บทที่ 1 ถ้ายังไม่จบก็ให้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
บทที่ 1 ถ้ายังไม่จบก็ให้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
“กู่เฉินหนาน ไอ้คนสารเลว แค่เพียงเพื่อผู้หญิงแกกล้าดียังไงถึงมาคิดแข่งกับราชามังกรหลินหยู่?”
“ในเมื่อแกพาซูเฉียนโม่จากฉันไป แกคงรู้ถึงวันที่แกจะต้องตายแล้วสินะ?”
“เมื่อแกใช้เสน่ห์คำพูดหวานๆ มากมายเพื่อเอาชนะใจของหลิวหมิงรุ่ย แกเคยคิดไหมว่าแกจะต้องมาตายในวันนี้”
“วันนี้แหละที่จะเป็นวันตายของแก!”
ในตอนเย็น ภายในอาคารร้างแห่งหนึ่ง ซึ่งตั้งอยู่ที่เขตชานเมือง กู่เฉินหนานกับลูกสมุนของเขาถูกจับปิดตาและให้คุกเข่าอยู่ต่อหน้าของ หลินหยู่ โดยถูกมัดมือไขว้ไว้ที่ข้างหลัง
หญิงสาวสองสามคนที่ยืนอยู่ข้างหลินหยู่ต่างถูกควบคุมไว้โดยคนของเขา
หญิงสาวเหล่านั้นมีสีหน้าหวาดกลัวและวิตกกังวลอย่างมาก ในดวงตาของพวกเธอยังคงมองกู่เฉินหนานด้วยความห่วงใย
“กู่เฉินหนาน แกมีอะไรจะพูดเป็นครั้งสุดท้ายไหม?”
หลินหยู่เดินก้าวไปข้างหน้า แล้วก้มลงพูดอย่างมั่นใจด้วยท่าทางหยิ่งผยองและโอหัง
“หุบปาก แล้วก็จัดการกับฉันซะที”
กู่เฉินหนานที่ถูกปิดตาพูดอย่างไม่เกรงกลัว แถมยังท้าทายเขาอีก
“เหอะ จะตายอยู่แล้ว....ยังจะปากเก่งอีก!”
หลินหยู่ไม่เพียงแค่สบถออกมาด้วยความโมโหเท่านั้น แต่เพียงไม่กี่เสี้ยววินาที เขาก็ตวัดมีดที่อยู่ในมือของเขาทำให้ปลายแหลมคมของมีดเชือดผ่านไปที่ลำคอของกู่เฉินหนาน
ทันใดนั้นเลือดก็พวยพุ่งออกมา
ทำให้ร่างของกู่เฉินหนานล้มเซไปข้างหน้าอย่างหมดท่า
“ให้ตายเถอะ มันผิดพลาดตรงไหน?”
เลือดจากคอของกู่เฉินหนาน มันไหลไม่หยุด ทำให้พื้นคอนกรีตแปดเปื้อนเต็มไปด้วยสายเลือด
“เฉินหนาน!”
“นายน้อยกู่!”
ไม่นะ!
ไม่นะ!
ดวงตาของผู้หญิงเหล่านั้นเต็มไปด้วยน้ำตา ในขณะที่พวกเธอก็กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว
และเมื่อมาถึงจุดนี้ ตัวร้ายหลัก กู่เฉินหนาน ก็ได้ถูกสังหารโดยราชามังกรหลินหยู่ที่เป็นพระเอก
ทุกอย่างมืดมนลงและดับไปต่อหน้าต่อตาของกู่เฉินหนาน
เมื่อกู่เฉินหนานลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เขาก็พบว่าตัวเองกลับมาอยู่ในวิลล่าที่อยู่ครึ่งทางขึ้นเขา
ซึ่งตรงหน้าเขานั้นมีหญิงสาวสวยดุจนางฟ้าคนหนึ่งกำลังนอนหลับหมดสติอยู่
เธอแต่งกายด้วยชุดทำงาน ใส่ถุงน่องสีดำและมีใบหน้าที่สวยสะอาดเหมือนนางฟ้า ซึ่งนั่นก็บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเธอได้รับการดูแลมาดีเป็นพิเศษ หากแต่ว่ามีรูปร่างโค้งมนทรวดทรงนาฬิกาทราย
เธอคือ ซูเฉียนโม่
ลูกสาวคนโตของตระกูลซูแห่งตงไห่ ที่ทั้งเก่งและสวยมาเป็นอันดับหนึ่งของตงไห่
“ระบบ อธิบายสิ แกไม่ได้บอกเหรอว่าหลังจากเสร็จสิ้นการแสดงครั้งนี้แล้ว ฉันจะถูกส่งกลับไปยังโลกแห่งความเป็นจริง??”
กู่เฉินหนานขมวดคิ้ว เขาทำอะไรไม่ถูกเลย
เขาไม่ใช่คนของโลกนี้ แต่เป็นผู้ที่ข้ามผ่านระหว่างโลก
ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้กลายเป็นตัวร้ายในนวนิยายเรื่อง"ราชามังกรไร้เทียมทาน"
ในเรื่อง แม้ว่าตัวเขาจะรวยและมีอำนาจ แต่เขาก็ยังมีจุดอ่อนอยู่ ส่วนตัวเอกหญิงในเรื่องก็คือ ซูเฉียนโม่
พระเอกของเรื่อง "ราชามังกรไร้เทียมทาน" ก็คือหลินหยู่ ซึ่งเป็นตัวเอกที่หยิ่งผยองมาก
ซึ่งในทางตรงกันข้าม การกระทำของตัวร้ายอย่างกู่เฉินหนานก็สามารถที่จะทำให้ใครบางคนเส้นเลือดในสมองโป่งพองได้เช่นกัน
เนื้อเรื่องส่วนใหญ่ของนวนิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นในเมืองตงไห่
ตามฉากในนวนิยายนั้น ตระกูลกู่ของกู่เฉินหนานถือว่าเป็นตระกูลที่สำคัญที่สุดและทรงอิทธิพลที่สุดของตงไห่
และในขณะเดียวกัน หลินหยู่ เดิมทีเป็นเพียงคนบ้านนอกที่ยากจนจากหมู่บ้านบนภูเขา
เขามาที่ตงไห่เพื่อค้นหาความจริงของผู้ที่อยู่เบื้องหลังในสาเหตุการตายของพ่อแม่เขา เขาได้ผ่านช่วงเวลาและเหตุการณ์ต่างๆ มากมาย ไม่เพียงแค่ขยายฮาเร็มเท่านั้น แต่ยังได้ก่อตั้งราชามังกรแห่งโลกใต้ดิน ที่เป็นองค์กรนักฆ่าชั้นนำ ซึ่งในที่ท้ายสุดมันก็จะโด่งดังไปทั่วประเทศจีน
ส่วนเหตุการณ์อื่นๆ คงไม่จำเป็นต้องพูดมาก มันก็เหมือนนวนิยายทั่วไปดาษดื่นที่มักจะเจอคนอวดเบ่ง ตบหน้า แสร้งทำเป็นอ่อนแอและสร้างฮาเร็ม!
ชื่อที่หลินหยู่ตั้งให้กับตัวเองอย่าง "ราชันมังกร” ก็คงสื่อถึงความคิดของผู้เขียนต้นฉบับได้อย่างชัดเจน มันคงถูกตั้งอย่างนี้เพราะต้องการสร้างภาพลักษณ์ตัวเอกและตัวตนของตัวเอก ทำให้ดูน่าเกรงขาม
เมื่อเทียบกับหลินหยู่แล้ว กู่เฉินหนาน จอมวายร้ายนั้นก็เป็นได้เพียงแค่ผู้แพ้ที่น่าสมเพชเท่านั้น!
แม้ว่ากู่เฉินหนานจะมีภูมิหลังที่น่าประทับใจเพียงใด แต่เขาก็ยังคงเป็นผู้แพ้อยู่ดี!
ทุกการกระทำของเขา ตั้งแต่การจ้างอันธพาลเพื่อให้ไปฆ่าตัวเอก การวางยาผู้หญิง การคุกคามสมาชิกฮาเร็มของพระเอก ฯลฯ ล้วนแต่เป็นโครงเรื่องที่งี่เง่าของนวนิยายเรื่องนี้
เขาเป็นเพียงแค่เครื่องมือที่ต้องสร้างความเกลียดชังเท่านั้น
ตามที่ระบบบอกมา ตราบใดที่เขาทำหน้าที่สวมบทบาทของตัววายร้ายกู่เฉินหนานและอยู่ไปจนถึงตอนจบ เขาก็จะสามารถได้รับเงินจำนวนมากและกลับไปสู่โลกแห่งความเป็นจริงได้
กู่เฉินหนานจึงยอมรับเงื่อนไขนี้อย่างเต็มใจ
ก็แค่แสดงเป็นตัวร้ายง่ายๆ เอง!
แต่ใครจะคิดกันล่ะว่าหลังจากนวนิยายได้ดำเนินถึงตอนจบแล้ว เขาจะไม่ได้รับรางวัลหรือกลับไปสู่โลกแห่งความเป็นจริงเลย
"ขออภัยอีกครั้ง จากการประเมินของระบบ การแสดงของคุณในรอบที่แล้วได้รับคะแนนระดับ D โดยมีความแม่นยำ 18% ในการแสดงภาพเป็นตัวร้าย ความเที่ยงตรงของโครงเรื่องดั้งเดิมอยู่ที่ 6% และคุณก็ไม่รอดจนจบเรื่อง โปรดเริ่มต้นแสดงเป็นตัวร้ายอันสมบูรณ์แบบใหม่อีกครั้ง!”
กู่เฉินหนานพูดไม่ออก
เขาทำตามนิสัยตัวละครอย่างเคร่งครัด และฝึกฝนให้ตนเองหยิ่งยโสเหมือนตัวร้าย เขามั่นใจในการแสดงของตนเป็นอย่างมาก
แต่ระบบ แกอยากให้ฉันแสดงเป็นตัวร้ายที่สมบูรณ์แบบ แต่ก็อยากให้ลากยาวไปอยู่จนถึงตอนจบเหรอ?
แกล้อเล่นกับฉันหรือไงกัน?
ในงานเขียนต้นฉบับ กู่เฉินหนานจะถูกตัวเอกเหยียบย่ำจนตาย ไม่มีทางเลยที่จะลากไปจนถึงตอนจบได้
กู่เฉินหนานได้แต่บ่นไม่หยุด ทว่าเขาก็ทำได้เพียงแค่ยอมรับความจริงข้อนี้
ฉันก็อยากจะเล่นเป็นตัวร้ายเหมือนกันแหละ แต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะ เสน่ห์ของฉันมันกลับทำให้นางเอกตกหลุมรักฉัน ก่อนที่ฉันจะรู้สึกตัวเสียอีก
เฮ้อ! แต่ฉันไม่มีทางเลือกแล้ว งั้นก็ลืมการแสดงครั้งก่อนแล้วมาเริ่มต้นใหม่กันดีกว่า
แต่ครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมให้นางเอกตกหลุมรักฉันอีกต่อไปอย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นไอ้ราชามังกรหลินหยู่คงจะฆ่าฉันก่อนจบเรื่องครั้งเป็นแน่
เมื่อนึกได้เช่นนี้ กู่เฉียนหนานก็จ้องมองไปที่ซูเฉียนโม่ที่ยังคงหมดสติอยู่
จุดที่เขาอยู่ตอนนี้คือบทที่ 18 ของนวนิยายเรื่องนี้ เป็นตอนที่กู่เฉียนหนานได้ถูกซูเฉียนโม่ปฏิเสธอย่างเด็ดขาด ทำให้กู่เฉียนหนานลอบวางยาเธอด้วยความโกรธ จากนั้นก็พาเธอไปที่บ้านของเขา ตั้งใจที่จะขืนใจของซูเฉียนโม่
แต่ต่อจากนั้นหลินหยู่หรือตัวเอกของเรื่องจะไม่เพียงแค่พุ่งเข้ามาช่วยซูเฉียนโม่เท่านั้น ทว่ายังทำให้กู่เฉินหนานหมดสติด้วยหมัดเดียวอีก
หลังจากเหตุการณ์นี้ผ่านไป นิสัยอันเย็นชาของซูเฉียนโม่จะค่อยๆ ละลายหายไป หลินหยู่ก็จะได้เฉียนโม่เข้าร่วมฮาเร็มไปโดยธรรมชาติ ได้เพลิดเพลินระบายตัณหาอย่างไร้ขีดจำกัด
จุ๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ช่างเป็นเนื้อเรื่องที่ดาษดื่นเหลือเกิน
สิ่งต่อไปมีแค่ต้องรอให้ซูเฉียนโมตื่นและเข้าสู่เนื้อเรื่องตามที่เล่ามาสินะ
กู่เฉินหนานดึงเก้าอี้มานั่ง และเกาศีรษะอย่างเบื่อหน่าย รอให้ซูเฉียนโม่ตื่นขึ้นมา
หลังจากนั้นผ่านไปครึ่งชั่วโมง ซูเฉียนโม่ที่นอนอยู่บนเตียงก็ลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้า
หลังจากที่เธอเห็นสภาพแวดล้อมรอบตัวเธออย่างชัดเจน เธอก็ก้มตรวจสอบเครื่องแต่งกายของเธอ และเมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติ เธอจึงจ้องมองไปที่กู่เฉินหนานอย่างเย็นชา
“กู่เฉินหนาน นายคิดจะทำอะไรของนายกัน!!”
“ฉันกำลังพยามทำอะไรอยู่น่ะเหรอ? นี่เธอไม่รู้จริงๆ เหรอว่าฉันกำลังพยายามทำอะไร?”
กู่ เฉินหนานสวมบทเป็นตัวร้ายในทันที เผยรอยยิ้มที่น่ารังเกียจ เจ้าเล่ห์และวิปริตบนใบหน้าของเขา สายตาของเขาค่อยๆ ไล่ไปตามขา ถุงน่องสีดำที่แสนสวยงามของซูเฉียนโม่ จนกระทั่งมาหยุดที่แก้มอันสวยงามของเธอ
"เฉียนโม่ วันนี้ฉันจะสั่งสอนถึงการเป็นผู้หญิงให้เธอเอง!"
“นาย ... อย่าคิดจะทำอะไรสิ้นคิดแบบนั้นสิ!”
ซูเฉียนโม่เป็นเหมือนกระต่ายขาวตัวน้อยที่หวาดกลัว เธอกำผ้าห่มด้วยความกังวล ความตกตะลึงและความกลัวปรากฏบนดวงตาของเธอ
“สิ้นคิดงั้นเหรอ? เหอะ!”
กู่เฉินหนานลุกขึ้นและค่อยๆ เดินเข้าไปหาซูเฉียนโม่ทีละก้าว
“เฉียนโม่ วิลล่าหลังนี้เขาซื้อมาให้เราโดยเฉพาะ แม้ว่าเธอจะกรีดร้องออกมา ก็ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอก!”
หลังจากพูดจบ ร่างของกู่เฉินหนานก็อยู่บนเตียงแล้วเรียบร้อย ในขณะที่เขาเอื้อมมือไปแตะแก้มของซูเฉียนโม่นั้น...
“เฉียนโม่ เราได้มีข้อตกลงแต่งงานกันแล้ว ยังไงเธอก็คงเสร็จฉันอยู่ดี”
"ไอ้วิตถารสารเลว!”
ดวงตาของซูเฉียนโม่เย็นชามาก ทั้งตัวเธอคุดคู้อยู่บนเตียง
ทันใดนั้นเธอก็สังเกตเห็นว่า แม้มือของกู่เฉินหนานจะดูเหมือนต้องการสัมผัสเธอ แต่จริงๆ แล้ว...
เขากลับกำลังรักษาระยะห่างเล็กน้อยจากแก้มของเธอ โดยที่ไม่ต้องสัมผัสมัน
ในเวลาเดียวกัน มันก็ได้มีเสียงดังขึ้นในใจของเธอ
[ทำไมพระเอกถึงยังไม่ปรากฏตัวล่ะ? ถ้าฉันเผลอไปสัมผัสแก้มของซูเฉียนโม่จริงๆ มันจะไม่เปลี่ยนเนื้อเรื่องอีกเหรอ?]
[ ยิ่ง ไปกว่านั้น ถ้าฉันเกิดสัมผัสใบหน้าของนางเอกจริงๆ วันนี้พระเอกคงจะมาฆ่าฉันทันทีแน่! ]
[ ไอ้ผู้เขียนเวรนี่ จะมีตัวร้ายบ้านไหนกันที่จับตัวเอกหญิงมาแล้ว แต่กลับไม่สามารถได้แตะต้องตัวเธออะไรได้เลยแบบนี้ ? ]
[ ได้โปรดเถอะ รู้ไหมว่าต้องมาแสดงแบบนี้แล้วมันเหนื่อยมากขนาดไหน?]
ซูเฉียนโม่รู้สึกสับสนยิ่ง
ใครกำลังพูดอยู่กัน?
เสียงนี้ฟังดูเหมือนกู่เฉินหนานมาก!
แต่ปากของกู่เฉินหนานยังไม่ได้ขยับเลยแม้แต่น้อย !
เป็นไปได้ไหมที่เธอจะสามารถได้ยินเสียงความคิดภายในใจของกู่เฉินหนานได้?
...
