บทที่ 430 หลงคิดไปเอง
บนยอดเขาอันล่องลอย เย่จุนหลินกลับมายังสถานที่อันคุ้นเคยอีกครั้ง พร้อมความรู้สึกซาบซึ้งในใจ เขาปล่อยจิตสำนึกออกไป พบว่าถ้ำแต่ละแห่งกลับมาสดใสดังเดิม ไร้ฝุ่นละอองและใยแมงมุม ดอกไม้และต้นไม้อันรายล้อมได้รับการดูแลอย่างดี กล่าวโดยรวมคือดูเป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่เหมือนกับสถานที่ที่ไม่มีผู้อยู่อาศัยมานาน...
