก็ทําให้หัวใจของฉันเจ็บปวดรวดร้าวมาก!]
หลินหยู่? เป็นผู้หญิงของเขาเหรอ?
ไป๋หยู่เทียนขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
เธอจําหลินหยู่ได้
พวกเขาได้พบกันในเมืองเล็กๆ
แต่เธอจะกลายเป็นผู้หญิงของเขาได้ยังไง?
ไป๋หยู่เทียนไม่เข้าใจ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ดึงดูดความสนใจของเธอ
เธอรู้สึกว่านายน้อยกู่คนนี้ไม่ได้ตั้งใจแกล้งหรือทำร้ายเธอ ดูจากการกระทำของนายน้อยกู่แล้ว มันดูจะตรงข้ามกับความคิดภายในใจของเขาเอง!
ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนว่าเขาจะมีความรู้สึกที่ดีต่อเธอด้วยซ้ำไป?!
การได้รู้รเองนี้ทำให้ไป๋หยู่เทียนรู้สึกประหลาดใจและดีใจเป็นอย่างมาก
