จอมปราชญ์นิรันดร์ บทที่ 163 นักฆ่าหน้าพันหน้า
เมื่อนางเห็นศพที่ยังมีไออุ่นเล็กน้อยเหลืออยู่ สีหน้าของสตรีชุดชมพูก็ไม่แปรเปลี่ยน แม้ว่าแววตาจะวูบไหวประหลาดเล็กน้อย ศิษย์นิกายหนานเยว่ทั้งสี่กำลังเครียดและกำหอกดาบของตนเองเสียแน่น ในฐานะผู้ฝึกเทพยุทธ์บำเพ็ญร่างกาย พวกมันย่อมพกพาอาวุธที่ใช้ในการต่อสู้ระยะประชิดตัวเอาไว้ เช่นเดียวกับดาบจันทร์ยะเยือก...
