บทที่ 30 ขายยาแห่งความสุขของสตรีผู้ร่ำรวย
บทที่ 30 ขายยาแห่งความสุขของสตรีผู้ร่ำรวย
สักครู่หนึ่ง ด้านนอกประตูมหาวิทยาลัยอาชีวะเกียวโต ใต้ต้นมะเดื่อ
จินตงซิวสวมเสื้อกันลมขนสัตว์สีน้ำตาล เธอมองซูซิงด้วยดวงตาที่ยิ้มแย้มแล้วพูดว่า
“คุณมีอะไรดีให้ฉันงั้นหรือ?”
ซูซิงยิ้ม ขั้นแรกยื่นข้าวจิตวิญญาณจำนวนยี่สิบกิโลกรัมที่เตรียมไว้ล่วงหน้าให้กับจินตงซิว จากนั้นจึงหยิบยาเสริมความสวยงามออกมาแล้วยื่นให้
“นี่เป็นสิ่งที่ดี ลองดูสิ!”
เนื่องจากเขาได้จำลองมันไว้ล่วงหน้าแล้ว ซูซิงจึงยังคงเชื่อในจินตงซิว
จินตงซิวหยิบยาเสริมความสวยงามและสังเกตมันอย่างระมัดระวังสักครู่
เม็ดยาเสริมความสวยงามนั้นเป็นสีใส และเมื่อเธอสูดดมมันใกล้จมูก ก็มีกลิ่นสมุนไพรจางๆ
จินตงซิวถือเม็ดยาไว้ในมือของเธอ เหลือบมองซูซิงอย่างสงสัย และพูดแบบกึ่งตลก
“คุณคงไม่คิดทำมิดีมิร้ายกันฉัน...ด้วยการวางยาฉันใช่ไหม?”
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ ซูซิงก็เลิกคิ้วแล้วยิ้ม
“โอ้? ถ้าอย่างนั้นฉันก็สงสัยว่า คุณจะกล้ากินมันหรือเปล่า? หรือคุณกลัวว่าฉันจะทำอะไรไม่ดีกับคุณจริงๆงั้นเหรอ?”
จินตงซิวหัวเราะเมื่อเธอได้ยินเขาพูดอย่างนี้ แล้วกลืนเม็ดยาเสริมความสวยงามเข้าไป จากนั้นก็มองดูซูซิงด้วยสายตาที่ยั่วยวน
การแสดงออกที่ยั่วยวนอย่างนี้เต็มไปด้วยเสน่ห์ ทำให้หน้าท้องส่วนล่างของซูซิงรู้สึกร้อนรุ่ม
เม็ดยาละลายทันทีที่เข้าสู่ร่างกาย จินตงซิวถอนหายใจแล้วสัมผัสสภาพร่างกายของตัวเองอย่างระมัดระวัง
เมื่อเห็นชั้นสิ่งสกปรกเล็กๆ ปรากฏขึ้นบนผิวสวยของจินตงซิว จินตงซิวก็ตกใจและรีบหยิบกระจกบานเล็กออกมาจากกระเป๋าของเธอเพื่อดูใบหน้าของตัวเอง
จินตงซิวถ่ายภาพอย่างระมัดระวังสักพักหนึ่ง จากนั้นก็หยุดนิ่งและถามด้วยความไม่เชื่อ
“ซูซิง นี่มันเป็นไปได้อย่างไร? ริ้วรอยบนใบหน้าของฉันหายไปหมดแล้ว! ฉันรู้สึกเหมือนผิวของฉันเด็กลงอย่างน้อยสามหรือสี่ปี!”
ซูซิงยิ้มเล็กน้อยหลังจากได้ยินสิ่งนี้ จินตงซิวอายุน้อยกว่าสามสิบปี แต่เนื่องจากเธอดูแลตัวเองอย่างดี สภาพผิวของเธอจึงเหมือนเพิ่งอายุยี่สิบเท่านั้น
แต่ตอนนี้เธอได้กินเม็ดยาเสริมความสวยงาม สภาพผิวของเธอก็เหมือนคนที่มีอายุประมาณ 20 ปีเท่านั้น!
ซูซิงชี้ไปที่เม็ดยาเสริมความงามในมือของเธอแล้วพูดว่า
“เป็นยังไงบ้าง? นี่คือเม็ดยาที่พัฒนาขึ้นใหม่ของฉัน… ฉันเรียกมันว่าเม็ดยาแห่งความสุขของสตรีผู้ร่ำรวย!”
“เม็ดยาแห่งความสุขของสตรีผู้ร่ำรวย…” ใบหน้าสวยของจินตงซิวเปลี่ยนเป็นสีแดงหลังจากได้ยินสิ่งนี้ และเธอก็พูดอย่างไพเราะ
“มันคงไม่ใช่ชื่อนี้จริงๆใช่ไหม?!”
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ ซูซิงก็ยิ้มและพูดว่า
“ทำไมจะไม่ใช่ล่ะ? หรือว่าคุณกินแล้วไม่มีความสุขงั้นหรือ?”
จินตงซิวพยักหน้าโดยไม่รู้ตัวหลังจากได้ยินสิ่งนี้ ผู้หญิงให้ความสำคัญกับรูปร่างหน้าตาของตนเป็นพิเศษ โดยเฉพาะผู้หญิงที่สวย
ซูซิงกล่าวต่อไปว่า
“ยาเม็ดแห่งความสุขขของสตรีผู้ร่ำรวยนี้สามารถทำให้ผู้คนฟื้นคืนความเยาว์วัยได้ ยาหนึ่งเม็ดสามารถอยู่ได้ประมาณหนึ่งเดือน และผลที่ตามมาจะค่อยๆ จางหายไป... ผลที่ได้น่าจะเป็นว่าหญิงอายุสามสิบปีจะกลับมาเหมือนอายุยี่สิบและหญิงอายุสี่สิบปีจะกลับเป็นเหมือนอายุสามสิบปี!”
จินตงซิวพยักหน้าหลังจากได้ยินสิ่งนี้ จากสภาพผิวของเธอในปัจจุบัน มันก็เหมือนกับที่ซูซิงพูดจริงๆ ดังนั้นเธอจึงถามว่า
“แล้วคุณต้องการให้ฉันทำอะไร”
ซูซิงหยิบขวดยาเสริมความสวยงามออกมาจากอ้อมแขนของเขาแล้วพูดว่า
“ฉันมียาเม็ดแห่งความสุขขของสตรีผู้ร่ำรวยอยู่ห้าสิบเม็ด ฉันหวังว่าคุณจะช่วยฉันขายมันได้!”
จินตงซิวตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งหลังจากได้ยินสิ่งนี้ และพูดด้วยความตกใจ
“คุณแน่ใจหรือว่าต้องการขายยาอายุวัฒนะที่ล้ำค่าเช่นนี้? คุณเป็นคนที่ปรุงยาเหล่านี้ขึ้นมาจริงๆเหรอ?”
ซูซิงพยักหน้าหลังจากได้ยินสิ่งนี้และพูดว่า
“ถูกต้อง ฉันสามารถจัดหายาเม็ดแห่งความสุขขของสตรีผู้ร่ำรวยได้อย่างน้อยห้าสิบเม็ดในทุกๆเดือน และฉันหวังว่าจะได้รับความร่วมมือระยะยาวกับหอการค้าจินของคุณ!”
การแสดงออกของจินตงซิวเปลี่ยนไปเล็กน้อย ในฐานะลูกสาวของครอบครัวนักธุรกิจ จินตงซิวได้ตระหนักถึงโอกาสทางธุรกิจที่ยอดเยี่ยมที่มีอยู่ในสิ่งที่เรียกว่ายาเม็ดแห่งความสุขขของสตรีผู้ร่ำรวยนี้
ดังนั้นจินตงซิวจึงพูดกับซูซิงอย่างตื่นเต้น
“เรามาพูดถึงเรื่องนี้โดยละเอียดกันดีกว่า! หอการค้าจินมีวิลล่าที่อยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยอาชีวะเกียวโต ไปคุยกันที่นั่นกันเถอะ!”
ซูซิงพยักหน้าหลังจากได้ยินสิ่งนี้ เมื่อพิจารณาจากปฏิกิริยาของจินตงซิว ยาเสริมความสวยงามนี้น่าจะมีความสำคัญอย่างยิ่ง
จินตงซิวหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา โทรออกแล้วพูดสองสามคำ ไม่นานก็มีรถโรลส์-รอยซ์สีดำขับเข้ามา ทำให้เกิดเสียงอุทานจากนักเรียนที่อยู่รอบๆ
ซูซิงรีบเข้าไปในรถอย่างรวดเร็ว และหลังจากขับรถไปสิบนาที ทั้งสองก็มาถึงวิลล่า ในขณะนี้มีชายวัยกลางคนสามหรือสี่คนรออยู่ในวิลล่า
จินตงซิวแนะนำ
“ซูซิง ยาเสริมความสวยงามนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย มูลค่าของมันสูงเกินไป...ตามกฎของหอการค้าจินของเรา ผู้ประเมินราคาหลักจะต้องร่วมกันกำหนดมูลค่าของมัน คุณจะว่าอะไรไหม?”
ซูซิงส่ายหัวหลังจากได้ยินสิ่งนี้ เป็นเรื่องจริงที่เขาและจินตงซิวเป็นเพื่อนกัน แต่ธุรกิจก็คือธุรกิจ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องทำให้ชัดเจน
ในไม่ช้าผู้ประเมินราคาหลายคนก็ใช้เครื่องมือเฉพาะเพื่อระบุยาเสริมความสวยงามนี้
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ มีอาชีพหนึ่งในโลกนี้ที่เรียกว่าผู้ประเมินราคา และส่วนใหญ่ทำงานให้กับหน่วยงานบางอย่างหรือบริษัท หอการค้าอื่น เช่น ผู้ประเมินในปัจจุบัน
หลังจากสังเกตอย่างรอบคอบเป็นเวลากว่าสิบนาที ผู้ประเมินก็กล่าวด้วยความประหลาดใจ
“ยาอายุวัฒนะนี้ไม่เป็นอันตรายต่อร่างกายมนุษย์ แต่ใช้พลังงานพิเศษเพื่อบรรเทาความชราชั่วคราวและแม้กระทั่งฟื้นฟูร่างกายได้ในระดับหนึ่ง!”
ผู้ประเมินราคาหลายรายหารือกันและมีมติเป็นเอกฉันท์ว่า
"หลังจากการพูดคุยของเรา เรารู้สึกว่ามูลค่าของยาอายุวัฒนะนี้ควรอยู่ที่ประมาณหนึ่งล้านหยวน แม้ว่ายาอายุวัฒนะนี้จะมีมนต์ขลัง แต่ก็สามารถคงอยู่ได้เพียงเดือนเดียวและเนื่องด้วยมีเวลาจำกัดเช่นนี้..ถ้ามันราคาแพงจะไม่มีตลาดรับรองมากนัก”
หลังจากพูดอย่างนั้น ผู้ประเมินหลายคนมองไปที่ซูซิง และต้องการถามซูซิงว่าเขาเห็นด้วยกับราคานี้หรือไม่
ซูซิงกำลังจะพยักหน้าเมื่อเขาเห็นจินคงซูขัดจังหวะ
“ท่านอาจารย์ทั้งหลาย ถึงแม้ว่าท่านจะกล่าวถึงมูลค่าการใช้ของยาอายุวัฒนะนี้แล้ว... ท่านก็เพิกเฉยต่อมูลค่าทางการค้าที่อยู่เบื้องหลังยาอายุวัฒนะนี้!”
ผู้ประเมินหลายคนขมวดคิ้วเล็กน้อยหลังจากได้ยินสิ่งนี้ แต่จินตงซิวก็พูดอย่างตรงไปตรงมาว่า
“คุณคิดว่าคนที่สามารถซื้อน้ำอมฤตนี้จะเป็นคนธรรมดางั้นหรือ?”
"ตามการประมาณการของฉัน ผู้คนส่วนใหญ่ที่จะซื้อยาอายุวัฒนะเหล่านี้จะเป็นผู้หญิงวัยกลางคน...หรืออีกนัยหนึ่ง เป็นผู้หญิงจากครอบครัวที่ร่ำรวย!"
“และด้วยการขายยาอายุวัฒนะเหล่านี้ให้พวกเธอ เราไม่เพียงแต่สร้างรายได้เท่านั้น แต่ยังสร้างคอนเน็กชั่นสำหรับธุรกิจและมันจะเป็นประโยชน์ต่อหอการจินของเราอย่างมากด้วย!”
“คุณคิดว่าอะไรสำคัญกว่ากัน เงินหรือทรัพยากรมนุษย์ระดับสูง?”
หลังจากได้ยินสิ่งที่จินตงซิวพูด ผู้ประเมินหลายคนก็เงียบไป
สำหรับนักธุรกิจทั่วไป บางทีเงินก็มีความสำคัญมากกว่า
แต่สำหรับยักษ์ใหญ่อย่างหอการค้าจินในต้าเซี่ย การสะสมคอนเน็กชั่นในด้านทรัพยากรมนุษย์ระดับสูงนั้นมีความสำคัญมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด
จินตงซิวกล่าวต่อ
“ดังนั้น ฉันคิดว่า... เราควรช่วยซูซิงดำเนินการขายในรูปแบบของการประมูล เพื่อขยายอิทธิพลของบริษัทการค้าของจินของเราต่อไป! พวกคุณคิดว่าอย่างไร?”
หลังจากได้ยินสิ่งที่จินตงซิวพูด ผู้ประเมินหลายคนก็แสดงสีหน้าแปลก ๆ ออกมา ด้วยสายตาอย่างมืออาชีพของพวกเขา พวกเขาไม่สามารถมองเห็นคุณค่าของยาอายุวัฒนะนี้ได้อย่างไร แต่ยังไงซะนักธุรกิจมักแสวงหาผลกำไรโดยธรรมชาติ ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วยิ่งพวกเขามีรายได้มากเท่าไรก็ยิ่งดีเท่านั้น
แต่คนที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา เด็กหนุ่มคนนี้ถือว่าเป็นทรัพยากรมนุษย์รากฐานที่จำเป็นสำหรับพวกเขา!
ผู้ประเมินหลายคนมองไปที่ซูซิงและเห็นว่าเขายังเด็กและมีรูปลักษณ์ที่ไม่ธรรมดา และเขายังสามารถผลิตยาอายุวัฒนะดังกล่าวได้อีกด้วย
พวกเขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง เป็นไปได้ไหมว่าเขาคือถุงเงินในอนาคตของธุรกิจครอบครัวจินของพวกเขาหรือป่าว?
ผู้ประเมินหลายคนจึงรีบกล่าวว่า
“ทั้งหมดขึ้นอยู่กับคุณหนูจิน!”
จินตงซิวพยักหน้าด้วยความพึงพอใจหลังจากได้ยินสิ่งนี้ จากนั้นมองไปที่ซูซิงพร้อมกับขอข้อมูลการทำธุรกรรม
ในไม่ช้าทั้งสองฝ่ายก็ลงนามในสัญญาทางธุรกิจ
ซูซิงจะเป็นผู้จัดการหา "ยาแห่งความสุขของสตรีผู้ร่ำรวย" และกำหนดให้หอการค้าจิน เป็นช่องทางการขายเพียงช่องทางเดียว
หอการค้าจินมอบกำไรทั้งหมดจากการประมูลให้กับซูซิง
หลังจากเซ็นสัญญากันแล้ว ผู้ประเมินหลายคนก็รีบออกไปพร้อมกับยาเสริมความสวยงาม
มองไปที่ซูซิงด้วยดวงตาที่ทรงเสน่ห์และพูดอย่างสนุกสนานว่า
“ซูซิง..บอกฉันหน่อยว่าฉันช่วยคุณมากขนาดนี้ แล้วคุณจะขอบคุณฉันยังไง?”....
……………….
