ตอนที่ 85 วิหารเดือนดับ

ตอนที่ 85 วิหารเดือนดับ

ในช่วงบ่าย บูเค่อผู้นำเผ่าม้าก็ปรากฏตัวที่ตลาด ทันทีที่เขาเห็นคอนริ เขาก็รีบวิ่งไปหาพร้อมกับม้าหลายสิบตัว

“ผู้นำคอนริ”

คอนริมองเขาด้วยความประหลาดใจ “เหตุใดพวกเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่”

บูเค่อยิ้ม “เรามาที่นี่เพื่ออุดหนุนกิจการของครอบครัวเจ้า”

พวกเขากินผักและผลไม้ที่พวกเขาซื้อเมื่อครั้งที่แล้วหมดไปนานแล้ว ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เขาและมักกะลีนึกถึงผักและผลไม้ที่สดและอร่อยเหล่านั้น แค่คิดถึงพวกมันก็ทำให้น้ำลายไหล

สุดท้ายบูเค่อก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขานำสัตว์หลายสิบตัวตรงมายังภูเขาหินเพื่อซื้อผักและผลไม้อีกครั้ง

ก่อนออกเดินทางมักกะลีเตือนเขาเป็นพิเศษว่า “อย่าลืมซื้อเพิ่ม หากเป็นไปได้ทางที่ดีที่สุดคือนำเมล็ดพันธุ์กลับมาด้วย”

ครั้งนี้บูเค่อใช้คริสตัลแลกกับผลและผลไม้ทั้งหมดบนแผง

เขาไม่พอใจกับสิ่งนี้ เขาเอียงคอเพื่อดูบ้านหินด้านหลังคอนริเพื่อดูว่ามีผักและผลไม้แสนอร่อยมากมายซ่อนอยู่อีกหรือไม่

เมื่อเห็นความตะกละของเขา คอนริก็อดหัวเราะไม่ได้ “เจ้าไม่ได้มาที่นี่เพื่อซื้อผักและผลไม้ใช่หรือไม่”

ใช้เวลาเดินทางครึ่งวันจากเผ่าหมาป่าแม่น้ำดำมายังภูเขาหิน มันไม่ไกลมาก แต่ก็ไม่ได้ใกล้มากเช่นกัน

บูเค่อมีความตั้งใจอื่นจะพาคนของเขามาที่นี่

บูเค่อเป็นคนตรงไปตรงมา เขาไม่ได้อ้อมค้อมกับคอนริ “ข้ามีข่าวสองเรื่องจะแจ้งให้เจ้ารู้”

“ว่าอย่างไร”

“สิ่งแรกเกี่ยวข้องกับเซฟาโล่” รอยยิ้มของบูเค่อจางลง และสีหน้าของเขาก็จริงจัง

“ไม่นานหลังจากที่เจ้าออกประกาศจับไป อสูรก็พบเซฟาโล่ใกล้กับเมืองอสูร เขาแอบติดตามเซฟาโล่และเห็นเขาเข้าไปในเมืองอสูรด้วยตาของเขาเอง”

คอนริขมวดคิ้วเล็กน้อย “เหตุใดเขาถึงไปที่เมืองอสูร”

บูเค่อส่ายหน้า “ข้าไม่รู้ เซฟาโล่เป็นบุคคลลึกลับมาโดยตลอด ไม่มีใครรู้ภูมิหลังของเขา สถานะของเขาในเผ่าหมาป่าแม่น้ำดำนั้นพิเศษ แม้แต่ผู้นำของเผ่าหมาป่าแม่น้ำดำก็ยังกลัวเขา มีเพียงเด็กโง่อย่างคีนเท่านั้น ที่ปฏิบัติต่อเซฟาโล่เหมือนหมอพ่อมดธรรมดา”

เชร์ถามทันที “เจ้ารู้หรือไม่ว่าเซฟาโล่เข้าไปในเมืองอสูรเผ่าไหน”

มีเมืองอสูรร้าย 10 เมืองทั่วทั้งทวีปอสูรร้าย มีเมืองด้านล่างหกเมือง เมืองกลางสามเมือง และเมืองด้านบนหนึ่งเมือง เมืองตอนบนยังเป็นที่รู้จักในฐานะเมืองหลัก

เมืองอสูรทั้ง 10 เมือง ปกครองโดยราชวงศ์ต่าง ๆ และกระจัดกระจายไปทั่วทั้งทวีปอสูร

ในแง่ของระยะทาง พวกมันอยู่ห่างกันคนละโลก แต่ก็เชื่อมโยงกันอย่างแยกไม่ออกเช่นกัน

สำหรับอสูรธรรมดา เมืองอสูรร้ายเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่พวกเขาทำได้เพียงฝันถึง มันเหมือนกับสวรรค์ในสายตาของอสูรเช่นพวกเขา เต็มไปด้วยตำนานและความฝันอันลวงตาทุกประเภท

แม้ว่าบูเค่อจะพูดถึงเมืองอสูรร้าย แต่ดวงตาของเขาก็เห็นความปรารถนาของเขาโดยไม่ตั้งใจ “เซฟาโล่เข้าไปในเมืองเดือนดับ”

การแสดงออกของเชร์และธยาน์เปลี่ยนไป

ไอร่าเห็นสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในตัวทั้งสองคน และอดไม่ได้ที่จะถามว่า “เมืองเดือนดับเป็นสถานที่แบบใด”

เชร์วิเคราะห์ด้วยเสียงต่ำ “เซฟาโล่ไม่สามารถเข้าไปได้ เว้นแต่เขาจะไม่ได้อ่อนแอไปกว่าสัตว์วิญญาณสามดาวหรือเขาได้รับอนุญาตพิเศษจากราชวงศ์เดือนดับหรือวิหารเดือนดับ”

ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด นั่นหมายความว่าเซฟาโล่จัดการได้ยากกว่าที่พวกเขาคิดไว้มาก

คอนริพูดว่า “เซฟาโล่ได้ซ่อนตัวอยู่ในเมืองเดือนดับ เราไม่สามารถทำอะไรเขาได้ในตอนนี้ เราต้องให้คนจับตาดูเขานอกเมืองต่อไป ทันทีที่เขาปรากฏตัว ช่วยแจ้งให้เรารู้ทันที”

บูเค่อพยักหน้า “ข้าก็คิดเช่นเดียวกับเจ้า”

นอกเหนือจากเรื่องเซฟาโล่แล้ว คอนริยังคงถามต่อไปว่า “แล้วอีกเรื่องเล่า”

บูเค่อลดเสียงลงและพูดอย่างลึกลับ

“เมื่อวานนี้ อสูรร้ายสองสมตัวที่แต่งตัวแปลก ๆ จู่ ๆ ก็มาที่เผ่าหมาป่าแม่น้ำดำ พวกเขาอ้างว่าเป็นทูตสวรรค์จากวิหารเดือนดับ พวกเขามาเพื่อพบงูที่ชื่อธยาน์”

ทุกคนในครอบครัวของไอร่าพูดไม่ออก “...”

บูเค่อไม่ได้สังเกตเห็นการแสดงออกแปลก ๆ บนใบหน้าของพวกเขาในขณะที่เขาพูดต่อ “ข้าไม่รู้จักงูนั้น แต่ข้าปล่อยให้มักกะลีต้อนรับพวกเขาอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ พวกเขาค้างคืนในเผ่าแม่น้ำดำ เพิ่งจากไปรุ่งสางของวันนี้”

เชร์กระแอมไอในลำคอ “เจ้ารู้หรือไม่ เหตุใดพวกนั้นถึงตามหาธยาน์”

“ข้าไม่รู้” บูเค่อส่ายหน้า “พวกเขาไม่พูดอะไรเลย และพวกเขาค่อนข้างหยิ่งผยอง ปกติพวกเขาไม่คุยกับเรา นอกจากออกคำสั่ง”

เขาพูดเบา ๆ ว่า “ที่ข้าบอกเรื่องนี้เพราะข้าอยากเตือนเจ้าว่าหากเจ้าเห็นงูที่น่าสงสัยอยู่แถวนี้ เจ้าต้องระวังและคำนึงถึงเรื่องของเจ้าเอง”

ไอร่า เชร์ และคอนริพยักหน้าพร้อมกัน พวกเขาตอบอย่างจริงจังว่า “เราเข้าใจแล้ว”

ธยาน์ “...”

บูเค่อพึมพำ “การตกเป็นเป้าหมายของวิหารคงเป็นอันตราย งูตัวนั้นอาจเป็นนักโทษที่ดุร้ายและมีไหวพริบเป็นพิเศษ ขอให้พระเจ้าอวยพรเราและอย่าให้เราได้พบกับเขาเลย”

ธยาน์ “...”

เชร์รีบเปลี่ยนเรื่อง “เจ้าอยากจะซื้อผักและผลไม้เพิ่มหรือไม่ เรามีเก็บไว้อีกนิดหน่อย เราจะขายทั้งหมดให้กับเจ้า”

เมื่อพูดถึงผักและผลไม้ บูเค่อก็ลืมเรื่องงูพิษไปทันที ดวงตาของเขาสว่างขึ้นในขณะที่เขาพยักหน้า “ใช่ ๆ ขายทั้งหมดให้ข้า”

ไอร่าเดินเข้าไปในบ้านหินและหยิบผักและผลไม้ออกมาจากวงแหวนมิติของเธอ

พวกเขาแกล้งทำเป็นเอาพวกมันออกมาจากบ้านหินและแลกเปลี่ยนทั้งหมดให้กับบูเค่อด้วยคริสตัลไร้สี 50 ก้อน

บูเค่อจำคำแนะนำของมักกะลีได้ก่อนที่เขาจะจากไป และรีบถามอย่างไร้ยางอายว่า “เจ้ามีเมล็ดพันธุ์ของผักและผลไม้เหล่านี้หรือไม่ ขายให้เราจะได้หรือไม่”

คอนริไม่ตอบโดยตรง แต่มองไปที่ไอร่า “เจ้าขายพวกมันได้หรือไม่”

ไอร่าคิดอยู่ครู่หนึ่ง “คราวนี้เราไม่ได้เก็บเมล็ดพันธุ์ไว้มากเท่าไหร่ เราต้องเก็บไว้ใช้เอง หากมีมากกว่านี้เราจะขายให้ท่าน”

บูเค่ออ่อนโยนต่อสตรีมาก “ได้สิ เอาตามที่เจ้าพูดก็แล้วกัน”

ไอร่ายิ้ม

ครึ่งหนึ่งของร่างกายของบูเค่อเดินกะโผลกกะเผลกพร้อมกับเสียงหัวเราะ

“ฮิฮิฮิ...”

เหมือนคนงี่เง่า เขาหัวเราะคิกคักอย่างโง่เขลาในขณะที่เขากลายร่างเป็นม้าป่าพร้อมกับคนของเขาและแบกถุงกลับไป

ไม่นานหลังจากที่พวกเขาจากไป ครอบครัวของไอร่าก็เก็บข้าวของและรีบกลับบ้านทันที

ทันทีที่เธอเข้าไปในบ้าน ไอร่าก็รีบปิดประตูทันที

คอนริไม่ชอบอ้อมค้อมและตรงไปที่ประเด็น “ธยาน์ เจ้ามีเรื่องขุ่นเคืองอะไรกับวิหารเดือนดับอย่างนั้นหรือ”

เมืองอสูรร้ายทั้ง 10 แห่งมีวิหารที่ละหนึ่งแห่ง ดังนั้นจึงมีทั้งหมด 10 วิหาร

วิหารเดือนดับเป็นรองจากวิหารของเมืองหลักในบรรดาวิหารทั้งสิบแห่ง พวกเขามีพลังมาก ความจริงที่ว่าพวกเขาส่งนักพยากรณ์ออกเดินทางหลายพันไมล์เพื่อติดตามธยาน์ได้ นั่นหมายความว่าความขัดแย้งระหว่างทั้งสองฝ่ายจะต้องลึกซึ้งมาก