Chapter 1244 ตัดสินกันด้วยปลายพู่กัน
จุนซ่างเซียวที่ลงมาจากชั้นสอง ทำให้เถี่ยอี้โหวประหลาดใจเป็นจำนวนมาก จึงได้นำผู้ใต้บังคับบัญชามาล้อม ท้ายที่สุดยังไม่ได้ทำอะไรด้วยซ้ำก็ถูกอีกฝ่ายลงมือโจมตีกลุ่มเข้ามา.
แน่นอน.
ผู้ต้องขังร้ายแรงของชั้นที่สามนั้นมีพลังกายเนื้อที่เหนือกว่าชั้นหนึ่งชั้นสองอย่างเทียบกันไม่ได้ ดังนั้นทำให้เขาเจ็บปวดเล็กน้อย อย่างน้อยก็ยังมีสติ ไม่สูญเสียสติไป.
เพียงแต่....
หากโจมตีมาอีกครั้ง เกรงว่าแม้แต่เทพก็ยากจะหยุดได้แล้ว!
“สหาย!”
เถี่ยอี้โหวที่เวลานี้กำหมัดแน่นและผ่อน เป็นระยะ ๆ ยอมพ่ายแพ้ “พูดกันดี ๆ!”
นี่ถือว่าดีแล้ว หากเทียบกับตี้ถิงที่ยังไม่ได้เอ่ยอะไรมาก ก็ถูกทุบจนหมดสภาพแล้ว.
“ข้าต้องการเป็นเหล่าต้าของคุกนรกชั้นที่สาม.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “เจ้ายอมรับหรือไม่ยอมรับ?”
“เรื่องนี้......”
เถี่ยอี้โหวที่ครุ่นคิดเล็กน้อย ขณะนั้นแม่น้ำและขุนเขานำทางเปล่งแสง.
เขาไม่กล้าที่จะเดิมพัน จึงเร่งรีบตอบออกมาทันที“ยอมรับ ข้ายอมรับ!”
“ส่งต้นกำเนิดวิญญาณมา”
“สหาย ไม่เกินไป.....”
“ฟู่ ฟู่ ซูมมมมม!”
แม่น้ำและขุนเขานำทางที่ส่องแสง ก้นของเถี่ยอี้โหวที่เย็นขึ้นมาทันที ทำให้เขาเอ่ยออกมาทันควัน“ส่ง ส่งแล้ว!”
ด้วยเหตุนี้ นักโทษร้ายแรงชั้นที่สาม ไม่มีโอกาสแม้แต่ตอบโต้ ต้องจำนนไปในที่สุด.
“รออยู่นี่ล่ะ.”
หลังจากได้ต้นกำเนิดวิญญาณมาแล้ว จุนซ่างเซียวเอ่ยออกมาเล็กน้อย “ข้าจะไปดูชั้นถัดไป.”
กล่าวจบ เขาก็มุ่งหน้าไปยังค่ายกลเคลื่อนย้ายทันที.
เถี่ยอี้โหวที่เห็นแล้วต้องอุทานออกมา “เจ้านี่ไม่ใช่ว่าไปจัดการชั้นหนึ่งชั้นสองมาแล้วหรอกนะ?”
......
เพราะว่าแม่น้ำและขุนเขานำทางทักษะพิฆาตใช้ได้สองครั้งก่อนรอคูลดาวน์ ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนมันคืนเป็นพู่กันแม่น้ำและขุนเขา.
“ถึงจะมีคูลน์ดาว ทว่าก็ยังใช้พลังอื่น ๆ ได้.”จุนซ่างเซียวลอบคิดในใจ.
เถี่ยอี้โหวก่อนหน้านี้ นับว่ามีความสามารถไม่น้อย เหล่าต้าชั้นสี่เองแน่นอนว่าจะต้องแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ.
อย่างไรก็ตาม.
ในเวลานี้จุนซ่างเซียวกับเผยท่าทางประหลาดใจ.
ทันทีที่เขาลงมาถึงชั้นที่สี่ เหล่านักโทษ กลับเป็นระเบียบเรียบร้อยและเหล่าต้าในชั้นนี้ยังเป็นชายชราที่สวมชุดเหมือนกับปราชญ์.
เขาที่ยืนมือขัดหลังเอ่ยออกมาว่า“สหายน้อย ดูเหมือนว่าจะสามารถประดิฐอักษรได้อย่างงั้นรึ?”
น้ำเสียงดูสุภาพ ไม่มีพิษภัยใด ๆ.
จุนซ่างเซียวที่จับจ้องมองออกไปเช่นกัน แม้นว่าอีกฝ่ายจะแข็งแกร่ง ดูไม่เหมือนกับคนชั่วใด ๆ ทว่าภายในใจที่แค่นเสียงในใจ“ดูเหมืนอว่าป้อมปราการซิงกงจะทำตามกฎหมาย ตัดสินความผิดของตัวเองตามใจตัวเอง.”
ในความคิดของเขา.
เหล่านักโทษที่ถูกนำมาขังนั้น ล้วนแต่ถูกตัดสินตามใจพวกเขา ไม่ว่าอีกฝ่ายจะทำความผิดหรือไม่ก็ตาม.
เป็นเพราะว่าได้รับอนุญาตจากพิภพเบื้องบน ทำให้พวกเขามีอำนาจ เป็นเหมือนกับตำรวจจักรวาลที่พิพากษาใครก็ได้ในพิภพเบื้องล่าง.
“ข้าเพียงเข้าใจเล็กน้อย”
“กวีโครงกรรึ?”
“พอได้”
ชายชราที่เผยยิ้ม “สหายน้อยลงมาด้านล่าง ต้องการมาแข่งขันกับเหล่าฟู่อย่างงั้น?”
“ไม่.”
จุนซ่างเซียวที่ส่ายหน้าไปมา “ข้ากำลังหาคนอยู่.”
คำพูดของชายชรานั้นดูมั่นใจในตัวเอง เขาย่อมไม่สามารถเหนือกว่าอีกฝ่ายในเส้นทางดังกล่าวอย่างไม่ต้องสงสัย.
เขาไม่ได้ต้องการมาแสดงพลังในคุกแต่อย่างใด หากแต่ต้องการมาหาเก้าราชันย์ เพียงแต่มันไม่ง่ายที่จะหาเท่านั้น.
......
“มีคนในชั้นที่สี่ที่เจ้าต้องการจะหาอย่างงั้นรึ?”
“ไม่สิ.”
“จะด้วยเหตุผลอันใด สหายต้องการไปยังชั้นห้าล่ะก็ ...มีเพียงแค่เอาชนะเหล่าฟู่ถึงจะผ่านไปได้.”
ชายชราผมขาวที่เผยยิ้มราวกับเป็นผู้คงแก่เรียนพร้อมจะสั่งสอนศิษย์.
“อาวุโส.”
จุนซ่างเซียวที่เอ่ยกล่าวอย่างช่วยไม่ได้ “จะต่อสู้กับข้าอย่างงั้นรึ?”
ในเวลานั้นชายชราที่ยกมือขึ้นทันที เกรงว่าอีกฝ่ายจะไม่เข้าใจความหมายของเขา.
“ไม่ ไม่ ไม่.”
ชายชราผมขาวเอ่ย ”ข้าซิงอวิ๋นจื่อ ชั่วชีวิตไม่จับอาวุธ พวกเราจะต้องสู้ด้วยวิธีอื่น.
ในเวลานั้น เขาชี้ไปยังแท่นโลหะวางกระดาษด้านหน้า “ด้วยสิ่งนั้น.”
“......”
จุนซ่างเซียวที่มุมปากกระตุก.
พู่กันที่ชายชรานำออกมานั้นเหมือนกับพู่กันแม่น้ำและขุนเขา ขนแต่ละเส้นขาวบริสุทธ์ สร้างขึ้นมาจากโลหะที่แข็งและอ่อนนุ่ม.
“ฟิ้ว!”
ในเวลานั้นเขาที่สะพัดพู่กันทิ้งรอยบนอากาศ
จุนซ่างเซียวจับจ้องมองอย่างพินิจพู่กันของอีกฝ่ายที่ลอยอยู่ด้านหน้า.
“สหายน้อยเองก็มีพู่กันเช่นกัน คงจะมีความสามารถด้านโคลงกลอนไม่น้อย พวกเรามาตัดสินกันด้วยโคลงกลอนดีกว่า.”
ซิ่งอวิ๋นซือเอ่ยถาม “เจ้าเห็นเป็นอย่างไร?”
นี่เป็นการแข่งขันประดิษฐ์อักษะอย่างงั้นรึ?
จุนซ่างเซียวเอ่ย “หากไม่ตัดสินด้วยพลังวิญญาณและความแข็งแกร่ง แล้วจะตัดสินแพ้ชนะกันอย่างไร?”
ซิงอวิ๋นจื่อกล่าว “อักษรทุกอักขระแม้นว่าจะเขียนขึ้นมาได้ ทว่าความงดงามกับแตกต่างกันไป แต่ละอักษรที่สร้างขึ้นล้วนแต่มีจิตวิญญาณ หากใครสามารถสร้างกวีที่น่าเกรงขามกว่าอีกฝ่าย ก็ถือว่าชนะเป็นอย่างไร.”
“ตัดสินด้วยงานเขียนอย่างงั้นรึ?”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
“แน่นอน.”
ซิงอวิ๋นจื่อเผยยิ้ม “หากว่าสหายน้อยศึกษาอักขระโครงกลอนมามาก ย่อมสามารถสร้างบนกวีที่เต็มเปี่ยมด้วยจิตวิญญาณได้.”
“ตกลง!”
จุนซ่างเซียวที่ยกมือประสาน “เช่นนั้นมาตัดสินด้วยปลายพู่กันก็แล้วกัน!”
“เชิญ!”
“เจ้าอยู่มานาน เชิญก่อนแล้วกัน.”
ซิงอวิ๋นจื่อที่ไม่ได้ปฏิเสธ เขาที่เริ่มโบยบินวาดอักษะลงบนกระดาษ.
แต่ละอักขระ.
เต็มไปด้วยกลิ่นอายที่ไม่ธรรมดา!
“สมกับเป็นปรมาจารย์!”
จุนซ่างเซียวที่เฝ้ามอง แม้นว่าฝ่ายตรงข้ามจะไม่ได้อยู่ในวิถียุทธ์ ทว่ากับมีพลังอำนาจที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
ซิงอวิ๋นจื่อที่ประดิษฐ์อักษรที่ชดช้อยงดงาม พู่กันที่วาดลงไปนั้นเต็มไปด้วยพลัง แผ่พลังจักรวาลออกมา.
“อาวุโสช่างยอดเยี่ยมนัก!”
แม้นว่าจุนซ่างเซียวจะไม่ได้สูงส่ง แม้นว่าจะไม่ได้ศึกษาอักขระโครงกลอน ทว่าการสร้างอักขระที่ทรงพลังพิเศษออกมา ก็ไม่น่าเหลือบ่ากว่าแรง!
“สหายน้อย!”
ซิงอวิ๋นจื่อเอ่ย “เชิญ!”
“เผยเรื่องน่าอายแล้ว!”จุนซ่างเซียวที่ก้าวออกไป พู่กันแม่น้ำและขุนเขาส่องสว่าง ก่อนที่จะสร้างอักขระขึ้นบนกระดาษ.
แม้นว่าอักขระของโกวเซิ่งจะไม่ได้แย่ ทว่าด้วยด้วยพู่กันชั้นยอด ร่างกายที่แผ่พลังออกมา.
ในโลกเดิม กวีหลี่ไป๋ ผู้เชี่ยวชาญโคลงกลอน มีบทกลอนมากมายที่ลึกซึ้งกินใจ ทำให้เขาไม่ได้ปฏิเสธที่จะสู้ในเวลานี้.
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
ปลายพู่กันที่เต็มไปด้วยพลังวายุและสายฟ้า พลังมากล้นที่ไหลพล่านประทับลงไปในแต่ละตัวอักษร.
ซิงอวิ๋นจื่อขมวดคิ้วคราแรก จากนั้นก็ชะงักงัน ท้ายที่สุดก็เผยความตื่นเต้นยินดีอย่างบ้าคลั่ง.
“กึก!”
จุนซ่างเซียวที่ร่อนลงบนพื้น เผ้าผมที่โบกสะบั้นไปตามแรงลม.
ส่วนอักขระที่เขาทิ้งไว้บนกระดาษ-
บทกวีพันผืนผ้า ร่ำสุราหลายพันจอก เพียงชำเลืองมองจักรพรรดิสองสามครา!
[-สามารถเขียนบทกวีดีๆ นับพันบทและดื่มไวน์ชั้นดีนับพันแก้ว แต่กับไม่เคยเห็นจักรพรรดิอยู่ในสายตาเลย แสดงความดูถูกผู้มีอำนาจ ที่มา https://www.pinshiwen.com/zhiyan/scqj/20190615104027.html ]
ระบบคำรามดัง “ไม่ใช่ว่าคัดลอกมาจากกลอนโบราณของบรรพชนรึไง!”
“ข้า.”
จุนซ่างเซียวที่ยืนมือขัดหลังอย่างภาคภูมิ “พอใจ!”
