Chapter 1263 แบ่งเค้ก
แม้นว่าดวงตาแห่งความว่างเปล่าจะทำอะไรเสี่ยวเซี่ยไม่ได้ ทว่าก็สามารถสังหารผู้ควบคุมอีกฝ่ายได้.
อย่างไรก็ตาม.
ขณะเสี่ยวเซี่ยออกมา ก็ปรากฏอีกจิตวิญญาณปรากฏขึ้นทันที.
“จิต...จิตวิญญาณเพลิง....”
ดวงตาแห่งความว่างเปล่าที่สั่นเทิ้ม ร้องโหยหวนออกมา ต้องไม่ลืมว่าธาตุความมืดนั้น แพ้ทางธาตุเพลิงอย่างแรง.
ข้า.
ข้าตาฝาดไปใช่ไหม!
หลังจากเสี่ยวเซี่ยปรากฏ แม่ทัพหนึ่งและคนอื่น ๆ ก็ตื่นตะลึงพอแล้ว!
เวลานี้ปรากฏจิตวิญญาณอีกตนขึ้น นี่ไม่เท่ากับว่าตื่นตะลึงสองเท่าเลยรึ?
หนำซ้ำ.
หนึ่งปิศาจ หนึ่งเพลิง
พลังทั้งสองต่อต้านกัน แล้วทำไมถึงได้ร่วมมือกันได้!
เรื่องนี้จุนซ่างเซียวก็อธิบายไม่ได้เช่นกัน แต่หากจะคาดเดา คงเกี่ยวข้องกับหอคอยสะกดวิญญาณเทียนหยวน.
โอ้ว.
ใช่แล้ว.
สิ่งนี้.
นี่คือพลังปิศาจอย่างหนึ่ง เจ้าดวงตายักษ์นี้แผ่พลังปิศาจ ดูคล้ายกับราชาปิศาจต้าเห่ย หากนำไปให้ท่านทวดฝึก จะเป็นอย่างไร.
ไม่ต้องแปลกใจที่จุนซ่างเซียวเห็นบอสตนนี้เห็นพลังปิศาจ ก็อดหัวเราะดังออกมาไม่ได้.
หากเป็นยอดฝีมือเผ่ามนุษย์ เป็นสิ่งมีชีวิตระดับเดียวกับแม่ทัพลาดตะเวน บางทีคงต้องจ่ายไปมหาศาล ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องกังวลแล้ว.
ในเมื่อเวทย์เปลี่ยนรูปเครื่องดูดฝุ่น สามารถจัดการกับพลังปิศาจได้ แน่นอนว่าเขาย่อมมีอาวุธที่ทรงพลังและเหมาะสมที่สามารถจัดการอีกฝ่ายได้.
สรุป.
ดวงตาแห่งความว่างเปล่าที่โคตรไร้เทียมทาน.
เวลานี้แทบร้องไม่ออก เพราะว่าจิตวิญญาณเพลิงและยังมีจิตวิญญาณปิศาจที่จะกินมันด้วยความเร็ว เกรงว่าเวลาต่อจากนี้มันคงจะถูกรับประทานจนไม่เหลือแหงแซะ!
พลังที่มันแผ่ออกมาเวลานี้ดูเหมือนว่าพลังที่มันมีจะกลายเป็นอาหารเพิ่มพลังเป็นดั่งตัดชุดแต่งงานให้กับคนอื่น.
“สหาย.”
ดวงตาแห่งความว่างเปล่าเอ่ยเสียงอ่อน “เรื่องที่พูดก่อนหน้านี้ พวกเรามาปรึกษากันใหม่อีกครั้งได้ใหม.”
เรื่องอะไร?
เรื่องเป็นพันธสัญญาของข้า เพื่อต่อต้านกฎสวรรค์.
ในเวลานี้เหมือนว่าหมดหนทางแล้ว ต่อหน้าจิตวิญญาณสองตน พลังบ่มเพาะหลายหมื่นปีคงจะสูญสิ้นวันนี้แล้ว.
“โทษที.”
จุนซ่างเซียวที่ส่ายหน้าไปมา “เปิ่นจั้วไม่ต้องการพูดคุยกับเจ้าแล้ว.”
เสี่ยวเซี่ยที่กินพลังปิศาจเล็กน้อย เห็นชัดเจนว่ายกระดับขึ้น เวลานี้เขาจึงเลิกที่จะกำราบอีกฝ่ายไปในทันที.
ระบบเอ่ย “เหตุผลหลักคือ เจ้าขี้เหร่มากไง.”
“ท่านพ่อ.”
เสี่ยวฮั่วเอ่ย “ข้ากลั่นเจ้านี่ได้ใหม?”
สิ่งใหนที่กินไม่ได้ ก็ชำระล้างด้วยเปลวเพลิง ซึ่งช่วยยกระดับได้เช่นกัน ยกตัวอย่างเมื่อครั้งเป็นทารกจิตวิญญาณ เสี่ยวเซี่ยได้กลั่นราชาปิศาจต้าเห่ยถึงได้ยกระดับขึ้นมาได้.
กล่าวถึงความแข็งแกร่ง ปิศาจทั้งสองตนแทบจะเหมือน ๆกัน หากว่าสามารถได้หลอมกลั่นล่ะก็ จะเพิ่มพลังให้กับมั่นด้วยเช่นกัน.
“ตกลง.”
จุนซ่างเซียวที่เห็นด้วย.
ดวงตายักษ์ที่เวลานี้รู้สึกราวกับตัวเองเป็นเค้กที่รอให้อีกฝ่ายกำลังแบ่งปันกัน.
สำหรับจุนซ่างเซียว ต่อหน้าบุตรแล้ว ไม่สามารถลำเอียงได้.
เสี่ยวฮั่วที่หันหน้า ดวงตาเป็นประกายปิ้ง ๆ.
“เจ้า...เจ้าจะทำอะไร ...เจ้าอย่าไร้เหตุผล...”ดวงตาแห่งความว่างเปล่าที่จ้องมองจุนซ่างเซียวที่จ้องมองเป็นประกาย พร้อมกับคำรามลั่น “เจ้าหนู เจ้าอย่าได้กดดันข้ามากเกินไป!”
ใช่แล้ว.
สถานการณ์เวลานี้อันตรายสุด ๆ.
มันเหมือนกับของหวานที่กำลังมีคนกำลังมาแบ่งปันกันกินไปสะแล้ว!
หากจิตวิญญาณเพลิงกล้า.....
“ฟู่ ฟู่!”
เสี่ยฮัวที่ปล่อยเพลิงออกมา เป็นบอลเพลิงพุ่งออกไปทันที.
ดวงตาแห่งความว่างเปล่าที่โกรธเกรี้ยวหลบหลีกทันที.
เจ้าตัวเล็กเห็นชัดเจนยังไม่แข็งแกร่งนัก ทำไมเพลิงของมัน ถึงทำให้มันสั่นสะท้านได้กัน?
หากมันรู้ว่าเสี่ยวฮั่วนั้นเคยหลอมราชาปิศาจต้าเห่ยมาได้ มันจะเข้าใจถึงพลังเพลิงหยางที่ร้ายกาจนั่นทันที.
“เฮ้.”
เสี่ยวฮั่วที่กล่าวอย่างภาคภูมิ “เจ้าให้ความร่วมมือดี ๆ ไม่เช่นนั้นจะต้องเจ็บหนักแน่.”
“......”
ดวงตาแห่งความว่างเปล่าที่สิ้นหวังสุด ๆ.
“ไม่ได้การแล้ว! ข้าจะต้องกินเจ้านี่ให้เร็วที่สุด.
เห็นพี่ชายกำลังมาแบ่งอาหาร เสี่ยวเซี่ยที่เร่งรีบดูดซับพลังปิศาจอย่างรวดเร็ว.
ไม่ถึงนาที พลังมืดรอบ ๆ ถูกกินจนเกลี้ยว แววตาของมันเวลานี้จ้องมองไปยังดวงตาแห่งความว่างเปล่าอย่างโหยหิว.
“อ๊ากกกกก!”
ดวงตายักษ์แทบทนไม่ไหว ตะเบ็งเสียงโกรธเกรี้ยว ก่อนที่จะพุ่งขึ้นชนพื้นด้านบนอย่างรุนแรง.
ใครจะรอความตายกัน มีแต่ต้องทะลวงพลังป้องกันเท่านั้น ถึงจะมีโอกาสรอด!
“ตูมมมม!”
“ตูมมมม!”
ดวงตาแห่งความว่างเปล่าที่บ้าคลั่ง พุ่งชนกำแพงอย่างเอาเป็นเอาตาย ตอนนี้คุกนรกชั้นที่เก้าปกคลุมด้วยปราณปิศาจมากมายทันที ในเวลานั้น เสี่ยวฮั่วและเสี่ยวเซี่ยยิ่งตื่นเต้นยิ่งกว่าเดิม.
“บุก!”
“ฟิ้ว ฟิ้ว!”
เจ้าตัวเล็กทั้งสองที่พุ่งเข้าดูดและกลั่นอีกฝั่ง แบ่งส่วนกันอย่างรวดเร็ว.
หนึ่งกิน หนึ่งเผา.
ดังนั้น หากใครเห็นต้องขนลุกแน่ ต่างฝ่ายต่างเร่งรีบแย่งชิงกัน ดวงตาแห่งความว่างเปล่าที่บ้าคลั่ง ดิ้นรน ต้านทานอย่างเศร้าสลด.
......
“พี่ใหญ่.”
แม่ทัพสองที่ขมวดคิ้วไปมา “ให้ไปหยุดไหม?”
จิตวิญญาณทั้งสองของจุนซ่างเซียวที่น่าพรั่นพรึง สร้างความตื่นตะลึงต่อพวกเขาเป็นอย่างมาก หากเป็นเช่นนี้เกรงว่านักโทษร้ายแรงชั้นที่เก้าต้องถูกกำจัดอย่างแน่นอน.
“จูซ่างเคยบอกไว้.”
แม่ทัพหนึ่งเอ่ย “ในแต่ละชั้นที่มีค่ายกลเคลื่อนย้ายนั้น เพราะอนุญาตให้นักโทษลงไปในแต่ละชั้น เป้าหมายก็คือให้ใครเอาชนะนักโทษร้ายแรงในชัดถัดไปแล้วแทนที่.”
“พี่ใหญ่หมายความว่า เจ้านั่นจัดการดวงตาแห่งความว่างเหล่า ก็จะมาแทนที่นักโทษร้ายแรงชั้นที่เก้าอย่างงั้นรึ?”กระต่ายสี่เอ่ย.
“ไม่ผิด.”
แม่ทัพหนึ่งที่เฝ้ามองภาพอยู่ เห็นดวงตายักษ์ ที่ตอนนี้ถูกจิตวิญญาณทั้งสองรุมรังแกอยู่.
ราวกับเป็นเรื่องตลก.
ดวงตาแห่งความว่างเปล่าที่ทุกคนพรั่นพรึง.
นี่คือตัวตนที่ร้ายกาจอันตรายเป็นดั่งมหันตภัยในยุคโบราณ.
สิบสองแม่ทัพลาดตะเวนที่ถูกส่งออกไปพร้อม ๆ กัน ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะจับตัวกลับมาได้.
......
“ตูมมม!”
“ตูมมม!”
คุกนรกชั้นที่เก้าที่เกิดระเบิดดังกึกก้องเป็นระยะ ๆ เหล่านักโทษชั้นที่แปดที่สัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือน ดังติดต่อกันสองสามชั่วโมง ก่อนที่จะค่อย ๆ เบาลงเรื่อย ๆ.
“เกิดอะไรขึ้น?”
“เจ้านั่นและนักโทษร้ายแรงต่อสู้กันนานขนาดนี้เลยรึ?”
“ในเวลานี้ ควรจะจบแล้ว.”
ใช่แล้ว.
จบแล้ว.
ทว่าเหล่านักโทษทุกคนคงคิดไม่ถึง การต่อสู้ที่หนักหน่วงรุนแรงที่พวกเขาคาดเดานั่น จุนซ่างเซียวที่นำโต๊ะเก้าอี้และชุดน้ำชาออกมาจิบ จ้องมองจากระยะไกล ๆ เท่านั้น.
“พรึด โครม!”
ดวงตาใหญ่ยักษ์ที่ล่วงหล่นกลิ้งไปบนพื้น.
เสี่ยวเซี่ยและเสี่ยวฮั่ว ที่ราวกับปรสิตเกาะติดอีกฝ่ายไม่ปล่อย.
พลังปิศาจอีกฝ่ายหายไปครึ่งหนึ่ง ส่วนอีกครึ่งที่มีเปลวเพลิงปกคลุม.
พลังบ่มเพาะทั้งหมดที่สะสมมาหายไปกับตา!
ที่น่าเศร้าที่สุด มันได้กลายเป็นแค่อาหารให้กับจิตวิญญาณทั้งสอง.
“ฟิ้ว!”
เสี่ยวเซี่ยที่นอนกลิ้งไปมา ตบท้องพุงโป่งออกมา กล่าวอย่างสบายใจ“อร่อยมากเลย.”
“ท่านพ่อ.”
เสี่ยวฮั่วเอ่ย “เจ้าตัวน่ารังเกียจส่วนที่เหลืออยู่นี่ รอให้พลังจิตวิญญาณมันคืนกลับมา ก็สามารถนำมาใช้เพิ่มพลังให้กับพวกเราได้.”
ดวงตาแห่งความว่างเปล่าได้ยิน แทบจะสลบไปในทันที.
