จอมปราชญ์นิรันดร์ บทที่ 161 ดินแดนที่รับมรดก
สามวันต่อมา ในยามราตรี ห้องที่ดูมืดมนและเงียบสงบราวกับว่างเปล่า ฟึ่บ! ฟึ่บ! ฟึ่บ! ครู่หนึ่งผ่านไป เสียงกระบี่กรีดอากาศดังมาจากข้างนอก พร้อมเสียงเสื้อผ้าปลิวสะบัด ในชั่วพริบตา เงาร่างปรากฏตรงทางเข้า สองลำแสงสุกใสฉายวาบในความมืด คือดวงตาคู่หนึ่ง สว่างและกระจ่างชัด ถึงแม้ภายในห้องจะมืดสนิท แต่สำหรับซู...
