บทที่ 31 ค่ำคืนมาเยือน
"อ๊ะ!"
เดิมทีนั้นพวกเขาอยู่ในอาการมึนเมา
คนเจ็ดคนที่มีปฏิกิริยาทางสมองเฉื่อยชา
ในตอนนี้สมองของพวกเขาตื่นตัวเต็มที่
จากนั้นพวกเขาก็ชักดาบออกมาแล้วรีบไปที่ลานหน้าบ้าน
เนื่องจากมีการขโมยศพเกิดขึ้น พวกเขาจึงพกอาวุธติดตัวไปด้วยเมื่อต้องเฝ้ายามในเวลากลางคืน
เมื่อคนทั้งเจ็ดวิ่งไปที่ลานหน้าบ้าน พวกเขาก็พบกับชามทองแดงและเทียนหอมที่แต่เดิมวางไว้ข้างโลงศพนั้น ตอนนี้มันถูกพลิกคว่ำ
และมีชายคนหนึ่งยืนหันหลังให้กับพวกเขา วางแผนที่จะทำลายเส้นหมึกชาดบนโลงศพแล้วขโมยศพไป
อาการมึนเมาของคนทั้งเจ็ดยังไม่ทุเลาลงอย่างสมบูรณ์ ในตอนนั้นเองพวกเขาไม่ได้คิดอะไรมาก เลือดที่กำลังพุ่งขึ้นหน้าพวกเขาก็ตะโกนอย่างกล้าหาญทันที: "เฮ้ยย! เอ็งเป็นใครถึงมาขโมยศพ!"
แต่มีเรื่องที่น่าแปลกเกิดขึ้น
กับชายผู้ที่หันหลังให้กับทั้งเจ็ดคนที่กำลังทำลายเส้นหมึกชาดบนโลงศพสีขาว
การที่ถูกคนเจ็ดคนตะโกนใส่ก็เหมือนกับการโดนอะไรสักอย่าง
เขาล้มลงตรงจุดๆ นั้น ทันที
ชายคนนั้นหันหน้าแล้วมองไปที่ หลินเหอซุ่น และอีกหกคน
แล้วเขาก็ปีนข้ามกำแพงลานบ้านหลบหนีไป
……
……
วันต่อมา
เวลายามซื่อ (09.00 – 10.59 น.)
ณ ลานภายของโรงเตี๊ยม
จินอันที่กำลังมีความสุขเมื่อเขาได้ดาบมา
ต้องขอบคุณความมั่งคั่งที่ทำให้เขาสามารถกินยาบำรุงสมุนไพร 100 ปี ในที่สุดเขาก็เชี่ยวชาญ "เคล็ดวิชาดาบโลหิต" ได้ถึงระดับหก
เขาเพิ่งฝึกฝน "เคล็ดวิชาดาบโลหิต" มาสิบเอ็ดหรือสิบสองวันเท่านั้น
ปราณโลหิตแดงในร่างกายอันดุดันและแข็งแกร่ง ปราณและเลือดในร่างกายของเขานั้นหนาและแข็งแกร่งเทียบได้กับเสือหรือหมาป่า
ใครจะเป็นเหมือนเขาได้บ้าง?
ที่มียา 100 ปี สำหรับการบำรุงและเสริมสร้างปราณและเลือดให้กินทุกๆ วัน ปราณและเลือดในร่างกายจึงแข็งแกร่งพอๆ กับภูเขาและแม่น้ำ
ปราณและเลือดเพียงพอ! กล้ามเนื้อและกระดูกก็จะแข็งแรง!
นี่เป็นผลประโยชน์สองเท่า!
ใครจะเป็นเหมือนเขาได้ ผู้ที่ใช้จ่ายสิ้นเปลืองทุกวันไปกับการกินโสม แองเจลิก้าอายุนับ 100 ปี และสมุนไพรอื่นๆ เป็นอาหาร!
ในตอนนั้นเอง ก็มีคนนอกบ้านเรียกหาจินอัน
“คุณชายจินอัน?”
“คุณชายจินอัน?”
ประตูบ้านก็เปิดจากด้านใน และจินอันก็ได้พบกับคนที่เรียกหาเขา นั่นคือบริกรที่ฉลาดจากครั้งที่แล้วอีกครั้ง
"มีอะไรงั้นรึ?"
บริกรที่ฉลาดพูดอย่างเร่งรีบ: "คุณชายจินอัน ข้าเพิ่งได้ยินคนพูดกันว่ามีคนขโมยศพไปจากบ้านของหลินลู่เมื่อคืนนี้ ขอรับ!"
ต่อมา จากการบอกเล่าของบริกรที่ฉลาด จินอันก็ได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้
“ขโมยศพ?”
“คราวนี้มีคนตายมาขโมยศพอีกแล้วเหรอ?”
เมื่อเขาได้ยินว่าคนทั้งเจ็ดที่เฝ้าดูตอนกลางคืนนั้นตะโกนออกไป จินอันก็ประหลาดใจในตอนแรก จากนั้นก็พึมพำออกมาหกคำ
“เจ้าหนูน้ำเต้าทั้ง 7?”
แต่ต่อมา!
จินอันก็ได้ยินข่าวที่ไม่คาดคิดอีกครั้ง!
เมื่อจินอันได้ยินว่าตาเฒ่านักมายากลที่ไปที่ภูเขาคันหยูเพื่่อค้นหาฮวงซุ้ยได้หายตัวไปและไม่ได้กลับมา ทำให้ในหัวจินอันหนักอึ้ง!
เป็นไปได้ไหมว่าในที่สุดสิ่งที่เขากังวลมากที่สุดก็เกิดขึ้น?
……
บริกรที่ฉลาดรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้รับรางวัลจากจินอัน จากนั้นเขาก็ไม่อาจปิดซ่อนความสุขบนใบหน้าของเขาและเขาก็เดินจากไป
เขาให้ความเคารพจินอันมากขึ้นเรื่อยๆ
ขณะที่เขากำลังเดินกลับ บริกรก็เกิดความสงสัยขึ้นมาในใจ
ไม่รู้ว่าเป็นภาพลวงตาหรือคิดไปเอง...
แกะที่จินอันเลี้ยงไว้ใต้ป่าไผ่ในสนามหญ้าดูจะอ้วนกว่าตอนที่เห็นเมื่อไม่กี่วันก่อน?
มันเกิดอะไรขึ้น?
……
หลังจากพบบริกรแล้ว
จินอันในครานี้
เขาไม่ได้ออกไปที่บ้านของหลินลู่ในทันทีเหมือนครั้งก่อน
เนื่องจากศพไม่ได้ถูกขโมยไป และมีสมาชิกจากตระกูลหลิน ญาติ และเพื่อนฝูงจำนวนมาก ถูกเรียกให้ช่วยกันตามหาคนๆนั้น เขาจึงแค่รอผลลัพธ์
ในความเป็นจริง จินอันตั้งใจที่จะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้โดยสิ้นเชิง
เพียงแต่ว่า
บางสิ่งบางอย่าง
ไม่ใช่สิ่งที่เราสามารถหลีกเลี่ยงได้เพียงแค่เราต้องการ
ด้านนอกโรงเตี๊ยมเกิดความปั่นป่วนอย่างกะทันหันและมีเสียงดังอึกทึก
จินอันเดินออกจากบ้านด้วยความอยากรู้อยากเห็น แล้วเห็นกลุ่มคนจากตระกูลหลิน รีบวิ่งเข้าไปในบ้านหลังหนึ่งบนถนนสายนี้ ไม่นานหลังจากนั้นกลุ่มคนจากตระกูลหลินก็ออกมา
พร้อมกับมีคนในฝูงชนตะโกน: "คนตาย! มีคนตาย!"
คนจากตระกูลหลิน นำร่างของชายคนหนึ่งออกมาจากบ้านหลังนั้น เมื่อฟังการสนทนาระหว่างเพื่อนบ้าน ดูเหมือนว่าผู้ตายจะมีชื่อว่าซวนจื่อ
ปกติเขาเป็นคนเกียจคร้านแต่กลับใช้จ่ายฟุ่มเฟือยทุกวัน จึงมีอารมณ์ร้ายทำให้ความสัมพันธ์กับเพื่อนบ้านจึงไม่ดี
แต่ใครจะคิดว่าซวนจื่อจะตายในบ้านของตัวเองโดยไม่มีใครสังเกตเห็น!
หากมีการฆาตกรรมเกิดขึ้นในเทศมณฑลฉาง เหล่าเจ้าหน้าที่ทางการจะได้รับการแจ้งเตือนอย่างแน่นอน
ต่อมา สมาชิกจากตระกูลหลินทั้งหมดและศพถูกไปที่สำนักงานกองปราบ
เมื่อเทียบกับครั้งที่แล้ว ครานี้มีเพียงนักพรตเฒ่าลัทธิเต๋าเท่านั้นที่หายไป
อันที่จริง จินอันที่ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนที่มองเห็น เขาก็เดาได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับศพ... มันน่าจะเป็นคนที่ขโมยศพไปเมื่อคืนนี้
จินอันได้ยินจากบริกรโรงเตี๊ยมว่าทุกคนที่เฝ้าดูเมื่อคืนนี้เห็นใบหน้าของชายผู้ตายตอนที่เขาหันหน้ามา
ดังนั้นเมื่อมีคนจำได้จึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับตระกูลหลินที่จะหาบ้านของคนๆ นั้น
……
ขณะนั้นเป็นเวลาเกือบเที่ยงวันที่เจ้าหน้าที่ทางการเข้ามาแล้วพาผู้ที่เกี่ยวข้องไป
ทว่า ความปั่นป่วนที่เกิดจากเหตุการณ์นี้ยังไม่หมดสิ้นไปจนมืดค่ำ สักพักหนึ่งผู้คนในถนนใกล้ๆ ก็ตื่นตระหนกก่อนที่ความจริงจะกระจ่าง แล้วทุกคนก็ปิดประตูและหน้าต่างก่อนเวลาพักผ่อนเสียแล้ว
พวกเขาเกรงว่าโจรและโจรอันธพาลบางคนจะบุกเข้ามาในเทศมณฑลฉางลักพาตัวและเข่นฆ่าผู้คน
ความรู้สึกตามสัญชาตญาณที่สุดคือแม้แต่กิจการโรงเตี๊ยมก็ได้รับผลกระทบไปด้วย มีลูกค้าเพียงไม่กี่คนที่มาพักที่ถนนสายนี้เท่านั้น
วันนี้เถ้าแก่เนี๊ยจางจึงสั่งให้คนปิดโรงเตี๊ยมเร็วกว่าปกติ
นอกจากนี้เธอยังเตือนทุกคนเป็นพิเศษว่า ก่อนที่ทางการจะคลี่คลายคดีและจับคนร้ายได้ พวกเขาต้องเลี่ยงการไปยังสถานที่ที่ไม่มีผู้คน เพื่อหลีกเลี่ยงอันตรายต่างๆ
พระอาทิตย์ตก พระจันทร์ขึ้น
เวลายามค่ำคืน ณ เทศมณฑลฉาง
เวลาค่ำคืนเดินไปเรื่อยๆ จนมาถึงเวลายามไฮ่ (21.00 – 22.59 น.) ในตอนนี้เป็นค่ำคืนอันมืดมิด ผู้คนในเทศมณฑลฉางก็หลับลึกไปหมดแล้ว
ในเวลานี้ ท้องฟ้าและโลกมืดมนชวนสับสน
เขาไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตาหรือเปล่า แต่ค่ำคืนภายใต้แสงจันทร์ที่พร่ามัวนี้เมืองฉางกลับเงียบสงบเป็นพิเศษ
แม้แต่เสียงสุนัขเห่ากลางดึกก็ลดลงไปมาก
ภายใต้แสงจันทร์
ณ บ้านของซวนจื่อที่พบศพในตอนกลางวัน
ซวนจื่อเป็นชายโสด เขายังไม่ได้แต่งงานและไม่มีทายาท
ดังนั้น ในเมื่อเขาถูกพบว่าเสียชีวิตที่บ้านตัวเองช่วงกลางวัน บ้านทั้งหลังของเขาจึงมีแต่ความเงียบ ภายใต้แสงจันทร์ห้องว่างเปล่าที่นี้ก็เงียบสงบราวกับความเงียบของภูเขาลึกในคืนอันมืดมิด
เทียงคืนใกล้เข้ามาทุกที
บ้านที่เงียบสงบ
ราวกับสระน้ำเก่าแก่ที่อยู่ลึกเข้าไปในภูเขา ไม่มีระลอกคลื่น...ทันใดนั้น!
ในห้องบ้านอันเปล่ากลับมีเสียงดังขึ้นมานิดหน่อย เสียงเบามากจนดูเหมือนไม่มีอะไร
เอี๊ยด...
ประตูบ้านอันมืดมิดและว่างเปล่าดูเหมือนจะถูกลมพัดทำให้ประตูไม้ประตูเก่าๆ ที่ชำรุดทรุดโทรม ส่งเสียงเหมือนเสียงครวญครางอันเจ็บปวดของชายชราบนเตียง
เผยให้เห็นหลุมดำในบ้าน โลกเบื้องหลังของประตูอันมืดมิดที่ไม่มีใครมองเห็นอะไรเลย
ไม่มีใครอยู่หลังประตู
ดูเหมือนประตูจะปิดไม่สนิทและถูกลมหนาวพัดเปิดออกตอนกลางคืน...
มีแต่ความมืดมิดอยู่หลังประตู
เงียบงัน
เป็นความเงียบที่ตายแล้ว
ทั้งห้องเงียบกริบ
บ้านอันมืดมิดที่เพิ่งมีคนเสียชีวิตในตอนกลางวัน ก็เพิ่มความหนาวเย็นและความเงียบงันอันน่าขนลุกภายใต้แสงจันทร์
เอี๊ยด...
ณ โรงเตี๊ยม ประตูลานบ้านที่จินอันอาศัยอยู่ดูเหมือนจะไม่ได้ลงสลักอย่างเหมาะสม และถูกลมยามค่ำคืนผลักออกเบาๆ เผยให้เห็นความมืดอันเงียบงันทั้งที่ไม่มีใครอยู่หลังประตู
(จบบทนี้)
