จอมปราชญ์นิรันดร์ บทที่ 125 อันดับหนึ่งของยอดเขาวิญญาณ
เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ และเพียงพริบตาเดียวก็ผ่านพ้นไปหนึ่งวัน แสงสว่างของลวดลายค่ายกลจากหอสิบค่ายกลสะท้อนแสงมาตลอดทั้งวัน แถวแรกบนเสาสิบพยุหะยังคงมีพื้นที่เว้นว่างๆ อยู่ซึ่งควรจะต้องเป็นชื่อ ในตอนที่บุคคลสุดท้ายถูกส่งออกจากหอสิบค่ายกล ก็ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ บนเสาสิบพยุหะนั้น มิต้องพูดถึงศิษย์ฝึก...
