บทที่ 289 : เปินกำแพงขวางกันของโลกมนุษย์
พื้นที่มิติแห่งความว่างเปล่า ประตูอมตะตั้งสูงตระหง่าน คลื่นนนนน! ประตูอมตะเก้าชั้นสั่นไหวเล็กน้อย มันเปล่งแสงประกายเจิดจ้า และมีรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวปรากฏขึ้นภายใน “ช่างเป็นจักรพรรดิผู้หยิ่งยโสจริงๆ” มีเสียงดังออกมาจากด้านในของประตูอมตะเก้าชั้น น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความดูถูก และทำให้พื้นที่มิติแห่ง...
